แปรรูปหัวใจส่งให้ยัยคนดี

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

                “วันใดที่ - - - นพได้เจอขะ - -เขา - - -ฉันฝาก - - -กะ- -กระดาษแผ่นนี้- - - ยืนยะ- -ยันในตัวลูกสะ- -สาว - - -ของฉันด้วยนะจ๊ะ....” มะลิพูดด้วยเสียงแหบแห้งและแผ่วเบากว่าที่จะเปล่งเสียงปริปากพูดออกมาได้แต่ละคำก็ยากลำบากนัก หล่อนมองลูกสาวสุดที่รักในอ้อมแขนของนพเพื่อนสนิทอย่างเศร้าสร้อยดวงตาแดงก่ำมีน้ำตารินอาบสองแก้มที่ซูบผอมอยู่ตลอดเวลา นพเอื้อมมือไปรับกระดาษแผ่นนั้นมาจากมือกร้านดำของมะลิแล้วพับเก็บใส่กระเป๋าอย่างใจหาย “ฉันจะดูแลนิสาให้เป็นอย่างดีมะลิไม่ต้องห่วงอะไรเลยนะ นิสาจะต้องได้ร่ำเรียนหนังสือเหมือนกับคนอื่นๆ ฉันจะดูแลลูกสาวของเธอคนนี้ให้เสมือนเป็นลูกสาวของฉันเอง” นพพูดรับปากเพื่อนรักอย่างเห็นใจ แม้ว่าฐานะทางการเงินของเขาเองก็ไม่ได้ดีสักเท่าไหร่นักและเมื่อต้องรับภาระเอาลูกเพื่อนมาเลี้ยงอีกคนนพก็ยังไม่รู้ว่ากลับบ้านไปจะบอกกับแป๋วเมียสาวอย่างไรเลย แต่ในเมื่อมะลิเพื่อนรักของเขามาตั้งแต่สมัยเป็นเด็กมาป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแล้วและคุณหมอบอกว่าเธอคงอยู่บนโลกนี้ได้อีกไม่กี่อึดใจ นพลูบหัวนิสาอย่างสงสาร เด็กอายุสามขวบที่ยังเล่นซนไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างจับใจ

                “ไอ้นพมึงหาเหาใส่หัวแล้ว อยู่ดีไม่ว่าดี ไปรับลูกผีลูกโจรที่ไหนมา!!!!!” แป๋วอาละวาดโว๊ยวายลั่นบ้านเมื่อนพพานิสากลับบ้านมาด้วยในเย็นวันนั้น  “อีเจี๊ยบกับไอ้แจ็คมึงยังเลี้ยงไม่พอหรือ ทุกวันนี้ก็ไม่มีจะแดกกันอยู่แล้ว มึงยังมีหน้าเอาอีเด็กนี้มาเลี้ยงอีกหรือไง!!!” แป๋วตวาดจ้องมองนิสาที่อยู่ในอ้อมกอดผัวตาเขียวปัด เธอรู้สึกไม่ถูกชะตากับนิสาเสียตั้งแต่แรกเจอ “อีตัวซวยอีตัวมาร ลูกเมียน้อยมึงรึไงไอ้นพ ไอ้ผัวเฮงซวย มึงบอกกูมาเลยนะ” แป๋วพุ่งเข้าไปกระชากเสื้อผัวอย่างเดือดดาด นพรีบปล่อยนิสาลง “เจี๊ยบมาเอาน้องไปเล่นด้วยก่อนไปลูก” นพหันไปสั่งลูกสาววัยสิบขวบที่ทำหน้านิ่งอย่างไม่พอใจ  “นี้แป๋วฟังพี่ก่อนสิแม่ของนิสาเขาเพิ่งตายแล้วก็ไม่มีญาติที่ไหนอีกอย่างนะ มะลินะเขายกบ้านให้เราหลังหนึ่งถ้าเรารับเลี้ยงดูนิสาไปจนกว่าเธอจะบรรลุนิติภาวะ ดูนี้สิผมได้โฉนดมาแล้วนะ” นพพูดทำให้แป๋วตาพองโตเมื่อเห็นโฉนดบ้านในมือของผัว “เอาน่าแป๋วจ๋า เด็กคนเดียวเองก็ให้ใช้ของเหลือจากยัยเจี๊ยบก็ได้นิ ไม่เปลื้องเท่าไหร่หรอกน่า” นพรีบพูดเพื่อให้เมียสงบลง แต่ในใจจริงแล้วเขาก็ไม่อยากจะไปยุ่งกับมรดกเพียงชิ้นเดียวของนิสาเท่าไหร่แต่จะทำอย่างไรได้นี้เป็นหนทางเดียวที่จะทำให้นิสาได้อาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้ต่อไปจนกว่าเธอจะช่วยเหลือตัวเองได้