ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การเดินทาง
เช้าวันต่อมาพวกเขาหายตัวมาที่บ้านของเฮอร์ไมโอนี่
“ว้าวบ้านสวยจัง” จินนี่เอ่ยขึ้นเมื่อพวกเขาเดินเข้ามาภายในบ้าน บ้านของเฮอร์ไมโอนี่สะอาดสะอานเอามาก ๆ เมื่อเทียบกับบ้านของรอน
แน่หล่ะก็พ่อกับแม่ของเธอเป็นหมอ !
เฮอร์ไมโอนี่ เปิดคอมพิวเตอร์เพื่อหาข้อมูลของพ่อกับแม่
“อะไรเนี๊ย” รอนร้องถามเธอ
“คอมพิวเตอร์” เฮอร์ไมนี่ตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“อ่อ ดีใจตายหล่ะรู้ชื่อมันแร้วฉันก็เข้าใจอะไรขึ้นเยอะเลย” รอนบอกอย่างประชดประชัน
เฮอร์ไมโอนี่หันมามองหน้าเขา “รู้ไว้อย่างนะโรนัลนี้นะหัวใจของพวกมักเกิ้ลเลย”
“อะไรนะมักเกิ้ลเอาหัวใจใส่ไว้ในตู้สี่เหลี่ยมนี้หรอ” รอนถามอย่างประหลาดใจ
“ถ้าเธอไม่พูดก็ไม่มีทางที่ใครจะรู้ว่าเธอมีสมองอยู่แค่ไหนนะรอน!!” เฮอร์ไมโอนี่บอกอย่างสุดจะทน “นี้เธอว่าฉันโง่หรอ” รอนถามเฮอร์ไมโอนี่อย่างหาเรื่อง
“เงียบปากสักทีเถอะพี่รอน” จินนี่พูดขึ้นมาในที่สุด
“ได้เรื่องอะไรบ้างหรือยัง” แฮร์รี่ถามในขนาดที่เขากำลังเดินสำรวจรอบ ๆบ้านที่มีแต่มุมหนังสือไม่สงสัยเลยว่าเฮอร์ไมโอนี่ชอบอ่านหนังสือได้ยังๆไง)
“ จวนแร้ว” เธอบอก
และเมื่อเฮอร์ไมโอนี่รู้ว่าพ่อกับแม่ของเขาไปเปิดร้านทำฟันอยู่ทางใต้ของออสเตรเลียพวกเขาตกลงว่าจะขึ้นเครื่องไปก่อนและจะไปหายตัวเมื่ออยู่ใกล้พอ
*********************
“นกยักษ์” รอนร้องอย่างตื่นเต้น เมื่อเห็นเครื่องบิน
ถึงแม้เข้าจะนั่งข้างเฮอร์ไมโอนี่แต่ก็ไม่ได้พูดกับเธอตั้งแต่เรื่องคอมพิวเตอร์นั้นแร้ว
“นี้รอนเธอจะเลิกทำตัวงี่เง่าได้หรือยัง” เฮอร์ไมโอนี่ฟาดเขาด้วยหนังสือเล่มหนา
“โอ๊ย เจ็บนะ เธอนั้นแหละงี่เง่า” รอนเถียง
“รับอาหารว่างหรือยังค่ะ” แอร์สาวสวยถามเฮอร์ไมโอนี่และรอน
“รอนเธอจะดื่มกาแฟไหม” เฮอร์ไมโอนี่ถามเขา
“ไม่” เขาตอบเสียงแข็ง
“งั้นก็ดี ขอกาแฟที่หนึ่งค่ะ”
เมื่อแอร์คนสวยคนเก่านำกาแฟพร้อมคุกกี้เค้กมาเสริฟให้เฮอร์ไมโอนี่ เธอก็จัดการกินอย่างเอร็ดอร่อย
“อดยากหรือ” รอนต่อว่าอย่างรังเกียจ เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มเยาะแร้วกินเค้กของเขาต่อไป “เอามานี้นะ” รอนร้องแย่งเค้กที่เหลือมาจากเฮอร์ไมโอนี่ เขากินคำเดียวหมด
“รอน! เธอ....” เฮอรไมโอนี่นึกคำด่า รอนยิ้มกว้างอย่างพอใจ เขายังแย่งกาแฟของเธอมาซดจนหมดอีกด้วย “อิ่มจัง” รอนลูบท้อง
“รอนบ้า” เฮอร์ไมโอนี่ตีแขนเขา
เฮอร์ไมโอนี่ตั้งต้นอ่านหนังสือเล่มหนา
รอนหันไปดูคู่จินนี่กับแฮร์รี่ที่กำลังสวีทกันอยู่และจึงหันมาพูดกับคู่ตัวเอง
“เธอจะอ่านนานไหม” รอนถาม
“จนกว่าจะถึง”
“ อะไรนะ!!” รอนร้องเสียงดังทำให้คนข้าง ๆหันมามองเขา
เฮอร์ไมนี่ส่งสายตาเพชฆาตมาให้รอนจึงเงียบปากลง
รอนหาวอยู่สองสามฟอด แร้วจึงตั้งต้นโกรน
คอเขาตกมาที่บ่าของเฮอร์ไมโอนี่ เธอจึงจับศีรษะเขามานอนหนุนที่ตักของเธอ
เธอลูบหัวรอนแล้วก็อ่านหนังสือต่อไป ผ่านไปอีกหลายชั่วโมง
“รอน ๆตื่นได้แร้ว จะถึงแร้ว รอนตื่นสิ”
รอนลืมตาเมื่อเห็นว่าตัวเองหนุนตักเฮอร์ไมโอนี่อยู่ก็ยิ้มอย่างพอใจ
**************************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น