แปรรูปหัวใจส่งให้ยัยคนดี

ลำดับตอนที่ #2 : ฉันฝันไปหรือเปล่า?

���������� ชั่วโมงสุดท้ายของวันศุกร์สุดสัปดาห์แบบนี้เป็นธรรมดาของวิชาโฮมรูม ที่นักเรีนนทุกคนจะต้องไปพบคุณครูประจำชั้นที่ห้องเรียนของตนเพื่อประชุมพูดคุยมอบหมายงานภายในห้องกันและวันนี้ก็เช่นเดียวกันคุณครูอิงอรเดินเข้ามาในชั้นเรียนห้องม5/2อย่างรวดเร็วเร่งด่วนเหมือนเคยคุณครูอิงอรไม่เคยมาสายไม่เคยปล่อยให้นักเรียนที่น่ารักของหล่อนต้องรอเลยสักคราเดียว "นักเรียนทุกคนค่ะอย่างที่เราทราบกันดีอยู่แล้วว่าทุกเทอมสองของนักเรียนชั้นม.5 จะต้องมีนักเรียนห้องละสองคนได้ไปเรียนแลกเปลี่ยนกับโรงเรียนต่างๆที่เป็นพันธมิตรของโรงเรียนเรา และห้องเราก็จะมีสมาชิกจากโรงเรียนอื่นมาเพิ่มอีกสองคนเช่นเดียวกัน" คุณครูอิงอรพูดยิ้มให้นักเรียนทุกคน�"และวันนี้คุณครูมีข่าวดีมาบอกว่าคุณครูได้เลือกนักเรียนที่เรียนดีในอันดับที่1และที่2ของห้องเราไปนั้นก็คือริสากับศราวุธ ปรบมือให้เพื่อนทั้งสองคนหน่อยเร็ว" คุณครูอิงอรปรบมือนำอย่างยินดี "ดีใจด้วยนะจ๊ะ หนึ่งเทอมของพวกเธอต่อจากนี้จะเป็นโลกใหม่ที่พวกเธอไม่มีทางลืม!"


�"ดีใจด้วยนะสา ฉันนะต้องเหงาแน่ๆเลยไม่มีเธอตั้งหนึ่งเทอม เสียดายที่ฉันสอบได้ที่สามดูสิอดไปกับเธอเลย" นุ่มพูดอย่างเสียงดาย
"ฉันก็ไม่คิดว่าจะได้ไปหรอกนะไม่คิดว่าปีนี้คุณครูจะเลือกที่1กับที่2 ปกติฉันเห็นรุ่นพี่บอกว่ามักสุ่มเอา" ฉันพูดอย่างงวยงงคุณครูอิงอรไม่เคยบอกมาก่อนเลยว่าคนได้ที่หนึ่งอย่างฉันจะได้ไปอยู่โรงเรียนอื่นหนึ่งเทอมทั้งๆที่บ้านฉันกับคุณครูก็อยู่ในซอยเดียวกันแท้ๆ
"เธอรู้ไหมว่าจะได้ลงที่โรงเรียนอะไร" นุ่มถามฉันอย่างตื่นเต้น "ไม่รู้สิ ยังไงก็ขอให้เจอเพื่อนดีๆอย่างเธอกับก้อยก็พอแล้ว" นิสาพูดมองหาแก้วเพื่อนสนิทอีกคนที่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำอย่างเร่งด่วน "สงสัยมันคงปวดจัด ดูซิหายกริบไปเลยทิ้งของไว้เต็มโต๊ะไม่รอเราด้วย" ฉันกับนุ่มหัวเราะในความกะโหลกกะลาของแก้ว "เอ้าวุธนายยังไม่กลับบ้านหรอ" นุ่มทักเมื่อเห็นวุธยืนเก้ๆกังๆอยู่ "ยังเลย ฉันดีใจมากเลยนะสาที่จะได้ไปอยู่โรงเรียนเดียวกับเธอ" วุธหันไปพูดกับนิสาด้วยเสียงอันสั่นเครือจนนุ่มอดขำไม่ได้ "นุ่มอย่าเสียมรรยาทสิ" ฉันกระซิบบอกเพื่อนรัก "ฉันก็ดีใจนะวุธ" ฉันพูดแตะบ่าเพื่อนชายอย่างไม่ได้คิดอะไรทำเอาวุธสั่นเป็นผีเขา "งั้นฉันไปก่อนนะสา" วุธหน้าแดงรีบวิ่งหนีฉันไป "ฮ่าๆๆฉันขำตาวุธจังสา" นุ่มหัวเราะเสียงดังเมื่อเห็นว่าวุธวิ่งไปไกลแล้ว "วุธเขาชอบเธอมากนะ ฉันว่าชอบจนเรียกว่าคลั่งไคล้แล้วละ เธอทั้งสวยทั้งเรียนเก่งไม่ยอมมีแฟนแบบนี้เป็นเลียสเบี้ยนหรือเปล่าเนี๊ย" นุ่มถามฉันทั้งๆที่ยังขำอยู่ "บ้านุ่มฉันไม่เคยคิดอะไรกับวุธเลยนะ! ไม่เคยเลย"