[ Fic Naruto ] Bet love 31 Day : เดิมพันรักนายซัก 31 วัน

ลำดับตอนที่ #3 : 1 Day : ทาสรับใช้!!

 

_________________________________________________________________________________


1 July xxxx

.........

......

...




"อืมมมมม..."ผมครางก่อนจะบิดขี้เกียจไปมาบนเตียงก่อนจะผงกหัวขึ้นมาดูนาฬิกาที่หัวเตียง...


อ้าวววววววว...... นาฬิกาไปไหนวะ??

มันมีขาเดินไปได้หรือไง?



"ตื่นแล้วหรือไง? เจ้าทาสรับใช้"ซาสึเกะพูดเน้นคำหลังเสียงดังก่อนจะมองหน้าผม

"นาย? มาบ้านฉันได้ไง??"

"เจ้าบ้า! นี่มันบ้านฉันต่างหากล่ะโว้ยยยยยย!!" เอ้า! ได้ทีโวยใส่ใหญ่เลยนะ! ทีเมื่อวานอ่ะจ๋อย.. แหงดิทำมือผมพองซะขนาดนั้น-*-

"บ้านนาย... แสดงว่า......"ผมอ้าปากค้าง

"ใช่ เมื่อคืนนายนอนกับฉัน"เน้นทำด๋อยอาร๊ายยยยยยยยยยยยยยย???

"ห๊ะ!!??"ผมร้องออกมา..   โห...อยากจะเขียนคำว่า'ตกกะใจ'ตัวเท่าบ้าน ผมมาอยู่บ้านซาสึเกะได้ยังไงเนี้ย=*=

"ไม่ต้องมาหงมาหะอ่ะ ระลึกชาติซะที ว่านายมานอนบ้านฉันได้ยังไง"ซาสึเกะพูดแล้วเดินมานั่งข้างๆผม



อ่าาาา... ขอระลึกชาติแป๊บ...




โหมดระลึกชาติของนารูโตะ..


ย้อนไปเมื่อวาน...


'โหยยยยยย.. นายโกงอ่ะ'ผมพูดแล้วชี้หน้าซาสึเกะที่เล่นเกมส์ชนะผมขาดลอยไปถึง 3 ไฟท์

'เปล่า นายฝีมือไม่ถึงเองต่างหาก'ซาสึเกะแก้ตัว

'ว่าฉันห่วยหรือไง!!'

'นายมันก็ห่วยจริงๆนี่หว่า' เจ็บจี๊ดดดดดดดดดดด..... เลย=.= แทงใจดำโตะคนนี้จริงๆ

'โห... พูดงี้ต่อยกันเลยเหอะ!'

'ฉันไม่ทำคนเจ็บหรอกน่า'ซาสึเกะพูดแล้ววางมือไว้บนหัวของผม

'ก็นายเป็นคนทำฉันเองไม่ใช่หรือไงยังจะมีหน้ามาพูดอีก!!'ผมโวยแล้วปัดมือของเขาออก ก็มันจริงนี่! ผมเจ็บตัวก็เพราะเขา แพ้เกมส์ก็เพราะเขา(เกี่ยว?)

'หึ.. ยังไงข้อตกลงก็เปลี่ยนไม่ได้อยู่ดี เพราะฉันเป็นฝ่ายชนะ'

'จะเอาอะไรว่ามาสิ' น่าเบื่อจริง! นี่ผมจะแพ้เขาทุกเรื่องเลยหรือไงนะ??

'นายต้องมาเป็นทาสรับใช้ฉันเป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มเริ่มจากวันพรุ่งนี้เป็นต้นไป'ซาสึเกะเน้นน้ำเสียงเว้นกันไป

'อะไรนะ!!'

'อย่างที่พูดไป'

'แต่ว่า..!!'

'ไม่มีแต่นะนารูโตะ'

'ฮึ่ย! กะ..ก็ได้!!'ผมตอบตกลง ถึงแม้จะไม่อยากก็ตามก็อ่ะนะ ผมเป็นพวกพูดแล้วไม่คืนคำนี่นา-.-

'งั้นคืนนี้นายไปค้างบ้านฉันนะ'

'หา!'

'มีที่ไหนคนใช้กับเจ้านายอยู่คนล่ะบ้านกันน่ะ-*-'ซาสึเกะทำหน้ามุ่ย จริงของเขาแหะ

'กะ...ก็ได้'ผมตอบตกลงอย่างง่ายเพราะผมก็เคยไปค้างบ้านซาสึเกะตั้งหลายรอบแล้ว ครั้งนี้...ก็คงไม่เป็นไรมั้ง..

แต่ทำไมมันรู้สึกแปลกๆก็ไม่รู้- -^^

ไม่มีอะไรหรอกมั้ง...





จบโหมดระลึกชาติของนารูโตะ



อ๋อออออออออออออออออ..........(ถ้าบางอ้อทันที- -) จำได้ละ...


"ว่าไง?? จำได้หรือยัง?"ซาสึเกะถามก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้

"จำได้แล้ว.. แล้วก็เลิกเล่นแบบนั้นซะที"ผมพูดแล้วใช้มือดันหน้าเขาออกไป

"ก็ได้ ทำข้าวเช้าให้ฉันกินหน่อยสิ"

"หา!!"

"เมื่อไหร่นายจะเลิกตะโกนอย่างนั้นซะที- -;;"

"ก็คนมันตกใจอ่ะ-o-;;"ผมแก้ตัว เมื่อกี้ซาสึเกะบอกให้ผมทำอะไรนะ?? ทำข้าวเช้าเรอะ?? อย่าหวัง!

"ไม่เอาอ่ะ"ผมตอบ

"นารูโตะ...รู้ฐานะตัวเองหน่อยสิ"ซาสึเกะพูดเสียงเรียบ

"ฉันบอกว่าไม่ไง!!"เรื่องอะไรที่ผมจะต้องกลัวหมอนี่ล่ะ! ผม..ผม...มีสิทธิ์จะไม่ทำไม่ใช่หรอ??

"เฮ้อออออ... ต่อไปนี้นายจะต้องเรียกฉันว่า'เจ้านาย'"

"ว่าไงนะ!!"ผมตะโกนอีกรอบ   บอกสิ....บอกหน่อยว่าเพื่อนกันเค้าทำกันเยี่ยงนี้...TvT

"ก็นายเป็นทาสรับใช้ฉันนี่"

"แต่!!"

"ไม่มีแต่นะ...รู้ฐานะตัวเองซะทีสินารูโตะ"ซาสึเกะเน้นคำเดิม  แง่ห์ๆๆๆ- -+ จำไว้เลยซาสึเกะ! อย่าให้หมดเดือนนี้ไปนะฉันจะฆ่านาย! ฉันจะเก็บทั้งต้นทั้งดอกเลย!!!- -++

"ก็ได้! แต่รับประกันความปลอดภัยและความสะอาดของครัว!"ผมพูดกระแทกเสียงก่อนจะเด้งตัวออกจากเตียงหนานุ่มเดินลงไปที่ห้องครัวของบ้านซาสึเกะ


เอ้อ! ลืมบอกไปพ่อกับแม่ของซาสึเกะเป็นนักธุรกิจเกี่ยวกับพวกการท่องเที่ยวและสปาเลยต้องไปดูงานที่ต่างประเทศบ่อยๆ พี่อิทาจิพี่ชายของซาสึเกะก็ไปเรียนต่อเมืองนอก ทำให้ซาสึเกะอยู่บ้านคนเดียว เพราะงั้นผมก็เลยได้มาค้างบ้านเขาบ่อยๆ และนี่คือสิ่งที่ทำให้ผมรู้ทางบ้านเขาเป็นอย่างดีเลยทีเดียว ก็เลยทำให้ผมไม่หลงทาง..


เพราะบ้านซาสึเกะนั้น....ใหญ่มาก!



ใหญ่ถึงขั้นเรียกว่าคฤหาสน์สไตล์เรือนไม้ญี่ปุ่นได้เลย!



"เอาเป็นมื้อเช้าง่ายๆที่แม่เคยทำให้กินก็แล้วกัน"ผมพูดแล้วหยิบกระทะมาตั้งไฟให้กระทะร้อนก่อนจะเทน้ำมันลงไป


แป๊ะ!


ย้ากกกกกก!!~ น้ำมันกระเด็นโดนแขน=o= ทำไมตอนแม่ทำถึงไม่เห็นกระเด็นบ้างวะ=o=*


ผมรอให้น้ำมันเดือดโดยการเดินไปที่ตู้เย็นแล้วหยิบไข่ไก่ออกมาฟองนึงพร้อมกับแฮมและไส้กรอก

ผมจัดการเอาไส้กรอกเข้าไมโครเวฟตั้งเวลาไว้หนึ่งนาทีพอให้มันอุ่นแล้วหยิบขนมปังที่วางอยู่บนเคาเตอร์ไปใส่ที่ปิ้งขนมปังแล้วกดให้ขนมปังมันลงไปในตัวเครื่อง และต่อด้วยตอกไข่ไก่ใส่กระทะเมื่อน้ำมันเดือดเต็มที่...



ฉ่า~~..



เสียงของน้ำมันที่โดนใส่ไข่ลงไปดังฉ่า..ก่อนจะปล่อยกินหอมๆออกมา

"อื้ม! ของแบบนี้เราก็ยังทำได้แหะ"ผมพูดแล้วกลับไข่ในกระทะไปมา(ไข่ดาวเนี่ยปกติเขาใช้ไมโครเวฟอบใช่ป่ะ? อาบิขอแหวกแนวใช้กระทะทอดแทนละกัน^^ 55+)

พอไข่สุกได้เต็มที่ผมก็ตักมันขึ้นไปสะเด็ดน้ำมันในตะแกรงที่ผมเตรียมไว้ แล้วหย่อนแฮมลงไปทอดในน้ำมันสักสองสามชิ้น ปล่อยให้แฮมแช่น้ำมันไปก่อนผมก็ไปเอาไส้กรอกที่ผมเวฟมันไว้ออกมาจัดใส่จานพร้อมกับขนมปังปิ้งที่เด้งขึ้นมาพอดีผมก็หยิบมันใส่จานเล้กแล้วไปหยิบแยมมาจากตู้เย็น...

"อืมมมมมม...มีแต่แยมสตอเบอร์รี่หรอเนี้ย.. เอาก็เอา"ผมชั่งใจสักพักก่อนจะตักแยมสตอเบอร์รี่ไปป้ายบนขนมปังปิ้งแล้วเกลี่ยให้มันทั่วขนมปังทั้งแผ่น เอ๋...ว่าแต่เราลืมอ่ะไรวะ?



กลิ่นอะไรทะแม่งๆน่ะ=..=



โอ๊ะ!=..=!! แฮมที่อยู่ในกระทะ!!!




"อ๊าๆๆ!!"ผมร้องแล้วรีบตักแฮมขึ้นมาไว้บนตะแกรงสะเด็ดน้ำมัน

"ดีนะที่ไหม้แค่ขอบๆอ่ะ... คงไม่เป็นไรมั้ง"ผมพูดแล้วรีบจัดทุกอย่างใส่จานก่อนจะยกไปเสริฟซาสึเกะที่นั่งอยู่ในห้องอาหาร




"มาแล้วๆ"ผมพูดแล้ววางจานอาหารลงโต๊ะ

"นายทำอะไรมาให้ฉันกินน่ะ"ซาสึเกะถาม เอ๊ะ! รู้สึกเหมือน...กำลังจะงานเข้ารอบสองว่ะ..= =;;

"ก็มื้อเช้าไง"ผมพูด

"แฮม ไข่ดาว ไส้กรอกแล้วก็ขนมปังปิ้งเนี้ยนะ!" เอาแล้วไงตรู..

"ก็...ก็เออสิ นายจะกินอะไรอ่ะ??"

"เจ้านาย"

"ฮึ่ย! ก็เจ้านายจะรับประทานอะไรเป็นอาหารเช้าล่ะครับ"ผมกัดฟันพูด  จำไว้เลยซาสึเกะ!!

"ฉันมีอะไรอยากจะบอกนะนารูโตะ"

"ว่า?"

"มื้อเช้าของฉันต้องเป็นข้าวเท่านั้น!!"  



อ้าววววววววววววว........ แล้วกรุลงทุนทำให้น้ำมันกระเด็นใส่แขนกรุทำด๋อยอะไรเนี่ย!!!!T^T




"วะ..ว่าไงนะ!!=o="ผมถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง  ขะ...ข้าว!! ของอย่างงั้นไปสั่งคนรับใช้ให้มาทำเหอะ!(แล้วแกไม่ใช่คนรับใช้รึ?)

"หูตึงหรือไงหะนาย?"ซาสึกะชักสีหน้าใส่   เออๆๆ ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ! อย่าให้หมดเดือนนี้ๆ ไม่งั้นนายมีเฮแน่อุจิฮะ ซาสึเกะ!!>o<

"แต่ฉัน..ฉัน"ผมได้แต่พูดอ้ำๆอึ้งๆ โอยยยยยยยยยย... ทำไมลางสังเห่า! เอ้ย!! สังหรณ์เรามันถึงแม่นอย่างนี้นะนารูโตะ>[]<!

"เอาเถอะ นี่ก็ครั้งแรกฉันจะยอมทนกินๆไปก็ได้"ซาสึเกะพูดแล้วจิ้มแฮมขึ้นมากิน

"อื้ม.."ผมตอบแล้วนั่งลงอยู่ห่างๆ





ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา... ผมเพิ่งรู้ว่าหมอนี่เอาแต่ใจก็วันนี้แหละ...=^=

คนเรามันแต่ภายนอกกันไม่ได้เลยเนอะ.... แม้แต่คนที่เป็นเพื่อนกันมานานก็ยังดูไม่ออกเลย..




"นารูโตะ... นารูโตะ!!"ซาสึเกะเรียกชื่อผม

"หะ..หืม?"ผมที่เพิ่งหลุดจากห้วงความคิดขานตอบ

"เป็นอะไรหรือเปล่าฉันเรียกนายตั้งนายรอบ"ซาสึเกะถามด้วยสีหน้าเป็นห่วงหน่อยๆ เอ๋? ทำไมรู้สึกเมือนหมอนั่นห่วงเรามากกว่าเดิม? ....ไม่มีอะไรมั้ง สงสัยจะเห็นเราเหม่อมากไปหน่อยเลยห่วงก็ได้

"เปล่าๆ ฉันแค่คิดอะไรเพลินๆน่ะ^^"ผมตอบก่อนจะยิ้มหน่อยๆให้เขาแสดงให้เห็นว่าผมไม่เป็นอะไร

"ว่าแต่ข้าวเช้าไม่มีส่วนของนายหรือไง?"

"อ๋อ ไม่อ่ะ! ฉันทำมาให้นายคนเดียว"ผมตอบ ซาสึเกะส่ายหน้าไปมาด้วยสีหน้าละอาๆนิดๆ ก่อนจะส่งจานขนปังปิ้งที่ทาแยมสตอเบอร์รี่สีแดงสดมาให้ผม

"เอ๋?"

"กินเถอะ เดี๋ยวจะไม่แรง.. เพราะวันนี้ฉันคงจะใช้นายหนักน่าดู"ซาสึเกะพูดแล้วชักยิ้มออกมาให้เห็น เออๆ เอาเข้าไป! หว่านพืชหวังผล! จำไว้เลย!



_______________________________________________________________________________


หลังจากที่เผชิญฝุ่นมาเมื่อเย็นตอนถึงบ้าน(ที่บ้านเจาะกำแพงให้มันเชื่อมกันฝุ่นเครอะมากกกกก...)

ก็มานั่งปั่นฟิคต่อ(แค่กี่บรรทัดเอ๊ง!!)

และแล้วก็...บะบายค่ะ..