คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
ตอนที่ 1
“สวัสดีคะ มนตราพูดคะ”
“อะไรนะคะ คะๆ ขอบคุณมากนะคะ”
หญิงสาวกดวางโทรศัพท์ทันทีแล้วยิ้มกว้างด้วยความดีใจ เธอได้งานทำแล้วหลังจากที่จบปริญญามาหนึ่งเดือน และที่สำคัญเธอได้ทำงานที่โรงแรมสยามดุสิตย์ โรงแรมที่คนทั่วโลกการันตีว่าดีที่สุดในเมืองไทย ทั้งการบริการ ห้องพักและบรรยากาศ แล้วเธอก็ใฝ่ฝันที่จะทำงานที่โรงแรมนี้อยู่แล้วด้วย
“แม่คะ มนได้งานแล้วนะคะ”
มนตรารีบโทรศัพท์ไปหาอารีผู้เป็นแม่ทันที เมื่ออารีได้ยินข่าวจากลูกสาวคนเดียวของเธอก็ดีใจจนพูดอะไรไม่ออก
“แม่คะ แม่ฟังมนอยู่ไหม”
“อ๋อ ฟังจ้ะแม่ดีใจด้วยนะลูกแล้วจะเริ่มงานวันไหนล่ะ”
“พรุ่งนี้คะแม่ ยังไงหนูฝากบอกพ่อด้วยนะคะ”
มนตราวางสายโทรศัพท์ก่อนจะเดินไปที่ห้องพิมพิกาเพื่อนสาวแสนรักของเธอ เธอกะว่าจะบอกข่าวดีของเธอให้เพื่อนสาวฟัง
“พิมฉันเข้าไปนะ”
“เข้ามาเลยจ้ะมน”
สิ้นเสียงของพิมพิกามนตราก็เปิดประตูเข้าไป เธอเดินเข้าไปนั่งข้างๆพิมพิกาก่อนจะเริ่มเล่าข่าวดีของเธอให้พิมพิกาฟัง
“จริงเหรอมน ฉันดีใจด้วยนะเห็นไหมล่ะว่าเธอน่ะทำได้”
“ฉันก็ไม่คิดว่าฉันจะได้”
“แล้วเธออยู่แผนกอะไรล่ะ”
“ต้อนรับจ้ะ”
“งั้นก็ดีน่ะซิ ฉันจะได้มีเพื่อน”
“มีเพื่อน?”
มนตราทำหน้างงกับคำพูดของเพื่อนสาว ฉันจะได้มีเพื่อน มันหมายความว่ายังไง พิมพิกาไม่ได้ไปทำงานที่โรงแรมสยามดุสิตย์นี่นา พิมพิกายิ้มแล้วขำกับหน้างงของมนตราก่อนจะเล่าให้มนตราฟังว่า เธอก็ได้งานที่นั่นเหมือนกันแล้วแผนกเดียวกับมนตราด้วย
“จริงเหรอ แหมยายพิมไม่คิดจะบอกฉันเลยนะ”
“ฉันก็อยากจะเซอร์ไพร์เธอไงจ้ะแม่สาวสวย”
“โอเคในเมื่อเราได้งานทำด้วยกันทั้งคู่แล้ว คงได้โอกาสแล้วล่ะ”
“โอกาสอะไรมน?”
พิมพิกามองมนตราอย่างสงสัย มนตรามองหน้าพิมพิกาก่อนจะยิ้มออกมา
“ฉลองไง!”
“อ๋อ โอเค!”
พิมพิกากับมนตราพากันมาที่ร้านอาหารร้านประจำของเธอทั้งสอง เป็นร้านอาหารอีสานของเจ้ปุ้ยใจหญิงในร่างชาย
“เจ้เหมือนเดิม”
“จ้า”
พิมพิกาบอกเจ้ปุ้ยที่กำลังตำส้มตำอย่างเมามันอยู่ เจ้ปุ้ยเงยหน้ามองพิมพิกากับมนตราก่อนจะยิ้มให้สองสาวลูกค้าประจำของร้าน
“มาแล้วจ้าอาหารที่สั่ง”
เจ้ปุ้ยถือถาดอาหารที่มีทั้งลาบน้ำตก ส้มตำปลาร้ารสจัด ข้าวเหนียว ซุปหน่อไม้ เจ้ปุ้ยนั่งลงข้างๆมนตรา
“น่ากินเหมือนเดิมเลยนะเจ้ กินล่ะน่า”พิมพิกาหยิบช้อนกำลังจะสั่งส้มตำแต่เจ้เอามือจับไว้ก่อน
“เดี๋ยว! ว่าแต่สั่งอาหารแบบนี้ฉลองอะไรกันเหรอ”
“ก็ฉลองที่ฉันสองคนได้งานทำไง”พิมพิกาบอก
“งานอะไร?”
“ก็งานโรงแรมสยามดุสิตย์ไง”
“เหรอ! นี้เธอสองคนได้ทำงานที่นั่นเลยเหรอ หรูชะมัด เอาล่ะในเมื่อเธอสองคนได้งานทำแล้วเจ้ก็ดีใจด้วยงั้นวันนี้กินฟรี!!”
“จริงหรือเปล่าเจ้”
“จะโกหกทำไมล่ะยะ จะกินหรือไม่กิน”
“กินซิเจ้ ขอบคุณนะคะ”
หลังจากที่มนตรา พิมพิกาและเจ้ปุ้ยเลี้ยงฉลองที่มนตรากับพิมพิกาได้งานทำแล้ว มนตรากับพิมพิกาก็พากันไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะเพื่อย่อยอาหารก่อนที่จะพากันกลับคอนโด
“ยายมนเสร็จหรือยัง”
“เสร็จแล้วๆ”
มนตราบอกพิมพิกาก่อนจะเปิดประตูห้อง พิมพิกาเมื่อเห็นเพื่อสาวถึงกับตะลึงในความงามของมนตราเพราะขนาดเธอใส่ชุดทำงานเธอยังสวย
“นี่มองอะไรพิม”มนตราตีแขนพิมพิกาเบาๆ เมื่อเห็นพิมพิกาจ้องเธอตาไม่กระพริบ
“ก็มองเธอน่ะซิ นี่ขนาดชุดทำงานเธอยังใส่สวยเลยนะเนี่ย”
“เวอร์ไปๆ ไปได้แล้ว”
มนตราผลัก
ความคิดเห็น