คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4 ไอ้หัวตั้ง!!! (100%) #
กรี๊ดๆๆๆ ใช่แน่ๆ นี่แหละไอ้หัวขโมยหัวตั้ง ที่แท้ก็ชื่อ ‘ธันเดอร์’ คราวนี้แหละคือโอกาสทองของฉันที่จะได้ล้างบัญชีสุดสยิ้วกิ้วกับนาย - -^
นายจะเคยรู้มั้ยว่าฉันหมดเงินไปกับน้ำยาบ้วนปากมากเท่าไหร่ ?
นายจะเคยรู้มั้ยกว่าฉันจะใช้เวลาลืม มันต้องช้ำใจมากแค่ไหน ?
พูดแล้วฉันก็อยากจะเอามืองามไปฝาดลงที่แก้มขาวนวลของนาย แล้วก็อยากจะทึ้งผมที่มันตั้งๆ สีน้ำตาลแกมแดงของนายซะให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย !!!
"มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ" ทันทีที่ฉันโผล่งคำพูดที่ชวนตกใจออกไป ทำให้คุณหญิงคริสติน่าถึงกับผงะ พร้อมกับหันมาถามฉันดวยความสงสัย ประมาณว่า ใครคือขโมย แล้วขโมยคือใคร -,-
"อะ..อ๋อ! ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พอดีช่วงนี้ที่คอนโดมีขโมยเยอะ แล้วหนูเพิ่งนึกได้ว่าลืมล็อกห้อง เดี๋ยวหนูโทรบอกพี่ชายไปจัดการให้ ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ตกใจ (^o^')a" ไหลไปตามน้ำขุ่นๆ จะฟังขึ้นมั้ยเนี่ย -,-
"รีบๆ โทรเลยนะจ๊ะ เดี๋ยวจะไม่ทันการ!!"
"O.O ค..ค่ะ" โฮะๆ ฉันนี่มันเก่งไปซะทุกเรื่องจริงๆ เลยยยยยย
"โอ้วววว...โนวววว !!! ไม่ทันแล้ว เด็กๆ แม่ไปก่อนนะจ๊ะ" คุณหญิงคริสฯ ร้องอุทานอย่างน่าตกใจ ก่อนนะพูดด้วยน้ำเสียงหวานแหว๋วลาลูกชายทั้งหลาย
"บ๊ายบายนะฮะคุณแม่คริส กลับมาอย่าลืมคอแล็กชั่นเคโระ-เคโระ~~ ของผมนะฮะ *0*" เสียงหวานๆ ของนายเด็กแอ๊บแบ๊วพอพูดถึงเจ้าตัวกบดวงตาก็แวววาวขึ้นทันใด (บาดใจ -.,-)
"สวัสดีครับ - -" ซู่ว์! พอนายหน้าสวยเอ่ยคำพูด(อันน้อยนิด)ขนแขนของฉันก็พร้อมใจกันยืนตรงเหมือนเคารพธงชาติทันที T[]T รัศมีความหน้ากลัวแผ่ซ่าน..
"อย่าลืมของฝากนะคร๊าบคุณแม่สุดสวย >o<" เสียงนี้ฉันล่ะไม่อยากได้ยิน - -^ เจ้าตัวเอ่ยพร้อมกับชูกล่องโมเดลรถ เหมือนเป็นการส่งสัญญาณว่าต้องการอะไร
"จร้า ^o^ เดี๋ยวอีกหนึ่งเดือนเจอกันนะจ๊ะ คิดถึงลูกๆ มากๆ" พูดจบเธอก็เดินตรงมาที่ฉันพร้อมกับลูบไหล่ฉันเบาๆ
"ดูแลตัวเองให้ดีนะ ฉันฝากลูกๆ ฉันด้วย ^^//"
"ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ( ..)" ฉันยิ้มแห้งๆ ให้กับคุณคริสฯ ก่อนที่จะเดินมาส่งเธอพร้อมๆ กับลูกหลานทั้งหลายของเธอ และรอจนรถที่เธอนั่งลับสายตาไป เอาล่ะ!! คราวนี้ก็ถึงเวลาจัดการและวางข้อตกลงกับพวกนายหลากสีที่ฉันนั่งคิดมาทั้งคืน ^ + ^
ขวับ
"OxO" ฉันหันหน้าเตรียมที่จะเข้าบ้าน แต่ก็มีริมฝีปากของใครบางคนจู่โจมเข้ามาปิดปากฉันอย่างรวดเร็ว ฉันขยับตัวได้สองสามทีก็ถูกล็อกตัวไว้แน่น...เพราะสัมผัสที่แสนอ่อนหวาน และร้อนจัด ทำให้สมองฉันหยุดทำงานชั่วขณะ จากท่อนแขนที่เคยล็อกไม่ให้ฉันดิ้นหนีไปไหนแปรเปลี่ยนเป็นโอบกอดอย่างอ่อนโยน เขาครอบครองริมฝีปากฉันราวกับโหยหามานานแสนนาน (คิดไปเองรึเปล่า...?) และทันใดนั้นเอง โสดประสาทฉันก็รับรู้ได้ว่าสัมผัสแบบนี้เป็นของใคร!! ไม่ผิดแน่ๆ ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีอยู่ผลักเขาออกไป ก่อนจะรีบออกห่างจากตัวอันตรายให้ได้มากที่สุด >_<
"ไอ้บ้า! ไอ้โรคจิต! ไอ้จิตเสื่อม! ไอ้มักมากในกาม! ไอ้ลามก! ไอ้..บลาๆ"
"เธอยังเหมือนเดิมเลยนะ ลิปกอสรสส้ม ฉันช๊อบชอบ...อย่าเปลี่ยนไปใช้รสอื่นนะJ"
"นะ..นายหุบปากไปเลยนะ ฉันไม่กัดปากนายก็บุญเท่าไหร่แล้ว >_<"
"แต่เธอก็ไม่ทำนี่นา *0* แถมทำเหมือนจะจูบตอบฉันด้วย ^O^"
"กรี๊ดๆๆ บัญชีคราวก่อนฉันยังไม่ชำระเลยนะ ครั้งนี้นายเจ็บหนักแน่!!"
"อ่า~ งั้นฉันให้เธอจูบคืนก็ได้ มามะ...ม๊วฟ >3<"
"ฝากไว้ก่อนนะ ไอ้หัวตั้ง -_- ^" ฉันมองหน้านายธันเดอร์ที่กำลังทำปากหมูอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะกระทืบเท้าไม่พอใจหนึ่งทีแล้วเดินหนีเข้าบ้านไป นี่ฉันต้องอยู่บ้านกับคนที่พร้อมจะฉวยโอกาสจากฉันทุกทีนานถึงหนึ่งเดือนเลยหรอเนี่ย U_U
ฮู่ว์~~ ในบทนี้เล่นเอาไรเตอร์แทบแย่ อาจบรรยายฉากเลิฟซีนไม่ดีเท่าไหร่นะคะ
เพราะไรเตอร์ไม่ค่อยถนัดแถวนี้เท่าที่ควร ถ้าเกิดว่าใครมีคำแนะนำ...
ไรเตอร์วอนขอฝากคำแนะนำให้ด้วยค่ะ -0- รักคนอ่าน จุ๊ปปี้ >3<
kuma
ความคิดเห็น