คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นิยามรัก บทที่ 2...ผู้เสียสละ... (...1...)
เรื่องราวความรักของคนสองคนที่สืบทอดต่อยาวไม่มีวันจบ แอบรัก...แอบรัก และแอบรัก....ซึ่งความรักนี้ก็จะจบได้ต่อเมื่อมีใครซักคนหนึ่งหวนกลับมารับความรู้สึกจากคนใกล้ตัว โดยไม่คิดกลับไปรัก...หลง คนที่มีเจ้าของหัวใจอยู่ข้างกาย และพอใจที่จะรักมั่นกับคนที่รักตราบนานเท่านาน...
เขา...ผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันรัก เขาชื่อ "ภควันต์ เทวิศกุล" ผู้ชายคนหนึ่ง ที่มีชีวิตธรรมดาๆ หากเต็มเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น อ่อนโยน จนทำให้คนรอบขางต่างรู้สึกสบายใจยามอยู่ใกล้เขา... แล้วฉันก็มักจะเรียกเขาว่า "วินด์" ...ที่แปลในภาษาอังกฤษว่า...สายลม ...สายลมที่พัดพามาพร้อมกับความอบอุ่น พร้อมที่จะพัดพาเรื่องหนักใจไปให้ไกล...
เธอ...ผู้หญิงที่มีผู้ชายดีๆหลงรักถึงสองคน และที่น่าตกใจ คือ ทั้งสองคนเป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน... โดยผู้ชายที่ได้ใจเธอไปครองนั้นเป็นคนพี่ และ "ภควัต" คือชื่อของเขา ชื่อของผู้ชายผู้โชคดีที่ได้ใจเธอคนนั้นไปครองจนหมดใจ จนเธอไม่เหลือใจไว้ให้ใครอีกคนที่รักเธอ...แม้แต่นิดเดียว ! ชื่อของเธอก็คือ รินรดา สกุลกานต์...หญิงสาวผู้ร่าเริงสมอ ยิ้มง่าย และแสนจะอ่อนหวาน
และฉันคนนี้...ผู้หญิงที่ชื่อ "ฟ้าขวัญ ปราคภาร" ที่ได้แต่แอบหลงรัก'เขา' หากเธอรู้ดีว่า...สิ่งที่ชายคนนั้นจะให้กับเธอได้ มีพียงแค่ความเป็นเพื่อนเท่านั้น ความรู้สึกอื่น ไม่มีเลย...
เขาแอบหลงรักเธอที่เป็นเพื่อนข้างบ้านมาตั้งแต่ยังเด็ก แอบหลงรักเรื่อยมาจวบจนถึงปัจจุบัน รักมาก...จนยอมทำทุกอย่าง ทำดีกับเธอทุกอย่าง ...เพื่อให้เธอมีความสุข โดยไม่หวังความรู้สึกใดๆตอบแทนแม้แต่นิดเดียว ไม่คิดแม้แต่จะแย่งเธอมาด้วยซ้ำ...มีอยู่สาเหตุเดียวนั่นคือ พี่ชายที่เขาเคารพรักเป็นคนคนเดียวกับผู้ชายที่เธอรักจนหมดหัวใจ...จนไม่เคยมองเห็นความดีที่เขาทำลงไป ไม่เคยเหลียวแลความรักของเขาซักนิด ไม่เคย...
หากคนรักกันก็ย่อมต้องมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันเป็นเรื่องธรรมดา และทุกครั้งที่เธอต้องมีน้ำตา...ในยามที่เธอไม่มีชายคนรักอยู่เคียงข้าง เธอก็จะมีภควันต์...มีเขาคอยอยู่เคียงข้าง คอบปลอบประโลมเธอเสมอ...
และทุกครั้งที่เธอต้องการความช่วยเหลือ ไม่ต้องเอ่ยปาก...ไม่ต้องพูดแม้ซักคำ เขาก็ปรากฏตัวพร้อมที่จะช่วยเหลือเธอทุกเวลา แต่ทว่า...ในยามที่เธอคนนั้นมีความสุข กลับเป็นเวลาเดียวกับที่เขาต้องเจ็บช้ำอยู่คนเดียว และทุกครั้งฉันก็คอยมองเขาในมุมเล็กๆนี้เสมอมา และฉันก็จะใช้โอกาสในความเป็นเพื่อนนี้คอยเข้าไปอยู่ใกล้ๆ ยามที่เขาไม่มีใคร...ให้เขาได้รู้ว่าเขายังมีฉันอยู่ ยังมีฉันที่จะคอยอยู่เคียงข้างเขา...ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็ตาม
และทุกครั้งที่ฉันเข้าไปหา เข้าไปพูดด้วย เขาก็จะยิ้มรับและคุยด้วยอย่างยินดีเสมอ ไม่เคยเลยซักครั้งที่เขาจะไล่เธอออกมา...เขาอยากอยู่คนเดียว...ไม่เคยหลุดออกจากปากเขาเลยซักครั้ง รอยยิ้มที่เขามีให้กับฉันในตอนนั้น ถึงแม้ว่าฉันจะรู้ว่ามันจะฝืนใจเขามากแค่ไหน แต่รอยยิ้มนั้นก็ยังทำให้หัวใจของฉันอบอุ่นอยู่ดี
เขาเป็นคนดี...ทุกคนที่รู้จักเขาพูดถึงเขาในรูปแบบนั้น และฉันก็มั่นใจว่าเขาเป็นอย่างนั้นจริงๆ แต่ฉันกลับเป็นคนเดียวที่เห็นและรู้สึกได้ว่า...ความดีของเขาไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เขามีความสุขแม้แต่นิดเดียว...ซึ่งฉันก็ได้แต่เห็น ได้แต่มองดูเท่านั้น เพราะเขาไม่เคยปริปากพูดออกมาซักคำว่า กำลังเจ็บปวด...และตัวฉันเองก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปถามถึงเหตุผล และที่เขาไม่ยอมปรึกษาฉัน สาเหตุก็คงเพราะ เขาไม่ได้มีฉันอยู่ในหัวใจเลยเลย ไม่เคยนึกถึงฉันในห้วงความคิดแม้ซักครั้ง ในตอนนั้นฉันคิดอย่างนั้น...
และเหตุการณ์ที่ทำให้ฉันได้รู้ว่า เขารักหญิงสาวเจ้าของหัวใจมากแค่ไหน ก็เมื่อรินรดากำลังจะข้ามถนนไปหาคนรักของเธอขณะที่ เธอมาซื้อของกับเขา รถสปอร์ตวิ่งมาด้วยความเร็วสูง เขา...ภควันต์ก็เลยผลักเธอออกไปจากรัศมีที่เสี่ยงอันตราย ยังดีที่รถแค่วิ่งเฉี่ยวไปเท่านั้น ตอนนั้นฉันเองก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย ฉันเห็นทุกอย่าง เห็น...แม้กระทั่งความรู้สึก รักมากมายที่เขามีให้หญิงสาวอันเป็นที่รักไม่เสื่อมคลาย
รักมาก...จนสามารถแลกได้แม้กระทั่งชีวิต
-------------------------------------------------------------------------------
ปล. ถึงผู้อ่านที่น่ารักทุกคน ต้องขอโทษด้วยที่ให้รอนานกัน บทที่ 2 นี้จะมีหลายตอนนะครับ เดี๋ยวจยายามมาอัพให้จบก่อนไปญี่ปุ่น ...ถ้าทำได้นะครับ มาอ่านกันบ้างนะคร๊าบบบบบบบบบบ เดี๋ยวคนแต่งน้อยใจ...ไม่แต่งต่อด้วย... V^ V"" แล้วจะมาอัพอีกนะคร๊าบบบบบบ
อย่าลืมนะครับว่า ความคิดเห็น คือ กำลังใจของผม คนอื่นไม่รู้ แต่ผมชอบอ่านความคิดของเพื่อนๆที่มาอ่านผลงานอันแสน...กัน (เว้นไว้ให้เติมเองเนอะ)
ขอบคุณคร๊าบบบบบบบบ
ความคิดเห็น