[ Fic Naruto ] Bet love 31 Day : เดิมพันรักนายซัก 31 วัน

ลำดับตอนที่ #17 : 14 Day : Happy Birthday To You... 1

  



_____________________________________________________________________________________


23 July xxxx


...............


......

..



"เฮ้.. นารูโตะ.."เสียงทุ้มเรียกเบาๆพร้อมกับเขย่าร่างที่กำลังนอนอย่างสบายเบาๆ

"อื้อ.."คนที่นอนอยู่ครางเบาๆก่อนจะขยับพลิตัวนอนจะแคงหนีมือที่เขย่าตัวเขาอยู่

"ตื่นได้แล้วน่า"

"ขออีกห้านาทีนะ.."

"ฉันจะนับหนึ่งถึงห้านะ ไม่งั้น.."

"..."

"หนึ่ง"

"..."

"สอง"

"..."

"ถึงห้าเมื่อไหร่ฉันจะกดนาย.. สามสี่ห้า!"

"แว้กกกกกกกก!!! อย่านะ!!"ผมพูดแล้วลุกขึ้นมาเอามือยันหน้าซาสึเกะก่อนที่เขาจะเข้ามาทำอย่างที่เขาว่าจริงๆ ไอ้บ้า! อย่าเล่นงี้ดิวะ ....มันเสียวสันหลังวาบเลยนะเว้ย!

"หึ..ก็นายไม่ยอมตื่นนี่นา ก็...คิดว่าจะลงโทษ"ซาสึเกะพูดแล้วยื่หน้าเข้ามาใกล้อีก

"ไม่เอ๊า!!!~~"

"น่าๆ"

"ไม่ต้องมาน่าๆ มันไม่เมือนกับจูบ!"ผมพูด อ้ากกกกกก!!! แล้วจะพูดขึ้นมาให้ตัวเองอายทำไมละวะ!!

"แสดงว่าจูบได้สินะ"ซาสึเกะว่าแล้วยื่นหน้าข้ามาใกล้อีกครั้งจนจมูกของเราสองคนชนกัน

"ไม่เอา! แบบไหนก็ไม่เอาทั้งนั้น"




ก๊อกๆๆ



"ทั้งสองคนลงไปกินข้าวเช้าได้แล้วนะ"เสียงพ่อพูดทำให้ซาสึเกะเผลอผมก็เลยสบโอกาสผลักเขาออกไปก่อนจะตอบ

"ครับ จะลงไปเดี๋ยวนี้" ผมลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินไปที่ประตูห้องก็โดนซาสึเกะดึงแแขนไว้

"นี่.. นี่มันยังเช้าอยู่เลยน..อุ๊บ!"ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบซาสึเกะก็เข้ามาประกบปากผมทันที ยิ่งจูบนานเท่าไหร่ผมก็ยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองจะหมดแรงและก็หายใจไม่ออก

"อื้ออออ.."ผมร้องท้วงเบาๆประมาณว่า 'ฉันหายใจไม่ออก'

"ฮ่า.."ซาสึเกะถอนริมฝีปากออกก่อนจะใช้มือของตัวเองดึงคอเสื้อผมลงจนเปิดไปถึงไหล่!!

"ซาสึ!...จะทำบ้าอะไรน่ะ!!"ผมถามก่อนจะพยายามผลักเขาออกไปแต่ก็ไม่ได้ผล

"มัดจำไง"ซาสึเกะตอบก่อนจะก้มลงไปที่ซอกคอของผม ผมรู้สึกถึงริมฝีปากอุ่นที่ประทับลงมาบนต้นคอก่อนจะเม้มและดูดแรงๆ

"ซาสึเกะหยุดนะ"ผมเริ่มใช่มือของตัวเองจิกไปที่หัวเขาแรงๆ ไอ้บ้า...สติฉันจะเตลิดไปหมดแล้วนะเว้ย!

"นายเป็นพวกมาโซคิสก็ไม่บอกนะเนี่ย"ซาสึเกะเอ่ยแซวก่อนจะใช้ลิ้นเลียที่รอยแดงๆที่เขาทำไว้

"ออกไปนะเว้ย มันขยะแขยง!!"พอผมพูดออกไปอย่างนั้น...ซาสึเกะก็หยุดการกระทำทุกอย่างก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาผม แต่กลายเป็นผมซะเองที่ต้องหลบสายตา

"ตอนนี้นายอาจจะพูดแบบนี้.."

"..."

"แต่คืนนี้นายอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้"ซาสึเกะพูดก่อนจะเดินออกไปจากห้องของผม

ดูมันพูดดิ...

มันพูดเอาแต่ได้ฝ่ายเดียวเลยอ่ะ

แล้วผมคนนี้จะทำยังไงดีอ่ะ?

ตายๆๆๆ โตะคนนี้จะรอดมั้ยวะเนี่ย(_ _^) โอยยย... ไม่อยากจะคิด!


ผมเดินออกมาจากห้องนอนของตัวเองก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำปิดประตูลงกลอน... ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องระแวงถึงกับลงกลอนก็ไม่รู้- -^ แต่มือมันไปเองอ่ะ... ช่างมันเหอะ

ผมดึงคอเสื้อออกก่อนจะมองรอยแดงๆที่ต้นคอจากเงาของกระจกที่สะท้อนออกมา แดงจ้ำเลยอ่ะ.. ถ้าคนอื่นเห็นเขาจะคิดยังไงวะเนี่ย... ผมเปิดกระจกออกมา(เคยเห็นป่ะที่เป็นตู้แล้วด้านหน้าเป็นกระจกเงาเหมือนในหนังอ่ะค่ะแบบนั้นแหละ)ก่อนจะหยิบพลาสเตอร์ยามาแปะปิดรอยแดงนั่นไว้ แอบขอบคุณหมอนั่นเล็กๆ...ย้ำ!...เล็กๆ ขอบคุณที่ไม่ทำมันสูงมากไปกว่านี้เพราะมันจะสังเกตุเห็นได้ง่ายอ่ะดิ!

หึ! แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่โกรธนี่นะ!





"ลงมาซะทีนะ ปาท่องโก๋กับโอวัลตินจะเย็นหมดแล้วเนี่ยเห็นมั้ย?"พ่อผมบ่นพลางชี้ไปที่แก้วโอวัลตินและจานใส่ปาท่องโก๋ที่วางอยู่บนโต๊ะ เฮ้ย! แล้วทำไมต้องโอวัลตินวะ?

"ฉันไม่ชอบกาแฟ"ซาสึเกะพูดหน้าตายก่อนจะยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม ถ้าไม่ชอบ...


แล้วที่แกดื่มนั่นมันอะไร? โอเลี้ยงหรือไง๊???


*****************************************************************************

มาแต่งต่อให้แล้วนะคะ ...เอ่อ..แต่งก็แต่งง่ะT^T(<<< ไหงทำหน้าอย่างนั้น?) คือยังม่ะได้เตรียมใจ..

การจะแต่งฉากนั้น...มันต้องรวบรวมความกล้า..เฮ้ออออ... แล้วก็ความหื่น(?) คือ...คงไม่มีไรท์เตอร์คนไหนแต่งฉากนั้นโดยที่ไม่มีความรู้สึกนี้หรอกจริงม่ะ(เอ๋? หรือมีหว่า?) 


*****************************************************************************


"เออใช่! วันนี้วันเกิดซาสึเกะนี่นา"พ่อผมพูดแล้วเอากำปั้นทุบมือ... ห๊า!!! ว่าไงนะ?? วะ..วะ...วันเกิดซาสึเกะงั้นหรอ?????(เควซชั่นมาร์คเยอะๆไปเลย!) อ๊า! ยังไม่ได้เตรียมของขวัญให้มันเลยอ่ะ!

เอ๊ะ! คิดดูดีๆ...ทำไมตรูต้องให้มันด้วยฟร่ะ- -^

เออ...สงสัยตัวเองวุ้ย!

"แฮปปี้เบิร์ทเดย์นะซาสึเกะขอให้มีความสุขมากๆล่ะ แต่อายุมากขึ้นอีกปีซะแล้ว~"

"คุณอาก็พูดซะอย่างกับผมอายุพอๆกับคุณอางั้นแหละ- -^^"ซาสึเกะตอกกลับ เหอๆๆ มันก็จริงของเขาอ่ะนะ

"ถึงอาจะอายุเยอะแล้วอาก็ยังเบบี้เฟซอยู่น้า~ ไม่เหมือนฟุงาคุหรอก-A-" อันนั้นก็จริงของพ่อเขา- -^ 

"คร้าบๆ เอาเถอะ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะครับ ผมคงจะได้มีความสุขมากๆเร็วๆนี้แหละครับ"ซาสึเกะพูดแล้วมองมาทางผม อารายๆ อารายของเอ็ง มามองตรูอย่างนี้มาต่อยกันเลยเถอะ พูดก็พูด....ตอนนี้ผมเสียวสันหลังชะมัดเลยว่ะ= =

"โอ๊ะ! มีวันเกิดก็ต้องมีงานเลี้ยงน่ะสิ! เราไปเที่ยวกันให้สุดเหวี่ยงกันเลนเถอะนะ!^o^"มีแต่พ่อผมที่เริงร่า.. แต่ผมกลับเริงร่าเฮฮาปาจิงโกะไม่ออกเลยให้ตายสิ

"ไม่อาวอ่ะ.. ใครจะไปก็ไปเหอะผมขี้เกียจจจจ..."ผมพูดแล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะ

"ขี้เกียจแต่เช้าเลยนะ เออใช่.. แล้วที่คอลูกไปโดนอะไรมาน่ะถึงได้แปะพลาสเตอร์ไว้"พ่อผมพูดพลางเอานิ้วมาจิ้มที่พลาสเตอร์ที่แปะอยู่ที่ต้นคอ อ้ากกกกกกกกก!!!

"คือว่า!!....เอ่อ....ยุงมันกัดอ่ะครับ^^;;"

"เหรอ... ดูท่ายุงจะตัวใหญ่มากเลยนะถึงกับแปะพลาสเตอร์เชียว"

"ก็..ก็...ผมกลัวมันอักเสบ.. เลยๆ..แปะไว้แหะๆๆ^^;;"ผมพูดแล้วยิ้มแห้งๆให้พ่อตัวเอง ขอล่ะพ่อ! อย่าถามมากไปกว่านี้เลยนะ อย่างเช่นไป 'ทำอะไรให้ยุงมันกัดเข้าให้อ่ะ'  ไม่งั้นผมจะตอบจริงๆเลยว่า 'ยุงมันบอกว่ามัดจำไว้ก่อน ส่วนมัดจำเรื่องอะไนพ่อไปถามยุงแถวนี้มันเอาเองก็แล้วกัน!'

"โอเค.. งั้นก็แล้วไปนึกว่าโดนใครที่ไหนดูดคอมาซะอีก" อะโห่! จะบอกว่าที่พ่อพูดมาเมื่อกี้มันถูกเผงเลยอ่ะสิครับ!

"หึ.."ซาสึเกะที่ฟังอยู่ก็หัวเราะเบาๆพร้อมกับใช้นิ้วจิ้มที่ต้นคอตัวเองเหมือนกับล้อเลียนผม ไอ้บ้า!! อยากจะด่าแล้วพูดตอบมันกลับว่า 'ไม่ต้องมาล้อเลยมันก็ฝีมือเอ็งไม่ใช่หรอ!?' ชะมัด! ถ้าไม่ติดว่าพ่อยังอยู่ตรงนี้อ่ะนะ แล้วผมคงไม่หยุดแค่ด่า คงจะจิกหัวมันโขกกับพื้นไปด้วยละมั้ง

"ถ้างั้นเราไปห้างกันเถอะเนอะ จะได้ไปซื้อเค้กด้วยไง"พ่อผมพูด

"ตะ.."ผมกำลังเตรียมค้านเลยว่าไอ้เกะมันโตเกินจะกินเค้กแล้ว

"ดีเลยครับ!"แต่ให้ตายเถอะ! จู่ๆไอ้เกะกลับชิงพูดก่อนผมซะงั้นอ่ะ!

"งั้นทั้งสองคนก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวก็แล้วกัน แล้วมาเจอกันที่ห้องรับแขก"พ่อผมพูดสั่งการเสร็จสรรพ แต่พ่อลืมไปอ่ะเปล่า? บ้านเรามันมีสามนอน สองน้ำนะครับ! มันก็ต้องมีคนนึงที่ต้องรออ่ะดิ!

"พ่อครับ บ้านเราสามนอน สองน้ำนะพ่อลืมไปแล้วหรอ?"ผมพูด

"งั้นเราก็อาบด้วยกันดิไม่เห็นยาก"ซาสึเกะเสนอขึ้นมา... เฮ้ย!!! เอ็งน่ะเงียบไปเลย! พ่ออย่าเห็นดีเห็นงามกะมันไม่งั้นผมโกรธพ่อจริงๆด้วย!

"อืมมมม... งั้นลูกไปอาบก่อนก็ได้ พ่อจะไปโทรศัพท์จัดการอะไรนิดหน่อยน่ะ"พ่อมผมพูด เย้!!! พ่อไม่อยากให้ผมโกรธใช่ม้าล่ะ? ฮ่าๆๆๆ(เพ้อแระเอ็ง- -^ พ่อแกไปโทรศัพท์จัดการธุระก่อนต่างหาก!) พอพ่อพูดจบพ่อเขาก็เดินออกไปจากห้องครัวทันที ทำให้ซาสึเกะลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินเข้ามาหาผมก่อนจะกระซิบเบาๆ

"ถึงตอนนี้จะรอด... แต่ตอนกลางคืนฉันจะไม่ปล่อยให้นายรอดไปเด็ดขาด"



โอ้วววววว!!!!! มายแบล็คเวอร์จิ้นช้านนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!

วาย? วาย อิส มี??? ทามมายต้องเป็นตรูด้วยว้า~~~~~~T^T



ไม่อยากพูดเท่าไหร่....

แต่ตอนนี้ผมเกลียดมัน.. มากด้วย ก็ไม่ได้อะไรมากมาย แต่ไม่ชอบที่มันมาทำแบบนี้ด้วย...มันรู้สึกแปลกๆ ราวกับมันจะไม่เหมือนเดิม แต่ถ้าถามว่าผมชอบมันมั้ย?... ก็คงจะตอบได้ว่านิดๆมั้ง มันเป็นคนดี...มั้ง ผมไม่รู้หรอก..ในสายตาคนอื่นน่ะ สำหรับผมหรอ? มันดีนิดๆ บางครั้งก็ชั่ว ช่ายยยยยย....รู้สึกว่าตอนนี้ก็คงจะเป็นอย่างนั้น มีเรื่องให้คิดมากมาย แต่พอเถอะ! ปล่อยมันไปเถอะเนอะ ถ้ามันทำอะไรผมจริงๆ....ไว้ค่อยยันโครมมันทีหลังละกันเนอะ- -(แกจะให้เขาทำ...ก่อนว่างั้น?)




หลังจากอาบน้ำกันเสร็จทั้งหมด



ผมเดินไปหาพลาสเตอร์อันใหม่มาเปลี่อนก่อนจะไปนั่งรอพ่ออาบน้ำอยู่ที่ห้องรับแขกมือพลางกดรีโมททีวีหารายการอะไรที่น่าสนใจดูฆ่าเวลาบวกกับเช็ดผมที่เปียกนี่อยู่ด้วย พ่อช้าชะมัดเลยแหะ ทีวีนี่ก็ไม่มีอะไรดูเลยแหะ


'มาดูดวงของชาวราศีตุลย์กันบ้างดีกว่าค่ะ'


หือ? ดูดวงงั้นหรอ... ลองดูก่อนก็ได้


'ช่วงนี้นะคะ ชาวราศีตุลย์มีอะไรให้คิดเยอะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชีวิตประจำวัน เพื่อน คนรัก ทำให้ตัดสินใจอะไรลำบากและทำให้มีเรื่องที่ค้างคาใจ'

อื้อ... เกือบตรง...

'ส่วนเรื่องการเงินนะคะ ช่วงนี้รายรับกับรายจ่ายไม่สมดุลกันเท่าไหร่ มีแนวโน้มว่าจะ...บลาๆๆๆ'


พอเรื่องเงินมาผมไม่สนใจทันที คือ...เรื่องกะตังค์อ่ะนะไม่เคยขาดมืออ่ะครับ ฟังไปก็รกหูเปล่าอ่ะนะ


'มาถึงเรื่องความรักกันบ้างดีกว่าค่ะ'

หือ!! เรื่องนี้แหละหูผึ่งเลยครับท่าน!

'สำหรับคนโสดนะคะ ความรักของคุณจะเริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆจากคนรอบข้างจนกลายเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ... ต่างฝ่ายยังต่างปากแข็งไม่กล้าพูดความในใจออกมา แต่ขอแนะนำให้รีบๆพูดออกมาเถอะค่ะ ก่อนที่จะไม่ได้พูดหรือเสียเขาไป และ...สำหรับคนที่มีคู่แล้วนะคะ...บลาๆๆๆ'


ปี๊บ


ผมใช้รีโมทกดปิดทีวีทันที

พอเลย พอๆๆ ให้รีบพูด? ฝันเหอะ! ถ้าจะให้ผมพูดละก็...หมอนั้นต้องพูดออกมาก่อนเหอะ! ส่วนก่อนจะเสียเขาไปนี่มันอะไร? หมายถึงว่าซาสึเกะจะมีอันเป็นไปหรอ?(แกแช่งว่าที่สามีแกในอนาคตได้ยังไงวะโตะ) หรือยังไง? วู้! งงจริงๆ

"มาแล้วจ้า~ รอกันนานมั้ย? อ้าว? ซาสึเกะล่ะ?"พ่อผมถามเมื่อไม่เห็ซาสึเกะออกมารอทั้งๆที่น่าจะเสร็จก่อนแล้ว

"ไม่รู้ดิครับ คงจะอยู่ในห้องมั้ง หมอนี่ก็งี้แหละฮะ ชอบทำให้คนอื่นเขารอ"ได้ทีต้องเหน็บฮ่าๆๆๆ

"บ่นไรหะ"พูดปุ๊บมาปั๊บเลยแหะ ตายยากจริงๆ

"มากันครบแล้วก็ไปกันเถอะ"พ่อผมพูดแล้วเดินนำออกจากบ้านไปขึ้นรถคันงามที่ราคาเหยียบล้าน= =;! ที่จอดอยู่ในโรงรถของบ้าน แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องซื้อมาราคาเหยียบล้านก็ไม่เข้าใจ? ปกติพ่อผมก็ไม่ค่อยได้ใช้อยู่แล้วนี่นะ ก็ไปต่างประเทศบ่อยนี่นา




ณ ห้างโคโนฮะเซ็นเตอร์



"คนเยอะเหมือนกันนาเนี่ย"พ่อผมพูด

"นั่นสิฮะ"ผมเสริม อา....ถ้าหลงละซวยเลยนะเนี่ย วันนี้มันเป็นวันลดกระหน่ำต้อนรับหน้าฝนหรือไงวะ?(แต่แปลกที่ฝนไม่ยักกะตก)


หมับ


แต่ก็ต้องหลุดจากความคิดเมื่อซาสึเกะเอามือผมไปจับเฉยเลย- -.... มันด้านที่จับมือผมหรือผมด้านที่ให้มันจับต่อไปช่วยตอบที?

"ปล่อยนะเว้ย เดี๋ยวพ่อฉันเห็น"ผมพูดเบาๆแล้วชี้ไปที่พ่อที่เดินนำเราสองคนอยู่

"ไม่เอาเดี๋ยวหลง"ซาสึเกะตอบเสียงเบาทำให้ราได้ยินกันแค่สองคน

"ฉันโตแล้ว ไม่หลงง่ายๆหรอก!"

"จะโตแล้วหรือยัง ยังไง๊ยังไงระดับสมองนายมันก็เท่าเดิมนั่นแหละจับมือกันไว้น่ะดีแล้ว" เจ็บอ่ะT^T มันว่าผมแร๊งแรงอ่ะT^T


และแล้ว....ผมก็ยอมปล่อยให้มันจับมือผมอยู่แบบนั้นจนเดินมาถงแผนกเบเกอร์รี่- -

"ซาสึเกะชอบเค้กแบบไหนล่ะ? แล้วชอบกินรสอะไรหรอ?"เมื่อพ่อหันมาทางผมกับวาสึเกะก็รีบสะบัดมืออกจากกันทันที

"อา...แบบไหนก็ได้ครับ ส่วนรสนั้น...ผมกินได้ทุกรส"ซาสึเกะตอบ

"อืมมมม... เอารสวนิลาไปก็แล้วกัน ให้เขาเขียนข้อความบนเค้กด้วยดีกว่า"พ่อผมพูดเองเออเองเสร็จสรรพก็เดินไปสั่งเค้กกับพนักงานพร้อมกับให้เขาเขียนข้อความบนหน้าเค้กด้วย

ให้ตายดิ... งานวันเกิดลูกตัวเองก็ไม่ใช่... ไหงถึงต้องทำโอเว่อร์แบบนั้นด้วยก็ไม่รู้


"จริงๆแล้วฉันก็มีรสที่ชอบอยู่เหมือนกันนะ"ซาสึเกะพูดออกมา

"นายชอบรสอะไรทำไมไม่บอกพ่อฉันไปล่ะ"ผมถาม

"บอกไปเขาก็ไม่มีให้หรอก รสนี้น่ะ...มัน'หายาก'นะ"

"แล้วมันรสอะไรล่ะ?" รสอะไรวะ? ที่ว่ามันหายากเนี่ย รสอะโวคาโด้เรอะ? หรือๆรสไข่ปลาคาร์เวียร์ หรือรสบัวหิมะ??(มันมีด้วยเรอะ??)

"ก็....รส'ตัวนาย'ไงล่ะ"

"..." ห๊ะ!!! หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!O//[]///O


เอ็งมาเสี่ยวอะไรตอนนี้วะ!!! หัดดูรอบๆตัวบ้างดิ! ถ้าใครเขาได้ยินเข้าแล้วอะไรมันจะเกิดขึ้น!!!


"มาแล้วๆ อ๊ะ! โตะหน้าแดงทำไมหรอลูก??"พ่อที่สั่งของเสร็จแล้วเดินเข้ามาถาม อะไรนะ? ผมหน้าแดงงั้นหรอ???

"เอ่อ..อากาศคงร้อนมั้งครับ"ผมพูดแล้วเอามือจับหน้าตัวเอง





และแล้วเราก็เดินห้างกันจนเย็น...

แต่ของที่ได้กลับมานั้นมีเพียงแค่เค้กก้อนเดียว...

เยี่ยมมาก- -... นั่งรถราคาเป็นล้านไปห้างเดินเป็นชั่วโมง(บวกกินข้าวกลางวันด้วย)กลับมาได้เค้กก้อนเดียว...

คุ้มจริงๆ



Rrrrrrrrrrrrrr.......(ริงโทนโบราณมาอีกแระ- -^)


"ฮัลโหลครับ อืมมม... เดี๋ยวนี้หรอครับ... อ่า..ว่างครับ แล้วเดี๋ยวเจอกัน"พ่อผมพูดแล้ววางสายก่อนจะเอาโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางกงไปเหมือนเดิม

"มีอะไรหรือเปล่าฮะ?"ผมถาม

"เฮ้ออออ... คือ..ผู้กำกับหนังน่ะ...เขาเรียกพ่อไปประชุมด่วนเรื่องบทหนังนั่นแหละ เฮ้ออออ... มีปัญหากันที่บทหนังก็ให้คนเขียนบทกับคนประพันธ์ไปแก้ดิวะ ไม่ใช่ให้นักแสดงไปแก้ เกลียดจริงๆเลยอีแบบนี้"นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นพ่อผมพูดแบบนี้.. แบบประมาว่าหน่ายเต็มทีกับเรื่องแบบนี้ ก็นะ..มันจริงอย่างพ่อว่า แต่มันก็คงมีเหตุผลอย่างอื่นด้สยละมั้งไม่งั้นเขาคงไม่เรียกไปหรอก

"งั้นโตะก็เข้าบ้านไปก่อนก็แล้วกัน กินเค้กกันไปก่อนก็ได้นะ ไม่แน่คืนพ่ออาจไม่ได้กลับบ้านT^T"พ่อพูดต่อก่อนจะ่งถุงที่ใส่กล่องเค้กให้ผมถือ

"หา" ถ้าพ่อไม่ได้กลับบ้าน... ลูกพ่อจะเหลือมั้ยเนี่ย???

"กินเค้กให้อร่อยนะพ่อไปล่ะT-T"พ่อผมพูดแล้วเดินย้อนกลับไปที่รถก่อนจะสตาทแล้วขับมันออกไป

ง่า... อย่างนี้ก็...

"เหลือแค่เราสองคนแล้วสิ.."เฮือก!!! ตูกำลังนึกถึงคำนั้นพอดีเลยอ่ะTAT

"อย่าเพิ่งมาเสี่ยวตอนนี้ได้ป่ะ เข้าบ้านก่อนดิวะ"ผมพูดพยายามยืดเยื้อเวลาออกไปก่อนจะไขประตูเข้าบ้าน

"โอเค"



"จะให้เลือกกินเค้กก่อนหรือจะ.."

"กินเค้ก!"

"ฉันยังพูดไม่ทันจบเลยนะ ทำไมถึงรีบตัดสินใจนักล่ะ?"ซาสึเกะถามพลางมองมาที่ผม ก็เพื่อยืดเวลาไงล่ะ! ฉันยังไม่พร้อม! ทั้งกาย! และใจเลยโว้ย!

"งั้นก็...กินละนะครับ"ซาสึเกะพูดแล้วเปิดกล่องเค้กออกมาก่อนจะใช้มือควักเค้กจนเละ

"เฮ้! อุบ!!"เสียงของผมหายไปเพราะซาสึเกะเอาเค้กที่เขาควักออกมายัด ย้ำ! ยัดเข้าปากปาก

"อุก"

"ปากเลอะหมดแล้วนะ"ซาสึเกะพูดแล้วเชยคางให้ผมเงยหน้าขึ้นก่อนจะใช้ลิ้นเลียตรงที่เลอะครีมเค้กจนสะอาด ก่อนที่ลิ้นอุ่นๆนั้นจะบุกรุกเข้ามาในปากผม



"อื้อ!!"มือเล็กๆทั้งทึ้งทั้งดึงทั้งดันทั้งทุบตีแต่ก็ไม่เป็นผลอะไร ลิ้นอุ่นรุกเข้าไปในโพรงปากแล้วควานชิ้มแค้กที่อยู่ในโพรงปากของร่างเล็ก รสชาติหวานจากรสวนิลาทำให้จูบนี้หวานอร่อยยิ่งขึ้น แต่ซาสึเกะก็ต้องหยุดจูบอันแสนหวานไว้แค่นั้นเมื่อนารูโตะรัวทุบอกเขาแรงๆแสดงให้รู้ถึงจะขาดใจตายอยู่แล้เขาเลยจำต้องถอนจูบออกมาก่อนที่ร่างเล็กจะขาดใจตายซะก่อน

"ฮ่า..."ส่วนนารูโตะที่เพิ่งหลุดจาอ้อมกอดนั่นก็รีบหายใจโกยออซิเจนเข้าปอดทันทีก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าโกรธ

"บ้านนายเขากินเค้กกันอย่างนี้หรือไงวะ"

"ฉันก็กินในแบบของฉันไงมันผิดตรงไหน"






_________________________________________________________________________________________

The End!!

อา...อย่าโกรธนะ... คือ...อาบิว่าจะไว้ตอนหน้าอ่ะ T^T

แต่งไปแต่งมาเนื้อเรื่องดันเยอะเกินที่จะใส่ในตอนนึงซะได้

อย่างเพิ่งโกรธกันนะT^T อย่าเพิ่งฆ่าหรือสาปส่งกันด้วย สัญญาว่าจะแต่งฉากนั้นให้จริงๆ

แต่ขอเป็นตอนหน้านะคะ

ส่วนตอนนี้บายบีค่ะ^^;;(เผ่นอย่างรวดเร็ว)