คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ละคร
7
21 มิถุนายน
เหลืออีก7วัน
“วันนี้คยูกลับก่อนนะ เรียววุคอยู่บ้านคนเดียวได้แน่นะ” ร่างสูงถามอย่างเป็นห่วง
“อยู่ได้ซิ ก่อนหน้านี้ฉันก็อยู่คนเดียวคยูไม่ต้องห่วงหรอกนะ”
“งั้นฉันไปก่อนนะ ทำงานที่ค้างไว้เสร็จแล้วจะรีบมาหา”
“อืม อ้อคยู”
“อะไรหรอ”
“ลืมหรือเปล่าว่าวันนี้วันอะไร”
“วันอะไรล่ะครับ?” ร่างเล็กถามซื่อๆ จนร่างสูงอดที่จะเอามือไปหยิกแก้มของร่างเล็ก
“วันเกิดเรียววุคไง แฮปปี้เบิร์ดเดย์ นะครับ ผมจะรีบไปเคลียร์งานแล้วจะกลับมารับไปฉลองนะครับคนดี”
“อืม”
“ผมไปแล้วนะ” ร่างสูงเดินหายออกไป ร่างเล็กมองไปยังซองจดหมายฉบับใหม่ที่คงเพิ่งมาถึงไม่นานมานี้
ถึง รยออุค
สวัสดีลูกพ่อ สุขสันต์วันเกิดนะ อีกเพียง7วันเท่านั้นลูกก็จะสามารถผ่านด่านทดสอบแรกแล้วนะ แต่พ่อไม่ไว้ใจอาของลูกเลย ดูเหมือนว่าเขาจะกำลังวางแผนฆ่าลูกอยู่ ช่วงนี้ระวังตัวไว้ด้วย แล้วอีกอย่างลูกตบตาคนได้ดีมาก พ่อภูมิใจในตัวลูก
รักลูก
พ่อ
ร่างเล็กยิ้มเรียบๆ รู้สึกไม่ค่อยจะดีใจอย่างที่ควรจะเป็น แต่กลายเป็นว่าเจ็บแปล๊บๆตรงกลางอกเยื้องซ้าย ร่างเล็กเอามือไปแตะเบาๆ ทำให้ตรงนั้นมันยิ่งเจ็บลึกลงไปยิ่งกว่าเก่า ร่างเล็กยิ้มเหยียดก่อนจะพึมพำกับตนเบาๆ
“เรียววุคกำลังมีความรักอย่างนั้นหรอ ฮึ ทนเจ็บอยู่อย่างนี้อีกแค่เจ็ดวันเองเราก็จะกลับมาเป็น คิม รยออุคผู้ที่เย็นชาและไร้หัวใจดังเดิม”
...............................................................................
เหลืออีกห้าวัน
“นั้นเรียววุค ใช่มั๊ย เรียววุค เรียววุค” ซองมิน ฮยอกแจ และดงเฮเดินเข้ามาหาร่างเล็ก
“เอา พวกนาย เรียนอยู่มหาลัยโซลด้วยหรอ คณะอะไรกันล่ะ^^”
“สถาปัตย์/แพทย์/นิเทศ แล้วนายล่ะเรียววุค”
“อ๋อ ฉันเรียนพยาบาลน่ะ แล้วเย่ วอน กับบอมล่ะ” ทั้งสามคนทำหน้าเอื่อมๆก่อนจะมองไปที่กลุ่มเกาหลีมุงขนาดใหญ่ไม่ใกล้จากเขา
“กรี๊ด ที่นี้มีหนุ่มหล่อขนาดนี้ด้วยหรอ พวกเขาเรียนอะไรกันน่ะ” เสียงสาวคนนึงพูดขึ้น ฮยอกแจพูดเหยียด อย่างหมันไส้
“ของนายก็มาด้วยเหมือนกันแหละ ไปแสดงให้ยัยพวกชะนีนั้น จนดิ้นเลยดีกว่า” ทั้งสี่ฝ่าเข้าไปในวงล้อมจนได้มาอยู่ข้างหน้า ภาพที่ประมวลคือ ฮโยริ ดาวสถาปัตย์ กำลังโอบรอบคอเยซองอยู่ แทยอน ดาวแพทย์กำลังลูบไล้แผงอกซีวอนอยู่ ฮารา ดาวนิเทศ กำลังกอดแขนคิบอม และ ทิฟฟานี่ ดาวพยาบาลควบกับดาวมหาลัย กำลังส่งสายตาเจ้าเสน่ห์ใส่คยูฮยอน ช่างเป็นภาพที่หน้าจับมาจิกหัวตบเรียงตัวเสียนิกะไร
“ว๊า พวกดาวเข้าหาให้ว่องไวเลยแฮะ” ดงเฮพูดอย่างชั่วร้ายก่อนจะแกล้งสะดุดเท้าตัวเองล้มลงไป คิบอมที่กำลังรำคาญยัยปลาหมึกและหาทางออกไม่เจอ เมื่อเห็นดงเฮก็รีบวิ่งเข้าไปหา
“ที่ร้ากกกกกกก! ล้มหรอเป็นไรมากมั๊ย”
“มะ..ไม่เป็นไรหรอกน่า ตัวล่ะก็...แค่นี้ทำเป็นห่วงไปได้”
“ไม่เป็นไรได้ยังไงไปเถอะเดี๋ยวผมอุ้มที่รักไปส่งเอง” ฮาราทำท่าไม่พอใจก่อนจะเดินไปอย่างเจ็บใจ
“ฮึ เฮ ของเราจัดการไปแล้วหนึ่ง ทีนี้ตาฉันบ้างล่ะนะ” ซองมินแกล้งฟูมฟายเดินออกไป
“ฮือ เย่ ไหนนายบอกจะรักฉันเพียงคนเดียวไงล่ะฮึก ฮือ แล้วนี่ไปยืนผู้หญิงคนนั้นยั่วอยู่ได้...ฮึก...ฮือ” เยซองรีบไปปลอบร่างอวบทันทีเนื่องจากเมื่อกี้เขาเองก็หาทางออกไม่เจอแล้วเหมือนจะเป็นใจให้เขาได้ออกไปซักที ฮโยริกรีดร้องก่อนจะทำสีหน้าชิงชัง
“มินนี่ อย่าร้องไห้ครับ นะโอ๋ๆ มาจะพาไปกิน ซุปฟักทองร้านนั้นอีกนะ คนดี”
“ฮึ เรียววุค...” ฮยอกแจเอื้อนเอ่ยเสียงใสออกมา
“อะไรหรอ?”
“สองคนนั้นยังอ่อนหัดดูนี้ซะก่อน” ร่างบางเดินตรงเข้าไปหาชายหนุ่มที่ยืนนิ่ง โดยมีมือเรียวเล็กลูบไล้แผงอกอยู่ ร่างบางใช้หลังมือของตนปัดมือของหล่อนออก
“อะไรกันยะ ไอหน้าไก่ ฉันจำได้ว่าไม่เคยควงกับนายเลยนะนายมาหึงอะไรฉันเนี้ย โอ๊ย” ใบหน้าสาวเหยเกเพราะร่างบางเล็บของร่างบางฝังอยู่ในเนื้อนวล
“ฉันจะพูดช้าๆ เอา-มือ-สกปรก-คู่-นี้-ออก-ไป-ให้-ห่าง-จาก-แฟน-ฉัน” หญิงสาวยิ้มเหยียด
“เรื่องอะไรล่ะ เขาเป็นแฟนแก แต่เขาก็จะได้มาเป็นคู่ควงฉันใน5วิ เพราะฉะนั้น ฉันจะให้เวลาแก5วิ ในการเดินจากไป” ทันทีที่หญิงสาวเริ่มนับเลข ร่างบางร่าเข้ามาโอบรอบคอร่างสูงก่อนจะทำสายตายั่วยวนและประกบจูบอันเร่าร้อนลงไป หญิงสาวได้แต่ดิ้นและกรีดร้อง แล้วมองหน้าร่างบางอย่างเอาเรื่อง
“สามีฉัน มีฉันเท่านั้นที่จะบำเรอเขาได้ ไม่มีทางเป็นคนอื่นไปได้ หน้าหักแล้วยังไม่ไปอีก ไปซิ” ร่างบางหันมามองร่างเล็กก่อนจะเดินไปพร้อมกับซีวอนที่ยังมึนกับจูบที่แฟนเป็นคนเริ่มเอง
ร่างเล็กคิดที่จะมองดูซักพัก...
หญิงสาวแสนเซกซี่ ในชุดนักศึกษารัดรูป กระโปร่งสั้น เสื้อชั้นในลายเสือดาวถูกเห็นได้อย่างฉัดเจน ทำให้รู้สึกฉุนกึกไม่น้อย ก่อนที่จะยิ้มบางๆออกมา คิดละครซ้อนละครตอนนี้ออกแล้ว
“คยู...” เสียงเล็กหวาน พูดอย่างแผ่วเบา ร่างสูงมองไปตามเสียงหวานนั้น ดวงตาสั่นระริกมีน้ำใสๆคลอเบ้าตาอยู่ ดวงหน้าหวานแสดงสีหน้าเจ็บปวดอย่างที่ร่างสูงไม่เคยเห็นมาก่อน
“เรียววุค...” ร่างเล็กปรับเรียวปากของตนให้ยกยิ้มขึ้น
“ฮึก...ฉัน...ไปเรียนก่อนนะ” ร่างเล็กรีบแหวกฝูงชนออกจากตรงนั้นดวงตาเรียวสวยปล่อยหยาดน้ำแห่งความเสียใจไม่หยุดสิ้น ทั้งที่จริงแล้วเขาควรจะหยุดร้องแสดงต่อ มันรู้สึกเจ็บจริงๆนะ ไม่เคยเจ็บอย่างนี้มาก่อนเลย
ร่างสูงกำลังจะวิ่งตามไปก็โดนแขนเรียวเกาะเอาไว้
“ช่างเขาเถอะ ฉันสวยที่สุดฉันอยากได้นาย มาเป็นของฉันซิ” เธอมองอย่างยั่วยวน
“เธอสวยน่ะฉันยอมรับแต่นิสัยอย่างนี้ทำให้เรียววุคดูดีกว่าเธอเป็นร้อยเท่า หัวใจของฉันก็เป็นของเขาเช่นกัน เธอไม่มีวันที่จะได้มันหรอก” พูดจบร่างสูงก็วิ่งตามร่างเล็กไป ปล่อยให้เธอกรี๊ดและกระทืบเท้าปึงปังอยู่อย่างนั้นไป
หวัดดีคร้า แฮะๆ ไรเตอร์หายไปนานมากใช่มั๊ย โทดค่ะ งาน+การบ้านเยอะมาก แต่ก็จะพยายามเจียดเวลามาแต่งต่อนะเจ้าคะ เอ่อส่วนเรื่องที่ไรเตอร์เปิดใหม่น่ะ พอเรื่องนี้ใกล้จบแล้วจะอัพคะ ส่วน ไบโอเอสเจยาวคะ ไม่มีอารมณ์แต่งเลย ขอบคุณค่ะ
เม้นหาย+ไม่มีโหวตช่วยหน่อยคะ
http://writer.dek-d.com/-ryeowook-/writer/view.php?id=723432 นี้ครับเป็นคู่ วอนเรียวคยู นะครับ ช่วยกดเข้าไปดูถ้าอยากอ่านช่วยเม้นว่าอยากอ่านนะครับเพื่อถ้าเยอะจะได้แต่งควบคู่กันไปครับ
ความคิดเห็น