อย่าเผลอนะ..แล้วนายจะรักฉัน - อย่าเผลอนะ..แล้วนายจะรักฉัน นิยาย อย่าเผลอนะ..แล้วนายจะรักฉัน : Dek-D.com - Writer

    อย่าเผลอนะ..แล้วนายจะรักฉัน

    สวัสดีค่าาาาา..เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องแรกที่เขียนนะคะถ้ายังไม่ดียังไงก็ฝากติชมด้วยนะคะ คือจริงๆแล้วอยากเขียนเป็นเรื่องยาวแต่เนื่องจากว่ายังไม่มีประสบการ์ณเลยขอเริ่มต้นสั้นๆก่อนล้ะกัน>

    ผู้เข้าชมรวม

    306

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    306

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  6 พ.ค. 55 / 13:01 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    บูม>ดูภายนอกเขาช่างหยิ่งนัก ถึงผมจะดูหยิ่งแต่ผมก็มีหัวใจนะครับ
    พัด>สาวช่างเพ้อ ฉันจะจีบนายให้ได้เลยเตรียมหัวใจไว้ดีดีนะบูม
    เฟย์>มีน้องสาวแบบยัยพัดผมล่ะจะบ้าตาย
    พลอย>พัดว่าไงพลอยก็ว่างั้นแหละคะ

    ถ้าเขียนไม่ดียังไงติได้นะคะ...อาจจะมีปรับเปลี่ยนบ้างนะคะจะพยามเขียนให้ดีคะ
    ขอเวลาหน่อยนะคะจะพยามให้ดีที่สุดเลยคะ > สร้าง Glitter ของคุณเองที่ Glitter.Dek-D.COM
    สร้าง Glitter ของคุณเองที่ Glitter.Dek-D.COM
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      "พัด...เสร็รจยังงงงงง" เสียงตะโกนดังขึ้นมาจากหน้าบ้าน
      "เสร็จแล้วๆ แปปนะลงใส่รองเท้าก่อน" ฉันโพล่หน้าออกไปจากระเบียงตะโกนตอบกลับ
      ตึก ๆ ๆ ๆ เสียงวิ่งลงมาจากบ้าน "อย่าวิ่งลงบันไดซิพัด" เสียงแม่ดังมาจากในครัว
      "คะแม่..ขอโทษนะคะพอดีพัดรีบไปน่ะคะพลอยรออยู่" ฉันหยุดยิ้มให้แม่ที่หน้าครัวแล้วเดินไปใส่รองเท้า
      "จริงๆเลยนะเราน่ะ" "แหะๆ แม่ก็...วันนี้พัดไม่กินข้าวนะคะเดี๋ยวไปกินที่โรงเรียนกับพลอยน่ะคะ" ฉันตะโกนบอกแม่พลางใส่รองเท้าไปด้วย
      "อ่าว จะรีบไปไหนกันยังไม่สายซะหน่อย"
      "พัดไปก่อนนะคะแม่ สวัสดีคะ" ฉันหันกลับไปไหว้แม่
      "ลูกคนนี้หนิ...แล้วอย่ากลับให้เย็นมากนะลูก" แม่โพลหน้าออกมาบอก
      "ค่ะแม่" ฉันรับคำแล้วรีบวิ่งออกมา "ไม่รู้จะรีบไปไหนกันแต่เช้านะสองคนนี้" เสียงแม่บ่นตามหลังมา
      "มาแล้วๆ..ยัยพลอยไปกันยัง" ฉันปิดประตูบ้านแล้วหันมาพูดกับพลอย
      "ไปซิยะ ฉันรอเธอตั้งนานแล้วช้าจริงเลยแม่คนนี้" พลอยบ่นฉัน "ค่าๆ โทษทีค่า...ไปกันเถอะ"
      ฉันกับพลอยเดินออกมาขึ้นรถเมล์ที่หน้าหมู่บ้านไปโรงเรียน ใช่ค่ะฉันกับพลอยเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ
      เราเรียนที่เดียวกันมาตลอดแถมยังอยู่บ้านใกล้กันอีกเราเลยสนิทกันมาก


      ณ โรงอาหาร
      "พัด นี่ฉันถามจริงนะแกจะจีบพี่บูมจริงหรอ"
      "จริงซิ แกก็รู้ว่าฉันชอบพี่เขามากชอบตั้งแต่แรกเห็นเลย><"
      "เออๆ..รู้แล้ว ดูทำหน้าเข้า แล้วแกจะเริ่มยังไงล่ะ"
      "ก็ที่วันนี้ฉันนัดแกมาเร็วก็เพราะให้มาช่วยคิดแผนนี่แหละเพราะแกอ่ะเก่งเรื่องนี้ที่สุดแล้ว"
      "แหม...แกนี่นะ เฮ้อเอาก็เอา แกเอาหูมานี่ฉันจะบอกแผนให้"
      "เอางี้แน่หรอยัยพลอย พี่เขาจะไม่วิ่งหนีฉันเลยหรอ"
      "น่าา...รับรองพี่เขาชอบแกแน่ แต่ตอนนี้แกมาดูนี่ก่อนฉันไปซื้อมาเมื่อวาน หนังสือทำทายดวงฉบับล่าสุด"
      "จริงหรอ ฉันยังไม่ได้ซื้อเลยมาดูด้วยดิ่"แล้วฉันก็นั่งอ่านหนังสือดวงกับพลอย


      ทุกคนคงยังไม่รู้จักพี่บูมกันใช่ไหมคะเดี๋ยวพัดจะเล่าให้ฟังนะคะ พี่บูมหนุ่มฮอตประจำโรงเรียนพี่เขาทั้งหล่อ เท่ น่ารัก ดูหยิ่งๆแต่นี่ล่ะคะสเปกสาวช่างฝันอย่างฉันคนนี้เลย
      พี่บูมเป็นเพื่อนสนิทกับพี่เฟย์พี่ชายของฉันเอง ฉันตกหลุมรักพี่บูมตั้งแต่แรกเห็นและจากเหตุการณ์ครั้งนั้น
      ทำให้ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะต้องจีบพี่บูมให้ได้เลย


      เมื่อหลายเดือนก่อน
      "พัด พี่เฟย์มารออยู่หน้าห้องนะ"
      "ขอบใจจ้ะ" เพื่อนคนนึงในห้องเดินมาบอกฉัน
      "พลอยเก็บของเสร็จยังพี่เฟย์มารับแล้วนะ"
      "เสร็จแล้วๆ ไปกันเถอะ"
      "อ่าว พี่เฟย์นั่นใครอ่ะ"
      "อ๋อ เพื่อนพี่เอง ชื่อบูมวันนี้ไอบูมมันจะกลับพร้อมเราด้วย"
      "เอ่อคะ สวัสดีคะ" "สวัสดีครับ"
      อึ้ง พอฉันเห็นหน้าพี่บูมเท่านั้นแหละฉันก็รีบดึงพี่เฟย์เดินออกมาก่อน
      "พี่เฟย์ นี่เพื่อนพี่หรอ ทำไมพัดไม่เคยเห็นหน้าเลยอ่ะ"
      "ก็ปกติมันกลับบ้านก่อนน่ะซิเราถึงไม่เคยเห็นมัน ทำไมดึงพี่มาแบบนี้มีอะไรรึเปล่าเนี่ย"
      "เอ่อ พี่บูมเขามีแฟนยังอ่ะพี่เฟย์" ฉันยืนบิดไปมา
      "ยังไม่มีอ่ะ อย่าบอกนะว่าแกจะจีบอ่ะ"
      "แหะๆ ก็พี่เขาน่ารักดีนี่นาแค่เจอครั้งแรกก็รู้แล้วคนนี้แหละใช่เลย"
      "พอเลยๆยัยพัดแกเพ้อมากไปล่ะ ถ้าแกจะจีบนะฉันขอห้ามเลยฉันไม่อยากให้แกเสียใจ"
      "ทำไมล่ะพี่เฟย์"
      "ไอบูมมันไม่ชอบผู้หญิงแบบแกหรอกอีกอย่างไอนี่มันพูดน้อยไม่ค่อยคุยกับใคร"
      "ไม่รู้ล่ะยังไงพัดก็จะจีบพัดจริงจังนะพี่เฟย์"
      "นี่แกชอบมันจริงหรอเนี่ย เห็นแกปิ๊งมากี่คนไม่เห็นจะบอกจริงจังสักคน"
      "จริงซิพี่เฟย์พี่เฟย์ต้องช่วยพัดนะ"
      "เออๆ แต่ไม่รู้จะช่วยได้แค่ไหนนะ"
      "ค่า ขอบคุณคะพี่ชายสุดหล่อ"พี่เฟย์ผลักหัวฉันอย่างหมั่นไส้
      "ยัยพัด แอบมาคุยอะไรกับพี่เฟย์ยะ"
      "เปล่าจ้าๆ กลับบ้านกันเถอะ ไปคะพี่บูม"
      "ครับ ระวังนะครับ"
      "อุ้ย!...ขอบคุณนะคะ" ฉันขอบคุณพี่บูมหลังจากที่พี่บูมช่วยประคองฉันไว้ไม่ให้ล้มเพราะมัวแต่มองพี่เขาจนไม่ได้มองทาง><
      "เป็นอะไรไหมครับ"
      "เอ่อ ไม่คะๆ กลับบ้านกันเถอะคะ"


      หลังจากเหตุการณ์วันนั้นฉันก็คอยแอบมองพี่เขามาตลอดถึงพี่เขาจะไม่มีท่าทางว่าจะชอบฉันแต่ฉันก็จะพยายาม
      พอฉันคุยกับพลอยเสร็จก็ออกมาทำตามแผนที่พลอยช่วยคิดให้ ตื่นเต้นจังถึงจะเคยคุยๆกับใครมาแต่ก็ยังไม่เคยชอบจริงๆสักคน
      จะไหวไหมเนี่ยเราฉันออกมาเดินหาพี่บูมที่ห้องสมุด เอ๊ะ เจอแล้วนั่นไงพี่เขาอยู่ที่ศาลาข้างห้องสมุดจะเข้าไปเริ่มเลยดีไหมนะฉันคิดในใจว่าจะเอาไงดี
      เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน แล้วฉันก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหาพี่เขา


      "เอ่อ พี่บูมคะ นั่งคนเดียวหรอคะแล้วเพื่อนไปไหนหมดล่ะคะ"
      "อยู่ในห้องสมุดกันน่ะครับ พี่ขอตัวก่อนนะคะ"
      "คะ" ไปซะแล้ว โอ๊ยจะบ้าตายฉัน ทำไมพี่เขาเมินฉันขนาดนี้นะ กว่าจะกล้าเดินมานั่งด้วยเดินหนีออกไปซะงั้น ถอยก่อนดีกว่า

      บันทึกพิเศษ บูม
      เฮ้อ น้องพัดนะน้องพัดเดินมาหาเราคิดว่าจะคุยอะไรซะอีกมาถามหาเพื่อนซะงั้นแล้วผมจะนั่งอยู่ทำไมล่ะครับก็น้องเขาไม่ได้มาหาผมซะหน่อย
      ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่าที่ไอเฟย์มันบอกผมว่าน้องพัดจะมาจีบผม ผมก็ไม่เห็นว่าน้องเขาจะคุยอะไรกับผมเลย ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบน้องเขาหรอกนะ
      แต่ผมอยากรู้ว่าน้องเขาจะทำยังไงต่อไปถ้าผมไม่มีท่าทีอะไรกับน้องเขาเลย


      -พัด-
      "นะพี่เฟย์ๆๆๆๆ" ฉันตามอ้อนกอดพี่เฟย์เพื่อขอเบอร์พี่บูม
      "อะไรของแกเนี่ย จะเอาไปทำไมฉันให้แกไปเดี๋ยวบูมมันก็มาว่าพี่ทีหลังซวยอีก" พี่เฟย์พูดพร้อมกับจะเดินหนี
      "นะพี่เฟย์นะให้พัดเถอะ สัญญาพี่บูมไม่โกธรแน่นอนนะๆๆๆๆ เห็นแก่น้องนะ"
      "อะๆๆๆ เอาไปๆรำคาญจริงวุ้ยแล้วอย่าให้เรื่องมาถึงฉันล่ะ"
      "เย้ๆๆๆ ขอบคุณนะค๊าพี่ชายย" ฉันกระโดโลดเต้นด้วยความดีใจในที่สุดก็ได้เบอร์หลังจากตื้อมา3วัน ^^ ถึงจะจำใจให้เพราะรำคาญฉันก็เถอะ อิอิ
      ตุ๊ดดดด ตุ๊ดดด "ฮัลโหลครับ"
      "เอ่อ ใช่พี่บูมรึเปล่าคะ" อ๊ายยย ฉันจะละลายเสียงพี่บูมเท่จัง><
      "ใช่ครับ นี่ใครครับ"
      "พัดเองคะ โทมารบกวนพี่บูมรึเปล่าคะ"
      "อ่อ ไม่ครับๆว่าแต่น้องพัดเอาเบอร์พี่มาจากไหนครับ เฟย์หรอ?"
      "เอ่อ..คะ พี่บูมอย่าโกธรพัดนะคะ"
      "ไม่เป็นไรครับ แล้วนี่โทหาพี่มีอะไรรึเปล่า"
      "อ๋อเปล่าคะ คือแค่อยากโทมาน่ะคะ" อ๊ากกก ตื่นเต้นๆๆๆ
      "อ่าว" พี่บูมตอบกลับมาแบบงงๆ
      "อื้มม์ พี่บูมคะทำไมวันนั้นที่ห้องสมุดต้องลุกหนีพัดด้วยล่ะคะ"
      "เปล่านะครับ ก็พี่เห็นพัดมาถามหาเพื่อนก็ไม่คิดว่าเดินมาหาพี่นี่ครับ"
      "หูยยยย...พี่บูมอ่ะทำเอาพัดใจเสียเลยนึกว่าพี่บูมรำคาญพัดซะอีก"
      "อ๋อ ไม่หรอกครับพี่แค่พูดไม่ค่อยเก่งน่ะ"
      "..." แล้วฉันก็คุยเรื่องทั่วๆไปกับพี่เขาสักพักก็วางลงก่อนวางพี่บูมบอกฝันดีด้วยน่ารักมากเลยคืนนี้สงสัยฉันคงนอนยิ้มคนเดียวทั้งคืน
      พัดหลับมาทั้งที่ยังยิ้มอยู่โดยที่ไม่รู้เลยว่าได้ทำให้ใครอีกคนนอนไม่หลับเพราะใจเต้นแรง
      หลังจากนั้นพัดก็โทคุยกับพี่บูมเรื่อยๆจากที่คุยธรรมดาแบบพี่น้องก็ค่อยๆเปลี่ยนไป


      "พัด นี่แกจะคุยกับพี่เขาเรื่อยๆแบบนี้ไม่ได้แล้วนะถึงเวลาบอกแล้ว"
      "แต่ฉันยังไม่แน่ใจเลยว่าพี่เขาจะชอบฉันมั้ยอ่ะพลอย" ฉันตอบพลอยด้วยเสียกังวลๆ
      "แต่ฉันว่าพี่เขามีใจให้แกชัวร์เลย ถ้าไม่งั้นนะเขาไม่คุยแบบนี้กับแกมาเป็นเดือนสองเดือนหรอก"
      "แต่.."
      "ไม่มีแต่แล้วคุณนาย...เท่าที่ฉันฟังนะแกก็คุยกับพี่บูมหวานดีออกจากแรกๆที่คุยเรื่องทั่วไปเดี๋ยวนี้ก็มีคุยหวานๆ
      มีบอกคิดถึง คุยงอนๆง้อๆกันเหมือนแฟนเลยฉันว่าแกบอกพี่เขาจะได้คบกันแบบจริงๆซะที"
      วันนั้นทั้งวันฉันได้เก็บคำพูดของพลอยมาคิดทั้งวัน
      -ตกเย็น-
      "พี่บูมคะคือน้ำชอบพี่คะ คบกับน้ำได้มั้ยคะ"
      ฉันกำลังเดินผ่านโรงอาหารเพื่อกลับบ้านพอดีเลยแอบดูเห็นรุ่นน้องคนนึงมาบอกชอบพี่บูม
      พร้อมกับยื่นกล่องช็อกโกแลตให้
      "ขอโทษนะครับ พี่รับไว้ไม่ได้จริงๆ" พี่บูมปฏิเสธด้วยเสียงนุ่มนวล
      "ทำไมล่ะคะพี่บูม" ในตอนที่ฉันกำลังฟังว่าพี่บูมจะตอบว่าอะไรเสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นฉันเลยรีบเดินหนีไป
      "เพราะว่าพี่มีคนที่ชอบอยู่แล้วครับขอโทษจริงๆนะครับ แต่ถึงพี่จะรักน้องไม่ได้แต่เราก็ยังเป็นพี่น้องกันได้นะ"
      "คะ ขอบคุณนะคะพี่บูมต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้พี่บูมลำบากใจ"
      "ไม่เป็นไรครับ"


      "ว่าไงพลอย"ฉันรีบรับสายตอบกลับไป
      "แกอยู่ไหนเนี่ยฉันรอนานแล้วนะ"
      "ฉันกำลังจะถึงหน้าโรงเรียนแล้วแกรอแปปนะ"
      ฉันรีบเดินออกไปหาพลอยที่รออยู่หน้าโรงเรียนฉันตัดสินใจแล้วว่าคืนนี้ฉันจะโทไปบอกพี่บูม
      เพราะฉันกลัวว่าถ้าช้ากว่านี้อาจจะต้องเสียพี่บูมไปก็ได้
      "มาแล้วๆไปกันยังพลอย"
      "ไปดิ่ แล้วนี่แกว่าไงจะบอกพี่เขามั้ย"พลอยถามเปิดประเด็นเรื่องที่คุยไว้เมื่อเช้า
      "ฉันว่าคงจะบอกคืนนี้แหละ บอกตามตรงฉันกลัวจะมีคนมาบอกชอบพี่เขาอีกกลัวพี่เขาจะตกลงอ่ะ"
      "ดีแล้วแกแล้วพรุ่งนี้ฉันจะรอฟังข่าวดีนะจ้ะ"
      "จ้าๆ"
      "สู้ๆนะแกไม่ต้องคิดมากพี่เขาชอบแกอยู่แล้ว"พลอยพูดให้กำลังใจฉันก่อนที่เราจะแยกกัน


      -ตกดึก-
      "พี่บูมยังไม่นอนอีกหรอคะ"ฉันถามพี่บูมออกไปหลังจากรับโทรศัพท์พี่บูม
      ช่วงหลังๆมานี้พี่บูมเป็นคนโทมาหาฉันก่อนตลอดเลยเพราะฉันบอกพี่เขาว่าถ้าพี่เขาว่างก็โทมาหาฉันบ้าง เราเลยได้คุยกันทุกวัน^^
      "ยังครับ ก็ยังไม่ได้คุยกับพัดเลยจะนอนได้ไง"พี่บูมหยอดคำหวานอีกแล้วว><
      "ค่าๆ แหมเดี๋ยวนี้พูดเก่งขึ้นเยอะเลยนะคะเนี่ย"
      "ฮ่าๆ คงเพราะคุยกับพัดทุกวันมั้งครับ"
      "พี่บูมก็ พัดเขินหมดแล้ว"แล้วฉันก็ชวนพี่เขาคุยเรื่องทั่วไปสักพักแก้เขินก่อน
      เฮ้อออ..บอกรักนี่ยากจังจะบอกตอนนี้เลยดีมั้ยนะ
      "พี่บูมคะ พัดถามอะไรหน่อยได้มั้ย"
      "ว่าไงครับ"
      "พี่บูมคุยกับใครทุกวันแบบพัดอีกเปล่าเนี่ย"
      "เปล่าครับบบ ทำไมหรอ?"
      "เปล่าค่าา..แค่อยากรู้ว่านอกจากพัดแล้วเนี่ยพี่สนิทกับสาวๆอีกเยอะมั้ยเอ่ยย"
      "ไม่หรอกครับพี่ก็คุยแค่กับพัดนี่แหละครับเยอะที่สุดแล้ว"
      "หรอคะ แล้วถ้าพัดมีอะไรอยากจะบอกพี่บูมคิดว่าพี่บูมรู้มั้ยว่าพัดจะบอกอะไรพี่"
      "อื้มม์ พี่ว่าพี่รู้นะว่าเราจะพูดอะไร" พี่บูมตอบครับมาด้วยน้ำเสียงล้อๆ
      "ถ้ารู้งั้นพัดไม่ถามล่ะพี่บูมตอบเลยล่ะกัน"
      "อ่าวได้ไงล่ะเราก็ถามมาซิ ไม่ถามพี่จะวางแล้วน้าาพี่เริ่มง่วงแล้วด้วย"
      "โถ่พี่บูมอย่าเร่งพัดซิพี่รู้แน่เลยอ่ะว่าพัดจะพูดอะไร แต่พัดเขินอ่ะ"
      พี่บูมต้องรู้แน่เลยทำไงดีเนี่ยย เขินๆๆๆๆ
      "อะๆพี่รอแปปนึงก็ได้"
      "เอ่อ..คือ ๆ ๆ"โอ๊ยยพูดยากจังเลยยยย
      "ไม่พูดพี่วางแล้วนะ"
      "ชอบคะ" ฉันตะโกนใส่โทรศัพท์
      "ห้ะ..อะไรนะพี่ได้ยินไม่ชัดอ่ะ"
      "โถ่พี่บูมอย่าเเกล้งซิคะ"
      "ก็พัดตะโกนพี่ฟังไม่ชัดนี่ครับขออีกทีนะ"
      "เอ่อคือ..พัดบอกว่า ชอบคะ"ฉันบอกพี่บูมเสียงเบาจนได้ยินเสียงหัวใจตัวเองที่เต้นดังแทบจะระเบิดออกมา
      "ชอบ ชอบใครครับ"พี่บูมแกล้งถามเสียงล้อเลียนๆ
      "ก็ๆๆ พี่บูมอ่ะแหละ"
      "อะไรพี่หรอครับไม่เข้าใจเลยพูดให้เต็มประโยคหน่อยซิ"
      "พี่บูมแกล้งพัดหรอ"ฉันแกล้งทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน
      "เปล่านะครับแต่พัดพูดทีละคำพี่เลยไม่ค่อยเข้าใจน่ะครับ"
      "ก็ได้คะพัดพูดก็ได้แต่ถ้าพัดพูดแล้วพี่บูมต้องบอกคำตอบกับพัดนะ"
      "ครับ"
      "พัดบอกว่าชอบพี่บูมคะ" ยิ่งพูดก็ยิ่งเขินเมื่อไหร่จะตอบนะ
      "ใครชอบหรอครับ"พี่บูมยังแกล้งไม่เลิกอีกนะเป็นไงเป็นกัน
      "พัดชอบพี่บูมคะ"
      "..."
      "เงียบทำไมล่ะคะพี่บูมพัดเขินนะใจเต้นแรงจนจะทะลุออกมาเล่า พี่บูมยังไม่ได้ตอบพัดเลยนะ"
      ฉันทวงคำตอบจากพี่บูม
      "ชอบ"พี่บูมตอบกลับมาเร็วๆแบบเขินๆ
      "ชอบใครหรอคะ"ฉันแกล้งพี่บูมกลับ
      "พี่บูมชอบน้องพัดครับ ฝันดีนะครับ"พี่บูมพูดเสร็จก็รีบวางสายไป
      ตอนนี้ฉันใจเต้นแรงมากเลยไม่คิดว่าพี่บูมจะพูดออกมา><
      ปิ๊ปๆ เสียงข้อความเครื่องฉันดังขึ้น
      "เป็นแฟนกับพี่นะครับน้องพัด"
      อ๊ายยย...วันนี้ฉันจะนอนหลับมั้ยเนี่ยใจเต้นแรงไม่หยุดเลย
      ฉันไม่ได้ตอบคำถามที่พี่บูมส่งมาแต่ส่งกลับไปว่าจะรอเจอที่หน้าโรงเรียนพรุ่งนี้ตอนเช้า
      แล้วพรุ่งนีฉันจะไปพูดว่าตกลงกับพี่เขาต่อหน้า

      ส่วนต่อจากนั้นจะเป็นยังไงก็คงต้องให้คุณผู้อ่านจินตนาการเองแล้วล่ะคะว่าความรักของฉันกับพี่บูมที่กว่าจะได้คบกันจะเป็นยังไงต่อไป กว่าที่ฉันจะกล้าบอกพี่บูมทั้งๆที่เราคุยกันมากกว่าพี่น้องกันมา2เดือนกว่าๆ ก็ดูท่าแล้วถ้าฉันรอพี่บูมบอกคงอีกนานกว่าพี่เขาจะกล้าบอก แล้วอีกอย่างฉันที่ฉันไม่มั่นใจว่าพี่เขาจะรักฉันก็เพราะว่าเวลาคุยพี่เขาคุยเหมือนให้ความหวังฉันก็จริงแต่เวลาเจอกันเราแทบจะไม่ได้คุยกันเลย ก็ต่างคนต่างไม่กล้ามองหน้านี่นา^^
      ตอนนี้ความรักของฉันกับพี่บูมกำลังจะเริ่มต้นขึ้นในวันพรุ่งนี้แล้วความรักของทุกคนล่ะคะ
      ถ้ากล้าที่จะรักก็ต้องกล้าที่จะพูดนะคะ เอาใจช่วยทุกคนคะ^^

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×