ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The GazettE short fic

    ลำดับตอนที่ #4 : D.L.N. [ReitaxRuki] 1

    • อัปเดตล่าสุด 29 มี.ค. 56


    The GazettE short fic :ReitaxRuki

    NC-18

    [Reita]

              แสงจันทราสีฟ้าอ่อนฉายลงมายังหน้าต่าง สะท้อนให้เห็นภาพอันซับซ้อนที่เกิดขึ้นบนเตียง

                ด้วยเหตุที่เมืองที่ผมกับรูกิอยู่ด้วยกันแห่งนี้ไม่มีตลาดหรือย่านการค้า  เมื่อยามราตรีมาเยือนเมืองนี้เมื่อไรเมืองนี้ก็จะกลายเป็นดั่งเมืองร้าง  มีเพียงน้ำไหลมาตามลำธารและเสียงของหัวใจผมที่เต้นรัวราวกับนาฬิกาปลุก

                ตอนนี้ทั้งผมและรูกิได้ถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้ว  ร่างของพวกเราทั้งสองอยู่บนเตียงโดยที่นั่งคุกเข่าหันหน้าเข้าหากันไม่ขยับเขยื้อนมา 2 นาทีครึ่ง  ผมไม่มีทางรู้ได้เลยว่าตอนนี้รูกิคิดอะไรอยู่ ที่เห็นเบื้องหน้าก็มีเพียงเขาที่กำมือวางไว้บนเข้าแล้วก้มหน้าลงต่ำๆ

                ในสถานการณ์นี้ฝ่ายด้านบนอย่างผมที่ลงมือก่อน แต่จะทำอย่างไรได้ ตัวผมที่พูดได้ว่ายังไงไม่รู้ประสีประสาอะไรในเรื่องพรรค์นี้ จึงคิดไม่ออกเลยว่าควรจะทำอย่างไรดี

                ถ้าหากผมพูดออกไปว่า “ขอโทษนะ” แล้วก็ใส่เสื้อผ้าตามเดิมแล้วรีบวิ่งออกจากห้องนี้ไป รูกิก็คงตอบผมกลับมาว่า “แหม ก็มันช่วยไม่ได้นี่เนอะ”

                .....มันจะเป็นแบบนั้นได้ไงเล่า

                มาลองนึกๆดู ตอนที่ผมกับรูกิเป็นแฟนกันครั้งแรกนั้นเราอายุ 18 ช่วงนั้นน่าจะตรงกับช่วงใกล้ปิดภาคเรียนสุดท้าย ของม.ปลายปี3

                ผมไม่อยากคิดถึงช่วงเวลานั้นเท่าไรนักเพราะสำหรับผู้ชายแล้วมันเป็นวัยที่ควรจะคึกคะนองและมีความรู้สึกทางเพศอันครุ่กครุ่น แต่ผมก็ดันเป็นพวกไม้ป่าเดียวกันจนได้ ทำอย่างไรได้ ก็หมอนี่มันน่ารักนี่นา ตัวเล็กด้วยก็เลยดูน่าทะนุทนอม น่าเก็บเอาไปเลี้ยงไว้ที่บ้าน น่าจับใส่กรงแล้วล่ามโซ่ แล้วก็แสดงความเป็นเจ้าของ

              ไอ้เรื่องที่จะได้อยู่ สองต่อสองในบรรยากาศที่โคตรจะเต็มใจในห้องคงไม่ต้องพูดถึง ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เราทั้งคู่ก็ต่างไม่มีสิ่งปกปิดกายสักชิ้น

                ว่ากันตามตรง ถ้าให้รูกิเป็นฝ่ายนำผนในการทำอะไรแบบนี้ก็คงดีไม่น้อย แต่ทว่าด้วยบุคลิกของผมทำให้คนอื่นเข้าใจผิดคิดว่าผมน่าจะแก่กว่าอายุจริงประมาณ 1-2 ปี

    ฉะนั้นไอ้ประโยคที่เริ่มต้นว่า “ขอโทษนะ จริงๆ แล้วผม....”คงต้องลบออกไปจากสมองโดยปริยาย

    ถึงแม้ว่าผมจะไม่มีทั้งประสบการณ์และความรู้สึกเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน ผมก็ต้องโชว์ความมั่นไว้ เพราชีวิตนี้ผมยังไม่เคยรัก เอาใจใส่ และให้ความสำคัญกับใครขนาดนี้มาก่อน       

     

    .........................................

     

    ผมจะเริ่มแล้วนะ รู้สึกใจเต้นจนจะแตกเป็นเสี่ยงๆแล้ว

     .

    .

    .

    ..
    ..


    ตัดฉับ//ฉั๊วะ!!!

    เนื่องจากมีข้อความลับบอกว่าเนื้อหานี้ถูกแบน  จึงต้องลบเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมออกไป  ดั้งนั้นท่านใดที่อยากดูนิยายตอนนี้กรุณาบอกอีเมล์มาแล้วไรเตอร์จะส่งนิยายไปให้ทั้ง2ตอนของD.L.N.(สาเหตุที่ส่งให้ทั้ง2ตอนเพราะกลัวโดนแบนอ่ะจ่ะ  แต่ก็ยังหวังอยู่ว่าเรื่องต่อๆไปจะโดนมั๊ยต้องขอโทษด้วยนะคะ)

    จาก  ไรเตอร์         

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×