ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Grey Love รักสีจาง (kyuryeo)

    ลำดับตอนที่ #16 : รักสีจาง (ไรเตอร์โกรธจริงๆแล้วน้า 5เม้นเองอะเห็นใจคนแต่งที่ไม่ค่อยมีเวลาหน่อยซิ)

    • อัปเดตล่าสุด 12 ต.ค. 54


     ย้อนกลับไปสิบโมงของวันนั้น

    นายน้อยเป็นเหมือนกับเด็กที่ร้องไห้ฟูมฟายโหยหาแต่เด็กนั้นเด็กคนที่เป็นคนรักของเขา อาละวาดจนการ์ดเข้าไปไม่ได้ ผมจึงต้องเข้าไปเอง นายน้อยยืนนิ่งปล่อยน้ำจากดวงตาที่เคยดุดันไหลออกมา ผมสวมกอดเขาแน่นให้เขาร้องออกมาร้องมาให้หมดถึงผมจะไม่ได้รักเขาเหมือนกับที่รักแจจุง แต่นายน้อยก็เป็นคนที่เขารักที่สุดอีกคน

    “ยุนโฮ ฉัน....ไม่มีเขาแล้ว เขาไม่อยู่แล้ว....”นายน้อยพูดเสียงสั่นเครือ

    “เรากลับบ้านกันเถอะ” ผมค่อยๆพยุงนายน้อยไป

    ตั้งแต่วันนั้นนายน้อยก็เอาแต่อยู่ในห้อง ไม่ทำอะไร ผมไม่รู้ผมจะช่วยอะไรยังไง แต่ขอภาวนาให้นายน้อยของเขาหายจากแผลใจด้วยเทอด

    ....................................................................................................................

    ร่างสูงมองเปลือกลูกอมสีชมพูสลับขาวอันเป็นเหตุเริ่มตนให้เขากับเรียววุคมาเจอกัน

    “ผมขอเปลือกลูกอมอันนั้นคืนด้วยครับ” แววตาคู่นั้นที่ทำให้เขาใจเต้นตั้งแต่แรกเห็น กลายเป็นแววตาเย็นชาที่ทำให้เขาตายทั้งเป็น

    “ข...ข..ขอโทษครับ คุณโจว คยูฮยอน ผมไม่เอาแล้วก็ได้ครับ..”

    “ใครสั่งให้นายมาเรียกชื่อของฉันอยากตายหรือไง!” เป็นโยคแรกที่ได้คุยกัน

     “ประตูฉันมันไม่พังง่ายๆหรอกเปิดให้แรงกว่านี้ก็ได้ มานี้ซิ” นี้เป็นครั้งแรกที่ผมตั้งใจพูดติดตลกแต่คนที่อยากให้ขำดันไม่ขำ

    “นาย คิมเรียววุค ฉันสั่งให้นายย้ายไปอยู่ห้อง ไนท์ ไม่ใช่หรอทำไมยังมานั่งเอ๋อเรียนอยู่นี่อีก” นี่เป็นโยคที่ผมพูดด้วยความโมโหเพราะผมไม่เห็นเขาอยู่ในห้องเรียนไนท์

    “มืออุ่นจังเลย คงจะเป็นคนอบอุ่นซินะ เรนนี่ชอบคนที่ดูอบอุ่น ใจดี แล้วก็ไม่ถึงกับเงียบ แต่ก็ไม่ได้พูดเก่ง”นี่เป็นคำพูดที่เขาชมผมครั้งแรก

    “เรนนี่...สวยมากเลยทานข้าวกับผมนะครับ”นี้ก็เป็นประโยคแรกที่ผมชมเขาโดยตรง แล้วชวยเขาเดตครั้งแรก

    “ขอบคุณนะคะ สำหรับมื้อค่ำ แล้วนี่เป็นรางวัลคะ จุ๊บ” รางวัลแรกที่เขาให้ผม

    “คนป่วยไม่ควรจะดื่มกาแฟนะครับ ผมจะทำข้าวต้มมาให้คุณคยูฮยอนทานก็แล้วกัน” ครั้งแรกที่เขามาที่บ้านผมเพราะผมป่วย

    “คุณคยูฮยอน ทานข้าวต้มก่อนนะครับ ผมทำเองเลยนะจะได้ทานยาแล้วพักผ่อน” ข้าวต้มที่อร่อยที่สุดในชีวิตผม

    “อ้าม~ อ้ำ เร็วซิครับ” คำแรกที่เขาแสดงความอ่อนโยนให้ใจของผมเต้นแรงที่สุด

    ตาบ้าเอ๊ย! ทำไมไม่ขัดขืนล่ะ ตอบรับมันทำไม ฮึก คนบ้า! ฮึก โจว คยูฮยอน นายบอกว่านายรัก            คิม เรียววุค คนนี้ไง แล้วนายไปตอบรับสัมผัสของคนที่คิดว่าเป็นอีกคนทำไมล่ะ  รู้ไว้ซะด้วย เรนนี่มันไม่มีตัวตน มีแต่ คิมเรียววุคเท่านั้นที่มีตัวตนอยู่ โง่ที่สุดเลย ตาบ้า ฉันไม่น่าเผลอชอบนายเลย” ครั้งแรกที่เขาบอกรักผม และเป็นครั้งแรกที่ด่าผม

    “เราเป็นแฟนกันนะเรียววุค” ประโยคที่ผมขอเขาเป็นแฟน

    “คยูฮยอนรักเรียววุคนะ”ครั้งแรกที่ผมบอกรักเขาแบบตรงๆ

    “ระ..เรียววุคก็รักคุณคยูฮยอนเหมือนกันครับ” ประโยคบอกรักที่หวานที่สุดในชีวิตผม

    แต่มันจบแล้วมันไม่มีอีกแล้วทั้งรยออุคและเรียววุค เรียววุคคนที่ทำผมใจเต้นแรงทุกครั้งที่ได้เห็น รยออุคคนที่เอาความรักผมไปเล่นแล้วยับเยินจนไม่เหลือชิ้นดี เขาไม่อยู่แล้ว เขาไม่มีตัวตนแล้ว....แล้ว....

    ผมจะมีตัวตนอยู่ทำไม!!!!!

    .......................................................................................................................

    ผมเป็นห่วงนายน้อย รู้สึกมันมีลางสังหรณ์แปลกๆบอกว่านายน้อยจะฆ่าตัวตาย ผมรีบเปิดประตูเข้าไป นายน้อยน้ำตานองหน้ามองมาที่ผม มือข้างหนึ่งกำมีดพร้อมที่จะแทง

    “อย่า!!!” นายน้อยวิ่งผ่านผมที่ไม่ทันได้ตั้งตัว

    โครม!!!!

    “นายน้อย!!!!” ภาพนายน้อยนอนจมกองเลือดที่บันไดขั้นสุดท้าย  มีดปักทะลุมาโผล่ด้านหลัง จนส่งโรงพยาบาลเกือบไม่ทัน

    “โชคดีครับมีดปักไม่โดนจุดสำคัญ แต่สมองได้รับการกระทบกระเทือนหนัก อาจจะมีความทรงจำบางส่วนขาดหายไปนะครับ แต่ก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะครับ ดูแลเขานะครับอย่าให้ใช้สมองเยอะเกินไป แค่นี้ละครับ”

    แต่พอนายน้อยกลับมาเป็นปกติก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปนายน้อยยังจำได้อะไรๆเหมือนเดิมแต่ กลับไม่ซึมเศร้าและเมื่อผมถาม

    “คุณหนูเรียววุคล่ะครับจำได้มั๊ย”

    “ใครกันอ่ะ ฉันไม่เห็นรู้จักเลย” นั่นคือคำตอบของเขา แต่ทุกครั้งที่นายน้อยนอนที่ห้องกลับป็นอันร้องไห้ละเมอพูดเพียงชื่อของบุคคลที่จำไม่ได้เท่านั้น ทำไมกันล่ะ หรือเป็นเพราะ....รักสีจาง

    ภาพนายน้อยนอนจมกองเลือดที่บันไดขั้นสุดท้าย  มีดปักทะลุมาโผล่ด้านหลัง จนส่งโรงพยาบาลเกือบไม่ทัน

    “โชคดีครับมีดปักไม่โดนจุดสำคัญ แต่สมองได้รับการกระทบกระเทือนหนัก อาจจะมีความทรงจำบางส่วนขาดหายไปนะครับ แต่ก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะครับ ดูแลเขานะครับอย่าให้ใช้สมองเยอะเกินไป แค่นี้ละครับ”

    แต่พอนายน้อยกลับมาเป็นปกติก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปนายน้อยยังจำได้อะไรๆเหมือนเดิมแต่ กลับไม่ซึมเศร้าและเมื่อผมถาม

    “คุณหนูเรียววุคล่ะครับจำได้มั๊ย”

    “ใครกันอ่ะ ฉันไม่เห็นรู้จักเลย” นั่นคือคำตอบของเขา แต่ทุกครั้งที่นายน้อยนอนที่ห้องกลับป็นอันร้องไห้ละเมอพูดเพียงชื่อของบุคคลที่จำไม่ได้เท่านั้น ทำไมกันล่ะ หรือเป็นเพราะ....รักสีจาง

     

    พล๊อตใหม่น่าอ่านมั๊ย จะได้แต่ง

    It’s You แค่เพียงคุณ

    ฮันคยอง: ฉันต้องการเพียงนายเท่านั้น ฮีชอล ฉันไม่รู้ว่ามีใครมากมายเพียงใดที่หมายปองนาย แต่ฉันรู้เพียงอย่างเดียวว่ามือคู่นี้  จะไม่มีทางมอบนายให้ใคร

    ฮีชอล: นายมองมาที่ฉันซิ แล้วนายจะเห็นคนที่ต้องการนาย ต้องการอย่างที่สุดจน ไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้อีกแล้วฉันต้องการเพียงนายเท่านั้น ฮันคยอง

    ฮันชอล: หนุ่มหน้าสวยผู้เป็นที่หมายปองกับรักอันบริสุทธิ์ที่มีให้กับพ่อครัวจนๆคนนึง

     

    ดงเฮ: ฉันไม่ต้องการความรักจากใครอีก แค่นายเท่านั้นคิบอม ฉันได้มอบหัวใจของฉันให้นายไปหมดแล้ว

    คิบอม: นายเอามันกลับไปเถอะ อย่าให้ของมีค่ากับโจรซิ

    ดงเฮ: คิบอม ฉันรักนาย....รักนายหมดหัวใจ

    คิบอม: ฉันเองก็ไม่ต่างอะไร แต่ลากันตรงนี้ล่ะนะ ดงเฮ

    ดงเฮ: คิบอม ไม่ว่าเราสองคนจะห่างกันเพียงใด ได้อยู่ใกล้กันน้อยแค่ไหน ต่อให้ใครพยายามยื่นมือมาฉุดรั้งความรักฉันไป ฉันไม่มีทางจะทรยศนายเด็ดขาด

    คิบอม: นายอย่าทรมาณตัวเองเลย

    คิเฮ: โจรหนุ่มตัวแสบกับตำรวจหน้าใหม่ตัวน้อย พ่วงด้วยบรรดาอริที่ตามล่า

     

    คยูฮยอน: ซองมิน เพียงแค่ครั้งเดียวที่ได้จ้องมองนาย ฉันไม่สามารถละสายตาจากนายไปได้เลย ไม่ว่าใครจะกีดกันฉันกับนายเช่นไร ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้อยู่ข้างนาย

    ซองมิน: คยูฮยอน ต่อให้เส้นทางของเราลำบากแค่ไหน ฉันก็จะไม่ยอมแพ้และไม่มีวันปล่อยให้นายต้องเดินเพียงลำพังเด็ดขาดฉันไม่สามารถทนเงียบเก็บความรู้สึกได้อีกต่อไป วินาทีนี้ฉันได้เลือกแล้วที่จะอยู่ข้างนาย คยูฮยอน

     

    คยูฮยอน: ซองมิน ฉันจะดูแลนายตลอดไป ไม่ยอมให้ใครมาพรากเราจากกัน  ต่อให้ต้องเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก ฉันก็ยอม หากฉันต้องพ่ายแพ้ ฉันจะมอบหัวใจให้นายเป็นคนสุดท้าย  เพราะใจฉันมีเพียงนายเท่านั้นไม่เปลี่ยนแปลง

    คยูมิน: ยมทูตที่จุติมาเพื่ออยู่ดูแลลูกชายของยมบาลที่แอบจุติเป็นมนุษย์และฆ่าเมื่อถึงเวลา

     

    เยซอง: เรียววุค ในเวลานั้นที่สายตาของนายมองมา พี่ไม่สามารถจะลบเลือนความทรงจำที่ ฝังอยู่ในส่วนลึกของหัวใจได้

    เรียววุค: พี่เยซองต่อให้มีคนมากมายเข้ามาในชีวิตผม ผมก็จะมีเพียงแค่พี่คนเดียว ไม่ว่าใครก็ไม่อาจ      ปิดกั้นความรักของเราได้ต่อให้อนาคตข้างหน้ามีแต่ความมืด ไร้ซึ่งแสงสว่างจนมองไม่เห็นเส้นทางใดๆ ผมก็พร้อมที่จะเดินคู่ไปกับพี่ ผมสัญญา ผมพร้อมที่จะกุมมือพี่ไปตลอดชีวิต ได้โปรดมองมาที่ผมคนเดียว

    เยซอง: เรียววุค ถ้าหากชีวิตนี้ต้องดับสูญไป ต่อให้เกิดใหม่อีกกี่ครั้ง พี่ก็จะมองเพียงนายคนเดียวตลอดไป

    เยเรียว: นักร้องป๊อปสตาร์ ผู้มีความรักมั่นคงตั้งแต่อดีตชาติกับครูสอนดนตรีอดีตคนรักในอดีตชาติที่ดูจะ

                 ไม่รู้อะไรเลย

     

    ลีทึก: ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไร ฉันก็จะเลือกนายเพียงคนเดียว แค่นายเท่านั้น คังอิน

    คังอิน: ลีทึก ฉันอยากบอกว่ารักนาย พันครั้ง หมื่นครั้ง ต่อให้หัวใจของฉันต้องมอดไหม้ ริมฝีปากต้อง      แห้งผาก ฉันก็จะรักนายตลอดไป     ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ขอเพียงแค่นายรักฉันคนเดียวก็พอ ต่อให้ทางข้างหน้าจะมีอุคปสรรคมากมายอย่างไร ฉันก็พร้อมร่วมเผชิญไปกับนาย

    คังทึก: ลูกชายมาฟียกับนายแบบพ่วงสตั้นแมน

     

    ซีวอน: ฮยอกแจ ฉันไม่สนใจว่าความรักที่มอบให้นายนั้นมันจะถูกหรือผิด ต่อให้ใครๆต่อต้านความรักของเรา ฉันก็จะปกป้องนายด้วยใจทั้งหมดที่มี

    ฮยอกแจ: ซีวอน ไม่ว่าจะยามหลับหรือยามตื่น ฉันก็มองเห็นแต่หน้านาย

    ซีวอน: ฮยอกแจ ฉันอยากจะโอบกอดนาย อยากจะสัมผัสนาย โดยไม่แคร์สายตาใคร ต่อให้โลกเบือนหน้าหนี ฉันก็พร้อมที่จะอยู่เพื่อนาย

    วอนฮยอก: คู่รักหวานชื่นของ หนุ่มจากตระกูลชเวผู้สูงศักดิ์กับนักเต้นแบ๊คอัพดาวรุ่ง

     

    ชินดง: ฉันจะปกป้องพวกนายทั้งหมด

    ชินดง: เทวดาผู้ดูแลความรักทุกชาติของทั้ง12วิญญาณ
    โพล123947




    โพล103086โพล103085


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×