[ Fic Naruto ] I love You, Baby I'm not a Monster...

ลำดับตอนที่ #2 : :: Intro ::

____________________________________________________________________________

Intro
 

          ภายในห้องมืดทึ้มมีเพียงแค่แสงสว่างเดียวที่ส่องให้เห็นคือเทียนไขที่จุดอยู่ที่โต๊ะข้างหัวเตียง ส่องสว่างทำให้เห็นร่างบางในชุดยุคาตะซึ่งนอนอยู่ เรือนกายที่เคยเรียบเนียนสีน้ำผึ้ง บัดนี้กับช้ำจ้ำม่วงบ้าง แดงบ้างเป็นบางจุด ดวงตาที่สีเดียวกับท้องฟ้ามองจ้องกำแพงข้างหน้าอย่างเงียบๆ ก่อนเม็ดน้ำใสจะคลอหน่วยและไหลลงมา


          เมื่อไหร่เรื่องบ้าๆแบบนี้จะจบสักที


          ดวงตาปิดลงอย่างอ่อนล้ามือบางกำผ้าปูที่นอนแน่น ขยับกายเพียงนิดความเจ็บปวดของท่อนล่างก็แล่นขึ้นมาให้กายสะดุ้งเยือกเป็นครั้งๆไป



          แอ๊ด...


          เสียงเปิดประตูทำให้ร่างทั้งร่างสะดุ้งโหยงภาวนาไม่ให้คนที่เข้ามาในตอนนี้ไม่ใช่ร่างสูงที่ทำแบบนี้กับเขา ทำร้ายทั้งร่างกาย และจิตใจ


          "หม่าม๊า"เสียงเล็กใสทำให้ดวงตาสีฟ้าเปิดขึ้นอย่างดีใจ ก่อนมือบางจะพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียงที่นอนอยู่นั่น แล้วถลาลงพื้นไปสวมกอดเด็กชายที่เพิ่งวิ่งเข้ามาอย่างลืมความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับร่างกาย ริมฝีปากบางกดจูบลงบนแก้มขาวทั้งสองเบาๆอย่างคิดถึง น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่หยุด

          มีเพียงร่างเล็กตรงหน้านี่เท่านั้นทำให้เขายังมีกระจิตกระใจที่จะฮึดสู้มีชีวิตอยู่ต่อไป


          ใบหน้าขาวเล็กช่างละม้ายคล้ายคลึงคนเป็นพ่อยิ่งนัก อีกทั้งเส้นผมสีดำสนิทและติดว่าจะยกตัวตั้งขึ้นน้อยๆตรงด้านหลัง ดวงตาสีเดียวกันเส้นผม อีกทั้งความฉลาด ถอดแบบออกมาเหมือนกันหมด

          ยกเว้นนิสัยที่ออกจะมนุษย์สัมพันธ์ดีเช่นเขา แม้จะอายุเพียงแค่ 3 ขวบ แต่เด็กน้อยก็เข้าใจว่าอะไรผิดอะไรถูก ป้าซึนาเดะนี่สั่งสอนได้ดีจริงๆ

          "นัทสึกะหม่าม๊าคิดถึงหนูจังเลย หนูมาได้ยังไงน่ะ?"ร่างบางถามเด็กน้อยผู้เป็นบุตรชายอย่างสงสัยก่อนมือบางจะลูบหัวทุยเล็กๆนั่นอย่างรักใคร่เอ็นดู

          "นัทสึกะก็คิดถึงหม่าม๊า ที่มาได้เพราะปะป๊าให้เข้ามาหาหม่าม๊าครับ"

          "ปะป๊า?"

          "นายนี่เข้าใจสอนลูกให้เรียกพ่อกับแม่จริงๆเลยนะนารูโตะ"

          " !! "

          "ปะป๊า!"เด็กชายเรียกร่างสูงตรงหน้าก่อนจะวิ่งเข้าไปหา ร่างสูงทำเพียงแค่ยิ้มให้พร้อมกับลูบหัวเด็กชายเบาๆ แต่ร่างบางกับจ้องมองคนตรงหน้าตาเขม็งอย่างกับไม่ไว้ใจ

          "เหมือนฉันใช่มั้ยล่ะ 'ลูกของเรา' น่ะ"

          " 'ลูกของฉัน' ต่างหากละ"

          " 'ลูกของเรา' อย่าลืมสิว่าฉันเป็นพ่อเด็กนะ...นารูโตะ"

          "หึ คนอย่างนาย!...ไม่มีทางเป็นพ่อคนได้หรอกซาสึเกะ!!"





____________________________________________________________________________

The End!!

มาลงอินโทรให้ตามสัญญาค่า!~ 

เรื่องนี้ออกมาได้เพราะชนะผลโหวตอย่างที่บอกไปแล้วในหน้าบทความ

วันนี้มาลงอินโทรให้เป็นน้ำจิ้ม ก่อนจะไปนอน(โอ้ว...ดึกแล้ว~)

ตอนที่หนึ่งคงอีกสักพักจะตามมาฮะๆๆ อ่า...เอาเป็นว่า!

ฟินหรือค้างกับอินโทรไปก่อนละกันนะจ้ะ บายบีจ้า^^