คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : นิยามรัก ...บทที่ 2(7)
"ถึงนายจะไม่ยอมรับฉัน แต่ว่า ขวัญจะรักวินด์ตลอดไป ไม่ว่าตัวขวัญจะแต่งงานกับใครไปก็ตามหัวใจของขวัญจะเป็นของวินด์คนเดียว" ...เธอจูบแตะแผ่วๆที่ริมฝีปากของเขาราวกับเป็นคำมั่นสัญญาที่สำคัญยิ่งชีวิต...
"อ้อแล้วก็ จำเอาไว้นะวินด์ ว่าถ้านายทุกข์แล้วฉันจะมีความสุขได้ยังไง...มันเป็นไปไม่ได้เลย"
เขาลงจากรถด้วยอาการที่แทบจะเบลอๆด้วยซ้ำ เขาอยากให้เธอมีความสุข ถึงได้ขับไล่ไสส่งเธอไปแต่ทำไม เธอถึงพูดย้ำให้เขาหัวใจพองโตทุกทีว่า...เธอรักเขา...เดี๋ยวเขาทำใจไม่ได้ก็เห็นแก่ตัว รั้งเธอไว้ซะหรอก...
ผู้ชายคนนี้มีหัวใจที่กว้างใหญ่เกินไป แสนดีเกินไป เลยต้องรับแต่ความเจ็บปวด ทั้งที่เป็นหัวใจที่สมควรที่จะได้รับรักที่ยิ่งใหญ่ตอบแทนแท้ๆ แต่เขากลับไม่ต้องการอะไรเลย ไม่ต้องการ...ความรักของเธอเลย ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นพระเจ้าหรือเปล่า...ถึงได้เอาแต่ให้อย่างเดียว ไม่เคยอยาก...ที่จะรับ จากใครๆ
หลังจากที่ถึงบ้านเรียบร้อยแล้วด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความบวมช้ำ และแดงก่ำ หญิงสาวนั่งทำใจอยู่เป็นเวลานานก่อนทำสิ่งที่เห็นแก่ตัวที่สุด คือ...โทรไปหาผู้ชายอีกคนที่รักเธอมาก...เพื่อตอบตกลงคำขอแต่งงาน...ทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าจะทำให้เขาสบายใจได้ ไม่ว่าอะไร เธอก็จะทำ...เพื่อเขา
ระหว่างเตรียมงานแต่งงานภายในเวลาไม่กี่เดือนทุกอย่างก็พร้อมสำหรับพิธีการอันสำคัญ...ที่เจ้าบ่าวตื่นเต้นเป็นนักหนา กับ เจ้าสาวที่ได้แต่ฝืนหัวเราะออกมาฝืดๆ และเหม่อลอย เธอแทบไม่ต้องจัดการอะไรซักอย่างเพราะพี่ชิน...สามีในอนาคตอันใกล้ทำให้เธอหมดทุกอย่าง หากมีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น ที่เธอขอ...ไปทำด้วยตัวเอง คือแจกการ์ดแต่งงานสำหรับคนที่เธอตั้งใจจะชวนมาร่วมพิธี และบุคคลแรกที่เธอนึกถึง คือ เขา...ภควันต์
คาดหวังในส่วนน้อยนิดของหัวใจว่า...เขา จะแสดงอาการอะไรซักอย่างที่ต้องการจะรั้งเธอไว้ หวงเธอ และไม่ต้องการให้เธอแต่งงาน ทั้งที่มั่นใจว่าเขาจะต้องไม่ทำอย่างนั้นแน่ๆ...แล้วก็จริงอย่างที่คาดเขาบอกกับเธอด้วยรอยยิ้มเพียงประโยคเดียว...
"ยินดีด้วยนะ ขอให้มีความสุขกับชีวิตคู่มากๆนะขวัญ"
...วินาทีนั้น เธอมองอะไรไม่เห็นซักอย่างเดียว มองไม่เห็นเลย หัวใจของเขา...เธออยากให้เขามองเห็นเธอในตอนนี้จริงๆ อยากรู้ว่าถ้าเขาเห็นเขาจะคิดสงสารหัวใจของเธอบ้างหรือเปล่า...เธอกลับออกมาเงียบๆบังคับเสียงอยู่นาน...กว่าเสียงที่พูดมันจะไม่สั่น หากยังคงมีประปรายจนแม้แต่ตัวเองยังรู้สึกได้...ในที่สุดเธอก็ได้พูดออกไป คำที่แสนจะทรมาน "...ลาก่อน..."
ในวันแต่งงานของฟ้าขวัญกับชินกฤต ต่างก็มีแขกเหรื่อมากมาย และที่ขาดไม่ได้ก็คงจะเป็น
รินรดา กับ ภควัต ที่ยืนโบกมือ แย้มยิ้ม หากคนที่เธอต้องการพบ คนที่สัญญากับเธอว่าจะมา...เธอยังไม่เห็นเขาเลย... ทั้งที่มีเจ้าบ่าวแสนดีอยู่เคียงข้างหากใจกลับพะวงกลับไปหาเขาคนนั้นเรื่อยไป...เธอเป็นคนเห็นแก่ตัวใช่รึเปล่า ใช่มั้ยคะ พี่ชิน ขวัญทำอะไรผิดไปรึเปล่า...
ในแวบนั้นเธอรู้สึกเหมือนเขาอยู่ใกล้ๆเธอ เธอรีบหันมองไปทั่วบริเวณ ก่อนจะมองเห็นร่างอันคุ้นเคย...เขาที่เธอเฝ้ามองหาอยู่ที่อีกฟากหนึ่งของถนน ความคิดมีเพียงอย่างเดียวคือ ต้องไปหาเขา โดยไม่ทันคิดเธอวิ่งข้ามถนนไปอีกฟากหนึ่ง ดวงตาจับจ้องแต่ร่างของเขา สิ่งอื่นดูเหมือนกับไร้ความสำคัญ แล้วมอเตอร์ไซค์ซิ่งมาทั้งเร็วทั้งแรง
...คนตาบอด อาจรับรู้อะไรหลายๆอย่าง มีประสาทสัมผัสดีกว่าคนปกติทั่วไป และเขาก็ว่ามันน่าจะเป็นความจริงเพราะ เขาได้ยินทั้งเสียงวิ่งที่คุ้นหู และเสียงซิ่งของมอเตอร์ไซค์ ภาพที่ทุกคนในงานเห็น คือ ชายตาบอดรีบวิ่งออกมาที่ถนน ผลักผู้หญิงที่อยู่ในชุดเจ้าสาวที่กำลังจะโดนมอเตอร์ไซค์ชน ให้พ้นรัศมีอันตราย และตัวเขา...ชายตาบอดคนที่ช่วยผู้หญิงคนนั้นก็รับแรงทั้งหมดเข้าไปแทนเต็มๆ ร่างสูงกระเด็นไปไกล หลายสิบเมตร เป็นภาพที่ทำให้เหตุการณ์ในวันวานเหมือนกับจะย้อนหวนคืนมาในความทรงจำ...อีกครั้ง
หญิงสาวในชุดเจ้าสาวสีขาวแสนสวยค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วรีบวิ่งไปยังร่างที่จมกองเลือด มือในถุงมือสีขาวสั่นระริกยามสัมผัสลงไปบนตัวของร่างนั้น
ความคิดเห็น