ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 2 Day : กระต่ายขี้งก
_____________________________________________________________________________________________
1 July xxxx
.........
......
...
'ไปอาบน้ำซะ และเดี๋ยวจะไปซื้อของกัน'...
นี่คือคำสังแรกของซาสึเกะ.. เหอะ!-*- กินข้าวเสร็จก็สั่ง! สงสัยคงลิสรายการที่จะใช้ผมมาเรียบร้อยแล้วสิท่า! เหอะ!
"นารูโตะ!!"
"อะไร!"
"พูดกับคนที่เป็นเจ้านายอย่างนี้หรอ- -?"
"อะไรครับ ท่านซาสึเกะ" แน่นอนว่ากัดฟันพูดออกมา!!
"เหม่ออะไรของนาย วันนี้หลายรอบแล้วนะ"
"ระ..หรอครับ- -;;" เอิ่มมมมมมมมมม......... เท่าที่จำได้คือม่ะตะกี้กับเมื่อตอนกินข้าวเช้าไม่ใช่หรอ??
"ว่าแต่พร้อมหรือยัง?"ซาสึเกะถาม
"พร้อม?.."
"ที่จะไปซื้อของน่ะ-*-"ซาสึเกะทำหน้ามุ่ย เออเนอะ!
"พะ..พร้อมๆ ไปสิ"
"-*-"
"เชิญเจ้านายคร้าบบบบบ..."ผมพูดแล้วเดินไปเปิดประตูบ้านให้เขา
"ดีมาก!" จ้าๆ เอาเหอะๆ ...หมดเดือนนี้นายตาย!!!
ย่านช๊อปปิ้งมอลล์
ย่านนี้..เป็นแหล่งรวมของเสื้อผ้าและของแบรนด์เนมชั้นนำ! เพราะงั้นคุณจะหาของถูกในนี้ไม่ได้เลย= =^^ เพราะงั้น...คนรวยเท่านั้นที่มาเดินที่นี่ได้... แหงล่ะ พวกกระเป๋าหนักก็มีแต่พวกอาเสี่ย ป๊า ที่มีหุ่นพุงย้อยพ่วงเบาหวานกับโรคหัวใจพากันมาระรานตา แต่หนึ่งบรรดาอาเสี่ยกลับมีหนุ่มหล่อพ่อรวยออกมาเดินเลือกซื้อเสื้อผ้าและของแบรนด์เนมต่างๆพร้อมกับ!..ทาสรับใช้ผู้ซื่อสัตย์(มั้ง)
แล้วทาสผู้ซื่อสัตย์คนนั้น...
ก็คือผมเอง= =;;
ที่เขาบอกออกมาซื้อของ...นั่นก็จริง! แต่เขาไม่ได้เข้ามาช่วยถือของแม้แต่นิด!! ว่าง่ายๆเอาผมใช้งานชิมิ??
ก็บอกมาตั้งแต่แรกก็ไม่ตายหรอก! เผลอๆนถ้าเขาบอกแต่แรกผมอาจจะไม่มาด่าเขาในใจอย่างนี้ก็ได้!
แต่ก็สายไปแล้ว... ก็คนมันด่าไปแล้วนี่หว่า=o= อีกอย่างไม่รับคืนด้วย-o-;
"นารูโตะ!!"
"หือ?"ผมขานตอบ
"เอาอีกแล้วนะนาย"ซาสึเกะชักสีหน้าใส่ ทำไมเขาชอบทำหน้าแบบนั้นอยู่เรื่อยเลย.. ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยทำมันให้ผมเห็นเลยนะ...
"เอ๊า! ผิดอีก.."
"วันนี้นายเหม่อหลายรอบแล้วนะ.. เดี๋ยวก็หลงกันพอดี"ซาสึเกะพูดแล้วดึงผมให้ไปเดินใกล้ๆ ถ้าเป็นคนอื่นผมคงจะใจเต้นตึกตักๆไปแล้ว... แต่นี่ซาสึเกะเพื่อนสมัยเด็กของผม... มันทำให้ผมชิน...จนชา.. เพราะงั้นผมไม่ใจเต้นง่ายๆแน่นอน
ผมยอมรับว่าซาสึเกะหล่อ!(สาวๆที่ร.ร.ก็เป็นเครื่องพิสูจน์ได้ดีด้วย)เพราะงั้นไม่แปลกหรอกที่ใครก็ต่างจะหันมามอง แต่ไม่ได้มองซาสึเกะคนเดียวนี่... มองรวมไปถึงผมด้วย.. บ้างก็ซุบซิบกัน บ้างก็มองด้วยสายตาแปลกๆ
ผมเป็นคนบดบังรัศมีความหล่อของซาสึเกะหรือไงนะ...-.-
นั่นสินะ...เพราะงั้นเดินห่างๆอ่ะแหละดีแล้ว..
เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงค่อยๆชะลอความเร็วของฝีเท้าจนห่างกับซาสึเกะได้ระยะหนึ่งแต่เจ้าตัวกับรู้สึกตัวก่อนอีกครั้ง
"ต้องใหพูดกี่ครั้งเนี่ย"ซาสึเกะพูดแล้วมองหน้าผม แต่ว่า..ฉัน...ฉัน..
"ฉันไม่ควรเดินคู่กับนาย.."
"ว่ายังนะ??"
"อย่างที่พูด นายมันหล่อใครๆก็มอง... ไม่เหมือนฉัน ฉัน..ฉันอยู่ใกล้นายก็บดบังความหล่อของนายเปล่าๆ เพราะงั้นๆ... เดินห่างๆกันนั่นแหละดีแล้ว..."ผมพูดตามความจริง
ถึงแม้ผมกับซาสึเกะจะสนิทกันแค่ไหน...แต่ผมก็รู้จุดยืนของตัวเองน่า..
ว่าที่ไหนควรอยู่ ที่ไหนไม่ควรอยู่...
"ใครเขาจะคิดยังไงก็เรื่องของเขาสิ มาเดินข้างๆฉัน เดี๋ยวถ้าหลงขึ้นมาจะยุ่งยากซะเปล่าๆ"ซาสึเกะพูดแล้วเสมองไปทางอื่น เอาอีกแล้ว คำพูดเขาขัดแย้งกันเองอีกแล้วแหะ..
"อะ..อื้ม"ในที่สุดผมก็ต้องปลงไปเดินข้างๆเขาจนได้.. แต่ซาสึเกะก็ยังไม่ใจดีช่วยถือของอยู่ดีนั่นแหละ!!=[ ]=
แหมๆ จะเอ่ยปากช่วยสักนิดอ่ะ.. ไม่มี๊ ไม่มี.. อะไรมันถ่วงปากไว้หรอ?? ปากหนักจริ๊งงงง~~~
ตุบ..
"อื้ออ.. หยุดเดินทำไมไม่บอก.."เตรียดคาดโทษไว้เลยข้อหาหยุดเดินโดยไม่บอก=A=!
เพราะซาสึเกะหยุดเดินกระทันหัน... เอ๋?? ไม่ใช่นี่...ซาสึเกะเดินอยู่ข้างๆเรานี่หว่า= =!
แล้ว....
เราเดินชนใครง่ะ= =;;
"อยากตายหรือไงไอ้หนู"น้ำเสียงเข้มๆถามห้วนๆ
มายก๊อดดดดดดดดดดดดดดดดดด......... ดวงไอ้โตะคนนี้มันกำลังจะถึงฆาตใช่ม้ายยยยยยยยย!!! บอกที... บอกที๊~~~~~.........
"เอ่อ.. ผมขอโทษครับ"ผมรีบโค้งทันทีทันได้โดยไม่เงยหน้ามองคู่กรณีเลยด้วยซ้ำ
"เฮ้อออออออออ...... วันนี้ฉันอารมณ์ดี เอาเป็นว่าไปได้แล้วไป.."
"ขอบคุณครับ"โค้งอีกครั้งแล้วคว้ามือซาสึเกะชิ่งทันทีก่อนที่คู่กรณีผมจะเปลี่ยนใจ
"นายเหม่ออะไรนักหนาน่ะนารูโตะ??"ซาสึเกะถามน้ำเสียงจริงจัง จู่ๆก็จริงจังดูท่าจะเป็นเอามากแหะ- -^^
"เปล่านี่...ฉันแค่.."
"'คิดอะไรเพลินๆ'งั้นหรอ??" อ่า..มันรู้ทัน-.-
"ก็จริงๆนี่นา"
"เฮ้อออออ... มีหวังนายได้เปลี่ยนฐานะแน่ๆ"ซาสึเกะพูดแล้วส่ายหัวไปมา
"อะไร?? เป็นอะไร??"
"ก็จาก'คนใช้'...มาเป็น'สัตว์เลี้ยง'ไงล่ะ.."ซาสึเกะพูดแล้วยิ้มกรุ่มกริ่ม.... เอิ่มมมมมม... อันนี้ทำใจให้ปกติไม่ได้อ่ะ ก็ไม่เคยเห็นมันยิ้มอย่างงี้มาก่อน
"ว่าไงนะ!!"
"จะเอาแมวหรือหมาดีล่ะ? หรือจะเป็นกระต่ายดี?"
"หยุดนะ! ฉันเป็นคนนะ!"ผมว่า
"หึ.. ก็ไม่ต่างอะไรกับกระต่ายหรอกน่า..."ซาสึเกะพูดแล้วลูบหัวผมเบาๆ
"โอยยย.. งั้นฉันยอมเป็นทาสนายต่อไปเลยเอ้า!"
"ฮะๆๆ มันก็แหงอยู่แล้ว"ซาสึเกะพูดจบแล้วเดินเข้าร้านเสื้อผ้าเฉยเลย...
อ่ะ... เมื่อกี้.. เหมือนโดนหลอกให้พูดยังไง.. เฮ้ย!!
"หลอกกันนี่!!!"ผมพูดแล้วเดินตามเข้าไปในร้านซึ่งมีแต่เสื้อผ้าเนื้อดีๆ เท่าที่จำได้นี่มันร้านโปรดพ่อนี่นา.. พ่อผมเคยพามาที่นี่บ่อยๆ....แต่มันก็นานแล้วล่ะ-___-
"สวัสดีครับจะรับอะไรดีครับ?"ผู้จัดการร้านถึงกับออกมาต้อนรับด้วยตัวเองเชียวหรอเนี้ย.. แหมมม ทุ่มจริงๆ- -
"ขอเสื้อผ้าที่พอดีตัวกับเขาคนนี้"ซาสึเกะพูดแล้วชี้มาทางผม
"ครับๆ คุณหนูนารูโตะใช่มั้ยครับ?"
"อ่าครับ ผมนารูโตะ.."ผมตอบ...เราเคยรู้จักกันด้วยหรอวะครับ??
"คุณหนูจำผมไม่ได้หรอกครับ ก็ตอนนั้นน่ะคุณหนูเพิ่ง 5 ขวบเองนี่ครับ^^"
อ้อออออ.... ผมลืมไปแล้วนะนั่นว่ามันนานไปถึง 11 ปีแล้วน่ะ- -
"อ๋อหรอครับ"
"งั้นเดี๋ยวผมจะไปจัดการเรื่องชุดให้นะครับ"ผู้จัดการร้านพูดแล้วเดินหายไป
"นายจะซื้อชุดให้ฉันทำไม??"ผมถามซาสึเกะทันทีที่มีโอกาส
"แล้วนายจะใส่แต่ชุดเก่าๆของนายทำไม??" เฮ้ย!! เขารู้ได้ไงว่าผมมีแต่ชุดเก่าๆ ผมว่าผมออกจะแนบเนียน-.-
"ซื้อชุดใหม่ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่น่ะ??"ซาสึเกะถามกลับ
"ก็...เมื่อเดือนธันวาปีที่แล้วได้มั้ง.."
"- -^^ ฉันซื้อชุดใหม่ทุกเดือน" เออ.. แกมันรวย-*-(ได้ข่าวว่าแกก็รวย)
"แหมๆ ฉันทำแบบนายไม่ได้หรอก.. ก็พ่อแม่ฉันสอนฉันมาอย่างนี้นี่ว่าให้ประหยัดอ่ะ-0-"
"อย่างนายเขาเรียก'ขี้งก'"
"อ่อหรอ"
"-*-"ชักหน้ามุ่ยใส่อีกแล้ว...
"ครับ.. ไม่บอกไม่รู้เลยนะครับเจ้านายยยยยยย..."ผมลากเสียงยาวประชด
"ฮะๆๆ เจ้ากระต่ายขี้งกเอ๊ย!"ซาสึเกะพูดแล้วใช้มือดันหัวผมเบาๆ
ใครขี้งกกัน? เขาเรียกประหยัดต่างหากเล่าเว้ย!
แล้วฉันก็ไม่ใช่กระต่ายนะ!!!.>o<
_______________________________________________________________________________
เนื่องจาก... ปวดตาแล้ว..
ไม่ไหวจะเคลียร์ นี่ก็...ดึกแล้วอ่ะนะ
ฝานดีค่ะทุกท่าน^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น