คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Im...ชวน
>>>Ritz Part<<<
ในที่สุดไอ้กันก็มาซะที ถ้ามันมาช้ากว่านี้อีกนิดเดียวผมจะกินต้นไม้หน้าคณะรอมันแล้วเนี่ย ฮึ้ย! สงสัยต้องบ่นมันซะหน่อยและ
“เชี่ยกัน ทำไมมึงช้าขนาดนี้เนี่ย”
“เชี่ยริท กูรีบได้แค่นี้เว้ย แล้วมึงจะแดกมั้ย ถ้าแดกก็รีบขึ้นรถมาเลย อย่ามายืนกากอยู่!” ผมกระโดดขึ้นรถมันอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่ามันจะเปลี่ยนใจไม่พาไปกินข้าว ชิ!
“แล้วนี่มึงจะพากูไปกินร้านไหนเนี่ย” ผมถามมันหลังจากที่มันออกรถมาแล้ว
“ร้านเดิมอะแหละ ไอ้เซนรออยู่ที่นั่นแล้ว”
ร้าน XXX
ไม่นานนักผมกับไอ้กันก็มาถึงที่ร้าน ผมรีบเดินเข้าไปในร้านมองหาไอ้เซน ไอ้เซนอยู่ไหนวะ อ๊ะ! ผมเจอมันแล้ว ผมรีบเดินเข้าไปนั่งโต๊ะที่ไอ้เซนนั่งอยู่ก่อนแล้ว
ผมจัดการสั่งอาหารทันทีที่นั่งลงที่โต๊ะ ก็ผมหิวอะ
“พี่ครับ เอายำปลาดุกฟู ข้าวผัดไม่ใส่ผัก แกงจืดวุ้นเส้น กุ้งชุบแป้งทอด บลาๆๆ&#@!+ พี่ครับขอเร็วๆด้วยนะครับ” ไอ้เซนกับไอ้กันมองผมอย่างอึ้งแดก จะมองทำไม ก็คนมันหิวอะ
“ไอ้ริท มึงไปอดอยากมาจากไหนเนี่ย?” ไอ้เซนเริ่มถามผมหลังจากที่มันหายอึ้งแล้ว
“ก็กูหิวอะ จะไปแดกข้าวที่โรงอาหารก็เสือกเจอไอ้หงอคงมันมาแซงคิวแย่งข้าวจานสุดท้ายกูไป แถมยังหันมาด่ากูอีก แล้วกูก็ต้องมานั่งรอไอ้เชี่ยกันอีกครึ่ง ชม. มึงคิดดู กระเพาะกูจะบิดเป็นเลขแปดได้อยู่แล้วเนี่ย!”
“เออๆ อาหารมานู่นแล้ว มึงแดกเข้าไปเลยไป” ไอ้กันพูดกับผมหลังจากที่มันเห็นอาหารมาเสิร์ฟ
“อ้าว แล้วมึงไม่กินรึไงไอ้เซน” ผมถามไอ้เซนเพราะเห็นมันนั่งนิ่งๆไม่เห็นกินอะไรเลยสักอย่าง รึว่ามีผมคนเดียววะที่หิวเนี่ย =[]=
“กูรอพี่เก่งก่อน เดี๋ยวพี่เก่งมา” ไอ้เซนตอบพร้อมหน้าแดงนิดๆ เอ๊ะ! ตอบแค่นี้ทำไมต้องหน้าแดง วอชแฮพเพ่น? มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
“ทำไมมึงต้องทำหน้าแดงด้วยอะ ไอ้ริท มึงจะกินก็กินดีๆดิวะ กินทุกอย่างยกเว้นผัก แล้วใครจะมานั่งแดกผักให้มึงเนี่ย” ไอ้กันหันถามก่อนไปถามไอ้เซน แล้วประโยคหลังมันก็หันมาด่าผมด้วย แหม! ทูอินวันจริงๆเลยมึง
“เปล๊า!” ไอ้เซนแถเสียงสูง มึงพูดแบบนี้กูจับมึงไม่ได้เลยเนอะ = =*
“เรื่องของมึง มึงพร้อมเมื่อไหร่มึงก็บอกกูเองแหละ” ผมพูดจบก็กลับไปสนใจกับอาหารตรงหน้าต่อ
“หวัดดีริท หวัดดีกัน” พี่เก่งเดินมานั่งข้างเซนแล้วทักทายผมกับกัน แต่ขอโทษครับพี่ ผมกับไอ้กันนั่งอยู่ทางนี้ แต่สายตาที่พี่มองตอนทักทายผมน่ะ ไอ้เซนชัดๆ!! ผมก็รู้อยู่หรอกครับว่าสองคนนี้กิ๊บกิ้วกันอยู่ แต่ช่วยเกรงใจผมกับไอ้กันนิดนึงครับ
“หวัดดีครับพี่เก่ง” ผมพูดขณะที่เคี้ยวอาหารอยู่
“ดีครับพี่เก่ง” ไอ้กันทักทายพี่เก่งกลับ
“หวัดดีครับที่รัก” พี่เก่งพูดกับไอ้เซนด้วยสายตาที่หวานเยิ้มยิ่งกว่าน้ำเชื่อม
“ฮิ้ววววววว~” ผมกับไอ้กันส่งเสียงขึ้นมาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
“ใครที่รักพี่ บ้ารึไง!” ไอ้เซนที่เพิ่งได้สติหันมาตอบเสียงดัง แต่ผมเห็นนะว่ามันหน้าแดงอะ หึหึ
“ก็ตัวเองไงจ้ะ จุ๊ฟๆ” พี่เก่งพูดพร้อมกับยื่นหน้าทำปากจู๋ไปทางไอ้เซน
“ตัวองตัวเองอะไร แล้วใครที่รักพี่ อย่ามากระแดะ!” ไอ้เซนพูดพร้อมยื่นมือไปดันหน้าพี่เก่งออก
“โห่ ที่รักอะ T^T” พี่เก่งทำปากจู๋ แน่ใจนะว่าพี่เรียนหมอน่ะ พี่รหัสผมเกินบรรยายจริงๆ = =*
ผมว่าปล่อยคู่นั้นไปดีกว่า เพราะอาหารตรงหน้าผมน่าสนใจกว่าเยอะ ^[+++]^ ส่วนไอ้กัน มันเลิกสนใจสองคนนั้นตั้งแต่ประโยคแรกของไอ้เซนแล้วครับ มันคงชิน แต่ผมก็เริ่มจะชินแล้วแหละเพราะบ่อยเกินคู่นี้
หลังจากที่พวกผมกินอาหารเสร็จก็ปาเข้าไปบ่าย3 เลยตกลงกันว่าจะไปนั่งเล่นที่บ้านไอ้กันก่อน เพรายังไม่อยากกลับคอนโดสักเท่าไหร่ แต่พอพวกผมจะขึ้นรถก็ถูกพี่เก่งเรียกเอาไว้ก่อน
“เดี๋ยวววววววว~”
(-*-)<<<หน้าพวกผม
“คือว่า อีกสองวันวันเกิดพี่ พี่ก็เลยอยากจะชวนพวกเราไปฉลองด้วย” พี่เก่งหันมา
บอกพร้อมทำหน้าตาอ้อนวอนอย่างเต็มที่ แถมยังหันมาขยิบตาให้ผมอีกด้วย ครับ
รับทราบแล้วครับ ที่พี่ต้องการให้พวกผมไปเนี่ยจะได้มีเวลาไปกิ๊บกิ๊วกับไอ้เซนสินะ เพราะมันคงไม่ไปแน่ถ้าพวกผมไม่ไปด้วย แต่มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอครับพี่ หึหึ
“จะดีเหรอพี่~ ผมเกรงใจจัง” ผมพูดพร้อมทำหน้าตาเกรงใจเต็มที่ หึหึ มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันหน่อยครับพี่ ผมเด็กแพทยศาสตร์ฉลาดร้อยเล่ห์นะครับพี่ ไม่เคยปล่อยโอกาสลอยไปเฉยๆหรอกครับ
พี่เก่งหันมาทำปากขมุบขมิบบอกผมว่า “รายงานวิชาฟิสิกส์” ปิ้งป่อง! สิ่งที่ผมต้องการมาถึงแล้วครับ ในที่สุดรายงานวิชาฟิสิกส์ที่ผมจะส่งมะรืนนี้แต่ยังไม่ได้ทำ มันก็จะเสร็จได้เองโดยไม่ต้องถึงมือผม ผมนี่ฉลาดๆจริงๆเลย ฮ่าๆ
“ตกลงครับ ใช่มั้ยไอ้กันไอ้เซน?”ผมตอบตกลงโดยไม่ต้องเสียเวลาคิดนาน
“โอเคครับพี่ๆ” ไอ้กันตอบทันที ไอ้รายนี้มันสนิทกับพี่เก่งครับ เพราะคุยกันถูกคอ(โดยเฉพาะเรื่องสาวๆ)ทีนี้ก็เหลือแต่ไอ้เซน
“เฮ้ย! นี่พวกมึงจะไปกันจริงๆหรอวะ?” ไอ้เซนถามพวกผมเสียงดัง
“เออ!” ผมกับไอ้กันตอบพร้อมกันด้วยเสียงหนักแน่น ผมรู้ว่ายังไงไอ้เซนก็ต้องไปกับพวกผม มันอยู่คนเดียวได้ซะที่ไหนล่ะ
“เออ! ไปก็ไป!” หึหึ ผมว่าแล้ว ^^
ความคิดเห็น