[ Fic Naruto ] I love You, Baby I'm not a Monster...

ลำดับตอนที่ #16 : :: Episode 2 :: Chapter 4

______________________________________________________________________________

:: Episode 2 ::

Chapter 4

วันเวลาที่ไหลผ่าน กับ การลักพาตัว

 

          วันเวลาไหลผ่านเหมือนสายน้ำไม่ใช่แค่เพียงไหลไปไม่มีวันย้อนกลับแล้ว มันยังไหลไปไวอีกเช่นกัน แม้บางครั้งมันจะรู้สึกเหมือนช้า แต่เพียงแค่หลับตาถอนลมหายใจวันเวลาก็ผ่านพ้นไปเสียหลายวันแล้ว เหตุการณ์มากมายเกิดขึ้นทำให้ผู้ประสบพบเจอมีความรู้สึกต่างๆนานา

          สมาชิกใหม่ในทีมที่ชื่อซาอิ เข้ามาแทนตำแหน่งของซาสึเกะ รอยยิ้มอันแสนไม่จริงใจนั้นมันช่างน่าต่อยให้หน้าหงายเสียนี่กระไร พบกับซาสึเกะแล้วเห็นเขาเดินจากไปโดยที่ตัวเองยังไม่ยอมบอกความจริงเรื่องลูก ต่อสู้กับพวกแสงอุษา เสียโจนินในหมู่บ้านที่สนิทด้วยกันไปอย่างครูอาซึมะของทีม 10 จนกระทั่งทราบว่าโอโรจิมารุถูกฆ่าโดยซาสึเกะ ในใจก็แอบนึกลำพองว่ายังไงๆร่างสูงอาจจะกลับมาก็เป็นได้แต่สิ่งที่ได้ทราบต่อจากนั้นมันกลับไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด


          ซาสึเกะไม่ได้เลือกที่จะกลับมาแต่กลับมุ่งหน้าไปแก้แค้นอิทาจิแทน หลังจากนั้นโคโนฮะก็ได้รับผู้ป่วยกิตติมาศักดิ์คนหนึ่งเข้ามา

          “ป้า! ป้าสั่งให้เอาตัวอิทาจิมาทำไม”นารูโตะโวยวายเมื่อได้ยินอีกคำสั่งของโฮคาเงะรุ่นที่ห้า

          “เขายังไม่ตาย ตอนนี้เราต้องรีบรักษาเขา”

          “ป้าจะรักษาเขาทำไมอ่ะ!”

          “นารูโตะ หยุดโวยวายแล้วกลับไปหานัทสึกะซะ ตอนนี้แกคงคิดถึงแม่จะแย่”ซึนาเดะว่าก่อนจะออกจาห้องทำงานของตน


          เมื่อคิดได้ว่าช่วงหลังๆมานี้เขามุ่งแต่ภารกิจจนไม่ได้สนใจลูกเลยทำให้เขาเลือกที่จะกลับบ้านที่ตอนนี้เขาฝากให้ครูอิรุกะช่วยดูเด็กน้อยอยู่

          “กลับมาแล้วจ้า”

          “ฮ้า! หม่าม๊า!!”เสียงเล็กใสเรียกทักก่อนจะปรากฏร่างเล็กที่เข้ากระโดดผู้เป็นแม่อย่างคิดถึง ร่างบางกอดตอบก่อนจะหอมแก้มป่องของเด็กน้อยเบาๆอย่างรักใคร่

          “ภารกิจยากหรอฮะ ช่วงนี้หม่าม๊าดูเอาแต่จริงจังกับภารกิจจัง” หากจะให้ถูกคือ...ภารกิจที่ได้รับคือเกี่ยวพ่อเด็กแล้วพวกแสงอุษาต่างหากถึงทำให้เขาไม่ค่อยได้อยู่ติดหมู่บ้านสักเท่าไหร่ แต่จะให้พูดไปเด็กตัวเล็กๆแค่นี้น่ะหรอจะเข้าใจเอาได้ง่ายๆ

          “ใช่ครับ ยากมากๆจนหม่าม๊าเหนื่อยไปหมดเลยเนี่ย”นารูโตะพูดก่อนจะยืดแขนเหยียดขึ้นด้านบนเป้นท่าประกอบ

          “ลำบากหน่อยนะนารูโตะ”อิรุกะที่เพิ่งเดินมาตามมาทีหลังเอ่ยขึ้นพร้อมกับยกมือลูบหัวเด็กหนุ่มตรงหน้า

          “ฮะ ผมเองก็ลำบากครูอิรุกะเหมือนกัน”

          “ไม่หรอก ไม่ลำบากเท่าไหร่หรอก ลำพังงานในหมู่บ้านก็ไม่ได้เยอะหรือลำบากลำบนอะไร”อิรุกะบอกปัด เพราะทำงานในหมู่บ้านและเป็นจูนินสอนเด็กเนี่ย มันทำให้เขาหอบเด็กชายไปทำงานด้วยก็ได้ เป็นเด็กดีและก็ไม่ดื้อแบบนี้เพื่อนๆที่ทำงานด้วยกันก็เอ็นดู

          แถมเป็นหลานรักท่านโฮคาเงะรุ่นที่ห้า เด็กๆในชั้นเรียกไม่มีใครกล้ามารังแก


          “ดูท่าครูคงต้องกลับแล้วล่ะนะ”

          “จะรีบไปหาครูคาคาชิหรอฮะครู”นารูโตะแซวเพราะต่อให้วุ่นอยู่กับภารกิจอยู่ก็เถอะ ครูคาคาชิก็ชอบบ่นๆถึงคนตรงหน้าเขาบ่อยๆทำให้นารูโตะพอจะจับไต๋ได้ว่าครูสองคนนี้เขากำลังกิ๊กกั๊กกันอยู่นั่นเอง

          “เอาอะไรมาพูดเนี่ยฮะเรา ครูไปดีกว่า”

          “ครับๆเอาเหอะ”คล้อยหลังอิรุกะไปนารูโตะก็ได้แต่แอบขำกับพฤติกรรมของคุณครูทั้งคู่ ก่อนจะหันมาสนใจลูกชายยังเกาะขาเขาอยู่ นารูโตะสอดสองมือเข้าใต้รักแร้เล็กก็จะยกขึ้นแล้วโยนเบาเรียกเสียงหัวเราะจากเด็กน้อยได้เป็นอย่างดี

          “กินอะไรยังครับ?”

          “กินแล้วฮะ ครูอิรุกะเขาทำให้กินแล้ว”

          “อาบน้ำยังเนี่ยหืม...หวา กลิ่นเหงื่อเต็มเลย”นารูโตะว่าหลังจากก้มหน้าดมเรือนผมสีดำนุ่มมือที่แอบมีกลิ่นเหงื่อโชยมาเล็กๆ

          “ยังฮะ นัทสึกะรออาบพร้อมหม่าม๊า”

         “ป่ะ งั้นเราไปอาบน้ำกันดีกว่าเน๊อะ!!~”นารูโตะตอบก่อนจะบีบจมูกเล็กๆเบาๆ แล้วจึงพากันเดินเข้าห้องน้ำ สองแม่ลูกถอดเสื้อผ้ากันก่อนจะห่อท่อนล่างด้วยผ้าขนหนู เด็กน้อยนั่งบนเก้าอี้เล็กนิ่งๆให้คนเป็นแม่สระผมได้อย่างสนุกสนาน หลังจากเล่นด้วยกันสักพักการอาบน้ำจริงๆจังก็เริ่มขึ้นและจบลงภายในสิบนาที


          นารูโตะออกมาจากห้องน้ำเพื่อไปรื้อค้นตู้ที่ตอนนี้ไม่ได้มีแค่เสื้อผ้าของเขา แต่มีเสื้อผ้าของลูกของเขาด้วย นารูโตะเลือกเสื้อแขนสั้นสีกรมท่ากับกางเกงขาสั้นสีขาวให้ลูกตัวเองก่อนจะหยิบเสื้อสีขาวกางเกงขาสั้นสีส้มให้ตัวเอง เด็กน้อยเดินตามออกมาจากห้องน้ำมาหาผู้เป็นแม่ก่อนจะใส่เสื้อผ้า

          “หนูใส่เสื้อผ้าเองได้ด้วยหรอเนี่ย เก่งจริงๆเลย”นารูโตะเอ่ยชม แม้จะดูช้าๆไปนิดแต่เด็กน้อยก็ทำได้

          “คุณยายสอนฮะ คุณยายบอกว่าบางทีคุณยายหรือคนอื่นๆอาจจะไม่มีเวลามาดูแลผม ผมก็เลยต้องทำให้เป็น”

          ป้านี่สอนลูกผมดีจังแหะ

          “เอาล่ะแต่งตัวเสร็จละ มาเดี๋ยวหม่าม๊าเช็ดผมให้นะ”นารูโตะว่าก่อนจะหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กติดมือก่อนจะพาลูกชายไปนั่งที่เตียงก่อนจะค่อยๆเช็ดเส้นผมสีดำที่เปียกน้ำลู่ลงแนบลำคอ

          เส้นผมสีดำ..พาทำให้คิดถึงใครอีกคน เจ้าของรูปหน้าที่เหมือนเด็กน้อยคนนี้ แม่พิมพ์ต้นแบบ..อุจิฮะ ซาสึเกะ


          จู่ๆเม็ดใสมันก็หยดแหมะออกมาจากดวงตากระทบลงบนหน้าตัก มือของนารูโตะหยุดชะงักก่อนจะปาดน้ำตาออก แต่หยดน้ำนั้นก็ยังคงไหลออกมาจากดวงตาอีกเรื่อยๆ จนเด็กน้อยที่นั่งอยู่ข้างหน้าสงสัยว่าทำไมมือที่เช็ดหัวตัวอยู่นั้นถึงได้นิ่งไป

          “อย่าหันมานะนัทสึกะ”เด็กหนุ่มเอ่ยห้ามก่อนจะที่เด็กชายจะหันหน้ามา นารูโตะพยายามเงยหน้าเพื่อไม่ให้น้ำตามันไหลออกมาแต่ก็ไม่เป็นผล

          “หม่าม๊า หม่าม๊าเป็นอะไรฮะ?”

          “เปล่าครับ หม่าม๊าแค่..หม่าม๊าแค่เมื่อยมือ”แก้ตัวกันน้ำขุ่นๆ มือบางยังคงปาดน้ำตาไปเรื่อยๆจนกระทั่งเด็กน้อยหันมา ก็พบกับแม่ของตนที่ตอนนี้ดวงตาแดงก่ำพร้อมกับน้ำใสๆที่เอ่อตัวอยู่บนเปลือกตาล่างที่ดูแล้วพร้อมที่ไหลลงมาได้ทุกเมื่อ

          “หม่าม๊า...”

          “เอ่อ..แค่ผงเข้าตาน่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก”

          “หม่าม๊าร้องไห้ทำไม...”

          “เปล่านะ เอ่อ..หม่าม๊าแค่...”

          “คิดถึงปะป๊าหรอฮะ” ...ถูกจุดเลย

          “คุณยายเคยบอกว่าผมหน้าเหมือนปะป๊า...เวลาที่หม่าม๊ามองผม หม่าม๊าเลยคิดถึงปะป๊าใช่มั้ยฮะ”นารูโตะไม่ตอบอะไรเพียงแค่รวบตัวเด็กน้อยเข้ามาในอ้อมกอด แล้วน้ำตาที่เขาทนกักเก็บมามันก็ทะลักไหลออกมาราวกับเขื่อนแตก เด็กน้อยทำได้แค่ซุกใบหน้าลงบนไหล่บางก่อนสองมือเล็กจะสวมกอดมารดา



          ค่ำคืนที่เงียบสนิทสองแม่ลูกนอนอยู่บนเตียงอย่างสบายไม่ได้สังเกตถึงเงาตะคุ่มที่อยู่อีกฟากของหน้าต่าง ดวงตาคู่นั้นแดงฉานราวกับโกเมนชั้นดี สะเดาะกลอนหน้าต่างได้โดยง่ายก่อนจะเคลื่อนกายเข้าไปภายในห้องเล็ก สิ่งเดียวที่ทำให้เจ้าของดวงตาสีแดงนั้นชะงักไปคือเด็กชายที่นอนตะแคงอยู่ข้างๆร่างบาง

          ใครกัน?

          คำถามนี้ผุดขึ้นในหัวแต่เมื่อเด็กชายพลิกตัวนอนหงายใบหน้าที่คลับคล้ายตนทำให้คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเล็กๆ

          “หน้าเหมือนายแหะซาสึเกะ”

          “อุ้มเด็กไป อย่าให้ตื่น”

          “ได้สิ”ชายอีกคนที่มีดวงตาสีอะเมทิสรับคำก่อนจะช้อนร่างเล็กของเด็กชายเข้ามาในอ้อมแขนอย่างเบาที่สุดแต่ก้มิวายที่จะทำให้เด็กตัวน้อยตื่น

          “อือ..อะ หม่าม๊า..อื้อ!”เด็กน้อยที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเอ่ยเบาๆก่อนมือหนาของชายคนที่อุ้มอยู่จะรีบยกขึ้นมาปิดกั้นเสียงเล็กนี่ไว้

          “ครับนัทสึ... ใครกันน่ะ!!”นารูโตะพูดพร้อมกับชักมือสั้นที่ซ่อนอยู่ออกมา แต่ก็ถูกมือหนาของร่างสูงปัดมันทิ้งก่อนจะกุมรอบลำคอของอีกฝ่าย

          “อั่ก!..ปล่อยนะ ปล่อย!! แกเป็นใคร!”

          “ก็คนที่นายคิดถึงไงล่ะ”ดวงตาสีโกเมนจ้องลึกลงไปในดวงตาสีฟ้าใสทำให้นารูโตะรู้ว่าเจ้าของดวงตาและเสียงทุ้มนี่เป็นใครกัน

          “ซาสึ...”ชื่อที่ยังไม่ทันเอ่ยจบหยุดลงก่อนภาพที่เจ้าตัวเห็นจะดับวูบไป

          “เด็กล่ะ?”

          “ฉันอัดต้นคอไปที คงหลับอีกนาน”

          “กับเด็กเล็กเบามือหน่อยก็ดี”

          “หืม? นายเกิดใจดีอะไรขึ้นมาน่ะซาสึเกะ?”นินจาน้ำซุยเงสึเอ่ยขึ้น ซาสึเกะไม่ตอบโต้อะไรทำเพียงแค่อุ้มร่างบางที่สลบไปขึ้นเท่านั้นก่อนทั้งหมดจะหายไปในความมืด




          ร่างบางลืมตาขึ้นช้าๆหลังจากที่เขาสลบไปนาน เขามั่นใจว่าที่เขาโดนไปมันคือคาถาลวงตาอะไรสักอย่าง มือบางยกขึ้นกุมหัวเบาๆ ภาพสุดท้ายที่เขาเห็นคือใบหน้าของซาสึเกะถ้าอย่างงั้น...นัทสึกะ!!

          ร่างเล็กกวาดสายตาไปทั่วห้องก็ไม่พบวี่แววของเด็กชายนั่นทำให้นารูโตะลุกขึ้นจากเตียงวิ่งไปทางประตูแต่ยังไม่ทันที่จะถึงประตูก็เป็นอันว่าร่างกายของเขากลับล้มลงไปซะก่อนเนื่องจากมีอะไรมารั้งขาไว้

          นารูโตะมองโซ่ที่ล่ามข้อเท้าเขาไล่ไปจนถึงปลายก็พบว่ามันถูกล่ามติดกับเตียง ไม่ว่าเขาจะพยายามกระชากมันแค่ไหนแต่โซ่ก็คือโซ่ เขาไม่ได้หวังจะกระชากให้มันขาดจากกันแต่เขากระชากนั้น...หวังว่ามันจะหลุดจากขาเตียงใหญ่ก็แค่นั้น แต่ไม่มีทางเลย


          แอ๊ด


          บานประตูเปิดออกทำให้ร่างบางหันไปทางผู้มาเยือนก็พบร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามาย่อตัวลงแล้วมองหน้าเขา

          “ตั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่ได้เจอกันนานเลยนะนารูโตะ”ซาสึเกะเอ่ย

          “ซาสึเกะ!”

          “สีหน้าแบบนั้นมันหมายความว่ายังไงกันนารูโตะ? ไม่ดีใจหรือไงที่ได้เจอฉัน”

          “ทำแบบนี้ทำไม”

          “อะไร”

          “นายจับฉันมาทำไมน่ะซาสึเกะ บอกไว้ก่อนเลยนายจะทำอะไรฉันก็ได้แต่อย่าทำร้ายเด็ก!”นารูโตะเอ่ยออกมาทำให้ซาสึเกะไม่พอใจเท่าที่ควร ที่เขาจับร่างบางมานั้นมันก็เป็นแค่การฝืนคำสั่งเล็กๆของชายที่ชื่อว่าโทบิที่บอกว่าจะรวบรวมสัตว์หาง เขาก็แค่จัดการชิ่งไปรวบเก้าหางออกมาก่อนก็แค่นั้น


          หากจะพูดถึงประเด็นที่ทำให้ไม่พอใจ ก็คงจะเป็นถ้อยคำที่ดูเป็นห่วงเด็กนั่นเหลือเกินนั่นแหละ

          เด็กคนนั้นเป็นใคร?

          และมีอะไรสำคัญถึงได้ห่วงถึงขนาดนั้น


          “สภาพนายตอนนี้ไม่มีสิทธิ์มาต่อรองกับฉัน รู้ไว้ซะ!”มือหนาดุจคีมเหล็กบีบแก้มป่องสีนวลอย่างแรงก่อนจะสะบัดออก

          “อึก!”

          “อ๋อ...ทำอะไรนายก็ได้สินะ ดี! เวลาที่ฉันรู้สึกหงุดหงิดฉันจะได้ลงกับนายได้!!”ซาสึเกะกระชากแขนเล็กให้ร่างบางยืนขึ้น ด้วยแรงบีบของมือหนาทำให้นารูโตะนิ่วหน้าด้วยความเจ็บก่อนที่ตัวเขาเองจะลอยหวืดลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียงโดยมีร่างของซาสึเกะตามมาคร่อมอยู่ด้านบน

          มือทั้งสองกดแขนทั้งสองข้างลงกับเตียงแน่น แม้ว่าคนด้านล่าจะพยายามดิ้นแค่ไหนก็ไม่มีเห็นแววว่าจะหลุดเลย

          “จะดิ้นรนไปทำไมกันล่ะ? ก็บอกเองนี้ว่าทำอะไรก็ได้น่ะ”รอยยิ้มกริ่มผุดขึ้นบนใบหน้าก่อนมือหนาของซาสึเกะจะกระชากเสื้อนอนสีขาวของนารูโตะทีเดียวอย่างแรงจนขาด เผยให้เห็นผิวสีน้ำผึ้งเนียนเคล้าความหวาน

          “หยุดนะ! ปล่อยฉัน!!”เมื่อเห็นท่าไม่ดีร่างบางก็เริ่มออกแรงดิ้นอีกครั้ง

          “อยากจะดิ้นก็เชิญ ก็ดีเหมือนกันนะถ้านายดิ้นจนหมดแรง นายจะได้ขัดขืนฉันไม่ได้”



_____________________________________________________________________________

The End!!


โอ๊ะ!...ไม่อดแหะ มาอัพให้ได้แหะ ฮะๆๆๆ เกะโผล่แล้ว!~

ทิ้งท้ายแบบนี้ใกล้ถึงฉากที่หลายๆคนรอคอยแล้วสิ หึๆๆ แต่ไม่เรทมากหรอกค่ะ อาบิรับรอง

แต่อาทิตย์หน้าจะงดจริงๆแล้วนะเรื่องนี้ มาบอกให้ทำใจกันก่อนนะเออ

เข้าสู่ช่วงตอบเม้น

#3 : ความคิดเห็นที่ 374

ซาสึเกะมาดักฉุด นารุโตะทำไม ดีนะที่นารุโตะหนีทัน
หรือรู้แล้วว่านารุโตะมีลูกแล้วอ่ะ

Name : natsu26< My.iD >  [ IP : 58.8.62.193 ] 
Email / Msn: moewhaha(แอท)yahoo.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 18 พฤษภาคม 2556 / 23:34

เริ่มแคลงใจแล้วค่ะ งานนี้เกะไม่ถามโตะให้เมื่อยปากหรอกค่ะ เกะมีวิธีของเขาเอง

#5 : ความคิดเห็นที่ 376

เกะ!! ถ้าจะมาดักอุ้มละก็  เอาไปทั้งแม่ทั้งลูกนะ จะได้เห็นจะๆไปเลย  
คือแบบเห็นหน้า  นัทสึกะ  ก็ไม่ต้องถามว่าลูกใคร  เพราะ  สำเนามันถูกต้อง 100% อ่ะ
ส่วนว่าที่เมะ!! ในอนาคต นัทสึกะเอ้ยย ตอนนี้นู๋ยังน่ารักขนาดนี้ โตมาจะขนาดไหน
แล้วจะมีมั้ยลูก  เคะที่น่ารักๆ เหมาะกับนู๋เนี่ย  ท่าจะหายาก T^T

แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 19 พฤษภาคม 2556 / 00:17

---

PS.  เราชอบ sasunaru มากๆเลยล่ะ ขอบคุนไรท์เก่งๆที่แต่งมาให้อ่านและขอเปงกำลังใจให้ต่อไปเน้อ ^^

Name : เนตรสีเพลิง< My.iD >  [ IP : 183.89.151.46 ] 
Email / Msn: phiraya_zzzz(แอท)hotmail.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 19 พฤษภาคม 2556 / 00:15

แน่นอนค่ะ อุ้มไปทั้งแม่ทั้งลูกเลย หาเคะให้นัทสึกะยาก..งั้นก็จงเป็นพี่ชายที่แสนดีให้น้องๆ(ที่ยังไม่เกิด)ซะนะเออ^^

#6 : ความคิดเห็นที่ 377

นัทสึกะสามารถเป็นโฮคาเงะในอนาคตได้เลยนะเนี่ย ดูจากความนิยมของมหาชน ลุ้นๆซัสคุงอยู่ว่าจะโผล่มาตอนไหนงานนี้มีเซอร์ไพร์สแน่ๆ

Name : Buka< My.iD >  [ IP : 115.67.166.16 ] 
Email / Msn: - ส่งข้อความลับ
วันที่: 19 พฤษภาคม 2556 / 02:22

โผล่แล้วค่ะ แต่โผล่แบบนี้หนูโตะคงไม่ปลื้มชัวร์ๆ

#9 : ความคิดเห็นที่ 382

เจ้าเกะ แกจะมาดักฉุดเมียแกทำซากม้วนปาปิรุสอะไร
มาคุยกันดีๆก็ได้เจ้าเซ่อออออ


สรุปแล้วเรื่องนี้ตาหนูเป็นพระเอก 55++
100%มีแต่คนหลงตาหนู หม่าม๊ากับปะป๊าเป็นตัวประกอบใช่มั้ยลูก?? ^+++^

โอ้วววว!!! นี่นารุจังจะมีลูกตั้งสามคนเชียว
ขอซักคนให้ท่านคาเสะคาเงะนะคะ 
สัญญาแล้วน้าาาาา กลางหรือคนเล็กก็ได้ อิ___อิ
(มัดมือชกสุดๆ = =!!)

ไอ่เราก็นึกว่าจะมีตาหนูคนเดียว
และฝันว่าจะได้เห็นเกะจูเนียร์เคะซะแล้ว 55++

Name : เดร [ IP : 49.231.103.235 ] 
Email / Msn: - 
วันที่: 19 พฤษภาคม 2556 / 09:31

ดักฉุดมันไม่กระโตกกระตากเหมือนโผล่ไปดีๆนี่ค่ะ นั่นสิ..ตาหนูมีแต่คนหลงรัก เอิ่ม ตกลงใครเด่นกันแน่ล่ะนี่?

ค่าๆ สัญญาว่าจะยกลูกโตะให้กาอาระคนนึงค่า

#13 : ความคิดเห็นที่ 387

เกะกะจะฉุดโตะไปทำอะไรอ้ะ>///<
ถ้าชอบโตะก้บอกไปเลยสิ ไม่ต้องมาฉุดเพราะโตะคงยินดีจะไปด้วย^0^
มัวชักช้าเด๋วมีคนมาแย่งไปนะเออ แล้วจะมาเสียใจ
นัทสึกะจะน่ารักไปไหนจ้ะ น่ารักทุกตอนเลย
แล้วถ้าโตะกับเกะมีลูกสามคนคนที่น่าจะเปนเตะคนที่สามป่ะเอ่ย ท่าจะได้โตะมาเตมๆๆนะ>//<
(รีบอัพนะคะไรท์ ชอบมากอยากอ่านต่อแย้ว)

---

PS.  หวัดดีค่ะทุกคน ยินดีที่ได้รุจักนะคะ

Name : I_am_Hana< My.iD >  [ IP : 101.109.20.202 ] 
Email / Msn: aong_ld1630(แอท)windowslive.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 19 พฤษภาคม 2556 / 12:59

ส้มป่อยให้ค่ะ คนกลางกับคนเล็กจะได้เกะโตะมาอย่างละครึ่ง

เพราะงั้นเรื่องนี้ไม่มีใครได้โตะไปเต็มๆ แต่ว่าหนึ่งในสองคนนี้มีคนหนึ่งที่ได้นิสัยขี้โวยวายอันแสนเคะสุดป่วงมาจากโตะแน่ๆค่ะ

แต่ไม่บอกหรอกว่าใคร อิอิ^^

#19 : ความคิดเห็นที่ 400

เกะดักฉุดโตะ?!?!?! เอ๊ะเดี๋ยวนะๆเมื่อกี้เหลือบไปเห็นว่าจะมีลูกกันสามคน?!?!? งั้นก็จบแบบแฮ็ปปี้อ่ะเดะ ><

แล้วเป็ดของเค้า เอ๊ย!!ของโตะ จะช่วยดูแลลูกมั้ยเนี่ย

หรือไข่ไว้แล้วให้โตะมันดูแลคนเดียวเหมือนคนแรกฮะ?!?!?!?

---

PS.  การรักใครก็ไม่มีค่าเท่ากับการรักตัวเอง

Name : TCutsU< My.iD >  [ IP : 101.51.118.104 ] 
Email / Msn: pinkylikerolo.lamperouge(แอท)gmail.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 19 พฤษภาคม 2556 / 22:26

ค่ะ เรื่องนี้จบแฮปปี้แน่นอนค่ะ เอ..ส่วนเกะจะช่วยโตะเลี้ยงมั้ย อันนี้ต้องรอดูนะคะ

#20 : ความคิดเห็นที่ 402

เกะจะแอบฉุดโตะทำไม่อ้า 

สนุกมากกกก อ่านไปยิ้มไปคนเดียว บ้างทีแม่มองแล้วถามว่าบ้ารึเปล่า เราไม่ได้บ้านะ

กี่ตอนนัทสึกะก็น่ารักตล้อด ตลอด รึว่าเราเป็นแม่ยกนัทสึกะจังไปแล้ว (เราว่าก็เป็นนานแล้วนะ)

Name : sayrine< My.iD >  [ IP : 223.207.164.246 ] 
Email / Msn: nasis.sayrine(แอท)gmail.com ส่งข้อความลับ
วันที่: 19 พฤษภาคม 2556 / 22:39

หนูน้อยนัทสึกะของเรานี่ป๊อปจริงๆ แม่ยกเพียบเลยอ่า


จบช่วงตอบเม้นละ ยาวเรื่อยเลยช่วงนี้ แหะๆๆ

ส่วนตอนนี้...บายบีค่ะ^^