[ Fic Naruto ] Bet love 31 Day : เดิมพันรักนายซัก 31 วัน

ลำดับตอนที่ #13 : 10 Day : Tea Time

 


_________________________________________________________________________________




...............

......

..



"แหม... ดูแล้วพวกลูกๆของเราก็น่าเข้ากันดีนะคะ โฮะๆๆ^o^"หญิงสูงวัยที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เหล็กดัดสีขาวว่าแล้วหัวเราะโฮะๆๆอย่างอารมณ์ดี สายตาของเจ้าหล่อนจับจ้องไปที่คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คสีขาวบริสุทธ์ที่ปรากฏให้เห็นภาพเด็กหนุ่มทั้งสอง คนหนึ่งมีเรือนผมสีตะวัน และอีกคนมีผมสีดำดุจรัตติกาล โดยมีชายหนุ่มนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเป็นคู่สนทนาพลางทำหน้าหนักใจเล็กน้อยพร้อมกับตอบรับแบบขอไปที

"อ่าครับๆ"

"ทั้งสองคนเขามีแฟนกันหรือยังคะ??"

"เอ่อ.. ทั้งนารูโตะแล้วก็ซาสึเกะยังไม่มีใครมีแฟนเลยครับ- -^^"ชายหนุ่มเองก็ได้แต่ตอบคำถามต่อไป

"ดีจังค่ะ เดี๊ยนว่าจะจับคู่ให้ทั้งสองคนซะหน่อย"

"เอ่อ... ผมว่าเราไปถามทั้งสองคนก่อนไม่มีกว่าหรอครับ"

"ยังไม่ให้รู้ดีกว่าค่ะ ว่าแต่คุณมินาโตะเองก็ห้ามบอกพวกเขานะคะ"

"คือ..ผมคิดว่ากำลังจะกลับไปที่ญี่ปุ่นวันมะรืนแหละครับ"มินาโตะกล่าวก่อนจะวางแก้วชาในมือลงบนจานรองแก้ว

"จะกลับแล้วหรอคะ?? ไวจัง.."

"คือว่า...งานถ่ายซีรี่ส์ก็จบไวกว่ากำหนดเยอะ ผมก็เลยอยากจะกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนที่จะมีคิวถ่ายหนังต่อไปอ่ะครับ"

"ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภายนะคะ"

"ครับ"ชายหนุ่มรับคำก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วโค้งให้หญิงสาวๆหน่อยๆพอเป็นพิธีก่อนจะรีบสาวเท้าไปที่รถที่มีสารถีคอยอยู่ด้านหน้าคฤหาสน์ทันที

"จะมาจับคู่ให้ลูกผม... ถามผมหรือยังเนี่ยว่าเห็นด้วยมั้ย"




*********************************************************************************


19 July xxxx


................

......

..



"ซาสึเกะ~"ผมเรียกชื่อเขาก่อนจะโผล่หัวเข้าไปในครัว เพราะเห็นเขาเข้ามาคลุกตัวอยู่ในนี้เกือบครึ่งวันแล้วผมเลยเป็นห่วงเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าซาสึเกะเขาเกิดคลั่งเอามีดมาจี้คอตัวเองหรอกนะ- -^^ ไม่งั้นผมจะเอากระทะฟาดหัวเขาก่อนที่เขาจะเข้ามาถึงตัวผมซะเลย- -

"นายทำอะไรของนายอ่ะ??"ผมว่าแล้วชะโงกดูสิ่งที่เขากำลังหมกมุ่นอยู่ในตอนนี้ ถ้าไม่ใช่ว่าคลั่งจนบ้าก็แล้วไป แต่ถ้าใช่!...

Where is pan?? จะเอามาตีหัวคนบ้า- -;;

"ฉันกำลังชงชาน่ะ แม่ฉันส่งมาให้ตั้งนานแล้วแต่ยังไม่ได้เอาออกมาดื่มซะที"ซาสึเกะพูดแล้วหยิบใบชาออกจากตะแกรงกรองชาที่อยู่ในกา

"แล้วน้ามิโกโตะเขาส่งชาอะไรมาบ้างอ่ะ??"ผมถาม

"แล้วนายอยากกินชาอะไรล่ะ"ซาสึเกะถามกลับ

"อืมมมม... ฉันชอบซีลอนอ่ะมีม่ะ?"

"มี แต่ฉันอยากให้นายลองอันนี้มากกว่า"ซาสึเกะพูดแล้วเดินไปหยิบของที่ชั้นที่ติดอยู่กับกำแพงด้านบน เขาหยิบกล่องสีออกส้มๆเหลืองๆออกมาจากชั้น แล้วเดินกลับมาที่เคาเตอร์เหมือนเดิม

"อะไรอ่ะ"

"ชาดอกไม้น่ะ"

"เห?"

"คอยดูก็แล้วกัน"ซาสึเกะพูดแล้วแกะกล่องที่เขาถือมาแล้วดึงถุงพลาสติกสีเงินออกมาก่อนจะแกะถึงแล้วหยิบอะไรที่คล้ายๆดอกไม้อบแห้งออกมาจากถุง กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ลอยมาแตะจมูกผม ว้าว! น่าลองจริงๆแหะ

ซาสึเกะเอาดอกไม้นั่นใส่ลงในแก้วรูปร่างเป็นทรงกลมตัดหน้าตัดด้านบนก่อนจะรินน้ำร้อนลงไป แล้วสักพักดอกไม้นั่นก็ค่อยๆบานออกอย่างช้าๆ

"โห เจ๋งอ่ะ!"

"ลองชิมดู"ซาสึเกะยื่นแก้วชามาให้ผม

"เอ๋?"ผมเงก็ได้แต่รับมาอย่างงงๆ

"ดื่มสิ"

"หา?" ถึงจะบอกว่ามันคือชาก็เหอะ แต่มันจะกินได้หรอวะ??

"มันกินได้ก็แล้วกันน่า" หมอนี่มันอ่านใจผมออกหรอฟะ??- -**

"อะ..อื้อ"ผมค่อยๆยกชาขึ้นมาดื่ม ยังไม่ทันแก้วจะแตะปากเลย..

"ระวังร้อนด้วย"

"-____________-;;;" เอ่อ.... ไม่บอกว่าระวังดอกไม้หลุดลงคอไปด้วยเลยล่ะ??

"ดื่มสิ"

"เออ.."ผมไม่รอให้เขาพูดมากไปกว่านี้(ไม่งั้นเดี๋ยวไม่ได้ดื่ม- -;) ผมจัดการกระดกชาลงคอไปหนึ่งอึก อืมมมมม... รสชาติดีนี่นา

"ไง?..รสชาติดีใช่มั้ย?"

"อื้อ ฉันเพิ่งรู้นะว่าชาดอกไม้ก็อร่อยอ่ะ"ผมพูดแล้วซดชาเข้าไปอีกหนึ่งอึก

"ว้าว~ มาถึงก็ได้กลิ่นของอร่อยเลยแหะ"จู่ๆก็มีเสียงปริศนาดังขึ้นจากทางด้านหลังของผม! อึก! ที่นี่น่ะมันมีแค่ผมกับซาสึเกะไม่ใช่หรอ?? ยะ...อย่าบอกนะว่า.....

"แฮ่!~~"

"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"




เปร้ง! (คิดเสียว่า....เสียงกระทะกระทบหัว- -..)




"ออกไปนะไอ้ผีบ้า อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยแล้วเดี๋ยวจะทำบุญกรวดน้ำไปให้>o<!!"ผมพูดแล้วเอากระทะที่อยู่ในมือฟาดไปฟาดมา เท่าที่รู้คือ....ผมฟาดโดนอะไรบางอย่างไปหนึ่งที-..- แต่....หวังว่าคงจะไม่โดนซาสึเกะนะ- -;; ไม่งั้น....มันเอาผมตายแน่!!!

"เฮ้ย! อุซึมากิ นารูโตะ! ลืมตาเดี๋ยวนี้!"ซาสึเกะว่าแล้วเอามือมาจับข้อมือที่กวัดแกว่งกระทะไปมาอยู่ข้างๆก่อนที่มันจะไปโดนเขาเข้าซะก่อน

"อือ..-_o อ้าววววว?? ผีไปแล้วหรอ??"ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมามองก็เห็นซาสึเกะยืนอยู่ข้างๆแล้วจับข้อมือผมไว้... ฮู่~ อย่างน้อยผมก็ไม่ได้เอากระทะฟาดหัวมันก็แล้วกัน ถ้างั้น.. 

แล้ว...

ผมฟาดอะไรไปวะ???




หมับ!




"แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!"ผมร้องเสียงหลงพร้อมกับเอากระทะฟาดไปที่ตัวที่มันจับข้อเท้าผม



เปร้ง!!!!



"คร่อก!"

"เสียงอะไรดังคร่อกอ่ะ??"

"พ่อนายไงไอ้บ้า!!"ซาสึเกะก้มลงไปมองที่พื้นแล้วตะโกนออกมา

"บ้าหรอ พ่อฉันไปถ่ายซีรีส์อยู่ที่กัว... เฮ้ย!!!! พ่อ!"ผมถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อก้มไปเห็นสภาพพ่อของตัวเอง ยะ...อย่าบอกนะว่า...ที่ผมฟาดไปสองทีอ่ะ... โดนพ่อทั้งนั้น!

"ตี....พ่..อทำ..มา..ย...อ่า"

"ง่า... ผมขอโทษ(>/l\<)"



........................



"ถ้าพ่อจะกลับมาก็น่าจะบอกผมก่อนนะ ไม่งั้นพ่อคงจะไม่โดนผมเอากระทะฟาดหัวหรอก- -;;"ผมพูดแล้วเอาผ้าร้อนประคบหัวพ่อตัวเองที่นั่งลูบหัวตัวเองป้อยๆอยู่ที่โซฟา

"แหมๆ พ่ออยากเซอร์ไพรซ์ลูกนี่นา"

"เซอร์ไพรซ์แต่เกือบเลือดคลั่งให้สมองตายน่ะหรอครับ?? คุณอานี่เล่นอะไรไม้ดูเวลาเลย"ซาสึเกะพูดเสียงเรียบ  ดูๆไปเหมือนกับว่าเขาว่าพ่อผมใช่มั้ยล่ะ?? แต่ว่ามันกลับเรียกเสียงหัวเราะจากพ่อผมได้เฉยเลย

"ฮะๆๆ..ซาสึเกะเนี่ยก็ยังเย็นชาเหมือนเดิมเลยนะ"

"ขี้เก็กด้วยพ่อ- -"ได้ทีผมก็เสริม ฮุๆๆ ได้เอาคืนเล็กๆก็ยังดี^.^

"นี่นารูโตะ ยังไม่หมดเดือนนี้นะ อย่ามาทำปากเก่งให้มาก- -*"ซาสึเกะขู่ เหอะ! กลัวตายละนาย!

"เข้าเรื่องดีกว่า.. ทำไมพ่อถึงกลับมาไวจังอ่ะ กว่าจะครบกำหนดถ่ายซีรี่ส์จบมันก็อีกนานไปม่ใช่หรอ??"ผมถามเข้าประเด็นทันที เพราะว่ากำหนดถ่ายซีรี่ส์นั้นมันยาวไปถึงเดือนสิงหาคมเลยนี่นา แล้วนี่มันเพิ่งจะกลางเดือนกรกฎาคมเองนะ ไวกว่ากำหนดไปตั้งเยอะแหน่ะ- -

"คือ....ถ้าพูดแล้วอย่าตกใจนะ..."

"- -... รู้สึกว่าวันนี้ผมจะมีดวงเจอเรื่องเซอร์ไพรซ์บ่อยจังนะ- -^^"ผมว่า

"หยุดพูดแล้วให้คุณอาเขาพูดได้แล้ว"ซาสึเกะว่าผม ชิ!

"คือ... เพื่อนพ่อที่อยู่ต่างประเทศน่ะ เขา..."พ่อผมพูดค้างไว้

"เขาทำไมฮะพ่อ?"

"เขาจะจับคู่ให้ลูกกับซาสึเกะน่ะสิ"

"ห๊ะ!!"

"เดี๋ยว! ผมเกี่ยวด้วยหรอ??"ซาสึเกะถึงกับออกปากถาม

"ใช่ เพราะว่าเขาเองก็รู้จักกับฟุงาคุด้วยน่ะ"

"โธ่ว้อย!"ซาสึเกะสบถ

"นายไม่ได้โดนคนเดียวซะหน่อยซาสึเกะ!"

"ชิ! แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครคุณอารู้มั้ยครับ??"ซาสึเกะรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

"ก็เป็นลูกสาวของเขาน่ะ^^;;"พ่อผมตอบพร้อมกับยิ้มแห้งๆเพราะว่าสีหน้าของซาสึเกะในตอนนี้น่ากลัวมากๆ

"ผมไม่มีวันคบกับยัยนั่นแน่"

"ตอนแรกอาก็ไม่เห็นด้วย แต่ว่าเขาก็ยืนยันว่าพวกลูกๆน่าจะเข้ากับลูกๆของเขาได้ พ่อก็เลยว่าจะให้ลองดูน่ะ^^;; แล้วอีกสองสามวันเขาจะบินมาที่ญี่ปุ่นเพื่อมาดูตัวด้วย"

"ผมไม่มีวันไปดูตัวแน่!"ซาสึเกะว่า

"ผมก็เหมือนกัน!"ผมเสริม

"อ่า....แค่ลองไปดูตัวเอง ไม่เห็นเสียหายเลยนี่นา"พ่อผมพยายามกล่อม แต่เสียใจฮะพ่อ!

"ยังไงก็ไม่!"ผมกับซาสึเกะประสานเสียงกัน ยังไงๆก็ไม่มีวันเด็ดขาด

"เห็นปกติชอบทะเลาะกันนี่นาไหงวันนี้ถึงได้..สามัคคีกันอย่างนี้ล่ะ?- -^^"

"หือ?/หา?"

"นั้นไงอีกแล้ว- -"

"เฮ้ออออ.../เฮ้ออออ..."

"นายจะถอนหายใจตามฉันทำบ้าอะไรวะซาสึเกะ!!"ผมพูดก่อนจะขมวดคิ้ว ผมกับซาสึเกะไม่ได้สามัคคีกันซะหน่อย ทุกอย่างมันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ!

บังเอิ๊ญญญญญญญญญ..... บังเอิญ!



"อ่า.... อย่าทะเลาะกันเลยนะทั้งสองคน^^;; เราเลิกคุยเรื่องเครียดๆมาดื่มชากันเถอะนะ"พ่อผมพยายามเปลี่ยนเรื่องแล้วดึงเราสองคนห่างออกจากันก่อนที่จะเปิดศึกทะเลาะวิวาทกันกลางบ้าน

"ก็ดีฮะ ผมขอซีลอน"

"ผมเอาอู่หลง"

"อ้าว? สรปพ่อต้องเป็นคนทำหรอ??"

"ครับ!"

"เฮ้ย! นายพูดตามฉันทำไมวะ??"ผมขึ้นทันทีเพราะเมื่อกี้ซาสึเกะยังคงพูดตามผมไม่เลิก

"ใครพูดตามนายกันฮะนารูโตะ!"

"นายนั้นแหละ!"

"ฉันเปล่า!"

"นี่ทั้งสองคน!!.. โอเคๆ เดี๋ยวพ่อไปชงชาให้ แต่อย่าให้เห็นว่าทะเลาะกันอีกไม่งั้นพ่อจะสั่งขังลืมเลยเอาเด๊ะ!"พ่อผมตะโกนแทรกระหว่างผมกับซาสึเกะ เมื่อได้ยินคำขู่...ผมกับซาสึเกะก็พร้อมใจกันเงียบทันที เพราะว่าคำว่า'ขังลืม'ของพ่อผมนั้นแปลว่า... กักบริเวณทั้งเดือน! เผลอๆอาจจะนานกว่านั้นก็ได้

เพราะงั้นทางที่ดี!....สงบศึกดีกว่า!!





________________________________________________________________________________


ดีจ้า! โอ๊ะโอ... สั้นไปมั้ยนะ?? เพราะตอนนี้มันนึกไม่ออกอ่ะค่ะ มันก็เลยออกมาเป็นเช่นนี้แล- -^^

อย่าโกรธกันน้า><! พยายามหาเวลามาเล่นแต่มันก็ไม่มีอ่ะ เพราะมันใกล้สอบกลางภาคแล้ว

ตอนนี้เลยงานรัดตัวตลอดเลยอ่า....

ส่วนตอนนี้ก็บายบีค่ะ^^