คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : :: Oh oh...Chapter 40::
คำเตือน : ตอนนี้อาจจะมีคำพูดหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และโปรดระวังหลังขณะรับชม ฮิ ฮิ ฮิ...
___________________________________________________________________________
Oh oh...Chapter 40
What the hell !?
( 100% )
อื้อ...แดดส่องตาเป็นสัญญาณวันใหม่ที่ผมโคตะระจะเกลียดมัน ร่างกายก็เมื้อยเมื่อยไม่อยากจะลากสังขารลุกจากเตียงเลยแม้แต่นิด.. แรงจะกระดิกยังไม่มีเลย...ใครก็ได้ลากสังขารกูให้ลุกที
ว่าเข้าไปนั่น...ผมก็บ่นไปเรื่อยแหละครับ แหม..เช้าวันเสาร์ใครจะอยากตื่นกัน แล้วยังปวดเมื่อยไปทั้งตัวอย่างกับออกกำลังหนักๆมาแบบนี้ยิ่งไม่อยากจะลุกเข้าไปใหญ่
พอจะพลิกตัวไปทางซ้ายก็ติดแม่งอะไรไม่รู้ ผมเลยพลิกกลิ้งไปอีกฝั่งก่อนจะ...
ตุ้บ!!
ร่วง!
แม่ง..เชี่ยไรวะ!! บ้านผมมีเตียงตั้งกะเมื่อไหร่ฟ่ะเนี่ย!
เดี๋ยวนะ...ลืมตาแป๊บ
พอเลิกสงสัยเสร็จผมก็ลืมตาขึ้นมองรอบทิวทัศน์ก่อนจะแจ้งชัดแล้วว่าอันตัวผมนี้ไม่ได้อยู่บ้านตัวเองครับ แต่เป็นบ้านซาสึเกะ...ในห้องนอนของซาสึเกะด้วย
เมื่อมองรอบห้องเสร็จผมก็กลับมาดูตัวเอง...เชี่ย!!
ตาเถรตกใต้ถุน จิงเหลนตกกระไดพลอยโจร หัวใจจิ้มขี้!!!~
โน มอร์ เสื้อผ้าที่ติดตัวผมแม้แต่นิด มองกลับขึ้นไปบนเตียงก็พบซาสึเกะนอนอยู่โดยมีผ้าห่มที่เป็นผ้านวมคลุมท่อนล่างเอาไว้ ถ้าให้ผมเดา...มันก็คงมีสภาพไม่ต่างจากผม..คือล่อนจ้อนง่ะ
วอท เดอะ...นี่มันเกิดอะไรขึ้นฟร่ะ
ก่อนจะได้คิดอะไรมากมาย ผมก็รู้สึกหนืดๆเหมือนมีบางอย่างกำลัง ‘ไหล’ ออกจากด้านหลัง ด้วยความที่ว่ามองไม่เห็นผมเลยยื่นมือลงไปแตะบั้นท้ายตัวเอง และสิ่งที่ติดมือมามันทำผมแทบช็อก...
ของเหลวสีขาวขุ่น
เชี่ยละ!!!!!
“ไอ้เวรซาสึเกะตื่นเดี๋ยวนี้นะมึง!!!”ผมจัดการกระชากมันลงมาจากเตียงส่งผลให้มันกลิ้งตกเตียงลงมาท่าเดียวกับผมเมื่อกี้นี้เลย ซาสึเกะครางเสียงงัวเงียก่อนจะยกมือขยี้ตาแล้วมองมาทางผม
“อะไรน่ะ...สภาพแบบนั้นจะยั่วกันแต่เช้าเลยหรือไง”คำพูดของมันทำให้ผมก้มมองตัวเองก็พบว่าท่อนล่างโล่งโจ้งนั่นทำให้ผมหยิบผ้าผืนบางที่รองผ้านวมนั่นมาพันรอบเอวก่อนจะเดินไปตบหัวซาสึเกะที่ยังไม่เลิกมองท่อนล่างผมสักผัวะ
“มองหน้ากูไม่ใช่มองน้องน้อยกู ไอ้เด็กเปรต”
“แหม..เรียกซะน่ารักเชียว โอ๊ย!!”ซาสึเกะถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อผมยื่นมือไปกระชากหัวมันด้วยแรงไม่น้อยเลย ไม่รู้ไม่สนครับ ตอนนี้ผมโกรธ ผมโมโหและผมสับสนมาก
“เมิงทำไรกูไว้คะ?”ถามลงท้ายด้วยหางเสียงด้วยนะ เพราะมั้ยละคุณๆทั้งหลาย
“เอ๋?”
“เอ๋หาพ่อง! เอ๋เป็นญาติมึงหรือไง!”
“โอ๊ยๆ นารูโตะ!..โกรธอะไรฉันเนี่ย”
“สภาพแบบนี้คุณมึงยังจะถามคุณกูอีกเรอะ!?!?!?”ว่าแล้วกระกระชากแรงขึ้นจนซาสึเกะเผลอร้องเสียงหลงออกมา
“โอ๊ยๆๆๆ!!! นารูโตะ!..ปล่อยก่อน! ปล่อยก่อน...หนังหัวฉันจะหลุดแล้ว”ด้วยความที่ว่าสงสาร(?)กลัวมันไม่หล่อ(?)เพราะหนังหัวดันหลุดติดหัวผมมา ผมเลยปล่อยกลุ่มเส้นผมนั่นออกจากมือ ซาสึเกะลูบหัวตัวเองป้อยๆก่อนจะเงยกลับขึ้นมามองผม
“ฉันอธิบายได้นะ...”
“งั้นอธิบายมาเกิดไรขึ้น...เมื่อคืน”
“อื้อๆ...คือว่านะ..”
:: { My feeling : Uchiha Sasuke } ::
หากจะเท้าความต้องย้อนไปเมื่อคืน...ผมกับเพื่อนพากันไปถล่มร้านบะจัง ..ล้อเล่นครับเขาไปหาอะไรกินที่ร้านบะจังซึ่งก็คือร้านที่นารูตะทำงานอยู่ พวกเราก็ตามประสาผู้ชายน่ะครับ หลังเที่ยงคืนเที่ยวเตร็ดเตร่จนท้องหิวเราก็ต้องหาอะไรใส่ลงท้องใช่ม่ะ?
พวกเราก็เลยตกลงกันที่ร้านบะจังเพราะผมเสนอ ผมจะไป ใครจะทำไม?
เข้าใจตรงกันนะ?
และก็ไปเจ๊อะนารูโตะเข้าพอดี ซึ่ง..ก็อย่างที่คิดครับ..ผมโดนนารูโตะสวดไปหนึ่งจบความยาวเท่ากับบทสวดชินบัญชร
แต่ก็ชินแล้วล่ะนะ ยอมโดนบ่นนิดบ่นหน่อยก็ได้(นิดแน่เหรอ?) แต่อย่างน้อยก็ยังได้อยู่ใกล้กันละนะ!
“อยากกินอะไรล่ะ?”นารูโตะถามพร้อมกับเตรียมจดรายการอาหาร
“อยากกินคนรับออเดอร์อ่ะครับ” เพื่อนผมปากหมาได้ใจมั้ยล่ะ? พวกแกยังไม่รู้จักกุ้งหัวเหลืองของหัวตูดเป็ดคนนี้ดีพอนะ อย่าลองของจะดีกว่าน่า...
“กี่ทีดีครับ?”นารูโตะเอ่ยออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้วงเพื่อนผมทั้งวงงงกันเป็นไก่ตาแตก
“อะไรกี่ทีครับ?”
“กระทืบคุณกี่ทีดีครับ อาการถึงจะอยู่ระหว่างความเป็นกับความตาย”รอยยิ้มสวย..แต่ความหมายมันไม่ได้สวยตามอย่างที่เห็นผุดออกมา ทำเอาเพื่อนปากสุนัขของผมถึงกับเงิบไปเลย
สมน้ำหน้าครับ อยากหม้อไม่ดูเลเวลเอง อย่างเจ้ากุ้งหัวเหลืองมันต้องผมครับ หึๆๆๆ
“คนสวยดุจังอ่า”
“สรุปจะแดกไม่แดกวะ ไม่แดกก็กลับบ้านไป”คราวนี้นารูโตะหันมาพูดกับผมบ้าง เขาคงจะรู้ละว่าผมเป็นคนดึงดันจะมาที่นี่ ผมยิ้มให้น้อยๆก่อนจะร่ายรายการอาหารออกไป นารูโตะก็จดตามอย่างรวดเร็วก่อนจะเดินสะบัดออกไป
“เห้ยซาสึเกะ...พอจะรู้แล้วว่ะว่าทำไมแกถึงจะมากินที่นี่”
“หึ...อะไรของแก ซุยเงสึ” ความสัมพันธ์ของผมกับนารูโตะเพื่อนๆในกลุ่มไม่มีใครรู้ รู้กันแค่ว่าตอนนี้ผมมีคนที่คบอยู่ด้วยก็เท่านั้น
“ฉันมองสายตาแกก็รู้ว่ะ คนสวยคนนั้นน่ะ”รู้ดีจริงเชียวนะ~
“แกจะเข้าใจยังไงก็เรื่องของแก แต่คนๆนั้นน่ะ...ไม่เล่นด้วยง่ายๆหรอก”
ขนาดฉันยังต้องจีบเงียบๆมาตั้งสองปีเชียวนะเว้ย พวกแกคิดจะมาเล่นมุกเสี่ยวๆกวนส้นตีนเขาแบบเนี้ย...ไม่มีทางหรอกเฟร้ย!
เมื่ออาหารมาเราก็จัดการโซ้ยกันกระหน่ำสะบั้นหั่นแหลกปานแรงทึ้ง ดึกๆแล้วเป็นหิวครับ คนอยู่ดึกคงจะรู้กันดีนะ
อ่า...ผมเล่าอืดไปป่ะนะ? เข้าประเด็นเล่ยดีกว่า!
“นี่ๆ ซาสึเกะฉันมีของดีด้วยล่ะ”ซุยเงสึว่าก่อนจะยิ้มยิงฟันโชว์เขี้ยวขาวอย่างที่ชอบทำบ่อยๆ
“ของดีอะไรวะ?” ผมถามกลับไปมันก็เอามือล้วงเข้าไปกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบขวดเล็กๆที่ใส่น้ำสีฟ้าใสออกมาเชว์ให้ผมดู ผมเลิกคิ้วเป็นเชิงถามเล็กๆ
“ขวดเล็กๆแบบนี้...คึกทั้งคืนเลยนะเว้ย!”
“จะปาร์ตี้ถึงกับต้องใช้ยาช่วยเลยหรือไงวะ?” ไม่ครับ ผมถูกสั่งสอนมาดี เหล้ายุ่งบ้าง บุหรี่ไม่เอา ยาไม่เล่น ต่อให้แม่งโน้มน้าวยังไงก็ไม่มีทางลองเด็ดขาด
“คิดไปถึงไหนเนี่ย นี่มันเหล้าสูตรพิเศษเว้ย ไม่ใช่ยา” ลืมบอกครับ..บ้านซุยเงสึเป็นร้านนำเข้าสุราและเครื่องดื่มมีแอลกอฮอลจากต่างประเทศ ก็ไม่แปลกเท่าไหร่ที่บางทีมันจะแอบเอาเหล้ามาผสมสูตรกันเพื่อให้ออกฤทธิ์เร็วขึ้น โดยมีเพื่อนในกลุ่มเป็นหนูทดลองลองของให้มันทุกที
“รู้ป่ะ กว่าจะได้ตัวนี้ออกมา..เล่นของแพงไปหลายอย่างนะเว้ย”
“ก็แกมันบ้า แทนที่จะเอามากินดีๆให้เหมือนชาวบ้านเขา กลับเอามาผสมบ้าผสมบออะไรก็ไม่รู้”เสียของจริงๆเลยบอกตรงๆ เป็นผมผมจะไม่เอามันผสมเล่นแบบนี้หรอก แถมมันจะออกฤทธิ์แบบไหนบ้างก็ไม่รู้ เพราะผมเองก็ไม่เคยเป็นหนูทดลองใหม่มัน(ผมเผ่นก่อนทุกทีอ่ะว่าง่ายๆ)
หลังจากกินกันจนอิ่มพอใจแล้วพวกกผมก็ยังคงนั่งเล่นเถลไถลฆ่าเวลาไปเรื่อยเพราะยังไม่อยากกลับบ้าน และซึ่งแน่นอนครับว่าเมื่อนารูโตะยังคงเห็นผมนั่งหัวโด่อยู่นี่ จิตสำนึกความเป็นพี่เลี้ยงมันก็สั่งให้เขามาไล่ผมกลับบ้าน ซึ่งผมก็ไม่ยอมท่าเดียวละ
“กลับไปได้แล้วเจ้าเด็กเปรต พรุ่งนี้ก็มีเรียนไม่ใช่หรือไง”
“ไม่เอา จะรอนายเลิกงาน”
“อย่ามาพูดไม่รู้เรื่องได้ม่ะ กลับไปได้แล้วน่า”
“ก็บอกว่าไม่ไง”
“อย่าให้ฉันต้องเอาถาดนี่ฟาดหัวนายนะซาสึเกะ”
“ถ้ายอมให้ฟาดดีๆจะได้อยู่ต่อมั้ยล่ะ?” ไงละลูกตื้อผม ฮะๆๆ ได้แกล้งเจ้ากุ้งหัวเหลืองนี่มีความสุขจริงๆเลยแหะ
“คนสวยคร้าบ~~ อย่าตีมันเลยน้า มันก็บ้าๆแบบนี้แหละ”ซุยเงสึเอ่ยห้ามในขณะที่นารูโตะกำลังยกถาดที่ถืออยู่ในมือขึ้นหมายจะฟาดหัวผมจริงๆ หวา..เอาจริงแหะ
“ฉันรู้ว่ามันบ้า! ก็มันบ้าไง! เลยจะตีให้หายบ้า!!”
“อ่าๆ คนสวยคร้าบผมมีข้อเสนอนะ”
“อะไร?”นารูโตะถามเสียงห้วน คิ้วเรียวของเขาขมวดเข้าหากันจนจะผูกเป็นโบว์ได้อยู่แล้วละ
“ถ้าคนสวยดื่มแก้วนี้หมด พวกผมจะยอมกลับครับ แน่นอนว่ารวมถึงเจ้าซาสึเกะด้วย”ว่าจบมันก็ยื่นแก้วที่ใส่น้ำสีฟ้าใสอยู่ไปให้นารูโตะ
อ้าว.. ไอ้เพื่อนเวรนี่เล่นอะไรไม่ปรึกษาเพื่อน
เขามองแก้วที่อยู่ในมือเพื่อนผมอย่างชั่งใจ ก่อนดวงตาสีฟ้าใสจะตวัดมองหน้าผมกับซุยเงสึอย่างจับผิดทำเอาพวกผมสองคนสะดุ้งน้อยๆ
“แค่ดื่มมันไปก็พอใจแล้วใช่มั้ย?”
“คร้าบ”
“แล้วพวกนายทั้งหมดจะกลับบ้านด้วยใช่มั้ย?”
“คร้าบๆ จะรีบตรงกลับบ้านไม่ไปเถลไถลที่ไหนเลยคร้าบ”ซุยเงสึว่าก่อนจะยิ้มยิงฟันอย่างพยายามไม่มีพิรุธ นารูโตะมองหน้าพวกผมอีกครั้งก่อนมือของเขาจะเข้ามาฉวยแก้วเข้าไปดื่มอึกๆรวดเดียวจนหมดแก้ว แล้วจึงกระแทกแก้วลงกับโต๊ะ
“หมดแล้ว”
“คร้าบๆ ผมเห็นแล้วครับคนสวย เห้ย จ่ายตังค์แล้วกลับบ้านกัน”พูดจบก็สั่งเช็คบิล งานนี้เจ้าบ้าซุยเงสึยอมเป็นเจ้ามือเลี้ยงทุกคน ผมก้ไม่รู้ว่ามันอารมณ์ดีมาจากไหน แต่ก็เอาวะ...มันอยากเสนอ ผมก็สนอง
“ซาสึเกะแกออกจากร้านช้ากว่าพวกฉันสักแป๊บก็ได้นะเว้ย”
“ทำไมวะ?”ผมถามอย่างสงสัย ไอ้เพื่อนเวรคนนี้ไม่ตอบแต่กลับโชว์ขวดเปล่าใบเล็กๆขึ้นมาให้ผมดู มันมีของเหลวสีฟ้าใสเหลืออยู่ที่ก้นขวดหน่อยๆ แต่นั่นละทำให้ผมรู้ทันที
“เฮ้ย!!”
“แล้วมารีวิวให้ฉันฟังด้วยละซาสึเกะ ไปละเว้ย แล้วเจอกัน”ซุยเงสึหย่อนระเบิดตูมทิ้งไว้ก่อนจะชวนพวกเพื่อนๆคนอื่นกลับไป เหลือเพียงแค่ผมที่ยังคงนั่งสตั้นกับสิ่งที่เห็น
ซวยละ... นารูโตะจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย?
“นี่นายยังอยู่อีกงั้นหรอ?”
“เอ่อ...นารูโตะ”
“อะไร?”
“นายรู้สึกอะไรแปลกๆมั้ย?”
“อะไรที่วะ..”ยังไม่ทันจะพูดจบประโยคร่างเขาก็ล้มพับลงไปซะก่อน และดีนะที่ผมเข้าไปรับเขาทัน ไม่งั้น...เจ้ากุ้งหัวเหลืองนี่อาจจะหัวโหม่งพื้นโลกเอาได้
“นารูโตะ เฮ้! นารูโตะเป็นอะไรหรือเปล่า?”ผมเขย่าตัวเขาเพื่อเรียกสติเบาๆ นารูโตะครางน้อยๆ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันราวกับสิ่งที่ผมทำอยู่นั้นเป็นการรบกวนเขา
“ไหวไหม? ถ้าไม่ไหวกลับบ้านกันเถอะ”
“อือ..”จะครางตอบหรือละเมอผมก็ถือว่าเขาตกลงก็แล้วกัน ผมประคองเขาไปนั่งดีๆก่อนจะบอกให้พนักงานในร้านที่ชื่อจิสึรุเอาข้าวของของนารูโตะมาให้ผมเนื่องตอนนี้เจ้าตัวเขาหมดสภาพไปแล้วเรียบร้อยโรงเรียนจีน
ผมทิ้งร่างอ่อนปวกเปียกไร้สติลงบนเตียงอย่างแผ่วเบาอย่างที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะผมไม่อยากรบกวนเขาสักเท่าไหร่ ผมสั่งให้ซากุระเตรียมผ้าและกะละมังใส่น้ำมาเพื่อจะเช็ดตัวให้ผู้ใหญ่ที่หมดสติไปเรียบร้อย
เมื่อได้ของตามสั่งแล้วผมก็กลั้นใจก่อนจะค่อนๆเปลื้องผ้า..เอ้ย! ถอดชุด เอ้ย!!...มันก็ความหมายเดียวกันนี่หว่า แล้วจึงค่อยเช็ดตัวอีกฝ่ายไปทีละส่วนๆ หัว แขน ตัว
อ่า...เจ้าตัวจะรู้บ้างมั้ยนะว่าตอนนี้ผิวเขาออกสีชมพูน้อยๆเหมือนตอนนั้นอีกแล้ว มัน..น่ากินชะมัด
เห้ย! ไม่ๆๆ ซาสึเกะ!..ถ้าแกทำนารูโจะโกรธแกไปทั้งชีวิตเลยนะเว้ย!
แต่ว่า..ถ้าไม่แอ้มซะตอนนี้...ครั้งหน้าก็คงไม่มีโอกาสแล้วนะ..
ไม่เอาน่าซาสึเกะ! แมนๆหน่อยสิวะ! แกทนมาจนถึงป่านี้ได้ แกก็ต้องทนต่อไปได้สิวะ
“อือ..”เสียงครางเบาๆเรียกความสนใจให้ผมหลุดออกจาความคิด นารูโตะปรือตาน้อยๆก่อนจะมองตรงมายังผม เอิ่ม...มองนิ่ง แล้วก็เงียบด้วยอ่ะ เอ่อ..มีไรป่ะครับ
Cut Out
:: { My feeling : Uchiha Sasuke } :: End
หลังจากที่ฟังจบ...วิญญาณผมก็ลอยไปยังดินแดนสุขาวดี กว่าจะดึงกลับเข้าร่างได้ก็ตบหน้าตัวเองไปหลายเพี๊ยะเหมือนกัน
โอ้ มาย ก๊อด... มายแบล็คเวอร์จิ้นอันแสนบริสุทธิ์นับ 20 ปีของผม..
แม่งสูญสลายหายไปภายในวันเดียว..
ขออนุญาตลาตายแป๊บ คร่อก!
“นายยั่วฉันนะบอกไว้ก่อน ฉันไม่ผิด”เจ้าเด็กเปรตเอ่ยออกมาก่อนจะทำหน้าใสซื่อบริสุทธิ์อย่างกับเขาไม่ผิดจริงๆ ฮึ่ย..เห็นแล้วอยากจะตบกระโหลกมันให้ทิ่มดินจริงๆ!!
“เออก็ได้! นายไม่ผิด..แต่เพื่อนนายผิด ฉันจะไปฆ่ามานนน...อะ..”ผมทรุดนั่งลงกับพื้นก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อความปวดที่ไม่รู้มาจากไหนค่อยๆแล่นขึ้นมาตรงเอว ผมส่งตาอาฆาตใส่ตัวต้นเหตุก่อนจะค่อยๆคลานขึ้นเตียงอย่างยากลำบาก
“ปวดเอวงั้นหรอ?”
“ถ้ารู้แล้วเมิงจะถามเพื่อ?”
“เอายาแก้ปวดมั้ย?”
“เมิงเป็นคนทำกูเมิงก็หามันมาประเคนกูสิ!!”สิ้นสุดคำพูดซาสึเกะก็ลงคว้ากางเกงบ๊อกเซอร์และเสื้อที่อยู่ที่พื้นขึ้นมาใส่ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ชิชะ...มันต้องเป็นเพราะน้ำแก้วนั้นแน่ๆเลย ไม่งั้น..ผมคงไม่ทำตัวน่าอายขนาดหรอก!
และผมก็พลาดเองที่ไม่ระวังตัวและไม่เอะใจให้มากกว่านี้...
ยกผลประโยชน์ให้จำเลยที่หนึ่ง(ซาสึเกะ)...ก็ได้
แต่ว่า...จำเลยที่สอง(เพื่อนมัน)..เจออีกทีเมิงตาย!!!
___________________________________________________________________________
The End!!
มาอัพให้จบตามสัญญาแล้วค่า!!~~
ทีนี้ก็เหลืออัพคู่นรกสวรรค์พรุ่งนี้ตอนสุดท้าย...ก็จะไม่มีอะไรต้องห่วงหลังจากนี้ละ
จะได้ไปอยู่หอแบบไม่มีอะไรค้างคา เฮ้อ...
ส่วน Nc เอาลิงค์โหลดไปกิ้น!!~~ >>>
ทิ้งลิงค์โหลดให้แล้ว...เพราะงั้นอย่าให้เห็นว่าทิ้งเมล์นะคะ^^
เพราะงั้นบายบีค่ะ^^
ความคิดเห็น