คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ภารกิจใหม่
ในห้องสี่เหลี่ยมที่กว้างขวาง แวดล้อมไปด้วยของเล่นขนาดเล็กไปจนใหญ่ ร่างเด็กสาวสองคนนั่งอยู่ด้วยกันบนเตียงสีขาว ดวงตาทั้งคู่จ้องไปที่ดวงจันทรที่ลอยอยู่หลังหน้าต่างติดลูกกรงที่อยู่สูงเกินกว่าที่เธอทั้งสองจะปีนขึ้นไปถึง
เสียงลมพัดผ่านสลับกับเสียงใบไม้พลิ้วไหวเรียกความสนอกสนใจของทั้งสอง ถึงแม้ห้องนี้จะเกลื่อนไปด้วยของเล่นที่น่าเล่นและราคาแพงเท่าไร แต่สิ่งที่ทั้งสองปราถนาเพียงสิ่งเดียว
อิสระภาพ
ร่างเด็กสาวมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความโหยหาซักพักน้ำตาก็เริ่มไหล เด็กสาวอีกคนดึงเธอเข้ามาสวมกอดแล้วเอามือลูบศีรษะปลอบประโลม
"อย่าเพิ่งหมดหวังอีฟ "เด็กสาวบอกกับเธอซึ่งเธอรู้สึกคุ้ยเคยอย่างมากกับเสียงของเธอคนนี้"ซักวันชั้นจะพาเธอออกไปจากที่นี่ ไปสู่อิสระภาพ เราสองคนจะเดินทางไปด้วยกันและจะไม่ทอดทิ้งกัน ชั้นให้สัญญา"
คำมั่นสัญญาที่เด็กสาวคนนี้มอบให้แก่เธอทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น สำหรับเธอแล้วไม่มีใครที่จะดีกับเธอถึงเพียงนี้อีกแล้ว
+++++++++++++++++++++++
เช้าวันใหม่อันสดใส แสดแดดยามเช้าส่าดส่องเข้ามาในห้องนอนชั้นสองกระทบใบหน้าของเด็กสาวที่หลับอยู่บนเตียง
"ฮ้าว....!!"
อีฟอ้าปากฮาววอดแล้วขยี้ตา
"ฝันประหลาดจัง"เธออุทานจากนั้นก็บิดขี้เกียจแล้วลุกขึ้นจากเตียง เดินไปหยิบเครื่องแบบพรีสที่แขวนไว้
หลังจากเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวก็ลงมาที่ชั้นหนึ่ง แล้วล้างหน้าแปรงฟัน จากนั้นก็เข้าครัวจัดการเตรียอาหารเช้าเฉกเช่นทุกๆวัน
"ฮ้าว..!!"
เสียงหาววอดาแต่ไกล อีฟหันไปเห็นพ่อของเธอเดินเข้ามาในห้องครัว
"อรุณสวัสดิ์ อีฟ"พ่อของเธอกล่าวทักทายพลางขยี้ตา
"อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อ"อีฟกล่าวทักทายแล้ววางไข่ทอดลงบนโต๊ะ พ่อของเธอเดินไปที่โต๊ะและกำลังจะนั่ง
"กรุณาไปล้างหน้า แปรงฟัน ล้างมือก่อนรับประทานด้วยค่ะ"อีฟกล่าวตักเตือนผู้เป็นพ่อรีบไปทำตาม(ไม่รู้ใครดูแลใครกันแน่)
หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ อีฟก็ออกจากบ้านพร้อมกับพ่อทันที
"งานแรกเป็นไงบ้างได้ยินว่าเจอหนักเลยนี่"พ่อของอีฟถามสารทุกข์สุขดิบระหว่างทาง
"ก็ไม่มีปัญหาค่ะ แรกๆก็เกือบแย่เหือนกันดีที่ได้คนๆนึงมาช่วยไว้ค่ะ"
อีฟเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่อัลเดอร์บารันให้พ่อฟัง ทั้งเรื่องที่บุกหอคอย เจอปีศาจนกฮูกแดงและน้ำเงิน และเรื่องของลิลิธเด็กสาวปริศนา ซึ่งพอเล่าถึงตรงนี้ อีฟก็รู้สึกประหลาดทั้งที่เพิ่งเจอกันแต่เธอกลับรู้สึกเหมือนรู้จักกับเธอมาก่อน และนึกถึงความฝันเมื่อกี๊
"ขอโทษนะ ที่จริงพ่อควรไปด้วย แต่มีงานใหญ่กว่ารอพ่ออยู่จึงไปไม่ได้"พ่อของอีฟบอก แต่อีฟก็ใส่ใจ
พ่อของอีฟ แกเบรียล วาเลนไทน์ เป็นหัวหน้ากลุ่มครูเซเดอร์ ฉายาอัศวินกางเขนสีขาว มีหน้าที่ปกป้องประชาชนชาวรูนมิดการ์ดและประเทศใกล้เคียงจากเหล่าปีศาจร้าย
เมื่อตอนที่อีฟยังเด็ก พ่อของเธอบอกว่าพบเธอถูกทิ้งไว้ที่โบสถ์ตั้งแต่ยังแบเบาะ ด้วยความที่เขายังไม่แต่งงาน และรู้สึกถูกชะตาจึงเลี้ยงเธอเหมือนลูกนับแต่นั้น
อีฟได้รับการเลี้ยงดูเช่นเด็กทั่วไป เพราะพ่อเธอต้องการให้เธอเติบโตขึ้นในแบบธรรมดา และเมื่อเธออายุได้สิบหกปีก็ตัดสินใจว่าจะเป็นอโคไลท์ และได้เป็นพรีสในเวลาสองปีต่อมา
และภารกิจแรกในฐานะพรีสของเธอก็คือปราบมอนสเตอร์ในหอนาฬิกา ซึ่งก็ทำสำเร็จถึงจะมีคนช่วยก็ตาม
และวันนี้เธอกับพ่อก็เดินทางไปโบสถ์เพื่อรับภารกิจที่สอง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
"พ่อไปก่อนนะ"พ่อของอีฟกล่าวลาแล้วเดินไป อีฟโบกมือลาแล้วเดินเข้าไปในโบสถ์
ข้างในโบสถ์ บริเวณปรัพิธีที่เธอได้รับการแต่งตั้งเป็นอโคไลท์ เธอเห็นบาทหลวงซึ่งเป็นผู้นำกลุ่มพรีสยืนอยู่ และยังีพรีสสาวอีกหนึ่งคนกับมองค์หนุ่อีกหนึ่งและอัศวินอีกหนึ่งคน
"อรุณสวัสดิ์ อีฟ"พรีสสาวเดินมาทักทาย
"อรุณสวัสดิ์จ๊ะคาร์น่า "อีฟกล่าวทักทาย"อรุณสวัสดิ์คริฟ "
"ขอโทษนะคะที่มาช้า"อีฟกล่าวขออภัย
"ไม่หรอก เธอมาทันพอดีเลยล่ะ"อัศวินหนุ่มกล่าว
"เอาล่ะ"บาทหลวงปรบมือเรียกความสนใจ"เมื่อทักทายกันเสร็จแล้วจะขอบอกภารกิจเลยล่ะกันนะ"
บาทหลวงกล่าว อีฟ คาร์น่า คริฟหันมาตั้งใจฟัง
"เมื่อคืนวานนี้ที่ชายแดนกิฟเฟน หมู่บ้านสามแห่งในเขตเหมืองถ่านหินถูกฝูงโคบอลโจมตี และหน้าที่ของพวกเธอก็คือไปสทบกับคณะจอมเวท และหน่วยอัศวินแห่งเมืองกิฟเฟนเพื่อช่วยชาวบ้านเหล่านั้นให้ปลอดภัย"
หลวงพ่ออธิบายเนื้อหาภารกิจให้ทั้งสามฟัง
"และคนที่คอยดูแลพวกเธอในภารกิจครั้งนี้ก็คือชั้นเอง"อัศวินหนุ่มเดินมาบอก"ถ้าชั้นทำให้พวกเธอลำบากใจก็ขออภัยล่วงหน้าแล้วกันนะ"
" ไม่หรอกค่ะท่านคอร์เนเลียส"
"พวกเราต่างหากครับที่รู้สึกเป็นเกียรติ"
คาร์น่ากับคริสกล่าวด้วยความยินดี อีฟก็เช่นกันเพราะคนที่ชื่อคอร์เนเลียสไม่ใช่อัศวินธรรมดา หากแต่เขาเป็นองค์รัชทายาทคนที่สามของพรอนเทร่า
เมื่อสองปีก่อนช่วงที่ท่านออกเดินทางเพื่อหาประสบการณ์มีข่าวว่าท่านเดินทางไปที่ลั่วหยางซึ่งอยู่ทางตะวันออก แล้วก็ถูกพาตัวไปที่นิฟเฮมล์ดินแดนแห่งความมืด แต่ก็กลับออกมาได้(อ่านรายละเอียดในภาค ลิลิธ)
สำหรับอีฟแล้ว เขาเป็นเหมือนคนกันเอง ที่จริงอีฟนับถือเขาเหมือนพี่ชายคนหนึ่งด้วยซ้ำ เพราะตั้งแต่ที่เธอยังเด็ก บ่อยครั้งที่เขาจะแวะมาที่บ้านพร้อมกับอาจารย์ของเขา กรีเซลด้า ฮัลโลวีน ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานของพ่อ
และตอนนี้ก็เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้ร่วมงานกับเขา
"ถ้าไมปัญหาอะไรก็ขอให้ภารกิจสำเร็จลุล่วงนะ"หลวงพ่อกล่าวแล้วหยิบผลึกบลูเจมสโตนขึ้นมา
"รับทราบครับ/ค่ะ"ทั้งหมดกล่าวพร้อมกันอย่างมั่นใจว่าจะสำเร็จทำให้หลวงพ่อรู้สึกโล่งใจยิ่งขึ้น
++++++++++++++++++
อีกด้านหนึ่งที่ปายอน
บริเวณเมืองร้างกลางป่าลึก ผีดิบสองตัวในชุดชาวตะวันออกใส่หมวกรูปถ้วยมีก้อนกลมประดับเหนือหมวก
ผีดิบตนหนึ่งเป็นชายใส่ชุดสีน้ำเงิน อีกตนเป็นผู้หญิงใส่ชุดสีแดงถักเปีย ทั้งสองยืนเผชิญหน้ากับวิซาร์ดสาวคนหนึ่ง
"เข้ามาเลย"วิซาร์ดสาวพูดท้าทายผีดิบทั้งสองโจมตีพร้อมกัน
ผีดิบชายเปิดฉากโจมตีด้วยหมัด ลิลิธเอามือปัดแล้วจับผีดิบชายเหวี่ยงไปข้างหลัง ผีดิบหญิงโจมตีต่อด้วยเพลงเตะ ลิลิธหมุนตัวหลบแล้วยกขาฟาดลงล็อคร่างผีดิบสาวตรึงกับที่ ผีดิบหนุ่ลุกขึ้นมาโจมตีต่อลิลิธกระโดดข้ามไปข้างหลังแล้วเตะขาของผีดิบหนุ่มจนล้มลง แล้วเอาขาเหยียบ
"วันนี้พอแค่นี้"เธอกล่าวแล้วยกขาออกผีดิบทั้งสองยืนขึ้น
แปะๆๆๆ
เสียงปรบมือดังจากข้งหลังทั้งสามหันไป
"คาราวะนายหญิง"ผีดิบทั้งสองกล่าวคำนับจิ้งจอกสาวในชุดขนหนังจิ้งจอก มือถือพลองปลายกระพรวนรูปดอกแสงจันทร์สีเหลือง ของข้างมีผีสาวโซฮีสองตัว และจิ้งจอกเก้าหางอีกสองตัวที่เดินตามมา
"เด็กๆของชั้นเป็นยังไงบ้างลิลิธ"จิ้งจอกสาวถามอย่างสนอกสนใจ
"ฝีมือไม่เลว การประสานงานก็อยู่ในเกณฑ์ดี แต่ยังต้องปรับปรุงเรื่องจังหวะบุก และถ้าให้แนะนำบางครั้งเป็นฝ่ายรับจะดีกว่า"ลิลิธบอก
"ขอบคุณสำหรับคำชีแนะครับ/ค่ะ"สองปีศาจกล่าวคาราวะ
"พวกเจ้าก็ไปพักผ่อนได้แล้วนะ"มูนไลท์ฟลาวเวอร์บอกผีดิบทั้งสองจากไป
+++++++++++++++++++++++
สิบนาทีต่อมามูนไลท์ฟลาวเวอร์กับลิลิธเดินาถึงห้องรับรอง ซักพักผีสาวโซฮีก็ปรากฎตัวแล้วเสริฟน้ำชาให้ทั้งสอง
"ขอบใจนะที่สละเวลามาเป็นครูฝึกลิลิธ"มูนไลท์ฟลาวเวอร์เอ่ยขึ้น
"ไม่เป็นไรชั้นเองก็ว่างพอดีน่ะ"ลิลิธบอกแล้วยกชาขึ้นาจิบ
"ได้ข่าวว่าเธอแวะไปที่หมู่บ้านอ๊อคมานี่ แล้วแซมซั่นเป็นไงบ้างรู้สึกว่าจะได้เป็นอ๊อคลอร์ดแล้วนี่"
"ตอนนี้เขาเป็นอ๊อคฮีโร่แล้ว"ลิลิธบอกูนไลท์ฟลาวเวอร์ทำหน้าอู้หู
"เรื่องจริงรึ ?"นไลท์ฟล่าวเวอร์ถามลิลิธพยักหน้า"ดีจัง ว่างๆคงต้องไปเยี่ยซักหน่อยแล้ว"
"เขาบอกว่าจะมาหาเธอเองเลยล่ะแม่คุณ"ลิลิธบอกแล้วจิบชาต่อ
"งั้นหรอ"มูนไลท์ฟลาวเวอร์เอ่ยแล้วเอาอหวีเส้นผม
"แหไต้องรีบเสริมสวยหรอกน่า เขายังไม่มาวันนี้ซักหน่อย"ลิลิธหยอกล้อจนมูนไลท์ฟลาวเวอร์หน้าแดง
"พูดอะไร ชั้นแค่หวีผมเฉยๆเกี่ยวอะไรกับตานั่นด้วย"มูนไลท์ฟลาวเวอร์พูดร้อนตัวจนลิลินึกขำกับท่าทีของจิ้งจอกสาวตนนี้
"ว่าแต่ตอนนี้ตานั่นเป็นอ๊อคฮีโร่แล้ว ใครหรอที่เป็นอ๊อคลอร์ดต่อจากตานั่นน่ะ"มูนไลท์ฟลาวเวอร์รีบเปลี่ยนเรื่องพูดลิลิธถอนหายใจ
"สกา อ๊อคผู้เป็นอาของเขาน่ะ"ลิลิธบอกมูนไลท์ฟลาวเวอร์สะบัดหน้ามาด้วยความตกใจ
"ให้สการับตำแหน่งอ๊อคลอร์ด"มูนไลท์ฟลาวเวอร์ร้องอย่างตื่นตกใจลิลิธพยักหน้า"ตานั่นคิดยังไงถึงให้ตำแหน่งสำคัญกับคนแบบนั้น"
"ใครๆก็รู้ สกาเป็นออร์คที่คลั่งการต่อสู้แค่ไหน ทุกลมหายใจเข้าออกของมันมีแต่สงครามและการเข่นฆ่า เอาตำแหน่งสำคัญไปประเคนแบบนั้นมิเท่ากับให้นเป็นเสือติดปีกรึ ?"
มูนไลท์ฟลาวเวอร์กล่าวอย่างสงสัยลิลิธจิบชาต่อ
"เธอพูดแบบเดียวกับที่ชั้นพูดเลยนะ"ลิลิธกล่าว"แต่แซมซั่มบอกว่าที่เขาทำเพราะมันเป็นคำมั่นสัญญาที่พ่อของเขารับปากสกาไว้น่ะ"
"และที่สำคัญนะ เท่าที่รู้มาสกาได้แอบซ่องสุมกำลังพลไว้ และมีการติดต่ออย่างลับๆกับพวกปีศาจที่กลาสเฮมล์อีก ถ้าแซมซั่มไม่ยกตำแหน่งให้บางทีอาจเกิดสงครามภายในหมู่ออร์คด้วยกันถึงตอนนั้นไม่ว่าฝ่ายไหนชนะก็ต้องมีการสูญเสียอย่างมากแน่ๆ"
ลิลิธอธิบาย
"แล้วถ้าสกาเกิดวางแผนรวบอำนาจไว้เองล่ะ"มูนไลท์ฟลาวเวอร์ถามอย่างเป็นห่างลิลิธหยิบมีดขึ้นมา
"ถึงตอนนั้นเป็นหน้าที่ของเราที่ต้องช่วยเขาไม่ใช่รึ"ลิลิธบอกแล้วฉีกยิ้มที่มุมปาก มูนไลท์ฟลาวเวอร์ด้ยินก็ค่อยโล่งใจหน่อยแล้วหยิบชาขึ้นมาจิบแต่ซักพักก็รับรู้ถึงเหตุวุ่นวายบางอย่างนอกถ้ำ
"นายหญิงเกิดเรื่องใหญ่แล้ว"ผีสาวโซฮีปรากฎตัว
"เกิดอะไรขึ้นรึ ?"นไลท์ฟลาวเวอร์ถาม
"มีมนุษย์สองคนมาบุกเองของเราค่ะ เป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่ง ขณะนี้กำลังสู้กับกองธนูและกองทหารของเราอยู่แต่พวกมันร้ายกาจมากพวกเราเริ่มรับมือไหวแล้ว"
ผีสาวโซฮีรายงาน ลิลิได้ยินก็รู้สึกสนใจจึงรีบล่วงหน้าไป
"ลิลิธ..!!"มูนไลท์ฟลาวเวอร์รีบหยิบพลองกระดิ่งของเธอแล้วรีบตามไป
ขณะนั้นเองในเมืองร้าง กองทัพผีดิบนักธนูกำลังปะทะกับผู้บุกรุก
"ยิง..!!"
ผีดิบตัวหนึ่งออกคำสั่งแต่ไทนยิงก็ถูกพายุหิมะพัดกระจาย ผีดิบกองโจรที่เหลือกรูเข้าโจมตีต่อ ผู้บุกรุกทั้งสองเตรียมรับมือ
"หยุด..!!"
สิ้นเสียงตะโกนทั้งสองฝ่ายรีบหยุดมือแล้วหันไป ก็เห็นวิซาร์ดสาวปรากฎตัวขาวงทั้งสองฝ่ายไว้ ผู้บุกรุกคนหนึ่งเห็นหน้าเธอ
"ลิลิธ..!!"สิ้นเสียงเรียกลิลิธหันมามอง
ฝ่ายตรงข้ามคือนินจาสาวจากอามัตสึ ไว้ผมหางม้าสีฟ้าปักด้วยปิ่นปักผม ส่วนอีกคนเป็นนินจาหนุ่ม ผมสีน้ำตาลหยักศก คาดผ้าปิดปาก ลิลิธองทั้งสองแล้วเอ่ยขึ้น
"ยูกิมารุ โดโรโระ"ลิลิธเรียกทั้งสอง นินจาสาวกระโดดเข้ากอดเธอ จังหวะเดียวกับที่มูนไลท์ฟลาวเวอร์เดินทางมาถึง
"คนรู้จักหรอ ?"มูนไลท์ฟลาวเวอร์ถาม นินจาหนุ่มก็เดินออกมา
"ขออภัยที่พวกข้าน้อยเสียมารยาทท่านนางพญาจิ้งจอก แต่ด้วยเนื่องจากเรากำลังประสบปัญหาใหญ่จำจำเป็นต้องยืมกำลังของท่านผู้นี้"โดโรโระบอกจุดประสงค์ที่มา ยูกิมารุรีบถอยออกลิลิธลุกขึ้น
"เกิดอะไรขึ้นหรอ โดโรโระ ยูกิมารุ"ลิลิธถาโดโรโระหันมา
"ตอนนี้ที่ลั่วหยางและอามัตสึกำลังเจอภัยครั้งใหญ่ขอรับ "
ความคิดเห็น