หนุ่มหน้าหญิง ปิ้งรักยัยจอมเเก่น

ลำดับตอนที่ #2 : ครูทั้ง2 ความจริงเรื่องพัทร เเละการทำโทษเเสนหวาน

-2-

นารุจ๊ะ ไปโรงเรียนได้แล้วนะ

“อ่ะ สายแล้วๆๆๆๆ”  จะอะไรล่ะคะ ตื่นสายไง แย่แล้วจะไปทันเปล่าเนี้ย

“555 เอาแล้วไงเจ้าแม่จอมตื่นสาย” โหดูสินากิง่ะ นั่งกินข้าวเช้าสบายอารมณ์จังนะ( มันไปสายทุกวันเลย แต่ความหล่อทำให้คณะกรรมการนักเรียนใจละลายให้มันผ่านได้ทุกวัน เหอน้องฉัน)

“ไปนะคะ  พ่อคะไปนะคะ ” ฉันบอกพ่อแล้วรีบไป ร.ร.ทันที

“จ้า ลูก สู้สู้ เอส” โรงเรียนฉันอยู่นะ   ท่านแม่เป็นคนเลือกร.ร.  สอบเข้ายากมาก  และที่แม่ให้อยู่ก็เพราะ

…..ชุดนักเรียนน่ารักไงคะ หึหึ  นี้ล่ะคะแม่ฉัน น่ารักม้า

“เห่อเห่อ…เหนื่อยจัง เย้เย้ วันนี้ฉันมาทัน”แหมวิ่งเข้ามาได้ทันเวลาพอดีอิอิ ดีจังเรา

โครมตึง “แน่ใจหรอว่าทันนะ ห๊า” อ่า ครูมาอยู่ด้านหลังฉันได้ไงเนี้ย

“คะ วันนี้หนูมาก่อนครูนี้ค่ะ” ครูเดินเข้าไปในห้องขณะที่ฉันยืนอยู่หน้าประตู

“เมื่อกี่เธอได้ยินเสียงอะไรไหมที่มันดัง โครมๆ อยู่นะ” ครูหันกลับมาถามฉัน

“ได้ยินคะ ทำไมหรอคะ” ฉันยืนสวยอยู่หน้าห้องเถียงครู อิอิ

“เออ  นัดจ๊ะคือว่า…” โครม เอ๊ะใครล้มนะ เสียงดังจัง o0o อ้าวฉันล้มหรอเนี้ย ใครมาชนฉันกันนะ

  พรึบ ออกไปหน่อยสิ ฉันหนักนะ ถ้าครูไม่อยู่ฉันคงโวยไปแล้ว

“เออ คือว่านักเรียนทั้ง 2 คนนั้นนะครับช่วยยืนขึ้นดีดีได้ไหมครับ ทำไมลงไปนอนกับพื้นล่ะ” เสียงใครนะ

“ได้ครับ ได้ครับ ” หึบ เย้ออกไปสักทีหนักจะแย่อยู่แล้ว เออ เมื่อกี่เสียงใครนะ

“ เอาละ พวกเธอ 2 คนต้องโดนทำโทษเพราะมาหลังครูประจำชั้น จริงไหมเคคุง  ” ครูดุจังแหะแล้วครูพูดกับใครนะฉันมาหลังครูไรกัน ฉันมาก่อนอีกนะ  ฉันเดินไปเข้าในห้อง หาที่นั่ง

“จะไปไหนนัด เธอนะต้องนั่งหน้าห้องกับเด็กใหม่สิ”  หน้าแตกเลยอุสาเดินซะเชิดเชียว

“ค่ะ ค่าาาา” และแล้วฉันก็เดินจากโต๊ะหลังห้องออกมานั่งตรงโต๊ะหน้าห้อง

“น..นัก…นักเรียนครับ ส….ส….สวัสดีครับ ครู…ครูชื่อ เคน ครับเป็นครูประจำชั้นห้องนี้ครับ เมื่อวานครูเดินหลงห้องไปหน่อยนะครับเลยมาไม่ทัน  ครูขอโทษจริงนะครับ” เพื่อนฮากันทั่วห้อง เออมีครูอีกคนนี้เอง ครูน่ารักจัง  

“ก็อย่างที่ครูเค้าบอกไปนะ  ส่วนตัวครูเนี้ยก็ชื่อ ทด เรา 2 คนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ เคคุง(ครูเคน) นะขี้อายมาก จริงไหมเคคุง ^^” ว้ายๆครูเรียนชื่อกันน่ารักจัง ครูทดพูดแล้วดึงตัวครูเคนออกมา

           ครูเคนตัวสูงผอมแล้วก็ใส่แวนยิ้มตลอดเวลาเลยล่ะดูแล้วอบอุ่นดี ดูเหมือน ครูคิดว่าทุกเรื่องไม่เป็นปัญหา มองโลกในแง่ดีเสมอ   ส่วนครูทดง่ะนะดูแล้วท่าทางเจ้าเล่ห์ขี้แกล้ง ไม่ยอมใครง่ายๆแต่เหมือนจะห่วงและยอมครูเคนทุกอย่างคงรักกันมากมั่ง ตัวก็สูงพอๆกัน ครูทดไม่ใส่แวนขาวกันทั้งคู่เลยอายุคงไม่มากนักดูแล้วเหมือนเป็นนักศึกษามาสอนเลย คงยังอายุไม่มากง่ะแหละ  ดูท่าแล้วทั้ง 2 คนจะสนิทกันมาก(ไม่มีแฟนทั้งคู่) 

“ ผมขี้อายหรอครับ//^^//”

“อือใช่ ไม่รู้ตัวอีก  รู้จักครูกันแล้วมารู้จัดเพื่อนใหม่กันนะ เข้ามาสิ” ครูพูดแล้วกวักมือให้คนที่ชนฉันเมื่อกี่ยื่นขึ้น

ผิวขาวตัวเล็กไม่สูงนัก มองขึ้นมาเห็นผมเป็นสีแดงยาวละบ่า หน้าขาวสวย เอ๊ะ

“เออ สวัสดีครับ” OoO พัทรนี้หน่า ว่าแต่ทำไมใส่กางเกงล่ะ

“แนะนำตัวสิ” ครูบอก

“ครับๆ ผมชื่อ พัทร ครับ ” แล้วพัทรก็เขียนชื่อตัวเองลงกระดานหน้าห้อง

“ฝากตัวด้วยครับ” พัทรพูดแล้วก้มหัวครั้งหนึง

“ว้ายหน้าตาหล่อจังเลย” 

“หน้าสวยมากเลยนะ ดีจังที่เค้ามาอยู่ห้องเดียวกับเรา”

“หล่อมากเลยง่ะ  ถูกใจคนนี้ใช่เลย”

ว้าว เสียงฮือฮ้าดังลั่นเลย 

“อ้าวละ  นักเรียนเงียบๆหน่อย พัทรไปนั่งข้างๆนัด ริมหน้าต่างนะ”

“สวัสดีจ๊ะพัทร ทำไมใส่กางเกงล่ะจ๊ะ” ฉันหันไปถามพัทรที่นั่งอยู่ใกล้ๆ

“ก็ฉันเป็นผู้ชายนี้หน๊า จะให้ใส่กระโปร่งหรอ อิอิ” จริงง่ะจริงหรอ พัทรเป็นผู้ชาย

“แล้วเมื่อวาน…เห่อ  ฉันก็นึกว่าเธอเป็นผู้หญิงสะอีก ขอโทษนะ ขอโทษ ฉันไม่รู้จริง” ฉันขอโทษพัทรใหญ่เลย เรานี้บ้าจัง คิดว่าผู้ชายเป็นผู้หญิงแต่เค้าหน้าสวยจริงๆนิ(สวยกว่าฉันอีก)

“ไม่เป็นไรหรอกก็คนที่เห็นเราก็นึกว่าเป็นหญิงทั้งนั้นแหละ” พัทรหันมาแล้วยิ้มให้ฉัน เค้าน่ารักจังเลย

“จริงๆ แล้วฉันจะบอกเธอแล้วแต่เธอไม่ฟังฉันเลย เออ…บอกนากิให้ด้วยนะว่าเค้าเก่งมาเลยที่รู้ว่าฉันเป็นชาย”

“ได้เลยจ๊ะ” เค้าใจดีจังเลย   

“อ้าว ตรงพัทรกับนัดนะเงียบๆหน่อย” ครูหันกับมาว่าฉันกับพัทร “ครับ”

“อืม มาว่ากันต่อ ครูจะมาบอกข่าวคืออีก  2เดือนจะมีการแข่งกีฬาสีของสายชั้น เค้าต้องการให้ทุกห้องมีส่วนร่วมในกิจกรรม เลยมีการให้นักเรียนทุกห้องส่งตัวแทนแข่งกีฬา แล้วห้องเราจะต้องลงให้ครบทุกคนนะ เข้าใจไหม”

“ห๊า !!!” เสียงโหร้องดังลั่นห้อง

“ครูคะ จริงๆแล้วส่งกี่คนก็ได้ไม่ใช่หรอค่าาา” เสียงโหยหวงจังนะ ฉันนั่งดูเพื่อนๆในห้องประทวงกัน

“จริงๆมันก็ใช่ แต่ครูนะได้ชื่อว่า เจ้าพ่อเหรียญทองกีฬาสี มานานแล้ว เพราะงันทุกคนต้องลงจะได้ ได้เยอะๆ”   อ้าวครูเอาแต่ใจนี้หว่า

กริ๊ง    กริ๊ง  

“เสียงกรี๊งดังแล้ว ครูไปก่อนนะ ไว้ค่อยว่ากันอีกทีอีกตั้ง 2 เดือน บ๊ายจ้า นักเรียนสุดเลิฟ” ครูพูดแล้วเดินออกไป

“ครู..ครูก็ต้องไปแล้วนะ บะบายนะนักเรียน เพื่อนครูก็งี้แหละครับ แหะแหะ ไปนะครับ บ๊ายครับ///^^///”

หลังจากที่ครูออกไปไม่กี่นาทีนักเรียนในห้องคุยกันกระหึ่มเลย  ครืด

“เออ …นัด  พัทร วันนี้เลิกเรียนมาที่ห้องครูด้วยนะ” ครูเดินกลับมาบอกฉันกับพัทร เพื่อนเงียบกันเลย 555+

คราวนี้เมื่อแน่ใจว่าครูออกไปแล้วเพื่อนก็มารุมถ้าไถ่เรื่องส่วนตัวใหญ่เลย

“เออ พัทรจ๊ะคือว่า เธอนะเกิดวันที่เท่าไหร่หรอจ๊ะ”

“เออ เธอมีพี่น้องรึเปล่าเค้าเป็นไร หล่อไหมจ๊ะ”

“เธอมาจากที่ไหนหรอ”

“หยุดนะ ฉันถามก่อนนะ”

ครืด เมื่อครูประจำวิชามาเพื่อนก็วงแตกไม่ตามระเบียบ การเรียนก็เริ่มขึ้น 

“เอาล่ะ วันนี้เราจะมาเรียนเรื่องกา…”ครูพูดไปขณะที่นักเรียนในห้องไม่ค่อยสนใจนัก บางคนก็อยู่ในห้วงนิทาไปแล้ว บางคนก็คุยกัน และแล้วก็ถึงชั่วโมง้รียนสุดท้ายของวันนี้

“นักเรียนเคารพ”เสียงฉันดังไปทั่วห้อง “ขอบคุณคะ/ครับ” เพื่อนเก็บของแล้วก็กลับบ้านกันไปเหลือแค่ฉันกับพัทร

วันนี้พัทรได้รู้จักเพื่อนใหม่ๆเยอะเลย   และหลังจากที่การเรียนที่แสนหน้าเบื่อจบลง ฉันก็ต้องไปหาครูที่ห้อง

“ขออนุญาติเข้าไปนะครับ/คะ ” หลังเลิกเรียนฉันกับพัทรก็ไปหาครูที่ห้อง

“อือ เข้ามาเลย” ครูอยู่กันทั้ง 2 คนเลยนิ ครูเคนน่ารักจัง ครูใส่แวน

“เออ วันนี้นะครับ …ครูจะทำโทษเธอโดยการให้จักหนังสือให้ห้องสมุดนะครับ ช่วยกันนะครับ”

“คะ/ครับ” ฉันกับพัทรตอบมองหน้ากันแล้วก็หัวเราะ

“ว้าว!! ห้องสมุดใหญ่จังเลย //00/// ” จะจัดได้ครบไหมเนี้ย

“เออคือ ..ครูให้จัดเป็นหมวดๆ ทั้ง 2 คนจัดหมวดเรื่องเคมีนะ เรื่องเดียวก็พอครับ สู้สู้นะครับ”

“เหอเหอ มาจัดกันเถอะนะ ” พัทรแตะบ่าฉันแล้วเริ่มจัดหนังสือ

“จ๊ะ สู้สู้ “ ฉันเป็นคนไปหาหนังสือมาจากที่อยู่ตามชั้นอื่นๆ

“วันนี้จะได้กลับบ้านไหมนะ” ฉันเริ่มพูดเมื่อเห็นว่าในห้องเริ่มเงียบ

“ได้สิ ถ้าเราช่วยกันเดี๋ยวก็เสร็จ” พัทรพูดไปพลางปีนขึ้นไปจัดหนังสือชั้นบน

“อือ จ๊ะ” ดูเค้าจริงจังมากเลย ดีจังนะ ฉันก็จะตั้งใจเหมือนกัน

เวลาผ่านไป  และผ่านไป

“เย้ เราทำสำเร็จแล้ว เหนื่อยไหมนารุ“ พัทรพูดแล้วหันหน้ามามองฉัน ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว

“ไม่เลย ได้กำลังใจจากเธอตลอดเลยนิ“ ฉันพูดแล้วส่งยิ้มกว้างให้กับเค้า

“เปล่าเลย เธอต่างหากที่เป็นกำลังใจให้ฉัน” เค้าทำท่าเขินแล้วอมยิ้มไว้ ตอนนี้พวกเราอยู่ในห้องสมุด ในตอนที่หน้าเค้าต้องแสงพระอาทิตย์ยามเย็น  หน้าของเค้าที่อมยิ้มดีใจในความสำเร็จ ดูแล้วรู้สึกอบอุ่นจังเลย

“กลับบ้านกันเถะนะ” พัทรชวนฉันกลับบ้าน “อือ”

ครืด  “เสร็จกันรึยัง” ครูเข้ามาดูความเรียบร้อยของงาน “คะ” ครูมองฉันกับพัทร

”อือ ดีแล้วล่ะ แล้วอย่ามาสายอีกล่ะ  กลับมาดีดีนะ ครูไปล่ะ” ครูเดินลงไปหาครูเคนที่รออยู่ข้างล่าง ครูคู่นี้น่ารักจัง

“เราก็ไปกันเถอะนะ” พัทรหันมาส่งมือให้ฉัน ฉันก็เลยส่งมือให้เค้าจูงไป

“ถึงแล้วเธอเข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวที่บ้านจะเป็นห่วงนะ คืนนี้ฝันดีนะ บ๊าย”พัทรบอกลาฉันแล้วเค้าเดินไปบ้านเค้า

“จ๊ะ” ฉันตอบเค้าแล้วเดินเค้าบ้านไป

“กลับมาแล้วคะ” พอฉันเข้าบ้าน นากิก็เค้ามาถามไถ่เรื่องที่ฉันกลับบ้านช้าทันที นายเป็นพ่อฉันหรอ

“ก็เค้าโดนทำโทษนี้ นากิ “ ฉันตอบเค้าอย่างเซ็งๆ ก็ตอบมา 20 กว่าครั้งแล้วนิ

“แน่ใจนะ แต่เมื่อกี่เค้าเห็นนารุเดินมากับไอ้หมอนั้นนิ” หมอนั้น?? เออ พัทรนะหรอ

“ก็พัทรง่ะโดนเหมือนกันเมื่อเช้าเค้าก็ไปสายนิ” นากินะ ฉันหิวข้าวแล้วปล่อยฉันไปกินข้าวสักที

“แล้วทำไมมันไปสายวันเดี๋ยวกับพี่ล่ะ” จะถามไรให้มากเรื่องเนี้ย

“ก็ พัทรเค้าไปโรงเรียนวันแรกหลงทางนะเลยมาสาย” ปล่อยฉันไปนะ…. หิวจาง.

“แล้วโดนทำโทษไรหรอ” เรื่องนี้ถามไมฟ่ะเนี้ย

”ก็โดนให้จัดหนังสือเรียนนะ”ฉันตอบแล้วทำท่าจะเดินหนี

“หรอแล้วพัทรล่ะครูให้ไอ้หมอนั้นทำอะไร”ก็เหมือนกันง่ะดิ ครูคนเดียวกันโว๊ย เออ..นากิยังไม่รู้นี้

“ก็โดนเหมือนกันนะให้ช่วยกันทำ”ไม่บอกหลอกว่าครูคนเดียวกันมีหวังไม่ได้กินข้าว

“หรอ แล้วมีคนอื่นอีกป่ะที่โดนทำโทษนะ”ฉันเดินไปห้องอาหารโดนที่นากิเดินตามฉันไปติดๆกัน

“ไม่มี วันแรกๆ เค้ามาเช้ากันหมดง่ะ” ฉันเดินไปนั่งที่ที่นั่งของฉัน

“หรอ อยู่กับไอ้นั้นสองคนหรอ อันตรายนะ”ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก อย่าลืมสิฉันนะนักยูโดนะ

“ไม่เป็นไรหรอก ครูก็รออยู่ด้วย  เออ..พัทรเค้าฟากมาบอกว่า เธอเก่งด้วยนะ” ฉันหันไปบอกนากิ

“หรอ แน่นอนฉันเก่งอยู่แล้วเธอก็รู้นิ“ เหอ น้องฉันหลงตัวเองชะมัด

“จ้าจ้า”

“เออ..แล้วไอ้หมอนั้นนะมั….”

“กินข้าวได้แล้วจ๊ะ”เย้ขอบคุณ คุณแม่มากๆนะคะ หนูเบื่อนากิแย่แล้ว โอ้ สวรรค์

“กินข้าว กินข้าว”ฉันทำตัวเหมือนเด็กร้องกินข้าว อิอิน่ารักม้า อยู่แล้วก็ฉันน่ารักนิ

“วันนี้ข้าวแกงกะหรี่ตามที่นากิขอมา” อืมอืม นากิแอบขอตอนไหนวะ