คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แนะนำตัว+บทนำ
ชื่อ สตาร์
อายุ 20 ปี
วัน/เดือน/ปีเกิด 31/12/1998
สิ่งที่ชอบ ความเงียบ,การอยู่คนเดียว,สัตว์ตัวเล็กๆ
สิ่งที่ไม่ชอบ เสียงดัง,การเข้าสังคม,คนเยอะๆ,หมา,คนพูดมาก
อาหารที่ชอบ เค้ก(แต่ไม่มีอาหารที่ชอบเป็นพิเศษ)
อาหารที่ไม่ชอบ ของเผ็ด,เนื้อวัว
ประวัติ(ย่อๆ)
เป็นคนที่เงียบๆไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยมีสังคมหรือเพื่อนเท่าไร ไม่ชอบมีที่เยอะๆ อยู่กับพี่ชายและน้องสาวเป็นลูกคนที่2 การเรียนอยู่ในระดับปานกลาง-ดี พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็ก
พระเอก
ชื่อ ซัน( ซันนี่)
อายุ 20 ปี
วัน/เดือน/ปีเกิด 19/03/1998
สิ่งที่ชอบ เที่ยวกับเพื่อนๆ,อยู่กับเพื่อนๆ,กินข้าวกับครอบครัวพร้อมหน้า,สัตว์ตัวเล็กๆ
สิ่งที่ไม่ชอบ สัตว์เลื้อยคลาน
อาหารที่ชอบ ของหวาน(ไม่มีอาหารที่ชอบเป็นพิเศษ)
อาหารที่ไม่ชอบ อาหารเผ็ด,เนื้อวัว
ประวัติ(ย่อๆ)
เป็นคนร่าเริง เฟรน์ลี่ เข้ากับคนง่าย ชอบเที่ยวเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต อยู่กับน้องสาว2คนเป็นพี่คนโตเพราะพ่อแม่ไปทำงานต่างประเทศ เลยต้องเป็นคนดูแลน้องๆ ส่วนเพื่อนที่โรงเรียนจะชอบเรียกว่าซันนี่เพราะเป็นคนออกแนวเฮฮา การเรียนอยู่ปานกลาง
บทนำ
12 ปีก่อน
“นี่คุณทำแบบนี่กับผมแล้วก็ลูกได้ยังไง!!”
“ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าเขาเป็นเพื่อนฉันน่ะ!!”
เสียงทะเลาะกันของชายหญิงวัยกลางคนที่ดังออกมาจากห้องรับแขกทำให้เด็กสาวและเด็กชายที่น่าจะหลับไปแล้วต้องลุกขึ้นมาดู
“พี่ทิตย์ พ่อกับแม่ทะเลาะกันทำไมอ่ะ”เด็กสาวอายุราว7 ปี ยื่นมือน้อยๆไปกระตุกเสื้อของผู้เป็นพี่ชายอย่างสงสัย
“เอ่อ...พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน”เด็กชายอายุราว 10ปี ตอบไปด้วยเสียงตะกุกตะกัก เพราะเรื่องนี้เขาเองก็พอรู้อยู่บ้างแล้วว่าเพราะอะไร
“ถ้าคุณคิดแบบนั้น คุณกับฉันคงไปกันไม่ได้แล้วล่ะ!!”หญิงวัยกลางคนตะโกนออกมาราวกับว่าสุดทนแล้ว
“นี่คุณ!! ถ้าลูกมาได้ยินจะทำยังไงหะ!!”ชายวัยกลงคนก็ตะโกนออกมาอย่างเหลืออดเช่นกัน
ตุบ
เสียงของหล่น ทำให้เสียงทะเลาะกันของทั้งสองคนหยุดชะงักลงและมองไปทางต้นเสียงและก็พบกับเด็กหญิงและเด็กชายที่พวกเขาคิดว่าน่าจะหลับไปนานแล้ว ยืนฟังอยู่ตรงประตูด้วยน้ำตาคลอ
“ทิตย์...สตาร์”หญิงผู้เป็นแม่คนเรียกชื่อลูกออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่น
“ทิตย์! ทำไมไม่พาน้องไปนอน พาน้องมาห้องนี่ทำไม”ชายผู้เป็นพ่อตวาดเด็กหนุ่มลั่น ราวกับว่าไม่อยากให้ลูกทั้งสองคนมารับรู้เรื่องพวกนี้
“สตาร์อยากลงมาเองค่ะ...สตาร์อยากดื่มนมเลยให้พี่ทิตย์พาลงมาค่ะแต่ไม่คิด...ฮึก”เด็กหญิงตัวน้อยกลั้นเสียงสะอื้น
“ไม่ร้องนะสตาร์”ผู้เป็นพี่ชายรีบดึงน้องสาวเข้ามากอดเมื่อเห็นถ้าว่าน้องสาวจะร้องไห้
“ในเมื่อลูกๆมาเห็นแล้วมันก็ช่วยไม่ได้นะ งั้นพ่อกับแม่จะบอกลูกๆไว้เลยล่ะกันนะว่าพ่อกับแม่จะหย่ากัน แล้วลูกทั้งสองคนจะไปอยู่กับใคร พ่อให้ลูกเลือกนะ”คนเป็นพ่อยิ้มให้ลูก
“หนู...หนูไม่อยากเลือก ถ้าหนูอยู่กับแม่พ่อก็ต้องอยู่คนเดียวแต่ถ้าหนูอยู่กับพ่อแม่ก็ต้องอยู่คนเดียว...ทำไมต้องเป็นแบบนั้นด้วยค่ะ”พูดจบหญิงสาวตัวน้อยก็วิ่งออกจากบ้านทันทีโดยไม่ฟังเสียงของผู้เป็นพ่อและแม่เลย
“สตาร์ๆ รอพี่ก่อนสตาร์”ชายหนุ่มผู้เป็นพี่รีบวิ่งออกมาตามน้องสาว และเขาก็ตามเธอทันเพราะเขาวิ่งได้เร็วกว่าเธอ
“สตาร์ อย่าวิ่งหนีออกมาแบบนี้สิ เอาแบบนี้ไหมถ้าไม่อยากเลือกเราก็ไปหาที่อยู่กันเองเลย”คนเป็นพี่เสนอซึ่งน้องสาวก็ไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่พยักหน้ารัวๆ
2ปีก่อน
“สตาร์ๆ”เสียงชายหนุ่มที่แลดูตกใจจนเกินเหตุราวกับว่าหาของไม่เจอ
“มีอะไรล่ะพี่ทิตย์ อยู่ใกล้กันแค่นี้จะตะโกนทำไม”หญิงสาวที่หนังอ่านหนังสืออยู่ในห้องตอบรับด้วยน้ำเสียงนิ่งๆติดจะรำคาญหน่อยๆ
“ก็พี่เห็นสตาร์ไม่อยู่แถวนี้นี่น่า เรื่องนั้นช่างมันก่อนพอดีว่ามีคนมาหาน่ะ”ก่อนที่เสียงร่าเริงนั้นจะเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงเคร่งเครียดจนหญิงสาวสัมผัสได้
“นี่น่ะเหรอที่ที่พวกแกใช้ซุกหัวกันน่ะ”ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ถามอะไร ก็มีเสียงที่คุ้นเคยก้าวเข้ามาในห้องก่อนจะนั่งลง
“คุณมาทำอะไรที่นี่”หญิงสาวถามเสียงเรียบแต่แววตาเย็นชาจนคนเป็นพี่อย่างทิตย์สัมผัสได้
“นี่เหรอสรรพนามที่ใช้กับคนเป็นพ่อน่ะ”ชายวัยกลางคนอายุราว50ปี แต่ดูภายนอกดูเหมือนอายุ30กว่าๆเท่านั้นเอง
“แล้วยังไงล่ะ คุณมาทำอะไรที่นี่ล่ะ? ท่านประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ที่สามารถทำรายได้ให้ประเทศได้ถึง300ล้านเนี่ย”หญิงสาวพูดราวกับประชดตัวเองและผู้เป็นพ่อ
“ฉันไม่ได้ให้พวกแกออกมาจากบ้านสักหน่อย แต่เอาเถอะวันนี้ฉันมีข่าวที่อาจจะทำให้พวกแกพี่น้องเนี่ยกลับไปได้”หลังจากผู้เป็นพ่อพูดจบก็ทำให้พี่น้องมองหน้ากันอย่างงงงวยซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่นิมิตหมายที่ดีเท่าไร
“พาเข้ามาได้แล้ว”ชายวัยกลางคนหันไปสั่งลูกน้องคนสนิทและคนที่เข้ามาก็คือ .....
“สวัสดีจ๊ะหนูสตาร์กับหนูทิตย์ใช่ไหมจ๊ะ? ^^”หญิงสาวหน้าตาดูอายุไม่ห่างจากพวกเขามากเท่าไรเดินเข้ามาและที่น่าตกใจมากก็คือเธอเดินมาพร้อมกับ...ลูก!!
“!!!”สองพี่น้องอยู่ในอาการอึ้ง ตกใจ ยังรับมือไม่ทันกับสถานการ์ณที่เกิดขึ้น
“นี่มันอะไรกัน?”หญิงสาวที่ได้สติก่อนพี่ชายหันมาถามผู้เป็นพ่อหน้านิ่งด้วยเสียงราบเรียบ
“ก็อย่างที่เห็น เด็กคนนี่น่ะเป็นน้องของพวกแก และผู้หญิงคนนี้คือแม่คนใหม่ของพวกแกซึงแน่นอนว่าฉันจะให้เขาคอยดูแลพวกแกเหมือนที่แม่แกดูแลนั้นแหละ แต่จะให้ดูแลดีกว่ามากกว่าร้อยเท่าเลย”ว่าจบผู้เป็นพ่อนั้นก็ยิ้มราวกับกำชัยชนะ
“ผมว่า...คุณคงเข้าใจอะไรผิไปรึเปล่าครับ”หลังจากเงียบอยู่นานชายหนุ่มก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบเช่นกัน
“เข้าใจอะไรผิด?หมายความว่ายังไง? -*-”คนเป็นพ่อถึงกับขมวดคิ้ว
“ถึงแม้ว่าคุณจะแต่งงานกี่รอบก็ตามก็ไม่มีใครแทนที่แม่ของพวกเราได้อยู่ดี”ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
“และตอนนี้ ถึงแม้ว่าคุณจะมาอีกกี่ครั้ง พวกเราก็คงยืนยันคำเดิมว่าพวกเราไม่กลับไปกับคุณแน่นอน”หญิงสาวพูดต่อจากชายหนุ่มและยืนยันหนักแน่นด้วยสายตากับผู้เป็นพ่อ
ความคิดเห็น