คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ค่ายกลหมอกปีศาจ
ทางด้านอีฟที่กำลังสู้กับปีศาจน้ำเงิน และสองสมุนปีศาจสาวใช้อลิส
อลิสใช้ไม้กวาดฟาดโจมตี อีฟหายตัวหลบไปอีกมุมหนึ่ง
"โฮลี่ไลท์.!!"
อีฟยิงแสงโฮลี่ไลท์ใส่ปีศาจสาวใช้ตัวหนึ่งแต่ปีศาจสาวใช้อีกตัวใช้ไม้กวาดฟัดแสงออก อีฟยืนอึ้งซักพักโอลดุ๊กก็ฉวยโอกาสโจมตีด้วยขนนก
ฉึกๆๆๆๆๆๆ
อีฟหลบขนนกที่โจมตีมาแล้วยิงโฮลี่ไลท์ใส่ โอลดุ๊กกางร่มออก แสงศักสิทธิ์โดนร่มก็กระเด็นไปราวกับน้ำฝนที่กระทบ
วี๊ววววววววววววววววว..!!
โอลดุ๊กกดปุ่มที่ด้ามจับ ใบร่มหมุนเป็นใบพัดโอลดุ๊กลงมายืนแล้วโจมตีใส่ด้วยร่มใบพัด อีฟหลบแต่ไม่ทันทำให้ใบพัดเฉือนกระโปรงขาด อีฟยืนมองกระโปรงที่ขาดทำให้เปิดช่องโหว่ โอลดุ๊กหุบร่มแล้วกดสวิตซ์ ยิงเข็มที่ปลายร่มใส่ อีฟหลบเข็มที่พุ่งเข้ามา
ตูม..!!
เข็มระเบิดทันทีที่ปักโดนกำแพง อีฟโดนแรงอัดกระเด็นกลิ้งกับพื้น โอลดุ๊กไม่รอช้าสั่งให้สองปีศาจสาวใช้โจมตี อลิสทั้งสองวิ่งไปแล้วชูไม้กวาดฟาด
ผัวะ..!!
อีฟหายตัวหลบไม้กวาดไปโผล่ด้านหลัง โอลดุ๊กหันไปมอง
"ยังมีแรงเหลืออีกนะสาวน้อย"โอลดุ๊กเอ่ย
"ร่มของคุณก็ลูกเล่นเยอะนะคะ"อีฟบอกแล้วยิงแสงโฮลี่ไลท์ใส่ โอลดุ๊กกางร่มป้องกัน
"ฮึๆๆ"โอลดุ๊กหัวเราะแล้วกดปุ่มยิงเข็ม คราวนี้รัวเป็นกระสุน อีฟหายตัวหลบแล้วยิงโฮลี่ไลท์ใส่ โอลดุ๊กกระโดดหลบ แล้วยิงปืนกลเข็มนับสิบเล่ม อีฟหายตัวหลบอีก
"จิ๊บๆ นกน้อยจะหายตัวได้ซักกี่น้ำ"โอลดุ๊กทำเสียงนกร้องเย้ยหยันแล้วทำเสียงนกร้อง
ฝูงนกหลากพันธุ์ บินผ่านช่องหน้าต่างเข้าโจมตี อีฟยกมือบังฝูงนกที่รุมจิก
ผัวะๆๆๆ
อลิสทั้งสองฉวยโอกาสโจมตีด้วยไม้กวาด อีฟโดนไกวาดฟาดแล้วล้ลงแล้วถูกฟาดซ้ำ
ลิลิธหันมาเห็นพรีสสาวถูกเล่นงานทำให้เผยช่องโหว่ โอลบารอนเสกลูกไฟออกจากหมวกโจมตี ลิลิธกระโดดหมุนตัวหลบ
"แทนที่จะห่วงคนอื่นห่วงตัวเองก่อนเถอะ"โอลบารอนเย้ยหยันแล้วเสกลูกระเบิดสามลูกออกจากหมวกโจมตี
ตูมๆๆ..!!
ลิลิธวิ่งหลบ โอลบารอนโจมตีด้วยลูกระเบิดอีกลูก
ผัวะ..!!
ลิลิธใช้ไม้เท้าฟาดลูกระเบิดกระเด็นลอยกลับไป โอลบารอนบินหลบแล้วขว้างลูกระเบิดอีกสาม สี่ลูก
"โฮมรัน..!! "
ลิลิธตีอีกลูกระเบิดลอยออกไปนอกหอนาฬิกา
"ไนท์ช๊อต..!! "
ลิลิธตีอีกลูกกระเด็น
"โฮลอินวัน..!! "
ลิลิธตีลูกที่สามลอยไปทางสองอลิสที่กำลังเล่นงานอีฟอยู่ อลิสตัวหนึ่งรีบฟาดด้วยไม้กวาดใส่
ตูม..!!
อลิสที่ฟาดไกวาดใส่ถูกระเบิดเล่นงานกระเด็น
"แม่นมาก..!!"ลิลิธย้มให้กับผลงานแล้วฟาดระเบิดลูกสุดท้าย
"ปั้งย่าห์..!! "
คราวนี้พุ่งที่ทางโอลบารอน ปีศาจนกฮูกแดงรีบบินหลบ ลิลิธรีบวิ่งไปขวางแล้วตีอีก คราวนี้พุ่งไปทางโอลดุ๊ก
ตูม..!!
ปีศาจนกฮูกน้ำเงินหลบไทนโดนเข้าไปเต็มๆจนบินเป๋
"น้องพี่..!!"โอลบารอนเห็นน้องตัวเองโดนเล่นงานก็หันไปองลิลิธด้วยความโกรธ
"อ๊ะๆ ลูกระเบิดนั่นของแกเองนะ"ลิลิธทำมือจุ๊ๆ โอลบารอนยิ่งโมโหมากขึ้น
"หุบปาก..!!"โอลบารอนสะบัดขนนกโจมตี ลิลิธเสกกำแพงน้ำแข็งป้องกัน
"งั้นเจอนี่"โอลบารอนทำเสียงนกร้อง ฝูงนกเปลี่ยนเป้าหายมาโจมตีลิลิธแทน วิซาร์ดสาวสะบัดตัวหลบแล้วกางแขนออก
"พลังเพลิงที่มือขวา พลังน้ำแข็งที่มือซ้าย"พูดจบเมือขวาของลิลิธก็ปรากฎไฟเล็กๆขณะที่มือซ้ายปรากฎก้อนน้ำแข็ง ฝูงนกบินเข้าโจมตี ลิลิธเอาอทั้งสองข้างประกบ
"ค่ายกลหมอกปีศาจ..!! "
สิ้นคำหมอกสีขาวก็ก่อตัวบดบังร่างของวิซาร์ดสาวจนมิด ฝูงนกเจอหมอกบังจึงบินหาเป้าหมายสะเปะสะปะ อลิสกับโอลดุ๊กที่ตั้งตัวติดเจอหมอกบังสายตาก็หาศัตรู
"อีฟรีบหาที่กำบัง"เสียงตะโกนดังจากในหอกอีฟได้ยินก็รีบหลบไปหลังเสา ส่วนสองปีศาจเมื่อได้ยินเป้าหมายตะโกนก็ไม่รอช้าสั่งฝูงนกบินไปโจมตีทันที
เปรี๊ยะๆๆๆๆ
หมอกที่หนาทึบเกิดประกายไฟ โอลบารอนสังเกตุเห็นก็ใจคอไม่ดี
"น้องพี่รีบบินหนีเร็ว"โอลบารอนรีบกระพือปีกบินขึ้นฟ้า โอลดุ๊กรีบบินขึ้นไปตาม
เปรี้ยง..!!
สายฟ้าจากจูปิเทล ธันเดอร์รวกับไฟฟ้าสถิตย์ที่อยู่ในหมอกกลายเป็นพายุสายฟ้ากระหน่ำโจมตี อลิสและฝูงนกถูกฟ้าคะนองผ่า จนร่วงเป็นใบไม้ อลิสถูกฟ้าผ่าเต็มๆก็ล้มลงหมดสภาพ โอลดุ๊กและโอลบารอนเห็นการโจมตีนี้จากบนฟ้า
"มันอาศัยไฟฟ้าสถิตย์ที่อยู่ในหมอกเพิ่มอำนาจการโจมตีของเวทสายฟ้า"โอลบารอนวิเคราะห์รูปแบบเวทนี้แล้วเห็นผลจากการโจมตีที่เกลื่อนเต็มพื้น
"ไม่นึกว่าจะนักเวทที่สามารถประสานเวทสามสายได้อย่างลงตัวขนาดนี้"โอลดุ๊กเอ่ยอย่างไม่เชื่อสายตา"แต่ขอบเขตของมันอยู่แค่ใต้หอกเท่านั้น ทำอะไรเราที่บินอยู่เหนือหมอกไม่ได้หรอก"
ขณะนั้นโอลบารอนสังเกตุเห็นเงาของวิซาร์ดสาวยืนอยู่ก็ไม่รอช้าลงมือพุ่งเข้าโจมตีทันที
"คราวนี้แกเสร็จข้าแน่แม่หนู"โอลบารอนเอ่ยอย่างมั่นใจแล้วบินใส่ ขณะนั้นหอกสีขาวก็เกิดสิ่งผิดปกติ
"สตรอกัส..!!"
ซูม...!!
พายุหิมะพุ่งขึ้นมาจากกลุ่มหมอก พัดหมอกรวกันเข้าไปในพายุหมุนโอลบารอนถูกพายุหมอกน้ำแข็งกลืนเข้าไป
"ลูกพี่..!!"โอลดุ๊กเห็นลูกพี่ถูกพายุหมอกน้ำแข็งกลืนหายไป ซักพักพายุก็สลายกลายเป็นเสาน้ำแข็งสูงใหญ่ตั้งตระหง่าจรดหลังคาหอนาฬิกา และโอลบารอนก็ถูกแช่แข็งอยู่ข้างในเสาน้ำแข็งนั้น ลิลิธยืนองเสาน้ำแข็งที่เธอสร้างขึ้น
"เสียใจด้วยนะ แต่ไม่ว่าแกจะอยู่หรือไม่อยู่ในหอกมันก็ไช่ปัญหาสำหรับชั้น"ลิลิธกล่าวกับโอลบารอนที่อยู่ในเสาน้ำแข็งแล้วหันหลังพร้อมกับชูไม้เท้ากระทบพื้น
เปรี๊ยะ โครม..!!
เสาน้ำแข็งแตกกระจายเป็นเศษเล็กๆไปพร้อกับร่างของโอลบารอน โอลดุ๊กเห็นลูกพี่เป็นชิ้นๆก็นึกแค้น
"แกตาย"โอลดุ๊กคำราแล้วโจมตี
"แกนัสเอ็กโซซิมัส..!!"
ลำแสงรูปกางเขนโผล่ขึ้นาจากพื้นยิงใส่โอลดุ๊ก
"อ้ากกกกกกก..!!"
ปีศาจนกฮูกน้ำเงินโดนแสงศักสิทธิ์แผดเผาจนสลายหายไปก่อนจะถึงตัว
ลิลิธมองแสงศักสิทธิ์ที่ดับแล้วหันมาองพรีสสาวที่ช่วยเธอไว้
"เป็นไงบ้างคะ"อีฟวิ่งมาถามด้วยความเป็นห่วง ลิลิธส่ายหน้า
"ชั้นไม่เป็นไรขอบใจนะ"ลิลิธบอกแล้วจะจากไปแต่อีฟรั้งเธอไว้
"แต่คุณยังบาดเจ็บอยู่นี่คะ"อีฟชี้ไปที่แผลที่หลังและที่แขน ลิลิธมองแผลเหล่านั้น
"แค่นี้เองเดี๋ยวก็หาย"ลิลิธบอกแต่อีฟยังรั้งเธอไว้
"ฮีล..!!"อีฟร่ายเวทรักษาให้เธอ บาดแผลทั่วร่างของลิลิพลันก็หายเป็นปกติ
"เรียบร้อยแล้วค่ะ"อีฟบอกอย่างภูมิใจ ลิลิธสำรวจทั่วร่างแล้วมองเธอ
"เป็นไงบ้างคะ"อีฟถามอาการลิลิธลูบหัวพรีสสาวคนนี้อย่างเอ็นดู
"ขอบใจนะ"ลิลิธบอกอย่างอ่อนโยนจนอีฟหน้าแดงซักพัก
"ท่านพี่คะ"ร่างของเด็กสาวคนหนึ่งปรากฎตัว ผมของเธอเป็นใบไม้สีเขียวอ่อน และใส่ชุดกระโปรงสีขาว อีฟองก็ตกใจเพราะเธอเคยเห็นสิ่งชีวิตที่มีลักษณะแบบนี้ในหนังสือ
"โฮมุนครุส"อีฟร้องอย่างประหลาดใจขณะที่โฮมุนครุสน้อยเดินมาถึง
"คนๆนั้นกำลังมาที่นี่ค่ะ"โฮนครุสตัวน้อยพูดลิลิธพยักหน้าแล้วหันมาทางอีฟ
"โทษนะช่วยชั้นอย่างได้มั้ย"ลิลิธบอกแล้วหยิบบลูเจมสโตนขึ้นมาเม็ดนึง"ช่วยส่งชั้นไปปายอนทีนะ"
ลิลิธเอ่ยขอร้อง อีฟพยักหน้าตอบ
"ได้ค่ะ"เธอพูดแล้วรับบลูเจ็สโตนมาแล้วร่ายเวท
ซักพักพื้นก็ปรากฎวงแหวนเวทอันหนึ่งขึ้น อีฟลืตาดูก็เห็นมือข้างหนึ่งมาลูบที่หัวเธอจังหวะเดียวกับที่คนๆหนึ่งมาถึง
"ลิลิธ"อัสวินคนหนึ่งพร้อทหารหลายนายตามาสมทบเห็นวิซาร์ดสาวยืนอยู่ในวงแหวนเวท
"ยังช้าเกินไปนะคอร์เนเลียส"ลิลิธบอกจังหวะเดียวกับที่วงแหวนเวทเริ่มทำงานส่งร่างของเธอและโฮมุนครุสตัวน้อยไปยังจุดหมายปลายทาง คอร์เนเลียสเดินมาถึงจุดที่เธอหายไป ขณะที่อีฟกลับยืนงงสงสัย
"หนีไปจนได้นะยัยตัวแสบ"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
ที่ชายป่าเมืองปายอน
แวบ..!!
ร่างทั้งสองปรากฎ บริเวณชายป่าแห่งนี้
"ท่าทางจะถึงแล้วนะคะ"โฮนครุสน้อยเอ่ยขึ้นขณะที่ลิลิธยังนึกถึงพรีสสาวที่เธอเจอเอกี้แล้วเอ่ยบางอย่าง
"โตขึ้นเยอะเลยนะ อีฟ"
ความคิดเห็น