คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ชาออสแห่งอนาคต(ยังไม่จบ)
"เห้อ...."ชายหนุ่มผู้ซึ่งกำลังลากเกวียนกลับเข้าโรงนาถอนหายใจขึ้นมาอย่างเบื่อหน่าย เขานำผ้าสีขาวที่พาดไว้บนไหล่ขึ้นมาเช็ดเหงื่อที่ไหลโทรมกาย
ชายหนุ่มมองไปยังไร่นาที่ยังเหลือเกวียนให้ขนอีกนับสิบ แ้ล้วถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่ พร้อมกับเดินกลับไปยังนาข้าวแล้วขนเกวียนมาอีกหนึ่งเกวียน แต่ในขณะนั้นคนกลุ่มนึงที่เดินมา ท่าทางเหมือนกับจะมาตรวจสอบแปลงไร่นา พวกเขาเดินตรงมาทางที่ชายหนุ่มกำลังก้มหน้าก้มตาลากเกวียนขนาดใหญ่อยู่ทำให้ไม่สังเกตเห็นถึงการมาเยือนของเหล่าชายกลุ่มนั้น จนเดินไปชนเหล่าชายคนนั้นจนคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มล้มลง
ที่ชายหนุ่มปราดสายตาดูแล้วรู้ว่าเป็นหัวหน้ากลุ่มนั้น ก็เพราะชุดที่พวกเขาทั้งหมดสวมอยู่นั้นเป็นชุดสูทสีดำ ท่าทางเหมือนบอดี้การ์ด แต่คนที่ล้มลงไปนั้นกลับสวมชุดที่แปลกกว่าคนอื่นเหมือนเป็นชุดหรูหรามีราคาที่คนรวยมักใส่กัน
"ไอ้บ้านี่!!"ชายคนที่ล้มลงไปดีดตัวขึ้นมาอย่างกับติดสปริงค์แล้วพุ่งเข้ามากระทุ้งท้องของชายหนุ่มจนตัวงอ ก่อนจะผลักจนเขาล้มลงไปทับกับเกวียนที่เต็มไปด้วยฟางข้าว
"เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ ขอโทษฉันซะดีดี!!"ชายคนนั้นตะคอกใส่ชายหนุ่มอย่างโกรธเคือง ชายหนุ่มสบถอยู่ในใจอย่างขุ่นเคือง แต่ก็แค่คิดได้ในใจ ไม่งั้นคงโดนไล่ออกจากงานแน่ๆถ้าไปมีเรื่องกับคนรวยที่ชอบดูถูกคนจนเช่นนี้ ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นมามองใบหน้าของชายที่ชมเขาอย่างละเอียดถึ่ถ้วนอีกครั้ง
ชายวัยประมาณ17-18ปี อายุประมาณเขา ใบหน้าของเขาจัดได้ว่าดีทีเดียว สาวๆเห็นคงชอบเป็นแน่แท้ๆ แต่นิสัยนี่สิแค่เห็นก็หมดความศรัทธาแล้ว
"อ้าวๆๆ...เงียบอีกเดี๋ยวปั๊ด!!"ชายหนุ่มทำท่าจะซัดหมัดมาอีกครั้ง แต่เสียงตะโกนจากชายแก่ที่วิ่งมาอย่างกระหืดกระหอบก็ดังขึ้น
"กรุณาหยุดก่อนครับ คุณชายไฮเดิ้ล!! คนงานคนนี้เพิ่งมาใหม่น่ะครับเขาไม่รู้จักคุณหรอกครับ กรุณาอภัยให้เขาด้วย"ชายแก่เดินมาขวางหน้าเขาไว้ก่อนที่หมัดจะกระแทกชายหนุ่ม
"ถ้าคุณเจคอฟพูดอย่างนั้น...ผมก็ไม่ว่าอะไรหรอกครับ แ้ล้วอบรมณ์คนงานของคุณด้วยน้ะ!! อย่าให้มาทำอย่างนี้อีก!!"ว่าแล้วไฮเดิ้ลก็เดินจากไปอย่างขุ่นเคือง
ชายแก่หันมามองหน้าคนงานหนุ่มที่นั่งอยู่บนเกวียนอย่างสบายอารมณ์ แล้วถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย
"นี่เอจิน เอมาัทัส!!ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าไปหาเรื่องกับคนรวยพวกนั้น คนพวกนั้นสามารถทำให้นายออกจากวานนี้ได้ง่ายๆเลยน้ะ!!...แล้วรู้เอาไว้ซะด้วยน้ะว่าคนคนนั้นน่ะ คือคุณชายที่รวยเป็นอันดับสองของโลกชาออสเลยน้ะ!!"ชายแก่ตวาดใส่
"ผมไม่ผิดนี่ครับ..."เอจินเอ่ย แล้วลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินหนีออกไปจากจุดนั้น ทิ้งเจคอฟผู้เป็นเจ้าของไร่เอาไว้ ชายแก่ถอนหายใจเบาๆอย่างเบื่อหน่าย
เอจินเดินต่อมาเรื่อยๆจนมาถึงบ้านของเขาที่เป็นเพียงกระท่อมเล็กๆ เพียงพอให้อาศัยอยู่ได้สองคน เขาจึงอยู่อาศัยที่นี่กับเพื่อนชายของเขาที่อยู่กันมาไ้ด้นับ5ปีได้แล้วตั้งแต่เหตุการณ์ตอนนั้น...
"อ้าวๆ...ยืนบื้ออยู่ได้ไอ้กร๊วก"เสียงคุ้นๆที่เอจินเพิ่งได้ยินมาเมื่อกี้นี้สะกิดให้ชายหนุ่มหันไปมองทางต้นเสียง ทำให้เขาพบกับกลุ่มของไฮเดิ้ลอีกครั้ง คุณชายหนุ่มกับบอดี้การ์ดนับสิบที่รายล้อมเจ้านายอยู่อย่างกระชั้นชิดทำให้ชายหนุ่มกระตุกยิ้มขึ้นบางๆ
"ยิ้มทำไมไอ้กระจอก รู้ไว้ซะด้วย ที่เมื่อตะกี้นี้ฉันไม่เอาเรื่องแกน่ะ ก็เพราะคุณเจคอฟอยู่ด้วย แต่ตอนนี้มันได้เวลาสั่งสอนซะหน่อยแล้ว!! เห้ย!พวกเรา..."ไฮเดิ้ลสั่งบอดี้การ์ดที่อยู่ใกล้ๆ ชายหนุ่มร่างบึกบึนเดินกระชับสูทมาตามทางที่เดินมาหาเอจิน
บอดี้การ์ดหักข้อนิ้วของตนดังกร๊อบ แ้ล้วใช้เท้าของตนเตะแบบเทควันโด้เข้ามาใส่กลางลำตัวของเอจิน(มันจะหักนิ้วไปทำไม) ชายหนุ่มยิ้มเยาะแล้วใช้ข้อศอกรับขาของชายคนนั้นจนบุรุษผู้โชคร้ายต้องกัดฟันข่มความเจ็บปวด ทั้งๆที่แค่ข้อศอกธรรมดานั้นไม่น่าจะสร้างความเจ็บปวดได้ขนาดนี้
ไฮเดิ้ลเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัยแล้วสั่งให้ชายทั้งหมดรุมเข้าหาเด็กหนุ่มทันที!!
"เข้ามาเลย..."เอจินยิ้มเยาะ แล้วตวัดขาตะบันหน้าของชายคนที่อยู่ข้างๆจนถึงกับล้มพับ เมื่อเห็นเพื่อนตนเองล้มลง คนที่เหลือจงกรูเข้ามาหาทันที
เอจินสไลด์ตัวลอดใต้ขาของคนคนหนึ่งออกจากวงล้อม แล้วหันกลับมาหวังจะซัดหมัดใส่คนคนนั้น แต่เหล็กเย็นเฉียบที่จ่อคอเขาอยู่ก็ทำให้เขาต้องชะงัก แล้วหันหน้าไปมองผู้ที่ถือดาบจ่อคอตนเองอย่างช้าๆ
"หึ...ฝีมือพอตัวเอยู่นี่นา แต่ก็อย่างหวังว่าจะจัดการคนอย่างฉันได้!!"ไฮเดิ้ลฟาดสันดาบเข้าใส่ท้องน้อยของเอจิน จนทำให้ชายหนุ่มจุกจนตัวงอ
'นี่ถ้าพลังเรา ยังอยู่เหมือนเใื่อก่อนล่ะก็'เอจินคิดในใจอย่างเคียดแค้น
เอจินกัดฟันอย่างเจ็บแค้น ไฮเดิ้ลผลักเขาลงไปกองกับพื้นแล้วชี้ดาบจ่อหน้าของเขา
"อย่าให้ฉันเห็นหน้าแกอีก!!"แล้วคุณชายกับเหล่าชายใส่สูทก็เดินจากไป ทิ้งร่างของเด็กหนุ่มให้นอนคดตัวด้วยความเจ็บปวด เอจินค่อยๆยันตัวลุกขึ้ึนมาแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้านซึ่งถ้าไม่เกิดเรื่องเข้าซะก่อนก็คงกำลังนั่งกินข้าวไปอย่างสบายใจไปแล้ว
"เอจิน!"คาเรน เพื่อนชายคนเดียวของเขารีบวิ่งมาหาทันทีเมื่อเขาเปิดประตูเข้ามา
"แกเป็นไรบ้าง ไอ้พวกนั้นมันทำอะไรนายรึเปล่า?"คาเรนถาม เอ๊ะ! แกรู้ได้ไง
"รู้ได้ไงว่าฉันโดนรุมอยู่...."เอจินถามแล้วมองเพื่อนชายของเขาอย่างจับพิด
"แหะๆ แอดดูอยู่น่ะ แต่ขี้เกียจลงไปช่วย.."
เท่านั้น เอจิน เอมาทัส ก็ฟาดพระหัตถ์ลงกลางหลังของเพื่อนเขาในบัดดล คาเรนอุทานออกมาอย่างเจ็บปวด
"อ้าก!!...ฟาดมาได้"คาเรนลูบหลังตนเองป้อยๆส่วนเอจินกำลังนั่งหัวเราะร่วนกับท่าทางของเพื่อนชายที่คบกันมาตั้งแต่5ปีที่แล้ว
คาเรน ฟาเรส เด็กหนุ่มวัย18ปีเท่าเอจิน หน้าตาของเขาจัดว่าใช้ได้ทีเดียว มีแฟนมาไม่รู้ตั้งกี่คน ควงผู้หญิงนี่เปลี่ยนแทบทุกอาทิตย์เลยก็ว่าได้
เอจิน เอมาทัส แม้หน้าตาของเขาจะหล่อเหลากว่าคาเรนเพื่อนเขาเสียอีก แต่าเขาก็ไม่มีแฟนเลยตั้งแต่อยู่ที่นี่มา5ปี เป็นเพราะเขานั้นปฎิเสธทุกคนที่ขอคบ ก็คนทำงานอย่างเขาจะเอาเวลาที่ไหนมานั่งจุ๋จี๋กับคู่รักล่ะ
"หือ..."เอจินที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่อุทานขึ้นอย่างตกใจ เพราะเนื้อหาของหน้าที่หนึ่งของหนังสือพิมพ์นั้นพูดถึงร.รเวทมนตร์อันดับหนึ่งของชาออส
ร.ร ไวท์ ชาโดว์ ที่เขาหาทางเข้ามานานมากแล้ว นอกจากจะต้องเสียเงินจำนวนมหาศาลแล้ว ยังต้องผ่านการทดสอบพลังจิตอีีก ซึ่งถ้าเป็นเมื่อ5ปีก่อนล่ะก็เขาคงผ่านการทดสอบนี้อย่างง่ายดาย แต่ไม่ใช่กับตอนนี้ที่เขาใช้พลังอะไรไม่ได้เลย
สาเหตุที่เขาอยากเข้าร.รนี้น่ะหรอ ก็เพราะว่าสถานที่ที่ตั้งของร.รนี้ เป็นปราสาทเก่าของอาณาจักรของเขาราซูนอฟที่จากมา!!
"ท่านพ่อ..."เอจินรำพึงออกมาเบาๆ เขาลองมาหลายวิธีทางเพื่อเขาร.รนี้ให้ได้ แต่ก็ไม่สำเร็จ เรื่องเงินน่ะไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องเวทมนตร์นี่สิ เขาทำอย่างน้อยได้ก็แค่เสกลูกไฟขนาดย่อมขึ้นมาเท่านั้นเอง
"เอ๋...ไวท์ ชาโดว์งั้นหรอ ไม่ยักรู้ว่านายอยากเข้าน่ะนี่"คาเรนโผล่มาจากไหนไม่รู้ โดยในปากยังคาบไอติมแท่งอยู่เลย ทำเอาเอจินสะดุ้ง เขาดึงไอติมออกมาจากปากคาเรนแล้วยัดลงไปในเสื้อของคาเรนทำเอาเจ้าตัวสะดุ้งเพราะความเย็นจากไอติมที่กระทบเนินอก
"แล้วเอ็งอ่ะ อยากเข้าเรียนที่ไหน"เอจินเอ่ยถามคาเรน เด็กหนุ่มที่เอาไอติม
ออกมาจากเสื้อแล้วมาอมต่อจึงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอู้อี้ที่พอจับใจความได้ว่า
"ไม่รู้สิ ไม่เคยคิดเรื่องเข้าเรียนเวทมนตร์เลย"ด้วยความสามารถของเอจินทำให้เขาพอฟังรู้เรื่อง เอจินลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจแล้วยื่นหนังสือพิมพ์ไปประทับหน้าของคาเรน
"คาเรนเพื่อนยาก นายจะว่าอะไรมั้ยถ้าฉันจะออกจากไร่นี่ แล้วเข้าเมืองไปหาทางสมัครเข้าไวท์ ชาโดว์"เอจินเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง คาเรนที่เพิ่งเอากระดาษออกจากหน้าได้จึงเหลือบมองเอจินด้วยสายตาจริงจัง ไม่เหลือเค้าของเด็กหนุ่มจอมกวนประสาท
"นายพูดจริงหรอว้ะ"คาเรนเอ่ยเบาๆ
"อือ.."
คาเรนยิ้มจางๆ เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้ามาหาเอจิน
"ฉันไปด้วย"
ความคิดเห็น