เทพบุตรสุดเชิด

ลำดับตอนที่ #3 : เด็กไม่ยอมโต

 เช้าวันเสาร์

ข่าวเรื่องงานเลี้ยงที่บ้านนิชาไม่ได้สร้างความตื่นเต้นให้เพื่อนๆในกลุ่มเท่าไรทุกคนรู้ดีว่าคอปเตอร์เป็นคนแบบไหน เข้าใจเด็ดหรือเรียกอีกอย่างว่าใจดำเกินกว่าจะไยดีสาวๆพวกนั้น

เวลา 09.30น. แล้ว คอปเตอร์ยังนอนอุอู่อยู่บนเตียงใบหน้าเรียวของเขานิ่งสนิทดวงตาปิดให้เห็นขนตาสีดำยาวเป็นแพ  ถ้าไม่มีหลักฐานยืนยันว่าเขาเป็นคนไทยแท้ ร้อยเปอร์เซ็นต์ผู้คนที่พบเห็นต้องคิดว่าเขาเป็นลูกครึ่งแขกอย่างแน่นอน

“นายน้อยขอรับอาหารเช้าพร้อมแล้ว”  อาเบนคนรับใช้ส่วนตัวเรียกปลุกเจ้านายของเขาอย่างเคย

  “อืม...” มีเพียงเสียงครางรับคำแล้วเจ้าหนุ่มตัวดีก็บิดตัวหลับต่อ

“แต่....นายน้อย”

“ฉันรู้แล้ว..”   เสียงตวาดของคนเจ้าอารมณ์ทำให้อาเบนสดุ้งเฮือกแต่เขาเคยชินกับพฤติกรรมแบบนี้จนไม่รู้สึกรู้สาอะไรมากมายนัก

คอปเปอร์ลุกขึ้นอย่างงัวเงี้ยเดินปึ้งปังเขาห้องน้ำไป

อาเบนส่ายหัวกับพฤติกรรมของเจ้านายน้อยคนนี้ไม่ใช่ความผิดของนายน้อยเลยที่เขาเป็นเช่นนี้ เด็กที่ร่ำรวยแต่มีปมด้วยลึกๆฝั่งอยู่ในใจอย่างเจ้านายน้อย ก็ทำให้อาเบนเวทนาเกินกว่าจะรังเกียจได้ลง

คอปเตอร์เดินลงมาที่โต๊ะอาหารใหญ่ ของวังน้ำพุ เห็นท่านพ่อกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอเขาอยู่

“มาได้แล้วหรอเจ้าลูกชายตัวดี” สนสกุลผู้เป็นพ่อทักขึ้น

คอปเตอร์พยักหน้าเขาตักอาหารเช้าเข้าปากไม่ได้สนใจผู้เป็นพ่อมากนัก (เป็นเรื่องปกติเลยแหละ)

“คอปพ่อว่าแกน่าจะมองหาที่เรียนต่อได้แล้วนะเดี๋ยวก็จบม.6 แล้ว แกจะไปเรียนประเทศไหนก็ได้นะ” สนสกุลพูดอย่างตามใจลูกชายคนเดียวของเขา  

“เหอะ” คอปเตอร์พ่นเสียงฟิดฟัดที่ฟังดูไม่พอใจและไม่ใส่ใจจะตอบเขาก้มหน้าดื่มด่ำกับอาหารเช้าต่อไป

“คอปเตอร์...”  สนสกุลมองลูกชายอย่างไม่พอใจ

“ท่านพ่อ ลูกเพิ่งจะขึ้นชั้นม.6ได้ไม่ถึงเดือนท่านพ่อก็ให้ลูกมองหาที่เรียนแล้ว แถมยังอยากให้ไปต่างประเทศอีก ถ้าท่านพ่ออยากจะพาภรรยาใหม่เข้ามาอยู่ที่บ้านก็เชิญทำได้เลยลูกไม่สนใจหรอกแต่อย่าไล่ลูกไปที่อื่นนี้มันบ้านของท่านแม่” 

คอปเตอร์พูดอย่างรั่วเร็วมือไม้เขาสั่นด้วยความโกรธ ดวงตาแดงก่ำจ้องมองสนสกุลอย่างเอาเป็นเอาตาย

มันเป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่พ่อลูกคู่นี้อยู่ด้วยกันในระยะสองถึงสามเมตร พวกเขาไม่เคยลงลอยกันเลยตั้งแต่อริสาผู้เป็นแม่ของคอปเตอร์เสียไปเมื่อ 7 ปีก่อน คอปเตอร์โทษทุกอย่างที่พ่อเขาทำว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องสูญเสียคนที่เขารักมากที่สุดในชีวิต แม่ต้องตายด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างไปตามหาพ่อที่ซุกซ่อนเมียน้อยไว้ที่โรงแรมซึ่งเป็นโรงแรมของแม่!!!!

ยิ่งนึกถึงเรื่องนี้คอปเตอร์ก็ยิ่งทำใจรับความหวัดดีทุกประการของคนเป็นพ่อไม่ลง!!!!!

ความสุขสุดท้ายในชีวิตคอปเตอร์ก็คือคุณตาที่พักอยู่ที่วังล้านนาที่จังหวัดเชียงใหม่แต่โชคร้ายก็ดูเหมือนตามถาโถมใส่คนอย่างเขา คนที่ดูภายนอกโคตรเพอเฟ็ค คนที่มีทุกอย่างยกเว้นความสุขจากความรัก คุณตาที่เขารักและรักเขามากมาทอดทิ้งเขาไปอย่างไม่มีวันกลับ  คอปเตอร์เสียใจมากเขาจำได้แม่นเมื่อสองปีก่อนวันที่คุณตาจากโลกนี้ไป

“มีเงินแต่ไม่มีความสุข.  คอปเตอร์เขียนคำสั้นๆติดไว้หน้าห้องของตัวเองมันทำให้ผู้เป็นพ่อละอายแก่ใจยิ่งนัก

คุณตาทิ้งมรดกก้อนโตไว้ให้เขาใช้แบบสบายๆไป 3 ชาติยังไม่หมด แต่คุณตาเอาความสุขสุดท้ายของคอปเตอร์จากไป.......

******************************************************************************************************************************