ลำดับตอนที่ #24
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : 20 Day : สอบ
______________________________________________________________________________
31 July xxxx
...............
......
..
สามวันหลังจากที่พ่อผมไปถ่ายหนังต่อ.. ก็ไม่มีอะไรมากครับ ผมก็กลับไปอยู่กะซาสึเกะต่อ เพราะยังไม่หมดสัญญา
เอ...แต่ต่อให้หมดสัญญาไปแล้ว...เขาก็คงไม่ปล่อยให้ผมกลับไปที่บ้านตัวเองแน่นอน ก็นะ...พ่อ(ภรรยา)เขาดันฝากฝังผมไว้กับซาสึเกะนี่..
อ๊ะ! แล้วนี่เรามาทำไรอยู่หว่า??
อ้อ! ตอนนี้อยู่ในช่วงพักกลางวันของวันสอบกลางภาคครับ เพิ่งสอบคาบสุดท้ายของคาบเช้าเสร็จ ผมเลยมายืนรอหน้าห้องสอบของซาสึเกะ(สอบคนละห้องกัน) แน่นอนว่าพ่ออัจฉริยะยังไม่ออกมาหรอก คงกะเอาท๊อปนั่นแหละ- -
ส่วนผมเรอะ!? ออกมาตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรกแล้วอ่ะครับ
ก็แหม...-3- จะให้นั่งดองฆ่าเวลาในห้องสอบจนเวลาผ่านไปสักพักนี่ไม่ใช่แนวผมอ่ะ
กาๆเสร็จแล้วก็ออกเลยเซ่ จะอยู่สร้างภาพไปทำไม-3-
"อ้าว ออกมาจากห้องสอบแล้วหรอ?"ระหว่างที่คิดอะไรไปมาเรื่อยเปื่อย ซาสึเกะที่ออกมาจากห้องสอบพอดีทัก
"อื้อ"
"มานานหรือยังน่ะ"ซาสึเกะถามต่อ ก่อนจะหยิบเครื่องเขียนที่ใช้สอบใส่กระเป๋า
"ก็มาได้สักพักแล้วล่ะ"ผมตอบไปพร้อมกับกระชับเป้ที่หลัง
"งั้นก็ไปกินข้าวกัน มีเวลาอีกเหลือเฟือจะได้ทวนหนังสือด้วย คาบบ่ายมีวิชายากนี่"ซาสึเกะว่าแล้วถือกระเป๋ามาเดินข้าง
"ยากกับฉันน่ะสิ"ผมว่า คาบบ่ายมีสอบวิชาชีวะครับ ซึ่งเป็นวิชาที่ไอ่โตะคนนี้เอาดีด้วยไม่ได้เลย ผมเคยบอกมั้ยนะว่าผมเรียนสายวิทย์...สงสัยจะไม่แหะ^^;; ไม่ได้อยากจะเรียนเองหรอกครับ คือ...จะว่าไงดีล่ะ
อ่ะ!...เอาเป็นผมดันไปปากดีกับคนข้างๆเข้าให้ เขาเลยท้าให้สอบสายวิทย์ ไอ่เรารึก็ปฏิเสธ ไอ้บ้าข้างๆนี้ก็คะยั้ยคะยอ เราเลยยอมเออออห่อหมกกะมันเพราะรำคาญ วันประกาศผลครับ...
ติดได้ไงวะครับ? อิโตะงงเป็นที่สุดเลย...
จำได้ว่ามั่วมากกว่าคิดเลยนี่ โดยเฉพาะวิชาวิทยาศาสตร์กับคณิตศาสตร์ ซึ่งเป็นวิชาที่ผมโคตรโง่
อืม...หรือเราจะมั่วข้อสอบไปถูกข้อวะ??
หรือเราจะทำคะแนนวิชาภาษากับสังคมเยอะเกินไป??
วุ้ย!~ งงครับ...แต่ก็ช่างมัน ผลกรรมมันก็เลยย้อนกลับมาหาผมซึ่งจะมาตายเอาตอนสอบ
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!
"กลางวันนี้จะกินอะไรล่ะ?"ซาสึเกะถามทำให้ผมหยุดความคิดอันแสนไร้สาระก่อนจะหันไปตอบ
"แหงสิ ก็ต้องราเม็งอยู่แล้น!~"
"หัดกินอะไรที่มันบำรุงสมองหน่อยสิ คาบบ่ายมีวิชายาก" กะตูคนเดียวอ่ะดี้...-- -- แต่กับนายคงไม่ต้องห่วง วิชาแน่นปึกมาชัวร์ป้าบ!
"จะกินราเม็ง"ของโปรดเลยนะ ตามใจหน่อยดิ*3* (<<< คิดในใจเอา แต่ในความเป็นจริงอิโตะไม่ได้ทำหน้าอ้อนแต่อย่างใด)
"ไม่ได้- -... กินปลาดีกว่าเยอะ บำรุงสมอง"ซาสึเกะว่าก่อนจะมองหาโต๊ะนั่งเมื่อเราเดินมาถึงโรงอาหารกันแล้ว ก่อนจะเจอโต๊ะที่ว่าง วางกระเป๋าและเดินดูร้านอาหาร
"แต่..."
"เกรดตกแล้วฟ้องอาคุชินะนะ..." เอาแม่มาขู่อย่างนี้...
"ก็ได้" ดีครับท่าน เห็นด้วยครับผม.....เหอะ!
เป็นอันว่ามื้อกลางวันกลายเป็นข้าวหน้าปลาย่างอย่างคุณชายท่านว่าครับ...
จะไม่ให้เราแย้งก็พูดมาตั้งแต่แรกสิ ทำไมต้องเอาแม่มาขู่ด้วย=3=
"สอบคาบเช้ารู้เรื่องบ้างมั้ย?"ซาสึเกะที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามถามผม
"อ่อ..ก็รู้เรื่องบ้าง(แต่มั่วซะส่วนใหญ่อ่ะนะ)"ถ้าซาสึเกะเขารู้ว่าผมคิดอะไรในวงเล็บนะ.. เหอะๆๆ หมอนี่ได้จับผมติวเข้มแหงๆ
"แต่โรงเรียนเราก็สอบกระทันหันจริงๆนั่นแหละ ถ้าฉันได้ยินคำว่า 'ไม่ค่อยรู้เรื่อง' จากปากนายก็ไม่มีอะไรน่าแปลกหรอก" ...เหรอ=______=;;
"...."ผมรีบจ้ำยัดข้าวเข้าปากใหญ่เลยครับ
"จะว่าไปที่ฉันติวหนังสือให้ก่อนสอบ...นายไม่คิดจะให้รางวัลฉันบ้างเรอะ??" ว่าไงนะ!?
"อุ้ก! แค่กๆๆ ค่อกๆ"กรรมเหอะครับ! ข้าวติดคอ....ลางไม่ดีมาเชียว= =^
"ใจเย็นๆ ดื่มน้ำก่อน"ซาสึเกะว่าแล้วยื่นขวดน้ำมาให้ผมดื่ม อึกๆ...ฮู่!~ นึกว่าข้าวจะจุกอกตายซะแล้วไอ่โตะ!
"แค่ฉันทวงนิดทวงหน่อยถึงกับสำลักเลยหรอ?"ยังจะมาถามหน้าตาย... เวลาแกขออะไร.. ฉันต้องเปลืองตัวทุกทีเลย=/////=!
เงียบครับเงียบ..
อิโตะขอเงียบลูกเดียว พูดไปเดี๋ยวมันได้ขอมากกว่าหนึ่ง! ....อ่ะนะ
"แล้ว..อยากได้อะไรล่ะ(./////.)"ผมถามแล้วก้มหน้างุดๆ ก็ไม่รู้จะให้อะไรเขาดี ผมเลยถามกลับไป...แต่ทำไมผมถึงรู้สึกเหมือนขุดหลุมฝังตัวเองก็ไม่รู้นะ?
"แล้วนายว่าฉันควรได้อะไรล่ะ?"ซาสึเกะย้อนพลางยิ้มกริ่ม ....เฮ้ยยย!! อยากได้อะไรก็พูดมาเซ่ะ!!=//o//=! ให้ฉันมาคิดเองแบบนี้...ขอบอกคำเดียวว่าไม่รู้!!
"เอ๋!? นายอยากได้อะไรก้บอกมาเซ่!~ มาถามฉันแบบนั้นฉันจะรู้หรอว่านายอยากได้อะไรอ่ะ!"
"อะไร.. แค่นี้ก็ไม่รู้หรอว่าฉันควรได้อะไรเป็นรางวัล"
"หะ..หอมแก้ม"ผมเสนอ
"น้อยไป"
"สะ..สองข้างเลยเอ้า!"
"ก็ยังน้อยไป"
"งั้นจะ..จูบ"
"น่าสนแหะ"
"จูบหน้าผาก"
"นั่นให้ฉันทำกับนายตอนเข้านอนดีกว่า= ="
"งั้นจูบปาก"
"ไม่คิดจะปฏิเสธเลยถ้าได้จริงๆ"
"เป็นอันตกลงนะ?"
"ได้ สรุปของรางวัลของฉันคือจูบปากสองนาที"ซาสึเกะสรุปเบ็ดเสร็จก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวของเขาต่อ...
เห้ย!! ฉันแค่ตกลงว่าจูบเฉยๆนะเว้ย!! จู่ๆมาระบุระยะเวลาเฉยเลย แล้วจูบตั้งสองนาทีอ่ะ! (ฉัน)ได้ขาด(อากาศหาย)ใจตายกันพอดี!
หลังจากพวกผมสองคนทานข้าวเสร็จซาสึเกะก็สวมบทติวเตอร์จอมโหดทันที
"ซุพีเรียเวนนาคาว่า(หลอดเลือด)ต่างหากล่ะเจ้าทึ่ม ไซบีเรียนั่นมันพันธุ์หมา"
อ้าวเหรอ.. มันคล้ายๆกันนี่=A=; (ตรงไหนวะโตะ= =)
"อะมีบามันเคลื่อนโดยการไหลของไซโตพลาสซึมไม่ใช่การแพร่ มันไม่ใช่สารเคมีนะว้อย!!"
อ้าวเหรอ.. ทีตอนนำสารเข้า-ออกจากเซลล์ยังใช้การแพร่เลยหนิ=A=; (มันเกี่ยวกันมั้ยเนี่ยโตะ?)
"แล้วก็นะ...บลาๆๆๆ"
อ่า..แล้วเขาก็พร่ำๆๆ เกี่ยวกับสาระของวิชาสอบวิชาถัด ซึ่งโตะนั้น...
หาได้ฟังมันไม่...
นั่งติวกันต่อไปได้สักพักก็ออดเข้าห้องสอบเราสองคนเก้บจานข้าวให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินขึ้นตึกและแยกย้ายกันไปเข้าห้องสอบ
เอ่อ.... ท่านผู้อ่านคับ! อวยพรให้โตะทำข้อสอบได้ด้วยนะคับ*o*
______________________________________________________________________________
The End!!
จบแล้วตอนนี้.. สั้นเนอะ แหะๆๆ ขอโทษค่า>< วันที่ 31 นี่อาบิว่าจะแบ่งเป็นสองตอนคือช่วงกลางวัน(ตอนนี้)
แล้วก็ช่วงกลางคืน(ตอนหน้า) แหม...ก็วันสุดท้ายของเดิมพันนี้แล้วนี่นา
เลยอยากให้มีอะไรที่ว่าให้มันดูซึ้งๆหน่อย แล้วก็ออกจะกระทันหันไปนิด แต่ว่า.... เรื่องนี้ใกล้จบแล้วละค่ะ
ฮะๆๆ ก็เท่าที่คิดคือเดิมพันมันสิ้นสุดวันที่ 31 หลังจากนั้นก็....อุบ! ไม่สปอยล์ๆ ไว้ติดตามเอาละกันนะคะ^^
ส่วนตอนนี้บายบีค่ะ~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น