เทพบุตรสุดเชิด

ลำดับตอนที่ #4 : เลวได้อีก

 เสียงรถหรูคันสีดำของลูกชายตัวดีวิ่งด้วยความเร็วแล่นออกจากวังไป สนสกุลผู้เป็นพ่อมองตามอย่างหมดอาลัย

"ฉันจะทำยังไงดี" น้ำตาแห่งความโศกไหลรินอาบหน้า เขาพูดความในใจต่อรูปเมียรัก

"อริสา ทำไมลูกเรามันถึงได้ดื้อดึงขนาดนี้นะ"  สนสุกลไม่อาจจะโกรธลูกชายได้ตลอดเวลาเขารู้ดีว่าเขาเคยเป็นคนไม่ดีเขาเป็นต้นเหตุให้อริสาต้องถึงแก่ความตายทุกวันนี้สนสกุลจึงทำทุกอย่างหวังให้ลูกชายหันมารักเขาบ้างแต่โอกาสมันดูจะน้อยเหลือเกินเมื่อคอปเตอร์ไม่เคยเปิดใจรับความรักความหวังดีจากเขาเลย

บ่อนคาสิโน

"สวัสดีครับคุณชาย" พนักงานต้อนรับทักทายด้วยความคุ้นเคย คอปเตอร์ยื่นแบงค์ห้าร้อยให้

 "คุณชายนึกว่าจะไม่มาแล้ว" ไมค์แซวเมื่อคอปเตอร์เดินมาหาเขา ไมค์เข้าบ่อนบ่อยกว่าเข้าโรงเรียนอีกพ่อของไมค์เป็นนักการเมืองแถวหน้าของปะเทศ ไมค์จึงพลอยมีอิธิพลของพ่อคุ้มกะลาหัวพอสมควร

"มาดิหว่ะอยู่บ้านทำไมเซ็ง" คอปเตอร์ตอบขยิบตาให้สาวเสริฟ

"แล้วไอ้คุณกับไอ้เบสหล่ะ" คอปเตอร์มองหาเพื่อนอีกสองคน

"ไอ้เบสมันกำลังไปลากไอ้คุณที่บ้านอยู่ รายนั้นมันไม่อยากมาไม่รู้จะถือศีลกินเจไปไหน" ไมค์บ่นคุณเพื่อนสนิทอีกคนที่ไม่ยอมเลวเหมือนเพื่อน

"มึงก็ปล่อยให้มันเหลือดีไว้คนก็ได้" คอปเตอร์พูดแหย่ไมค์

 "อ้าวมึงว่ากุเลวหรอไอ้คุณชาย" ไมค์มองหน้าเพื่อน

"เปล่าเว๊ย ไป ไป หาโต๊ะเล่นกันมึงว่าวันนี้เราหุ้นกันดีไหม" คอปเตอร์ชวน

"คนละหกแสนนะ" ไมค์บอกมองบัตรเครดิตอย่างชังใจ

"เออๆ"

*******************************************************************************************************

"หมดตัวเลยกุ" ไมค์บ่นเมื่อทั้งสองหมดเงินไปล้านสอง
"ก็ไปแลกชิปใหม่ดิ"  คอปเตอร์ชวนหวังแก้มือ

"ไม่เอาแล้วกุว่าวันนี้ดวงเราไม่ดีวันหลังค่อยมาใหม่ ไปที่อื่นกันดีกว่า" ไมค์ชวนเพื่อน ๆ

"แปปนะ" คอปเตอร์เหลือบมองเห็นสาวเสริฟคนสวยที่ส่งยิ้มให้เมื่อตอนเขาเข้ามา

"หวัดดี" คอปเตอร์รีบเดินไปทักทาย

"ค่ะ" เธอยิ้มทักตอบ

"เลิกงานกี่โมงครับ" คอปเตอร์ลุกถามเธอตรง ๆ เขาชินกับการที่ผู้หญิงทุกคนยินยอมเขาเสียแล้ว

"ตีสองค่ะ" เด็กเสริฟสาวสวยผมยาวคนนั้นตอบอมยิ้ม

"ตอนนี้เลยไม่ได้หรอ ฉันไม่ชอบรออะไรนะ" คอปเตอร์กระซิบกระซาบข้างหูเธอ

"ฉันคิดออกแล้ว" คอปเตอร์เดินไปที่บาร์คุยกับหัวหน้าบาร์  ลูกค้าประจำเงินมากอย่างเขามีหรือจะเคลียเรื่องแค่นี้ไม่ได้ คอปเตอร์ยื่นเงินให้หัวหน้าบาร์ที่คุ้มพนักงานห้าพัน หัวหน้าบาร์รีบผลักไสให้สาวเสริฟคนสวยไปกับคอปเตอร์ทันที

"ขอบคุณครับ ๆ ๆ" หัวหน้าบาร์ยิ้มหวานจูบเงิน

"อ้าวคุณชายงี้พวกผมก็รอเก้อนะสิ" ไมค์บ่นเมื่อเห็นคอปเตอร์ควงเด็กเสริฟออกมาด้วย

"เอาน่าเดี๋ยวฉันโทรหา" คอปเตอร์บอกเพื่อนๆอย่างอารมณ์ดี  เขาพาสาวเสริฟขึ้นรถหรูตรงไปที่โรงแรม

"เราจะไปที่ไหนกันค่ะ"  สาวเสริฟถาม นั่งนิ่งเป็นตุ๊กตาน่ารถให้ชายหนุ่ม

"เดี๋ยวก็รู้จ๊ะ" คอปเตอร์พูดหวาน 

เมื่อพามาถึงห้อง คอปเตอร์ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงตรงหรี่เข้าไปปลุกปล้ำสาวเสริฟซึ่งยินยอมแต่โดยดี

เมื่อเสพสมจนเสร็จไปหลายน้ำ คอปเตอร์จึงควักเงินปึกหนึ่งให้เธอ

"วันหลังมาใหม่นะ ฉันชักติดใจเธอแล้วลีลาเธอดีจริง ๆ" คอปเตอร์บอกก้มจูบที่เนินสวาทของเธอ

"นายไม่ต้องให้เงินฉันก็ได้นะ" สาวเสริฟรีบพูด

"ทำไมหล่ะ ฉันนะไม่ชอบของฟรีหรอกนะ" คอปเตอร์พูดใส่เสื้อผ้าอย่างสุขใจ

"ฉันคิดว่าเธอชอบฉัน" จู่ ๆ สาวเสริฟก็พูดสิ่งที่คอปเตอร์ไม่เคยคิดมาก่อนคอปเตอร์ถึงกับหัวเราะร่วน

"เธอจะบ้าหรอไง ฉันกับเด็กเสริฟอย่างเธอนี้นะ ทำไมเธอช่างไม่เจียมอย่างนี้หว่ะ" คอปหันไปดุสาวเสริฟ เล่นเอาคนฟังถึงกับอึ้ง

"เอาเงินไปแล้วก็ไปซะ" คอปเตอร์ยัดเงินใส่มือเธอ อย่าฉุน ๆ อารมณ์กำลังดีแท้ๆยัยนี้ทำเสียเรื่องหมดเลย

เมื่อเขาขับรถออกจากโรงแรมกดโทรศัพท์โทรหาเพื่อนๆ

"นี้พวกนายอยู่ไหนกัน"  คอปเตอร์ถามเบสผ่านโทรศัพท์

"อยู่สนามบอลมาเลย  ๆ" ปลายสายตอบคำถามเพื่อนรัก