ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    harry(รอน-เฮอร์ไมโอนี่)

    ลำดับตอนที่ #5 : เพื่อนใหม่ของเฮอร์ไมโอนี่

    • อัปเดตล่าสุด 13 ก.ย. 55





    รอน : -งอน- 
    เฮอร์ไมโอนี่ ง้อแล้วนะจะหายไม่หาย ?


    -เช้าวันต่อมา-
    เมื่อทั้งคู่ลงมากินอาหารเช้า แฮร์รี่และจินนี่ที่นั้งกินอยู่ก่อนแล้วมองทั้งคู่อย่างยิ้ม ๆ
    “อาร๊ายเล่า” เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างเขินอาย เธอดูโทรมและไร้เรี่ยวแรงเช่นเดียวกับรอนที่ดูเหมือนคนอดหลับอดนอนมาทั้งคืน
     (พวกเขานอนคุยกันทั้งคืนต่างหากไม่ใช่อย่างที่หลายคนคิด)
    “มานั่งนี้” รอนอ้อน ตบที่ตักของตัวเอง
    เฮอร์ไมโอนี่เดินมานั่งตักรอน แฮร์รี่และจินนี่สบตากัน คิดกันเลยไปใหญ่
    พวกเขารู้ว่าเฮอร์ไมโอนี่ไม่ได้เก่งเรื่องการแสดงความรัก พอ ๆกับรอน เธอชนะทุกอย่างที่มีบอกอยู่ในห้องสมุดหรือในหนังสือเรียนเท่านั้น
    รอนกับเฮอร์ไมโอนี่นั่งกินอาหารเช้าบนเก้าอี้ตัวเดียวกันจะว่ากันไปตามความจริงแร้วพวกเขาสวีทกันมากเลย รอนและเฮอร์ไมโอนี่ใช้เวลาหมดไปกับการจูบกันและหัวเราะอย่างมีความสุขตลอดทั้งวัน ดูพวกเขาอารมณ์ดีจนแฮร์รี่ลืมหน้าตอนที่เขาทะเลาะกันไปเลย แฮร์รี่แน่ใจว่าเมื่อกลับบ้านโพรงกระต่ายทั้งสี่คนก็คงไม่ร่าเริงได้เท่านี้เมื่อมีคุณนายวีสลีย์อยู่ข้าง ๆ
     
    กลับมาบ้านโพรงกระต่าย
    ทั้ง4ใช้เวลาที่บ้านโพรงกระต่ายไปกับการเล่นและซ้อมควิชดิชไปในตัว จินนี่จับคู่กับแฮร์รี่ รอนกับเฮอร์ไมโอนี่ ที่เธอยอมเล่นด้วยเพราะเห็นแก่หน้าที่หงิกง้อของเจ้าตัวดี(ก็รอนไงละ)และฝ่ายของแฮร์รี่ก็ชนะทุกครั้ง
    “เฮอร์ไมโอนี่เธอโยนไปไหนนะ” รอนร้องอย่างอารมณ์เสียเมื่อแพ้มาเก้าครั้งติด
    “เก่งนักคราวหน้าเธอก็ควบสองตำแหน่งเลยรอน” และพวกเขาก็กลับมาทะเลาะกันเช่นเคย ซึ่งแฮร์รี่เห็นว่าปกติเป็นที่สุด
    เมื่อเขากลับมาที่ฮอกวอตส์ แฮร์รี่ได้ตำแหน่งเดิมคืนมาจากจินนี่(เธอเป็นกัปตันควิชดิชปีที่แล้ว)
    แฮร์รี่และรอนเพิ่งตระหนักได้ว่าพวกเขาเป็นที่สนใจของสาวๆรุ่นน้องเพียงใดเมื่อเดินเขาห้องโถงใหญ่ในเช้าวันที่สอง   “เป็นเพราะเราโตกว่านะซิ” รอนบอกอย่างภูมิใจ
    “แก่กว่าละไม่ว่า” จินนี่สวนทันควัน
    รอนยิ้มให้สาว ๆ กลุ่มใหญ่ที่หัวเราะคิกคักเมื่อเดินผ่านเขา
    เฮอร์ไมโอนี่ตีหน้ายักษ์ใส่รอน ทำให้เขาสงบเสงี่ยมไปในพริบตา
    “อุ๊ยฉันลืมไป ฉันมีนัดติวอักษรรูนโบราณให้ปีเตอร์” เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยแร้วรีบลุกกุลีกุจอจากไป
    “ปีเตอร์ไหน” รอนมองอย่างงง ๆ
    “ปีเตอร์ แล็กเกอร์ รุ่นเดียวกับเราเนี๊ยแหละพี่รอนเขาเรียนอักษรรูนกับฉันกับเฮอร์ไมโอนี่”   จินนี่บอก
    “ฉันไม่ได้รุ่นเดียวกับเธอนะ” รอนร้อง
    “ก็แหม” จินนี่อ้าปากจะเถียงแต่รอนพูดแทรกมา
    “อ่อไอ้หน้าอ่อนคนนั้นไงแฮร์รี่ เขานอนห้องข้างเรา” แฮร์รี่พยักหน้า เขาก็ได้ยินพวกนั้นเรียกหมอนั้นว่าปีเตอร์
    “เขาไม่ได้หน้าอ่อนนะพี่รอน เขานะหล่อจะตาย” จินนี่บอกรอน แฮร์รี่ชักสีหน้าไม่พอใจ
    “อ่อเขาหล่อมากเลยละสิ” รอนเลียนเสียง แต่ในใจคิดตาม
    “เขาเป็นซีกเกอร์เมื่อปีที่แร้ว และปีนี้เขาก็จะลงสมัครเป็นบีตเตอร์
    “นั้นมันตำแหน่งฉัน”
    “ฉันไม่รู้” จินนี่ยักไหล่
    “เขาฝีมือดีมาก”
    “ทำไมเธอถึงชื่นชมเขานักหล่ะ” แฮร์รี่ถามอย่างเดือดดาด “แฮร์รี่!” จินนี่ร้องอย่างตกใจ(เป็นไปด้วยอีกคนรึเนี๊ย นี้ฉันกำลังโดนพวกผู้ชายรุม ไว้รอให้ฉันอยู่กับเฮอร์ไมโอนี่ก่อนเถอะ)เธอคิด
    “อันที่จริงเธอน่าจะไปช่วยเฮอร์ไมโอนี่ติวให้เขาอีกคนนะ ถ้าเขาทั้งหล่อและเก่งขนาดนั้น”
    จินนี่มองหน้าแฮร์รี่ เสียววินาทีหนึ่งเขานึกว่าจินนี่จะตบหน้าเขาแต่แร้วเธอก็เปล่า จินนี่ลุกเดินจากไปอย่างรวดเร็ว  
     “เชอะพวกผู้หญิง” รอนพ่นลมออกทางจมูก
    ตอนบ่ายเมื่อพวกเขากับมาที่ห้องนั่งเล่น รอนไม่ยอมคุยกับเฮอร์ไมโอนี่ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ก่อนแฮร์รี่เห็นจินนี่นั่งคุยกับกลุ่มเพื่อนๆของเขาและแน่ใจว่าในกลุ่มนั้นมีเด็กปีเตอร์ด้วย
    “นี้รอนเธอเป็นอะไรไปอีกเนี๊ย” เธฮเงยหน้าขึ้นมาถามเขาในที่สุด
    “โอ้ย หุบปากเถอะเฮอร์ไมโอนี่ฉันไม่ได้ขอให้เธอติวอะไรให้” รอนพูดอย่างหงุดหงิด เฮอร์ไมโอนี่มองเขาอย่างงวยงง   พอดีกับที่ปีเตอร์เดินเข้ามาหาเธอ
    “ เฮอร์ไมโอนี่ของเวลาเดี๋ยวซิ” แฮร์รี่เพิ่งเห็นเขาชัด ๆ ใช่เจ้าเด็กปีเตอร์นั้นหล่อมากจริงๆรอนเองก็มองอย่างตะลึง เวลานายปีเตอร์เคลื่อนไหวตัวเดินไปทางไหนก็มีแต่สาว ๆหันมองราวกับเขาเป็นวีล่าหนุ่ม
    “เขาถ่ายปกนิตยสารการว่าคาถาง่าย ๆ ในครัวเรือนด้วย เธอได้เห็นไหม” แฮร์รี่ได้ยินเสียงสาว ๆกระซิบกระซาบ
    เฮอร์ไมโอนี่แก้มเป็นสีชมพูลุกตามปีเตอร์ไป แฮร์รี่รู้ดีว่าเธอแพ้คนหล่อ
    รอนลุกออกไปจากตรงนั้นแฮร์รี่เร่งตามเขาไป
    “คราวนั้นวิกเตอร์ คราวนี้ก็ปีเตอร์ ต่อไปจะอะไรอีกละ” รอนบ่นเสียงดังเมื่อขึ้นไปนอนบนหอนอนชาย เขากระแทรกตัวนั่งอย่างระบายอารมณ์
    พักใหญ่เฮอร์ไมโอนี่ก็ตามมาง้อรอน
    “รอนฉันไม่ได้คิดอย่างที่เธอกำลังคิดนะ” รอนนอนหันหลังให้เธอ เฮอร์ไมโอนี่หันมามองหน้าแฮร์รี่อย่างขอความช่วยเหลือ แฮร์รี่นึกอย่างจะหายตัวไปจากตรงนี้เสียเลย
     “เธอไม่ได้คิดแต่ฉันว่าหมอนั้นคิด” รอนเน้นเสียง
     เฮอร์ไมโอนี่ก็คิด (คิดว่าปีเตอร์กำลังจะจีบเธอจริงๆ)
    “ แต่ฉันมีแฟนแร้วนะรอน” เฮอร์ไมโอนี่นั่งลงที่เตียงของรอนพูดเสียงกระซิบกระซาบ “เขาชวนฉันไปฮอกส์มี้ดวันหยุดหน้านี้แต่ฉันไม่...”
    “เธอน่าจะไปนะ สงสัยจริงเธออาจจะชวนจินนี่ไปด้วยไปตั้งสมาคมคนรักปีเตอร์” รอนพูดเสียงดูแคลนยังหันหลังให้เธอ  แฮร์รี่สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมีชื่อจินนี่เข้าไปเกี่ยว
    “รอน !!!!”
    “ไปซะไปหมกตัวอยู่ในห้องสมุดทำเหมือนที่เคยทำกับวิกกี้ของเธอ”
    “รอนอย่าเรียกวิกเตอร์แบบนั้น!!  เธอกำลังดูถูกฉันอยู่ถ้าเธออยากจะเป็นอย่างนี้ก็เชิญ”เฮอร์ไมโอนี่หมุนตัวกลับลงบันไดไปอย่างหัวเสีย
    “เอาเถอะอย่างน้อยเราก็ได้รู้แล้วว่าวิกเตอร์และปีเตอร์สำคัญพอๆ กัน”
    รอนบอกแฮร์รี่น้ำเสียงอู้อี้
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×