ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : :: Oh oh...Chapter 4::
___________________________________________________________________________________
Oh oh...Chapter 4
เริ่มงานวันแรก
เริ่มงานวันแรก
เวลาเลิกเรียน
เมื่อผมย่างกรายเหยียบเท้ามาถึงหน้าประตูโรงเรียนปุ๊บจู่ๆก็มีรถเบนซ์คันงามคันเดียวกับเมื่อวานพร้อมกับคุณสารถีในชุดสูทที่ยืนอยู่ข้างๆรถพร้อมกับพูดว่า
“คุณชายใหญ่บอกให้ผมมารับคุณทุกเย็นเพื่อไปดูแลคุณชายเล็กครับ เพราะช่วงนี้คุณชายใหญ่จะเลิกเรียนช้า ผมว่าเราเริ่มจะเสียเวลาแล้วรีบขึ้นรถเถอะครับ”
ครับๆ ไม่ต้องทำหน้าเหี้ยมใส่ผมคนนี้ก็ได้ กลัวแล้วครับ กลัวแล้วครับ
ณ โคตรบ้านอุจิฮะ
คุณสารถีหน้าเหี้ยมจัดการ(ถีบ)ส่งผมลงหน้าประตูบ้าน ก่อนจะเจอกับเมดที่โค้งรับ 90 องศาทั้งๆที่ผมมาคนเดียวไม่ได้มากับเจ้านายเขาหรือผมมีฐานะสูงกว่าเขาแม้แต่นิด ผมเลยลองถามดู
“นี่ๆทำไมพวกคุณต้องโค้งให้ผมด้วยล่ะ? ผมไม่ใช่เจ้านายคุณซะหน่อย”
และคำตอบที่ผมได้รับคือ...
“ไม่ได้หรอกค่ะ คุณคือแขกของคุณชายใหญ่ และเป็นผู้ที่จะมาดูแลคุณชายเล็ก พวกเราต้องให้เกียรติค่ะ” พูดจบคุณเธอก็คว้าจาคอปมือสอง(ที่ตอนนี้มันเงาวิ้งจนจะสะท้อนหนังหน้าผมได้ละ สงสัยพวกเมดพวกนี้เขาคงเอาไปขัดจนเงาเหมือนของมือหนึ่ง)ของผมไปเก็บเหมือนเมื่อวาน
เอิ่ม...เพื่ออะไรครับ ผมก็หนึ่งสมองสองมือเหมือนพวกคุณอ่ะคร้าบ ไม่ต้องให้เกียรติกันขนาดนั้นจนเว่อร์โคตรๆก็ได้
“ตอนนี้คุณชายเล็กอยู่ในห้องสมุดค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะนำทางไปให้นะคะ”เมดคนที่ตอบคำถามผมเมื่อกี้พูดก่อนจะเดินนำให้ผมเดินตามเข้าไปในเขาวงกตในตัวโคตรบ้าน แม่เจ้า! ลึกลับซับซ้อนไปไหน? ทางเดินก็ทอดยาวไปในเส้นทางมืดตรงหน้า แปลกใจจริงๆมองเห็นกันหรือไงนะ?
เอ๊ะ หรือจะมีตาทิพย์กันหว่า?
เว่อร์ละไอ้โตะ เลิกเพ้อแล้วเดินๆตามเขาไปเถอะน่า
และแล้วเธอก็พาผมมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องๆหนึ่งครับ
“ถึงแล้วค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ”เธอหันมาพูดกับผมก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้ผมอยู่คนเดียวกับประตูสู่ขุมนรกเกเฮน่า(บลูมาจากไหนละนี่- -^)
ผมทำใจกล้าก่อนจะบิดประตูเข้าไปก่อนจะเอนตัวหลบวัตถุบางสิ่งที่กำลังเฉียวหน้าไปเยี่ยงเดอะ เมทริก ซึ่งมันลอยไปกระทบกำแพงข้างหลังผม ผมจึงได้รู้ว่ามันคือกระดาษขยำปั้นเป็นก้อน
“ตายแล้วคุณซาสึเกะ อย่าทำอย่างนี้สิคะ”น้ำเสียงของผู้หญิงห้ามทำให้รู้ว่าฝีมือคนที่ทำนี่ไม่ใช่ใคร
...เจ้าเด็กนรกแตกนั่นเอง!
“นายเองเรอะเจ้ากุ้งหัวเหลือง ก็ว่า...เมดพูดอะไรกับใครอยู่หน้าประตู”เด็กคนนั้นพูดก่อนจะทำลอยหน้าลอยตาเป็นไม่รู้เรื่อง
“เจ้าเด็กไร้มารยาท! ถ้าเกิดฉันหลบไม่ทันทำไงห๊ะ”ผมเด้งตัวขึ้นมาก่อนจะว่าเขา
“สกิลการหลบหลีกเยี่ยมนี่นาถึงหลบลูกชู้ตของฉันได้”
“ฮึ่ม! แล้วนี่เรียนพิเศษอยู่ใช่มั้ย กลับไปนั่งที่โต๊ะฟังคุณครูสอนได้แล้วนะ!”ผมว่า
“ไม่ไป จะทำไมหะ?”
“นายก็จะโดนกระสุนวงจักรลูกคู่แบบเมื่อวานอีกน่ะสิ”ผมพูดพร้อมกับยกมือลูบกำปั้นเพื่อเป็นการแสดงว่าผมเอาจริง ไม่ได้แค่ขู่หรือว่าล้อเล่น อ่อ...เมื่อวานผมกลับไปตั้งชื่อท่ามาน่ะ ฮะๆๆ มันคงจะช่วยให้เด็กคนนี้จำได้ขึ้นเยอะว่าจะโดนลงโทษยังไงหากไม่เชื่อฟังผม
“อึก!...”ซาสึเกะยกมือขึ้นมากุมข้างขมับทั้งสองข้างก่อนจะทำหน้าลังเล แต่สุดท้ายก็ยอมเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะดีๆอย่างว่าง่าย
“เอ้าครู สอนต่อสิ ผมยังไม่อยากโดนท่าบ้าบออะไรนั่นของเจ้ากุ้งนี่หรอกนะ!”
แหม..ผลตอบรับน่าดีใจจังเลยแหะ^^
ผมก็อ่านหนังสือบ้าง นั่งมองเขาเรียนพิเศษกับคุณครูไปพลางๆ เท่าที่ดูแล้วเขาเป็นเด็กฉลาดแล้วก็ไหวพริบดีมากๆ คุณครูถามอะไรเขาตอบได้หมดเลย แหม...ถ้าตัดนิสัยเสียไปคงจะเป็นส่วนผสมของการสร้างคนที่ดีไม่ใช่น้อย
“เอาล่ะค่ะ! บทเรียนของวันนี้หมดแล้วนะคะ วันนี้คุณซาสึเกะทำได้ดีมากเลยค่ะ อย่าลืมทำการบ้านที่คุณครูให้ไว้ด้วยนะคะ”คุณครูผู้หญิงคนนั้นพูดก่อนจะเก็บข้าวของของเธอแล้วเดินออกประตูไปโดยที่ไม่ลืมจะหันมายิ้มให้ผมตามมารยาท
หลังจากที่ครูผู้หญิงคนนั้นออกไปแล้วเจ้าเด็กแสบก็ยังคงนั่งเขียนอะไรอยู่ที่โต๊ะที่ใช้นั่งเรียน คงจะเป็นการบ้านละมั้ง ผมเห็นแบบนั้นจึงเดินออกจากห้องสมุดลงไปชั้นล่าง ใช้เวลากับการหาห้องครัวนิดหน่อยเนื่องจาก...
โคตรบ้านครับ...มันไม่ได้ใหญ่แค่ข้างนอกอย่างเดียว
โชคดีที่คุณเมดเขาเดินผ่านมาพอดีผมเลยหาทางไปห้องครัวได้สักที
“คุณนารูโตะมีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ?”
“คือผมอยากได้นมสักแก้วน่ะครับ”
“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ”
ก็อย่างน้อยกินนมระหว่างทำการบ้านไปพลางๆมันก็ช่วยแก้หิวได้นี่เนอะ
ผมถือแก้วนมในมือดีๆก่อนจะเดินกลับมายังห้องสมุดเหมือนเดิม...และในขณะที่ผมกำลังจะยื่นมือไปเปิดประตูประตูกลับเปิดออกมาซะก่อน บานประตูนั้นกระแทกมือที่ถือแก้วนมอยู่ทำให้นมกระเฉาะออกมาจากแก้วหกรดร่างกายด้านบนของผมเปียกไปทั้งแถบ
“อา..”
“อ้าว นึกว่าไปไหนมาซะอีกเจ้ากุ้งหัวเหลือง....แล้วอยู่ดีๆเอานมไปราดตัวเองทำไมน่ะ”ยังจะมาถามหน้าตายอีกเรอะเจ้าเด็กแสบนรกแตก!
“ยังจะมาถามอีก! เปิดมาไม่ดูคนเลย แล้วนมเนี่ย!...ฉันจะเอามาให้นายกินกันหิวก็เท่านั้นเอง ชิ!”
“...วางยามาหรือเปล่าเนี่ย”
“เอ๊ะ เจ้าเด็กนี่!”
“ฉันไม่ไว้ใจนายนี่เจ้ากุ้งหัวเหลือง”
“ก็เพราะทำตัวแบบนี้ละสิเพื่อนถึงไม่ค่อยคบ”
“!...ว่าไงนะเจ้ากุ้งหัวเหลือง”ซาสึเกะชักสีหน้าใส่ผม แต่ผมไม่สนหรอก...เด็กคนนี้ต้องได้รับการสั่งสอนเสียบ้าง สั่งสอนตั้งแต่มารยาทและมนุษย์สัมพันธ์เบื้องต้นเลยละมั้ง!
“นายน่ะต้องหัดทำตัวเป็นมิตรหน่อยสิ อ๊ะๆๆ..ชักสีหน้าแบบนั้นไม่เอา คิ้วก็ห้ามขมวด แน่ะๆๆ อ้าปากจะด่าฉันอีกละสิ หุบๆ หุบมันลงเลยแล้วเอานมครึ่งแก้วนี่ไปอุดปากซะ ฉันจะไปหาผ้ามาเช็ดเสื้อ”ผมพูดรัวแล้วยัดแก้วนมใส่ในมือเขาอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่เปิดโอกาสให้เขาได้แย้งหรือโต้เถียงกลับแม้แต่นิดก่อนจะเดินลงมายังชั้นล่างของโคตรบ้านนี้อีกครั้ง
“คุณนารูโตะคะ! ทำไมตัวถึงได้เปียกแบบนั้นละคะ??”เมดคนที่ผมเจอเมื่อตอนลงมาเอานมถามเมื่อเธอเห็นผมดึงเสื้อเปียกที่นบกับเสื้ออีกชั้นที่ผมใส่อยู่ข้างใน
“อ่อ..นมหกน่ะครับ คุณพอจะมีผ้าเช็ดมั้ยครับ”
“ตามดิฉันมาค่ะ ดิฉันจะหาเสื้อให้คุณเปลี่ยน”
“มะ..ไม่เป็นไรครับ”
“ตามมาเถอะค่ะ”แล้วคุณเธอก็ฉุดแขนให้ผมเดินตามมาเธอไปจนได้ ที่ๆเธอพาผมมามันคือห้อง..ห้องที่เต็มไปด้วยตู้...ตู้จริงๆนะ แบบบิวต์อินน่ะ เธอเดินไปเกือบสุดห้องก่อนจะเปิดประตูตู้ออกมาพร้อมกับเสื้อตัวนึง
“นี่ค่ะ คาดว่าน่านจะใส่ได้นะคะ นี่เป็นเสื้อของคุณชายใหญ่เมื่อสามปีก่อน ยังไม่ได้เอาไปบริจาค คุณนารูโตะใส่ไปก่อนนะคะ”เธอยิ้มให้ผมพร้อมกับส่งเสื้อให้ ผมก็รับมันมาถือในมือดูแล้วยังใหม่ๆอยู่เลยแหะเสื้อตัวนี้
ผมจัดการเปลี่ยนเสื้อให้เรียบร้อยก่อนจะจำใจส่งตัวเก่าไปให้เมดคนเดิมซึ่งเธอยืนยันว่าจะเอาไปซักให้ได้
ผมก็เลยได้แต่ตามใจคุณเธอครับ
ผมย้อนกลับขึ้นมาที่ห้องสมุดอีกครั้งก็เห็นซาสึเกะที่ยังคงเป็นเด็กดีนั่งทำการบ้านต่อไป และผมก็เพิ่งสังเกตเห็นว่านมแก้วที่ผมยกขึ้นมาและมันหกไปครึ่งแก้วและเหลืออยู่ครึ่งแก้วตอนนี้มันหมดเกลี้ยงไปแล้ว
แหม...ถึงจะแกล้งว่าเขาแต่สุดท้ายก็กินซะหมดเชียว
“ไปเอาเสื้อใครเขามาใส่น่ะเจ้ากุ้งหัวเหลือง”ซาสึเกะเงยหน้าจากการบ้านในมือขึ้นมาถาม
“พี่นารูโตะ เรียกให้มันดีๆหน่อยสิ”
“จะเรียกอะไรมันก็เรื่องของฉัน ฉันถามว่าไปเอาเสื้อใครมาใส่”
“พี่อิทาจิ”
“...”พอรู้คำตอบแล้วก็เงียบ...อะไรของเด็กคนนี้ว้า?
“การบ้านเสร็จแล้วหรอ? หรือว่ามีตรงไหนที่ไม่เข้าใจ...”
“ถอดออกซะ”
หือ??
“อะไรนะ??”
“เสื้อตัวนั้นน่ะ ถอดออกซะ...เดี๋ยวนี้”เขาว่าแล้วจ้องผมตาเขม็ง อะ..อะไรของเจ้าเด็กนี่นะ หวงของแทนพี่ตัวเองหรือไง? นี่!...ได้ข่าวว่าพี่นายใส่ตัวนี้ไม่ได้แล้วเฟร้ย!
“ไม่ ถอดออกฉันก็โป๊น่ะสิ”ผมว่า
“ผู้ชายด้วยกันกลัวอะไร อายหรือไง?” ใครอาย? ไม่มี๊~ คนอย่างฉันไม่เคยอายเว้ย ถือคติด้านได้อายอด!-^-
“อาย? ฉันจะไปอายใครกันหือ? อายนายเรอะ? เหอะ เจ้าเด็กไม่รู้ประสีประสาเอ๊ย...ไม่ถอด มีไรม่ะ”
“บอกให้ถอดไงเล่า!!”เขาตะโกนสุดเสียงก่อนจะกระโจนเข้าใส่ลำตัวผมทำให้ผมที่ไม่ทันระวังหงายหลังล้มลงไปกับพื้นโดยมีซาสึเกะทับอยู่ด้านบนพยายามเลิกเสื้อผมขึ้น
“ไอ้เด็กนี่! นายจะมาหวงอะไรของๆพี่อิทาจิฮะ! ลุกไปนะเว้ยมันหนัก!”ผมว่าก่อนจะรวบมือทั้งสองเอาไว้ในมือเดียว และดันตัวเขาให้ลงจากตัวผม
“ฮึ่ม...เจ้าเด็กบ้าเอ๊ย.. เอากระสุนวงจักรลูกคู่ไปกินซ้า!!~”
“อะ..อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!”
___________________________________________________________________________________
The End!!
สั้นไปมั้ยนะ?? รู้สึกเหมือนตอนนึงนี่มันจะสั้นชะมัด(สี่หน้าเวิร์ดอ่ะ สั้นป่ะ?)
ตอนแรกว่าจะอัพฟิคโจรสลัดด้วยเนื่องจากเหลืออีกตอนเดียวจบ แต่ว่า...อ่า ไว้คืนนี้ดีกว่าเนอะ^^;
ตอนนี้รู้สึกเหมือนโตะ Win ฮะๆๆ ตอนหน้าใครจะ Win ไม่รู้แหละ ฮะๆๆ
มาตอบเม้นกันหน่อยดีกว่าอิๆ
 |
 |
|
||||
|
||||
|
 |
Name : Buka< My.iD > [ IP : 115.67.69.170 ] |
||
 |
 |
เอ...ไม่แน่นะคะโตะอาจจะเป็นฝ่ายแกล้งเกะเองก็ได้นะ^^
 |
 |
|
||||
|
||||
|
 |
Name : TCutsU< My.iD > [ IP : 101.51.115.104 ] |
||
 |
 |
บอกใบ้ให้ว่าโดนจับกดแน่ค่ะ^^ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้
|
|
|
|
||||
|
||||
|
|
Name : Buka< My.iD > [ IP : 115.67.67.179 ] |
||
|
|
|
เพื่อแฟนในอนาคต ช่ายๆ เพราะเกะมันบ้านรวยมั่กๆ อิๆๆ
|
|
|
|
||||
|
||||
|
 |
Name : deadliness< My.iD > [ IP : 171.4.41.93 ] |
||
|
|
|
ใครจะปราบใคร เดี๋ยวได้รู้กันค่ะ
 |
 |
 |
|
||||
|
||||
|
|
Name : Hitotsuni Aki< My.iD >  [ IP : 171.97.134.105 ]  ส่งข้อความลับ |
||
 |
|
 |
งานนี้ไม่รู้ว่าโคแก่กินหญ้าอ่อนหรือโคอ่อนกินหญ้าแก่กันแน่เลยค่ะ^^
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
|
Name : Nutsume< My.iD > [ IP : 124.121.220.250 ] ส่งข้อความลับ |
||
|
|
|
|
555+ ก็เกะมันเป็นอย่างนั้นจริงๆนี่เนะ
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
|
Name : Takgy< My.iD > [ IP : 171.100.204.165 ] ส่งข้อความลับ |
||
|
|
|
|
คำๆนี้แหละจะทำรีดเดอร์จิ้นกลับสมการ ฮะๆๆ
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
 |
Name : Yoshida Akira< My.iD > [ IP : 110.49.233.42 ] ส่งข้อความลับ |
||
|
|
|
|
นั่นไงๆ ว่าแล้วต้องมีคนพูดแบบนี้ 555+
ยาวไปละ...
ตอบเม้นนี่แหละยาวฮะๆๆ งั้นตอนนี้ของเรื่องนี้...บายบีค่ะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น