คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ดาบศักดิ์สิทธิ์(ดาบช่างเลือก)(Rewrite 100%)
"เฮ ! ในที่สุดก็ลงทะเบียนเสร็จซะที รอตั้ง 2 ชั่วโมงแน่ะ แถวบ้าอะไรไม่รู้ยาวชะมัดเลย" เคนยืดตัวบิดไปมา หลังจากยืนมานานกว่า 2 ชั่วโมง
"อืม.." คู่สนทนาตอบสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงที่ไม่แสดงอารมณ์
"เฮ้ คีฟ ... แล้วต่อไปจะเอาไงดีล่ะ"
"อืม นั่นสินะรายละเอียดอะไร..ตอนลงทะเบียนก็ไม่ได้แจ้ง?" ทั้ง 2 คนเดินพูดคุยกันพลางเดินไปเรื่อยๆ จนถึงจัตุรัสกลางเมือง
พื้นที่รูปสี่เหลี่ยมกว้างประมาณ 1 ตารางกิโลเมตร ปูด้วยอิฐสีสวย ล้อมรอบด้วยต้นไม้นานาพันธุ์ ม้านั่งไม้หลากสีที่ล้วนเข้ากับบรรยากาศคึกคักโดยรอบ สมแล้วที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวในเมืองท่าอย่างนี้ พ่อค้าแม่ขายตามร้านรวงต่างๆก็ตะโกนหาลูกค้ากันอย่างขันแข็งเรียกได้ว่าเป็นสถานที่ ที่ราวกับไม่มีวันหลับใหล ทั้งคู่เดินไปนั่งที่ม้านั่งสีน้ำตาลไหม้ตัวหนึ่ง
"เรามาวางแผนกันก่อนดีกว่า " คีฟเปิดบทสนทนา
"แล้วจะทำไงดีล่ะ?" เคนพูดโดยทอดสายตาออกไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย
"รอบคัดเลือกเริ่มในอีก 1 เดือนข้างหน้าใช่รึเปล่า?"
"อืม..ก็ใช่...แล้วไงหรอ?" เคนเบือนหน้ากลับมาด้วยสีหน้าเหรอหรา
คีฟส่ายศีรษะอย่างปลงๆ "ก็หมายความว่า เค้าต้องการให้เราไปเตรียมตัวเพื่อรับ 'การทดสอบที่หนักหนาหรืออันตราย' เลยให้เวลาเตรียมตัวนานน่ะสิ"
"อ๋อ..แล้วไงล่ะ?" ตอบทีเล่นเอาคนฟังเหงื่อตก
' มันจะโง่ไปถึงไหนฟะเนี่ย? ' , "เอาเถอะยังไงเราก็ควรทำอะไรซักอย่างเช่นไปหาอาวุธเอาไว้ หรือไม่ก็ฝึกวิชา....เจ้าทำอะไรเป็นบ้างล่ะ?นอกจากใช้กำลัง ถึงยังไงมีอาวุธไว้มันก็เป็นการเพิ่มระยะการโจมตีนะ"
"ข..ข้าทำอะไรเป็นบ้างน่ะเหรอ?.....อือ..อ....." คิ้วเรียวบางขมวดมุ่นขณะกำลังใช้ความคิด
"อ๊ะ! ใช่ ข้าฟันดาบเป็นนะ..ตอนนี้ถ้าฝึกหน่อยก็คงใช้ได้นะ"
"เอาเถอะงั้นก็คงต้องไปหาดาบให้เจ้าก่อนแต่ก่อนหน้านั้น เรื่องเงินจะทำยังไงดีล่ะ?"
"ความจริงข้าก็พอมีเงินเก็บอยู่บ้าง น่าจะพอทำอะไรได้" เคนพูดยิ้มๆ
"เท่าไหร่ล่ะ?"
"ก็มีราวๆ 100,000 กริฟฟ์มั้ง?"
"เอาเถอะ..จะพอซื้อดาบรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ก็คงต้องไปถอนมาก่อนล่ะนะ" คีฟเตรียมตัวจะลุกออกไปแต่ก็ถูกมือเรียวดึงไว้เสียก่อน นัยน์ตาเย็นชาหันมาสบกับ ลูกแก้วสีน้ำตาลอ่อน "มีอะไร?"
"แล้วเจ้าจะใช้ ' สิ่งนั้น ' รึเปล่า?" เคนปล่อยมือแล้วถามออกไป
"ก็คงจะต้องเป็นแบบนั้น ก็ไม่มีอะไรที่ใช้ได้แล้วนี่" คีฟตอบอย่างไม่ใส่ใจ
"แล้ว..เจ้าจะเป็นอะไรรึเปล่า? " เคนพูดกึ่งเป็นห่วง
"อืม..ไปทดลองดูก็ได้" เสียงทุ้มนุ่มยังคงกล่าวอย่างไร้อารมณ์ ก่อนจะดึงร่างโปร่งให้ลุกขึ้นยืน "แต่ไปเอาเงินมาก่อนจะดีกว่า"
"อืม" ร่างโปร่งบางตอบรับพลางออกก้าวเดิน
ทั้งคู่เดินไปรับเอาเงินทั้งหมด ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังป่าฝั่งตะวันออกของเมืองท่าอันแสนคึกคัก
คีฟและเคนเดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งลับตาคน คีฟจึงหยุดเดิน แล้ววาดมือบอกให้เคนถอยหลังออกไปคีฟเริ่มพึมพำอะไรซักอย่างที่พอจะจับความได้
"ข้าแต่เทพอัคคี เทพธรณี เทพอัสนี เทพวายุและเทพวารี...จงมา..สถิต ณ ที่แห่งนี้...โปรด..ประทานพลังแก่ข้า..เปลวไฟเอย..จงลุกโชน เมนคาฟดรา!!!" เมื่อสิ้นเสียงนั้นก็ปรากฏเป็นวงล้อสีม่วงจางๆซึ่งดูแปลกตา อยู่ใต้เท้าของคีฟ
แต่ไม่ทันที่เสียงใสๆจะได้เอ่ยถาม เปลวไฟก็พวยพุ่งออกมา จากวงล้อนั้นแล้วพุ่งไปยังต้นไม้เบื้องหน้า ต้นไม้สิบกว่าต้นไหม้เป็นจุลในพริบตา ทันทีที่คิดว่ามันจะลุกลามออกไป ไฟนั้นกลับมอดดับลงเหลือไว้แต่ซากตะโกสีดำของต้นไม้ กับความประหลาดใจของผู้เฝ้ามอง
ร่างสูงขยับออกมาจากที่ๆยืนอยู่เมื่อครู่ แล้วก้าวตรงไปหาเพื่อนของเขาที่ยืนสั่นๆอยู่ "เป็นยังไง? กลัว?.."
เคนส่ายหน้า "ส..สุ..สุดยอดไปเลยคีฟ!!! เจ้าทำได้ไงน่ะ?สอนข้ามั่งสินะๆๆๆๆๆๆ" เสียงใสๆที่เปล่งออกมากลับทำให้คนฟังประหลาดใจแทน จนอดที่จะแอบอมยิ้มบางๆไม่ได้
"ไม่รู้เหมือนกันทำได้มาตั้งนานแล้วน่ะ ไปกันได้แล้ว"
"นี่ๆๆ แล้วเจ้าใช้มนตร์อะไรได้บ้างล่ะ? หรือใช้ได้อย่างเดียว? ข้าเคยเห็นแต่เจ้าใช้จุดฟืนเท่านั้นเองเจ้ามีความสามารถแบบนี้แล้วทำไมไม่ใช้หาเงินไปเลยล่ะ?...." คำถามมากมายถูกถามออกมาอย่างรวดเร็วจนคีฟต้องรีบเอามืออุดเรียวปากบางๆที่ขยับพูดนั้นไว้
"พอๆแล้ว !! ข้าสามารถเรียกใช้ได้ ทั้ง 5ธาตุ ก็คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ สายฟ้า แต่เพราะไม่มี ' ตัวดึงพลัง' ถ้าใช้มากๆมันจะเสียพลังงานเยอะเกินไปจนร่างกายรับไม่ไหว "ร่างสูงกล่าวตอบพลางเอามือเกาศีรษะอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะออกเดิน
เคนรีบเดินตามเพราะรู้ว่าคนข้างหน้าคงไม่หยุดรอเขาอย่างแน่นอน "แล้วตัวดึงพลังคืออะไรเหรอ?"
"ก็อย่างพวกผลึกที่หัวคทาหรืออะไรทำนองนั้นแหละ " คนถูกถามตอบอย่างไม่แยแส
...เคนและคีฟมุ่งหน้าเข้าไปในเมืองเพื่อค้นหาร้านขายดาบ
"นี่ คีฟเมืองนี้มันมีร้านขายดาบแน่นะ เดินมาตั้งนานแล้วนะน่าเบื่อจะตายอยู่แล้ว.." เสียงใสๆเริ่มบ่นออดแอดแต่ก็ใช่ว่าอีกคนจะสนใจ
คีฟหยุดยืนหน้าร้านเก่าๆแห่งหนึ่ง หน้าร้านบอกถึงความซอมซ่อและผ่านกาลเวลามาอย่างโชกโชน
เคนเดินมาถึงตรงที่คีฟหยุดและเริ่มวิจารณ์ "หูย~~อะไรเนี่ยเก่าชะมัด มาหยุดตรงนี้ทำไมน่ะคีฟ?"
"นี่ล่ะ..สถานที่ที่เราเดินหามาหลายชั่วโมง ' ร้านขายดาบ ' ไง" คีฟตอบอย่างไม่ใส่ใจเดินเข้าไปในร้านทันทีพร้อมลากมนุษย์ที่ยืนแข็งทื่ออยู่เข้ามา
ภายในร้านดูแตกต่างจากภายนอกเพราะผ่านการทำความสะอาดและตกแต่งใหม่มาหลายครั้ง เจ้าของร้านสวมเสื้อป้ายสีเหลืองทอง ใบหน้านั้นดูยิ้มแย้ม คอยยืนรับลูกค้าอยู่ทางส่วนในของตัวร้าน กล่าวต้อนรับลูกค้าผู้มาเยือน "สวัสดีครับ..ท่านมีความประสงค์อยากได้ดาบแบบไหนกันหรือครับ?"
"เอ้อ..ผม"เคนที่มองอย่างอึ้งๆถูกคีฟกระทุ้งด้วยศอก "ผมอยากได้ดาบที่รูปร่างบางๆพกง่ายน่ะครับมีรึเปล่า?"
เจ้าของร้านตอบยิ้มๆ"มีสิครับ เยอะด้วย"ชายเจ้าของร้านเดินออกมาจากด้านในของร้านก่อนจะตรงไปยังตู้ๆหนึ่งแล้วหยิบดาบเล่มหนึ่งออกมา
ดาบเล่มนั้นถูกส่งให้กับเคน ก่อนที่เขาจะชักมันออกมาจากฝัก ดาบเล่มนั้นบางสวย ทำจากเหล็กอย่างดีเคนทดลองควงดาบเพื่อหาศูนย์ถ่วง แล้วส่งคืนให้กับเจ้าของร้าน "ดาบสวยครับ ..แต่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่..ผมขอดูเล่มอื่นครับ"
"เคนไหนเจ้าว่าไม่ได้จับดาบมานานแล้วไง?" คีฟหันไปกระซิบ
"ก็บอกแล้วถ้าฝึกหน่อยก็ใช้ได้ จับดาบแล้วก็นึกออกเอง"
เจ้าของร้านเก็บดาบเข้าตู้ตามเดิม "รู้ด้วยหรือครับว่าดาบเล่มนี้ไม่ค่อยดี ใช่แล้วล่ะความจริงมันเป็นดาบที่ไปได้มาโดยบังเอิญน่ะครับ ข้าเลยเอามาเก็บไว้ นานๆจะเจอลูกค้าแบบนี้ซะที ข้าจะหาดาบดีๆให้ก็แล้วกันนะครับ"
พูดจบก็ไปหยิบดาบเล่มอื่นมา คราวนี้เป็นดาบคล้ายดาบญี่ปุ่น คือมีด้านสันและด้านคมแต่ดัวด้ามนั้นไม่ใช่มันทำจากเหล็กเบาเนื้อดี "เล่มนี้ล่ะ ชอบมั้ยครับ?"
"ไม่ครับ"
เจ้าของร้านทยอยเอาดาบออกมาให้ดูเรื่อยๆทีละเล่มๆ... "แล้วเล่มนี้ล่ะ?"
"ไม่ครับ"
"เล่มนี้?"
"ไม่"
"เล่มนี้?"
"ไม่"
"เล่มนี้?"
"ไม่"
เคนปฏิเสธดาบของเจ้าของร้านนับสิบเล่ม ภายในเวลาไม่ถึง 10 นาที
' ลูกค้าเก่งขนาดนี้ก็นานๆเจอที ก็จริงอยู่ แต่ลูกค้าที่เรื่องมากขนาดนี้เพิ่งเคยเจอว่ะ!!! ' ชายในอาภรณ์สีสดทรุดนั่งลงกับพื้นพลางสบถในใจ
เคนหันไปมองรอบร้านเพื่อมองหาดาบที่ชอบ และแล้วนัยน์ตาสีน้ำตาลสวยก็พลันไปสะดุดกับดาบเล่มหนึ่งเข้า ดาบเล่มนั้นวางอยู่บนแท่นเหล็กที่ดูสะอาดตาในสภาพไร้ปลอกดาบ ดาบที่ดูมีราศีขนาดคนเห็นยังต้องมองตาค้างตัวดาบเงาวาวและบาง แสดงถึงความคมเพียงมองก็อาจทำให้หลงใหล ด้ามจับถูกผูกปลายด้วยพู่สีแปลกตา แต่กลับดูรับกับตัวดาบได้เป็นอย่างดี
"ผ..ผมขอดูดาบเล่มนั้นครับ" มือบางชี้ไปยังดาบที่อยู่บนแท่นวาง
"ก็ไปหยิบมาดูสิ" คำพูดของเจ้าของร้านทำให้เคนออกจะงงๆเล็กน้อยแต่เขาก็ลองไปหยิบมา
"...!" เคนหยิบคาบขึ้นมาอย่างง่ายดาย "เบา.. เบาครับ เบามากผมชอบเล่มนี้ครับ"
เจ้าของร้านถึงกับตะลึงตาค้าง คีฟที่สังเกตเห็นก็รู้สึกสะดุดใจขึ้นมาทันที แต่กลับไม่ได้ถามออกไป เขาเดินไปรับดาบจากเคน "ไหนขอดูหน่อยสิ"
แต่ทันทีที่เคนส่งดาบให้ คีฟก็ปล่อยมันลงไปบนพื้นทันที
ฉึก!
ดาบปักลงบนพื้นหินอ่อนของร้านอย่างสวยงาม คนทั้ง 2 ออกจะตกตะลึงในสิ่งที่เกิดขึ้น ในขณะที่เจ้าของร้านนั้นไม่รู้สึกอะไรแม้แต่น้อย
"หนักมากใช่มั้ยครับ?" เขาหันไปทางคีฟ ก่อนที่ผู้ถูกถามจะพยักหน้ารับ ในขณะที่เคนยังงงไม่หาย
"มันอะไรกันครับ??" เคนถาม
"ดาบเล่มนั้นไม่ใช่ว่าใครก็ถือได้หรอกนะครับ ต้องใช้คนยกกว่าสิบคน มันมีชื่อว่า ' ดาบศักดิ์สิทธิ์ ' แต่พวกพ่อค้าโดยส่วนมากจะรู้จักมันในฉายา 'ดาบช่างเลือก'มากกว่า เพราะถ้ามันพอใจใครคนๆนั้นก็จะสามารถยกได้ง่ายๆ แต่ถ้าไม่พอใจบางทีมันอาจจะพุ่งมาทำร้ายก็ได้ แท่นนั้นเลยต้องลงอาคมและต้องรับน้ำหนักได้มาก ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครยกได้มาก่อนเลยนะครับ แปลว่ามันถูกใจเธอนะ เอาไปเลยสิข้ายกให้! เพราะยังไงถึงเก็บไว้ข้าก็คงทำอะไรกับมันไม่ได้ "
คู่หูรีบยินยอมทันที ' ของฟรีมาอย่างนี้ไม่รับก็โง่ล่ะ '
" ข้าเพิ่งเคยเห็นคนแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยนะครับ เป็นบุญจริงๆ เพราะอีกคนถึงจะถือดาบไม่ได้แต่ใช้เวทมนตร์ได้ใช่รึเปล่าครับ?"
"รู้ได้ยังไง?" นัยน์ตาสีน้ำตาลแดงคู่นั้นตวัดมองไปยังร่างในอาภรณ์สีสดอย่างต้องการคำตอบ
"ข้าว่าท่านคงรู้ตัวอยู่แล้ว ว่าคนประเภทเดียวกับท่านนั้นจะส่งกลิ่นอายที่ต่างออกไปจากคนปรกติ ท่านคงจะเคยทราบจากสายตาของผู้คนรอบข้างแล้วล่ะครับ"
คีฟหรี่ตามองคนตรงหน้าอย่างพินิจ ใบหน้าและรอยยิ้มหยันของผู้คนมากมายปรากฏขึ้นในสมองส่วนลึก ความทรงจำอันแสนทรมานหวนกลับมาอย่างไม่ทันตั้งตัว หากแต่ใบหน้าคมกลับยังคงนิ่งเฉยราวกับไม่ใส่ใจ ร่างสูงนั้นเพียงแค่หมุนตัวกลับมาทาง คนที่เขาเรียกได้อย่างสนิทใจว่าเพื่อนเท่านั้น
รอยยิ้มบางเบาปรากฏที่มุมปากของผู้อธิบาย "ถ้าไม่รังเกียจ ข้าอยากจะขอทราบนามของท่านทั้ง 2 ได้หรือไม่?"
"เคนครับ ..เคน ไวเปอร์" เคนตอบเจ้าของร้านโดยที่กำลังสาละวนอยู่กับการคล้องดาบไว้กับเอวของเขา
ร่างที่สูงกว่าใช้ความคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะตัดสินใจตอบออกไป "ข้าชื่อคีฟ..."
"คีฟกับเคนงั้นเหรอครับ ข้าขออวยพรให้ท่านทั้งสองโชคดี" เจ้าของร้านยิ้มส่งเมื่อเห็นว่าร่างของทั้งคู่มุ่งหน้าไปยังประตูทางออก
"ขอบคุณครับ..ลาก่อน" จบคำ ทั้งคู่ก็เดินออกมา
"เฮ!ได้ดาบดีๆมาฟรีแบบนี้ ก็ยังเหลืองบ แสนกริฟฟ์เต็มๆเลยน่ะสิ งั้นไปหาคทาให้เจ้ากันดีกว่านะคีฟ"
คีฟพยักหน้าเออออรับคำ แต่ภายในใจนั้นกลับนึกย้อนไปถึงบทสนทนาเมื่อครู่ เขาไม่ได้นึกไม่ได้สนใจกับความทรงจำอันน่ารังเกียจนั่นนานขนาดไหนกันนะ ไม่ใช่ว่าเขาได้ลืมเลือนมันจนหมดสิ้น แต่เขาไม่ได้นึกถึงมันต่างหาก และมันคงจะติดตรึงไปตราบเท่าที่ชีวิตนี้จะสิ้นสุดลง
***********-------------************------------
บทที่ 2 รีไรท์แล้วล่าาาาาาาาาาาาาาา...ยิ่งรียิ่งรู้สึกเปลี่ยนแนวเดี๋ยวพอถึงบทที่13ท่าทางจะต้องรื้อเขียนใหม่555+
ความคิดเห็น