คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คะแนนที่เสียไป
เมื่อวันหยุดสุดสัปดาห์มาถึงพวกเด็กๆตั้งแต่ปีสามขึ้นไปที่ได้รับอนุญาตจากผู้ปกครองสามารถออกไปเที่ยวที่หมู่บ้านฮอกส์มี้ดได้
แฮร์รี่และรอนยังคงไม่ได้พูดกันกับจินนี่และเฮอร์ไมโอนี่ สองคนนั้นจึงไปกับพวกของนายปีเตอร์
เมื่อถึงประตูทางออกรอนและแฮร์รี่เจอเข้ากับจินนี่และเฮอร์ไมโอนี่อย่างจังมีพวกเพื่อนๆ(ผู้ชาย)ของปีเตอร์ล้อมหน้าล้อมหลัง พูดคุยกันเสียงดังอย่างสนุกสนาน
(ทั้งสองหนุ่มทำเป็นไม่สนใจจะมอง)แต่ก็อดพูดขึ้นมาไม่ได้เมื่ออยู่ห่างพวกนั้นออกไป
“ฉันไม่มีวันคัดเขามาเข้าทีมเราหรอก ตราบที่ฉันยังเป็นกัปตัน” แฮร์รี่พูดอย่างเจ็บแค้น
“ฉันก็ว่างั้นแหละ” รอนคล้อยตามแอบเหลือบกับไปมองเฮอร์ไมโอนี่อีกแวบ
ทั้งสองพากันเดินคอตกมาที่ร้านหัวหมู ร้านดูซอมซ่อกว่าเคยไม่มีวี่แววของเด็กจากฮอกวอตส์แม้แต่คนเดียว แฮร์รี่และรอนจึงสั่งเหล้ามากินแก้คับแค้นใจกันอย่างสบายใจ
เมื่อเมาได้ที่รอนพุดลุกขึ้นเอาดื้อ ๆ
“ฉ้านจะไปตามเฮอร์ไมนี่แว้วก็จาไปต่อยปากเจ้าหมาน้าน” รอนพูดเสียงดังทำให้พ่อมดแม่มดแก่ ๆที่นั้งอยู่โต๊ะถัดไปสดุ้ง
“เดี๋ยวก่อนรอนใจเย็น ๆ นั่งก่อนเพื่อน” แฮร์รี่ฉุดตัวเขาไว้
“ไม่คุ้มหรอกเราจะโดนพวกเขากระทืบเอาเสียเปล่า ๆ” แฮร์รี่พูดอย่างผู้เชียวชาญ ดัดลีย์สอนเขาอยู่เสมอๆ ว่าคนกลุ่มใหญ่ย่อมเอาชนะคนแค่สองคนได้สบายๆ ยิ่งแล้วเป็นสองคนที่กำลังเมาได้ที่ด้วยละก็ไม่ต้องพูดถึงว่าจะต่อยเลยแม้แต่จะลากขาไหนไปยังทำได้ยากลำบากนัก ไม่นับคาถาปีศาจค้างคาวของจินนี่ที่ล่ำลือกันก็อาจจะทำให้เขากับรอนตาสว่างขึ้นมาได้บ้างหากไปหาเรื่องพวกนั้น เฮอร์ไมโอนี่ก็อีกคนที่แม้แต่ตอนรอนสติดีๆก็ยังไม่สามารถแม้แต่จะปลดไม้เธอได้เลย
“แต่เรามีไม้แฮร์รี่ นายจากลัวทามไม๊ นายปลาบคนตี๊รู้ว่าใครนะเพื่อน” รอนบอกด้วยสีหน้าแน่วแน่ พยุงตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างยากลำบาก
แฮร์รี่และรอนจึงออกจากร้านหัวหมูเพื่อไปตามหาพวกนั้น เริ่มเดินไปได้หน่อยเดียวรอนก็ล้มตึ่ง !
“รอน!!!! ” แฮร์รี่ร้องเสียงดัง “รอน นายโอเคไหมรอน”
รอนหลับไปแล้วเรียบร้อย
“โถ่” แฮร์รี่ร้องอย่างเหนื่อยใจ เอาไงดีเนี๊ยถ้าพารอนกับโรงเรียนมีหวังฟิลช์เอาตายแน่เมา ๆยังนี้ด้วย ศ.มักกอนากัลคงไม่ปล่อยให้ผ่านไปง่ายๆ หิมะก็ตกไม่หยุดเขาจึงตัดสินใจลากรอนเข้าไปที่เพิงโหยหวน แล้วแฮร์รี่ก็ทรุดหลับลงข้างๆรอน
นานเท่าไรไม่รู้ที่พวกเขาหลับไป เมื่อแฮร์รี่ลืมตาตื่นขึ้นมามองออกไปนอกหน้าต่างก็พบว่าหิมะได้หยุดตกไปแล้ว
“รอนตื่นเถอะเพื่อน รอน” รอนสดุ้งตื่นขึ้นมามองไปทั่ว ๆห้องอย่างช้า ๆแล้วก็รีบลุกขึ้นเร็วจี๊
“นี้เรามานอนตรงนี้ได้ไงเนี๊ย” รอนพูดอย่างตกใจ
“นายเมามากเพื่อนอยู่ ๆก็สลบไประหว่างทาง ฉันก็เลยลากนายเข้ามา แล้วฉันก็หลับไปตื่นอีกทีก็ตอนนี้แหละ” แฮร์รี่อธิบายอย่างรวดเร็ว
“ให้ตายซี๊ ถ้านาฬิกาฉันยังไม่ตายนะแฮร์รี่เราตายแน่ๆ” รอนใบหน้าขาวซีดมีสีหน้าตกใจสุดขีดเมื่อก้มดูนาฬิกาข้อมือของตัวเอง
แฮร์รี่ไม่รีรอรีบมองดูนาฬิกาของเขาที่พ่อแม่ของรอนให้เป็นของขวัญวันเกิดอายุครบ17ปี “นี้มันวันจันทร์ อะไรนะ ห้าโมงเย็นแล้วหรือเนี๊ย” แฮร์รี่ซีดลงไปเหมือนรอนอย่างถนัดตา
เมื่อพวกเขากลับมาที่ประสาทก็พบฟิลช์ยืนคอยอยู่ก่อนแล้ว
“เด็กไม่กลับโรงเรียน เที่ยวเพลินหรือพอตเตอร์ วีสลีย์” ฟิลช์ถากถางพวกเขาอย่างเคย รอยยิ้มที่ไม่ได้มีความปรารถนาดีแม้แต่น้อยปรากฏฉายอยู่ที่ใบหน้าของฟิลช์ เมื่อเขาพาทั้งสองมาที่ห้องทำงานของ ศ.มักกอนากัล สีน่าของเธอดูกลัดกลุ้มใจอย่างมากแล้วเมื่อเธอเห็นเขาทั้งสองคนจึงรีบลุกจากโต๊ะทำงานวิ่งรี่มาหาอย่างร้อนใจ
“พอตเตอร์ วีสลีย์พวกเราคิดกันไปสาระพัดอาจเกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอก็ได้”ศ. มักกอนากัลตัวสั่นเทา
“พวกเธอไปอยู่ที่ไหนกันมา”
“ศ. ครับพวกเราไปอยู่ที่เพิงโหยหวนมา” แฮร์รี่รีบบอกอย่างกลัวๆ
“คือว่ารอนเป็นลมไปกะทันหันแล้วผมก็เลยพาเขาไปพักที่เพิงโหยหวนแล้วผมก็เผลอหลับไปครับ พอตื่นขึ้นมาพวกเราก็รีบกลับมาเลยครับ”
“เย็นของอีกวันเลยหรือ พวกเธอนอนกันนานขนาดนั้นเลยหรือนี่” ศ.มักกอนากัลมองพวกเขาอย่างไม่อยากเชื่อ
“เกรนเจอร์กับวีสลีย์สองคนนั้นเป็นห่วงพวกเธอมาก และเรากำลังจะรายงานเรื่องนี้ให้อาเธอร์กับมอลลี่อยู่พอดี” ศ.มักกอนากัลป์หันมาบอกรอน รอนกลื้นน้ำลายอึกใหญ่
“พวกเธอทำให้บ้านกริฟฟินดอร์ต้องเสียงแต้มคนละ100แต้ม พอตเตอร์ วีสลีย์ไม่เคยมีนักเรียนคนไหนค้างคืนที่ฮอกส์มี้ดมาก่อนในประวัติศาสตร์”
“แต่....”รอนและแฮร์รี่พูดขึ้นพร้อมกัน
“ไม่มีแต่”ศ. มักกอนากัลบอกเสียงเฉียบคม
“วีสลีย์เธอเป็นลมไปคงไม่สบายสินะไปนอนพักที่ห้องพยาบาลก่อนเถอะ”
“ฮะ เอ่อผมดีขึ้นแล้วครับผมไม่เป็นไรแล้ว” รอนรีบบอก
“ฉันจะไปรายงานอาจารย์ใหญ่ว่าเจอตัวพวกเธอแล้ว” ศ. มักกอนากัลดินออกไป
ทิ้งแฮร์รี่กับรอนไว้เบื้องหลังทั้งสองมองหน้ากันอย่างหมดอะไรตายอยากนี้พวกเขากำลังทำให้กริฟฟินดอร์เสียแต้มไปถึงสองร้อยแต้มเพียงข้ามคืนเดียวเองหรือด้วยเหตุผลที่แสนจะไร้สาระเสียด้วย เพราะเรื่องผู้หญิงกับสุรา
ความคิดเห็น