หนุ่มหน้าหญิง ปิ้งรักยัยจอมเเก่น

ลำดับตอนที่ #1 : การพบกันที่เเสนประหลาดใจ

-1-

       ใครๆหลายคนบนโลกนี้คงไม่เชื่อเรื่องเกี่ยวกับพรมลิขิตใช่ไหมคะ แต่สำหรับฉันนั้นฉันเชื่อคะ

ฉันเป็นคนที่เชื่อเรื่องไสยศาสตร์นะคะ คิดว่าถ้าฟ้าลิขิตเรามาแล้ว สักวันหนึ่งฉันคงได้เจอกับเค้าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีแต่ฉันก็จะรอคะ มารอกับฉันเถอะนะคะทุกๆคน

กริ๊ง   กริ๊ง…ง…ง     

“ กี่โมงแล้วเนี้ย ”

 อ่ะ  O0O  จ…เจ็…เจ็ดโมงครึ่งแล้ว 

สายแล้ว!!!  สายแล้ว สายแล้ว !!!!  วันนี้ฉันจะไปสายไม่ได้นะ

แต่งตัว แต่งตัว อืม  ต้องไปกินข้าวต่อสินะ อ่ะนาฬิกาข้อมือ  เย้  วันนี้เราทำเวลาได้ดีจัง 10 นาทีเอง

 “ อ่ะ  …อ๊า… .อ…”   แย่แล้ว   โครมคราม

“อือ…เจ็บจัง” เจ้าบันไดบ้าไม่ยอมให้เราเดิน ตกเลย  ค่อยดูคราวหน้าเถอะ

“ เป็นอะไรมากไหมจ๊ะ นารุ” แม่ทักฉันอย่างเป็นห่วง

“ แม่ไม่ต้องคิดมากหรอก อย่างนารุนะตกเขา ก็ไม่ตาย 5555” เจ้าน้องบ้า แง เจ็บง่า

“ เอ๊ะ นากิง่ะ  เจ็บง่า แม่แม่  อือ..วันนี้อยากกินข้าวผัดง่า..ข้าวผัด...ข้าวผัด..อือ...นะน๊า ..เจ็บง่าาาา ” ฉันร้องไหงอแงเหมือนเด็กหน้าฉันก็เด็กนะคะ  ต้องอ้อนแม่ซะหน่อย

 “จ้าจ้า แหมแค่ตกบันไดเองนะเอาใหญ่เลย เอาเป็นข้าวเย็นแล้วกันนะ แล้วไม่ไปโรงเรียนกันหรอจ๊ะ” แม่ยอมฉันอย่างง่ายดาย อิอิ ก็คนมันน่ารักนิเนอะ

“อืม…7.45 ..!!!!!  สายแล้วไปก่อนนะคะ ” ฉันรีบวิ่งไปใส่รองเท้า ถ้าไม่รีบก็ไปไม่ทันนะสิ

“นารุจะออกจากบ้านไปไม่ทักพ่อก่อนหรอ ..อือ..อือ…  พ่องอนนะ” เสียงกระซิกจากพ่อ

“คะ ไม่ลืมหรอกคะ อรุญสวัสดิ์คะคุณพ่อ  ไปก่อนนะคะ ”ฉันหันไปบอกและยิ้มหวานให้พ่อแล้วก็รีบวิ่งไปโรงเรียน

“คุณนี้น๊า ลูกรีบๆยังจะมาให้ทักอีก”เสียงแม่พูดกับพ่อฉันดังมาก จนออกมานอกบ้านก็ยังได้ยิน

“ก้อลูกง่ะ ไม่ยอมทักผมก่อนง่ะ คราวหน้าผมจะโกธรจริงๆด้วย ”

            สวัสดีค่ะ  แหะแหะ ขอโทษทีนะคะ พ่อของฉันก็เป็นสะอย่างงี้แหละคะ  แนะนำตัวกานก่อนดีกว่าฉันชื่อว่า นัด คะแต่ที่บ้านมักจะเรียนฉันว่า นารุ พ่อฉันเป็นคนตั้งให้นะคะ ( เพื่อนสนิทฉันก็เรียกนะคะ )น่ารักไหมคะ เหมือนฉันนี้ล่ะคะ น่ารัก อิอิ  ฉันนะ อายุ 15 ปี  มีน้องชายจอมแสบ 1 คน จะใครล่ะ ก็นากิไงคะแต่จริงๆแล้วเค้าชื่อนิวตรอน   เออ ฉันลืมบอกไปนะคะ ฉันนะนอกจากจะน่าตาดีแล้ว อิอิ ฉันนะยังเป็นนักยูโดของโรงเรียนด้วยนะคะ  สู้สู้

พอถึงโรงเรียนฉันก็รีบไปดูบอร์ดที่ติดคะแนนและบอกห้อง

 เหอ ถึงสักกะที ขวับขวับ เราได้อยู่ห้อง 3-2 หรอเนี้ยผลการเรียนดีขึ้นนี้  ฉันรีบเดินไปที่ห้องเรียนเรารู้จักใครบ้างนะ 

“อ่ะ อ่ะ ปอนนี้หน่า ปอนจ๊ะ ปอนจ๊ะ นั่งด้วย” ฉันฉีกยิ้มหวานส่งให้ปอนที่อยาในห้อง

“หวัดดีจ๊ะ เออ  นัด เออ ” เอ๊ะ ทำไมปอนทำหน้าเสียอย่างนั้นล่ะ

“อะไรหรอปอน หน้าฉันมีอะไรหรอ”ฉันถามปอนด้วยเสียงดังฟังชัด

“หึหึ  เธอ นัฐธิกาสินะ”ลางไม่ดีซะแล้วสิเรา

“แหะแหะ  คุณครูวันนี้อากาศดีจังนะคะ^^”

“หึหึ ใช่สิจ๊ะ ”ครูคะอย่าทำหน้าตาแบบนั้นจิคะ หนูกลัวนะ

“ ครูใจร้ายง่าาา  หนูอายเค้านะคะ”  อือ…อื.. จะอะไรล่ะคะ ก็พอฉันบอกว่าวันนี้อากาศดี ครูก็เล่นให้ฉันได้ออกมา สูดอากาศข้างนอก มันคงจะดีนะคะถ้าฉันไม่ต้องออกมาทำความสะอาดห้องน้ำกับแคว้นป้าย  [หนูมาสายเจ้าคะ]  อายชะมัด อือ..

“เสร็จสักที เหนื่อยชะมัดเลย อือ ว่าแต่เมื่อเช้าเรียนไรไปบ้างหรอ” หลังจากทำเสร็จฉันก็มานั่งพักในห้องเรียน

“ก็ตอนโฮมรูม ครูเค้าให้เลือกหัวหน้านะ ” ปอนค่อยๆเล่าให้ฉันที่กำลังพักฟัง

“แล้วใครได้ล่ะ ใช่เธอรึเปล่ารึว่าฉัน 555” ฉันล้อปอนเล่น  

“ใช่จ๊ะ เธอนั้นแหละได้เป็นหัวหน้า”0o0 ห๊า

“อ่ะ อ่า  ไรง่ะฉันไม่อยากสักหน่อยไม่เอาง่ะ”

“เธอจะปฏิเสธหรอหน๊า  หึหึ”ก็แน่นะสิ ไม่อยากเป็นนี้หว่า

“ก็ช่า…อือ …เปล่าคะ   หนูเป็นก็ดีเหมือนกันนะคะ”  เกือบไป  เกือบบอกว่าใช่แล้วสิ  ครูบ้ามาตอนไหนกะไม่รู้ แล้วครูก็อย่าทำมากกว่านี้นะ ไม่งันจะฟ้องครูใหญ่สะเลย 555+

“ดี ทำหน้าที่ให้สนุกนะ เออ ครูลืมบอกไปพรุ่งนี้นะจะมีนักเรียนมาใหม่หนึ่งคนนะ ให้เค้านั่งกับเธอแล้วกัน”

“เออ  แต่..”ฉันพยายามจะปฏิเสธเต็มที่ก็ฉันต้องนั่งกะปอนนิ

“ไม่มีแต่ เข้าใจไหม”ครูนิบ้าที่สุด ออกไปจากโรงเรียนนี้ซะไป พูดไปก็เท่านั้นแหละ แหะแหะ

“คะ”  หึหึ รู้แล้ว ค่อยดูเถอะสักวันนึงฉันจะได้เป็นนายก แล้วก็จะออกกฎให้เด็กมีสิทธิทำทุกอย่างเลย อิอิ

“เย้ จบวันนี้ไปสักที เรียนเนี้ยน่าเบื่อจังเลย กลับบ้านด้วยกันนะปอน” หลังจากวิชาสุดท้ายจบลงฉับพูดกับปอนด้วยเสียงร่าเริง สุดๆ ก็จะได้กลับบ้านแล้วนิ

“จ้า เออแต่วันนี้เธอมีซ้อมไม่ใช่หรอ” ปอนเตือนสติฉัน

“เออ ใช่จ้าเออ ขอโทษนะคงกลับด้วยกันไม่ได้แล้ว อือ..”  แย่จังเรา

“แล้วพรุ่งนี้ปอนจะนั่งกับใครหรอ”ฉันทำหน้าเศร้าลงอย่างเร็วแล้วหันไปถามปอน

“อืม  คงไปนั่งกับคิวมั่งจ๊ะ เห็นเค้านั่งอยู่คนเดียว”

“หรออือ ไม่โกธรฉันนะ ”  ปอน อือ ปอนน่าสงสารจัง

“จ๊ะ มันเป็นคำสั่งนี้เนอะ เออฉันว่านะถ้าเธอไม่รีบไปซ้อมจะโดนครูว่านะ”

“เออ 16.50 อ่ะ ตายแล้วสายแล้วสิ ไปก่อนนะ อ่ะว้าย ว้าย!!!  ตรงนี้ลื่นจัง“โครม 

“ปอนก็ระวังด้วยนะ” ฉันบอกปอนแล้วก็รีบวิ่งออกไป

“จ้าจ้า  เหอะ เพื่อนฉันหรอเนี้ย”

วันนี้มีซ้อมหนักนี้เนอะ เซ็งจัง อยากกลับบ้าน บ้านที่ร้าก ก  ก

ขวับ ตึกตึกฉันวิ่งเข้าหาครูอย่างเร็วสุดแรง  “หยาาา ”  ตุบ

“ เย้ในที่สุดก็ทำได้  หาโอกาสเข้าถึงตัวครูตั้งนาน  ทำได้แล้ว เย้เย้ ชนะแล้ว” ในที่สุดฉันก็ทุ่มครูได้แล้ว

“อืมจ้า ครูยอมแล้ว วันนี้เธอทำได้ดีมาก งันวันนี้พักแค่นี้นะ ” บ้าน บ้าน กลับบ้าน

“โอ๊ส ”  เย้ในที่สุดฉันก็ทำได้แล้ว อุสาฝึกตั้งนาน  เย้

“ เออ นี้อีก 4 เดือนจะมีแข่งนะ เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ” ครูเดินมาบอก ในขณะที่ฉันเก็บของเตรียมกลับบ้าน

“ค่ะ”   แหม ดีใจจัง

วันนี้เราเก่งจัง ฉันกำลังยิ้มกว้างพร้อมกับเกินกลับบ้าน  เอ๊ะ!!!  เสียงไรง่ะ

ตุบตับ  ตุบตับ   “เฮ้ย แกเตะแรงๆสิ อย่าให้มันลุกขึ้นได้นะโว๊ย”  ตุบตุบ  “ อุบอึก”

“อะ พวกแกทำอะไรกันนะ ”    มีคนโดนรุมอยู่นี้หน่า

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ พวกแกไปเตะเค้าทำไม ห๊า”

“เฮ้ย  นังนี้เป็นใครนะ  แฟนแกหรอ  หวัดดีจ๊ะ น้องสาว เธอนะเป็นแฟนไอ้งั่งนี้หรอ” ไอ้นี่นิ วอนซะแล้วถามไม่ตอบ แล้วยังบังอาจมาว่าฉัน

“ไร ใครเป็นแฟนใครฉันไม่รู้  แต่ฉันว่าแกนะมันชั่วดีจังเลยนะ รุมทำร้ายคนอื่นได้  แน่จริงตัวต่อตัวดิ” ครืด ฉันรูดเน็ทไทออกเล็กน้อย  ตั้งสมาธิ อย่างที่เรียนมาไง ใจเย็นๆ ฉันกำลังจะทำความดีช่วยคนที่กำลังบาดเจ็บ เย้

“เฮ้ย ไรฟ่ะ นังนี้ปากดีนี้หว่า คิดหรอว่าเป็นผู้หญิงแล้วฉันจะไม่กล้า” คนหนึ่งในนั้นว่าฉัน แล้วเดินออกมา

“หยุดก่อน  ไม่ต้องข้าเอง ถ้ามันแพ้ล่ะก็.. ฮึฮึ  สวยซะด้วยสิ”  จะใครก็มาเลยนึกว่ากลัวหรอ

“ครับลูกพี่”ไอ้งั่งนั้นถอยออกไปแล้วมีอีกคนเดินหน้ามาแทน

“เอาล่ะนะ หย๊าาาา”  ฮึหัวหน้าหรอ อืมอืม  ย่อตัวเล็กน้อย พุ้งตัว โอกาสนี้ล่ะ “หย๊าาาา”ตุบฉันต่อยมันไป 1 ทีเสร็จเรา

“ใครจะเป็นคนต่อไปดีล่ะ”  เย้เย้ เท่จังนะเรา ขวับ อ๊ะ

“ คิดว่าแรงแค่นี้จะทำอะไรฉันได้หรอ ” แย่แล้วไอ้งั่งลุกขึ้นมาได้  ทำไงดีล่ะ

ตุบ…โครม “เฮือกๆ ” นึกว่าฉันโดน หรอเปล่าเลยไอ้หัวหน้ามันง่ะสิที่โดน ขอบคุณพระเจ้า                        

“หนีไป” อ้าวนึกว่าพระเจ้า จะใครล่ะก็คนที่ฉันจะมาช่วยมาช่วยฉันนะสิแหะแหะเค้าเอาไม้มาตีหัวของไอ้หัวหน้าง่ะ

“เธอไปด้วยกันสินะ” อ่ะ  ผู้หญิงนี้น่ารักจังเลย ผมสีแดงยาวละต้นคอ หน้าก็ขาว สวยจังเลย

“ไม่ ไม่มีแรงแล้ว เธอหนีไปเร็ว เร็วสิ เดี๋ยวมันก็ทำลายเธอหรอก” อ่ะนิสัยดีจัง เค้าพูดแล้วกะเป็นลมไป

“ไม่ไปหรอก ถ้าจะหนีก็หนีด้วยกันนะ ” ฉันพยายามพะยุงเค้าขึ้น หนักจังเลย สู้สู้

“ฮึฮึ จะรีบไปไหนหรอสาวน้อย เธอทำฉันเจ็บแล้วนะ ” เหอ เบื่อจังไอ้พวกนี้นิ เป็นแมลงสาบหรอตายยากจัง  

“จะไปที่ที่ไม่มีพวกชั่วๆอย่างแกไง” หุหุ ขอด่าหน่อย

“หรอ งันคงยากหน่อยนะ พวกเราจัดการ”เซ็งจัง เอาว่ะ

“รอก่อนนะเดี๋ยวฉันมา”  เอาล่ะ ฉันบอกเด็ผู้หญิงคนนั้นแล้วเดินออกห่างจากร่างของเธอ

“เอาเข้ามาเลย” ฉันบอกพวกมัน ตึกๆ ตุบตับ ตุบตับ ฉันอัดมันทีละคนจนพวกมันลงไปนอนกองกับพื้น

“โอ๊ย ว่าจะไม่ทำร้ายใคร แล้วนะ แต่เปลี่ยนใจแล้ว ฮึฮึ”  น่ารำคาญชะมัด  ไอ้พวกนี้นิ

“เหลือแต่แกแล้วสินะ เข้ามาเลย  เฮอ..เฮ… ” ตึกตึกตึก  ตุบตับ ฉันทั้งต่อยทั้งเตะเท่าที่จะทำได้แล้วยังใช่ไม้ใกล้ตัวตีมันด้วย อิอิ โครม “เสร็จสักที” จัดการได้แล้ว เลือดนี้เต็มปากกันทุกคน ฉันก็มีบางนะ นิดหน่อย

“เอาหึบ วันหลังอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ  ไอ้พวกเศษสวะ”  หึหึ เท่จังเรา ฉันพูดแล้วเดินไปหาเด็กผู้หญิง

“ลืมบอกแกแต่แรกฉันนะนักยูโดของโรงเรียนจ๊ะ บะบายจ๊ะ หายไวไวนะ หายจากโลกนี้นะ 555”

“นี้นี้เธอเป็นไรมากไหม ” ฉันนี้แรงเยอะจังแบกผู้หญิงคนนี้มาได้ตั้งไกลแหนะ

“เธอไม่เปลี่ยนเลยนะ”  เอ๊ะ ??? ไรง่ะ ไม่เปลี่ยนไร

“เรารู้จักกันหรอ  เห้ เห้ ”  

“เอ๊ะ เรามาอยู่นี้ได้ไงนะ ”  ขวับ ขวับ

“ สาวน้อยตื่นแล้วหรอ เป็นไรมากมัย สบายตัวขึ้นรึยัง” ผู้หญิงคนนั้นมองหน้าฉันแล้วยิ้มให้เธอน่ารักจังเลย

“ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ขอบคุณมากเลยนะ” ว้ายๆ เธอน่าตาน่ารักจังเลย

“อืม แล้วบ้านเธออยู่ไหนล่ะ จะกลับบ้านยังไง ” ฉันถามเค้าด้วยความเป็นห่วง

“เออ  อยู่บ้านข้างๆนี้ไงล่ะ” เอ๊ะบ้านข้างๆ ฉันมุดหัวออกไปดูนอกหน้าต่าง

“เห็นไหม  หลังนั้นไงข้างๆนะ ฉันพึ่งย้ายเข้ามาอยู่นะ”

“หรอดีจังเลยนะ ฉันจะได้มีเพื่อนบ้านสักกะมี”แถมหน้าตาดีอีกตะหาก

“ บ้านนั้นล้างมาตั้งนานแล้วนิเนอะ ยินดีที่รู้จักนะ”

“เอ๊ะ ตื่นแล้วหรอจ๊ะหนู บ้านอยู่ไหนจ๊ะ เดี๋ยวน้าไปส่งเอาไหม”

“ไม่ต้องหรอกแม่ เดี๋ยวหนูไปส่งเอง” แหมใกล้นิดเดียวเอง อิอิ

“หรอ แต่มันอันตรายนะลูก”  แม่ฉันเตือนด้วยความเป็นห่วง “ไม่หรอกเค้าย้ายมาอยู่ข้างๆนี้เอง”

“หรอจ๊ะดีจังนะ นารุจะได้มีเพื่อนสักที เดี๋ยวแม่ลงไปทำอาหารก่อนดีกว่า ทานก่อนค่อยไปนะจ๊ะ”

“โทรุ… ”   0-0  เอ๊ะ  “เมื่อกี่เธอพูดว่าอะไรนะ” ฉันถามเค้า

“เออ เปล่าฉันถามว่า เธอชื่อนารุหรอ”  ว้าว พอได้มองเค้าใกล้ๆแบบนี้เค้าหน้าตาน่ารักจังเลย

“อ๋อ  เปล่าจ๊ะ จริงๆชื่อนัดแต่ที่บ้านเรียก นารุจ๊ะ แหะแหะ ”  อ๋องี้เอง หูฟาดไปมั่งเรา

“ฉันเรียกเธอว่านารุได้ไหมง่ะ” ฉันหันไปยิ้มให้เค้าแล้วบอกว่า “ได้สิ    เออ..ว่าแต่เธอชื่อไรง่ะ”

“อือ…ฉันชื่อ  พัทร นะแล้วก็นะ ฉันนะเป็นผู้ชา....” เค้าทำหน้าจริงจัง “กินข้าวได้แล้วจ๊ะ”

“ค่าาา   ไปกันเถอะพัทร  ไปกัน”   ฉันเดินไปจูงมือเค้าแล้วพาลงไปข้างล่าง

  พวกเรานั่งกินข้าวกันพร้อมหน้า รวมทั้งพัทร ด้วย

“อิ่มแล้วค่าาา  พัทรอิ่มไหม”  ฉันหันไปถามเค้าที่นั่งข้างๆ

“อิ่ม อิ่ม คุณแม่เธอเนี้ยทำอาหารอร่อยจังนะ เธอนี้โชคดีจัง” ฉันเห็นเค้าทำหน้าเศร้านิดๆ เพราะอะไรนะ

“แน่ใจนะคับว่าอิ่ม ผมเห็นนารุแย่งคุณกินทุกอย่างเลยนี้คับ 555” นากิบ้า ฝากไว้ก่อนนะ สักวันถ้าฉันสูงกว่านี้เถอะ  ฉันจ๊ะเยียบให้นายแบนเลย 5555 เออ..นากิสูงกว่าฉันนะค่ะ  แต่ก็แค่ 3 เซน เองนะ

“หึหึ  ครอบครัวนารุน่ารักจังนะ” ว้าว เวลาหัวเราะก็น่ารัก ถ้าฉันสวยแบบนี้บ้างก็ดีนะ

“ป่ะ เดี่ยวฉันจะไปส่ง พัทรเอง ไปกันเถอะนะ”  ครืด นากิลุกขึ้น “ฉันไปด้วย ” เอ๊ะ ไรง่ะ

“แน่ พัทร สวยใช่ม้าเลยจ๊ะไปส่ง ไม่ให้หรอก อิอิ นากิอยู่นี้ล่ะดีแล้ว” ทำไมตอนนี้ดูนากิจริงจัง จัง

“ไม่มันอันตรายนะไปกับผู้ชาย 2 ต่อ 2 นะ” เอ๊ะอะไรกันนะ พัทรเนี้ยนะ

“เห่ ใครว่าล่ะ พัทรนะผู้หญิงนะดูสิสวยออก” ฉันหันไปมองพัทร สถานการณ์ตรึงเครียจจัง

“ไปเถอะพัทร นากิไม่เป็นไรหรอก พัทรนะอยู่ข้างๆนี้เอง  ไปกันไปเร็วสิ” ฉันพาพัทรออกมาจากบ้านแล้วก็เดินมาถึงหน้าบ้านพัทรจนได้

“เอ๊ะ พัทร เป็นไรหรอไม่สบายรึเปล่า รีบเข้านอนนะ พรุ่งนี้ต้องไป ร.ร. ไม่ใช่หรอ”

“เออ…ฉันอยู่คนเดียวนะ ต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วสินะ” ดูๆ ไปเล้วเค้าดูเหงาจัง

“ให้ฉันมานอนเป็นเพื่อนเอาไหม”  ฉันมองหน้าเค้าภายใต้แสงจันทร์ ดูไปแล้วเค้าก็คล้ายผู้ชายเหมือนกันนะ

“อย่าเลย เดี๋ยวนากิว่าเอานะ เธอกลับบ้านเถอะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้ ฝันดีนะ บ๊าย ” เค้าเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มให้ฉัน

“จ๊ะ ดูแลตัวเองดีดีนะ ห่มผ้าด้วยล่ะ ฝันดีจ๊ะ” ฉันเดินออกมาน่าสงสารเค้าจัง เค้าคงจะเหงา

ฉันเดินกลับมาที่บ้าน พอถึงปุ๊บนากิก็เข้ามาด่าเลย เหอ มันเป็นน้องหรือพ่อฟ่ะเนี้ย