คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : :: Oh oh...Chapter 11::
___________________________________________________________________________________
Oh oh...Chapter 11
ป่วย
เจ้าเด็กนี่ลากผมมาเรื่อยๆจนมาจบที่ร้านขนมหวานที่ประดับประดาไปด้วยของตกแต่งสีชมพูวิ้ง ที่มองดูแล้ว...มันชวนเลี่ยนพิลึกกึกกือ
“พาร้านขนมทำไมล่ะเนี่ย?”ผมถามเมื่อเราเข้ามาในร้าน รับเมนูมาถือในมือเรียบร้อย
“เข้ามาร้านขนมก็ต้องมากินขนมน่ะสิ หรือนายคิดว่าฉันจะพานายมาซักผ้า” ...หนอย กวนเรอะเจ้าเด็กนี่!
“...”ไม่ตอบโต้..แต่หลบสายตาที่จ้องมองมาในเมนูแทน แล้วเราก็เงียบกันไปสักพักก่อนเจ้าเด็กเปรตจะพูดอะไรออกมา
“เดี๋ยวเลี้ยง...”
“หึ...งั้นไม่เกรงใจล่ะ! ผมขอบราวน์นี่นี่ชิ้นนึง ซอฟท์ครีมสองลูก พายมะพร้าวอ่อนอีกหนึ่งชิ้น เครื่องดื่มก็ชามะนาวละกันครับ”
“สั่งแหลกเลยนะ”ซาสึเกะเอ่ยก่อนจะชักยิ้มน้อยๆ
“ก็ใช่ว่าฉันจะได้กินอะไรแบบนี้ได้บ่อยๆนี่ โอกาสมา..ต้องรีบคว้า”
“ตะกละนี่”
“นายจะว่าฉันยังไงก็ช่างเหอะ แต่ว่าจะมาว่าฉันแบบนี้ก็ไม่ถูกนาพ่อคุณชาย โดดเรียนมาแบบนี้ไม่กลัวประวัติเด็กดีจะเสื่อมเสียหรือไงหา? ไหนจะสาวๆที่โรงเรียนอีก...คงจะชะเง้อตามองหาหายกันคนคอยืดคอยาวแล้วละมั้ง”
“ไม่เห็นจะสน เด็กดีจะป่วยบ้างไม่ได้หรือไง” ป่วย? กล้าพูดอ่ะ กล้าพูดอ่ะ!
“แล้วนายจะบอกเขาว่าไงอ่ะ? เป็นไข้งั้นหรอ? ธรรมดาไปนะ จะแกล้งป่วยทั้งทีต้องเอาให้มันดูแปลกๆหน่อยสิ”เมื่อบราวน์นี่มาเสริฟถึงโต๊ะผมก็จัดการจ้วงมันขึ้นมาหนึ่งคำก่อนจะเอาเข้าปาก
“...”
“เอ้า เงียบไมล่ะ หรือจะเป็นภูมิแพ้ดีล่ะ?”
“...”เงียบอีกครั้งพร้อมกับตอนนี้ใบหน้าขาวของเขากำลังแดงเรื่อนิดๆดวงตาก็แอบปรือๆ
“ซาสึเกะ เฮ้ หน้าแดงๆนะเป็นอะไรหรือเปล่า?”ผมถามด้วยความเป็นห่วงนิดๆ ...แหงสิ ไม่ให้ห่วงได้ไง ทำลูกเขาป่วย พ่อแม่เขาคงจะไม่ปลื้มชัวร์
“...เปล่า นายคิดไปเอง หน้าฉันแดงที่ไหน”
“แดงสิก็มันเห็นๆอยู่นี่ ไหนมาดูสิ”ผมลุกขึ้นก่อนจะใช้มือโอบหลังคอเขาโน้มเข้ามาใกล้ก่อนจะแนบหน้าผากตัวเองลงไปบนหน้าผากเขา เราสองคนสบตากันสักพักก่อนซาสึเกะจะเป็นฝ่ายที่ผละออกไปพร้อมกับหน้าแดงซะยิ่งกว่าเก่า
“โกหกนะ ตัวนายรุมๆคงจะเป็นไข้จริงๆแน่นอน เช็คบิลแล้วกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย”ผมพูดก่อนจะนั่งลงยกมือเรียกพนักงานมาเก็บตังค์เอาขนมที่ผมสั่งไปก่อนหน้านี้ไปห่อกลับบ้าน งานนี้ผมยอมลงทุนควักตังค์ทั้งๆที่เพิ่งจะเงินเดือนออกไปเมื่อไม่กี่วันนี้เอง เพราะตอนนี้ซาสึเกะคงไม่ไหวแล้ว
“ลุกไหวมั้ย”
“ไหวอยู่”ซาสึเกะลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะดึงมือผมไปจับ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเขาอาจจะจับเพื่อต้องการที่ยึดเหนี่ยวก็เป็นได้
และแล้ว...
เราก็เดินทางมาถึงโคตรบ้านอุจิฮะแล้วครับ
“ยินดีต้อนรับกลับค่ะคุณชายเล็กคุณนารูโตะ”เมดยืนเรียงแถวโค้ง 90 องศาไม่ขาดไม่เกิน ห้าปีแล้ว...ผมก็ยังไม่ชินสักทีครับ ฮะๆๆ แย่จัง
“ครับ คุณซากุระผมวานช่วยเตรียมผ้าขนหนูพร้อมกับน้ำใส่กะละมังไปให้ผมที่ห้องซาสึเกะด้วยนะครับ”ผมเอ่ยเมื่อเจอหน้าคุณซากุระ
“ได้ค่ะ“คุณซากุระรับคำก่อนจะเดินจากไป ผมก็เดินจูงเจ้าเด็กแสบที่ตอนนี้ป่วยกะอีแค่เป็นไข้ แต่ทำตัวอย่างกะเป็นเด็กเอ๋อต้องคอยจูงมือตลอดเวลา เฮ้อ แต่ก็เอาเถอะ
ผมจัดการปล่อยเข้าเด็กแสบลงที่เตียงกดตัวให้มันนอนลงไปหลังจากเรามาถึงห้องแล้วพร้อมกับห่มผ้าจนมิดคอ ก่อนจะมานั่งเท้าคางมองหน้าที่ผมมีความรู้สึกอยากจะเข้าไปตบกะโหลกสักที
ยัง...ยังจะมองหน้าด้วยสายตาลูกหมา เดี๋ยวปั๊ดพ่อโบกสักทีจริงๆหรอก
“ป่วยก็บอกดิวะ อำพะนำไว้รอให้ฉันตรัสรู้เองหรือไง”ผมพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดนิดหน่อย เพราะทุกครั้งที่เขาเป็นอะไรหรือรู้สึกยังไงเขาจะไม่พูด จะไม่บอก รอคนรอบข้างตรัสรู้เอาเอง แล้วบังเอิญไอ้คนรอบข้างที่ว่านี่มันดันกลายเป็นผมคนเดียวซะอย่างงั้น?
“ก็มีนารูโตะคนเดียว...ที่รู้ทันฉัน”
“ช่าย ขืนรู้ช้ากว่านี้นายตายแน่ ไข้ขึ้นนะรู้มั้ย”ผมพูดก่อนจะยกมือไปแตะหน้าผากเขา
สาเหตุคงที่ป่วยก็คงจะเป็นเพราะเมื่อคืนละมั้งก็เล่นนั่งตากน้ำค้างตอนตีหนึ่งยันตีสามแบบนั้นน่ะ
แล้วกับคุณชายที่สภาพชั้นหนังกำพร้า...ก็คงไม่ได้หนาไปกว่าผมสักเท่าไหร่
มันก็ต้องป่วยแหงแซะ
“หึ..นายไม่ปล่อยให้ฉันตายหรอกน่า ฉันมั่นใจ”ยังจะพูดมากอีก หลับไปสักทีสิวะ- -
“กล้าพูด ฉันไม่ใช่พ่อแม่พี่น้องของนาย ฉันปล่อยให้นายนอนซมในห้องนี้คนเดียวก็ยังได้”วางใจมากไปก็ไม่ดีนะเออ เพราะเขาเองก็ไม่ได้สำคัญกับชีวิตผมมาก ถ้าไม่ติดว่าพ่อแม่และพี่ชายเขาเชื่อใจผมละก็...หึ ผมเลิกไปแล้วล่ะ
ไอ้งานพี่เลี้ยงนี่น่ะ
“ใช่ นายทำได้..แต่นายไม่ทำ”
อะ...
เกลียดชะมัดคนรู้ทัน
“หึ...”ผมได้แต่พ่นลมหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับฉีกยิ้มออกมา ให้ตายสิ...ไม่ใช่แค่ผมที่รู้ทันเจ้าเด็กบ้า แต่เจ้าเด็กนี่ก็รู้ทันผมเหมือนกัน
ว้า..เป็นแบบนี้แล้ว จะเสียการปกครองมั้ยนะ?
“เงียบๆแล้วนอนไปเหอะ เดี๋ยวกะละมังมาเมื่อไหร่จะได้เช็ดตัวให้”
“อื้อ”เขาครางเบาๆเป็นการตอบก่อนดวงตาปรือๆนั่นจะค่อยๆลดตัวปิดลง
เมื่อเขาหลับลงไปได้สักพักกะละมังใส่นี่ผมขอคุณซากุระไปก็ได้มา ผมรับมันไว้ก่อนคุณซากุระจะขอตัวออกไปพร้อมกับรอยยิ้มแปลกๆเหมือนเธอกำลังพอใจอะไรบางอย่างอยู่
...ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริงๆ
ผมเอาผ้าขนหนูชุบน้ำบิดมาดๆก่อนจะเริ่มเช็ดใบหน้าแดงๆเพราะพิษไข้ของเขาเบาๆ ก่อนจะเลื่อนลงไปที่คอ แขนและ...เลิกเสื้อขึ้นเช็ดหน้าท้อง
คือ...ไม่เขินนะเพราะเป็นผู้ชายเหมือนกัน
แต่ที่จู่ๆก็เกิดอายเนี่ย..เพราะรู้สึกเหมือนตัวเองแพ้ต่างหาก
กล้ามเป็นมัดๆเลยแหะ
.
.
ส่วนไอ่เราน่ะเรอะ?
รู้สึกเหมือนจะมีแต่ก้าง...เหอๆๆ
ผมจัดการเช็ดตัวให้เขาเสร็จสรรพก่อนจะเดินลงไปขอพารายาสารพัดนึกมาจากคุณซากุระ เพราะขืนปล่อยไว้ไข้อาจจะขึ้นมาอีกก็ได้ เพราะงั้นต้องกันไว้ดีกว่าแก้
“ซาสึเกะ...ซาสึเกะ”ผมเรียกก่อนจะเอามือเขย่าไหล่เขาเบาๆ เจ้าตัวลืมตาปรือขึ้นมาก่อนจะครางขานรับ
“กินยาก่อนแล้วค่อยนอนต่อ”
“อือ”เขาลุกขึ้นมาก่อนจะรับยาไปตะปบเข้าปากแล้วก็คว้าแก้วน้ำไปดื่มอึกๆๆ คืนแก้วแล้วล้มตัวลงนอนทันที เมื่อหัวถึงหมอปุ๊บเปลือกตาเขาก็ปิดปั๊บ ผมก็ดึงๆผ้าห่มให้ห่มมิดคอเขา ร่างกายจะได้อุ่นๆ
หลับไวจริงแหะ
“นารูโตะ...”
“ ! “ อะไรหว่า? ละเมอหรอ?
“นารูโตะ...”
“...”
“หนาว...กอดหน่อยดิ”พูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้ก่อนจะลืมตาขึ้นมาข้างนึง
“ก็เบาแอร์สิ เปิดทำบ้าอะไรตั้ง 20 องศาน่ะ”ผมว่าก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบรีโมตแอร์ที่วางอยู่ที่โต๊ะข้างเตียงขึ้นมาเบาแอร์เป็น 25 องศา
“ยังหนาวอยู่เลย”
“ผ้าห่มนั่นไง คุมโปงไปเลยไป”
“ไม่เอา เร็วๆ...กอดหน่อย”
“ฝัน..เถอะ จะนอนดีๆหรือกินกระสุนวงจักรลูกคู่”
“นอนดีๆ”
“เออ เพราะงั้น shut your mouth and sleep ให้ว่อง”
“คำสุดท้ายไม่ใช่ภาษาอังกฤษนี่”
“ซาสึเกะ”ผมพูดก่อนจะหรี่สายตามองหน้าเจ้าเด็กแสบที่เพิ่งกระเดือกยาลงไป สงสัยยาจะดีจริง กวนอวัยวะเบื้องล่างเหนือพื้นได้แล้ว
“ขอแค่นี้ไม่ได้นะ”
“พูดเพราะๆแล้วทำสายตาลูกหมาหงอยสิ ฉันอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้”ผมพูดก่อนจะชัดยิ้มออกมาหน่อย ฟันธงและคอนเฟิร์มว่าเจ้าเด็กนี้ไม่มีทางทำแน่นอน หึๆๆ
“นารูโตะ ฉันหนาวขอกอดหน่อยนะ ขอร้องละ...”ดวงตาสีดำขลับพยายามฉายแววอ้อนที่สุดเท่าที่จะทำได้ คำพูดเพราะกับใบหน้ากึ่งเป็นกึ่งตายนั่นทำเอาผมไหล่สะท้านขึ้นลงกับการกลั้นขำอย่างสุดติ่ง
แต่มีอย่างนึงที่ผมลืมคิดไป...
ถ้ามันยอมทำแสดงว่า..
“ยอมขอดีๆแล้วมาให้กอดซะดีๆ”
“อะ!..”
“ว่าแล้วต้องเบี้ยว”
“เอ่อ...”
“ผู้ใหญ่นิสัยไม่ดี”ซาสึเกะว่าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนิดๆก่อนจะนอนตะเคียงหันหลังมาให้ผม ทำเอาผมอึ้งไปเลย...งอนกันดื้อๆแบบหน้าด้านๆ ปล่อยให้ผมคิดเองว่าจะต้องทำยังไง เอาอีกแล้ว...มันทำผมอีกแล้ว!
มันทำให้ผมรู้สึกอยากจะบ้าเพราะว่าต้องมาเดาใจ แปลความหมายกริยาท่าทางอันน่าเตะของมัน!
โว้ยยยย!! เป็นนิสิตเรียนคณะศิลปศาสตร์ว้อย!
ไม่ใช่นักแกะภาษากาย!
จนแล้วจนรอดสุดท้ายผมก็ค่อยๆนั่งลงบนเตียงก่อนจะนอนกอดมันจากด้านหลังเอาหน้าซุกหลังมันอย่างอายสุดติ่ง ก็คิดดูสิครับ...
ผู้ชายบ้าที่ไหนเขานอนกอดกันอ่า
“....”
“...”
เงียบ....
“เฮ้..ซาสึเกะ”
“...” ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายปลายทางที่ท่านเรียก
“ซาสึเกะ?”แล้วผมก็ชะโงกไปมองหน้าเขา
หลับ...
โอ้ ให้ตายสิ!
เจ้าเด็กบ้าเอ๊ย!!!
“อืม..”แล้วเขาก็พลิกตัวกลับมากวาดแขนกว้างก่อนจะรวบผมเข้าไปในอ้อมแขน หน้าผมซุกอยู่ที่คอของเขา ไอร้อนๆจากตัวของเขายังคงแผ่ออกมาเรื่อยๆจนผมรู้สึกได้
เฮ้อ...ไม่มีคราวหน้านะเว้ย..ซาสึเกะ
___________________________________________________________________________________
The End!!
สวัสดีกับเรื่องนี้นะคะ หลังจากอัพครั้งล่าสุดคืออาทิตย์ที่แล้ว...
วันนี้มาลงให้สองเรื่องเลย...แล้วอาทิตย์หน้าก็..งดทั้งสองเรื่องนี้และไอเลิฟยูนะคะ^^//ยิ้มและหลบทีนรีดเดอร์ & แม่ยกนัทสึกะ
แบบว่าฮะๆๆ หยุดเยอะการบ้านก็เยอะตามน่ะค่ะ อาบิรู้สึกต้องเจียดเวลามาอ่านหนังสือบ้างแล้ว
เพราะง้าน...อย่าโกรธกันเลยนะคะ^-^;
ตอบเม้นดีก่ะ ดีก่ะ
 |
 |
 |
|
||||
|
||||
|
 |
Name : เนตรสีเพลิง< My.iD >  [ IP : 180.183.101.225 ]  ส่งข้อความลับ |
||
 |
|
 |
แน่นอนค่ะ อาบิตั้งหาเคะให้กาอาระอยู่แล้ว>w< โตะดิ้นไม่มีทางหลุดหรอกเชื่อสิ เชื่อสิ
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
|
Name : CokTel< My.iD > [ IP : 101.51.42.9 ] ส่งข้อความลับ |
||
|
|
|
|
ยอมโดนว่าแต่ไม่ยอมปล่อยให้คนที่ชอบไปค่ะอิๆ^^
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
 |
Name : เดร [ IP : 49.231.103.41 ] |
||
|
|
|
|
อาบิกลัวว่า...โตะจะโดนเกะเลี้ยงนี่ละสิคะ
 |
|
 |
|
||||
|
||||
|
 |
Name : Yoshida Akira< My.iD > [ IP : 110.49.235.92 ] ส่งข้อความลับ |
||
 |
|
 |
เรื่องนี้เกะค่อนข้างจะมีความอดทนมากพอที่จะรอน่ะค่ะ จะไม่ค่อยเหมือนเรื่องก่อนๆ
|
|
|
|
||||
|
||||
|
 |
Name : Buka< My.iD > [ IP : 115.67.198.146 ] ส่งข้อความลับ |
||
|
|
|
|
นั่นสิ...อย่างนี้จะเรียกว่าเดทมั้ยน้า?
 |
|
 |
|
||||
|
||||
|
|
Name : Hitotsuni Aki< My.iD > [ IP : 171.97.151.164 ] ส่งข้อความลับ |
||
 |
|
 |
ใช่ค่ะๆ><
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
 |
Name : Daughter of devil< My.iD > [ IP : 58.8.41.216 ] ส่งข้อความลับ |
||
|
|
|
|
เกะร้ายมาหลายเรื่อง ขอดีสักเรื่องเถอะค่ะ!(เพราะปกติอาบิชอบพระเอกหล่อสารเลวค่ะ แหะๆๆ)
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
|
Name : tohana< My.iD > [ IP : 223.207.51.18 ] ส่งข้อความลับ |
||
|
|
|
|
ถั่วต้มค่ะ!~ อิทาจิน่ะดูเกะออกนะคะ ถึงแม้จะไม่ได้ใกล้ชิดเหมือนโตะก็เถอะ
|
|
|
|
|
||||
|
||||
|
|
Name : Nakamura Yumi< My.iD > [ IP : 202.28.78.146 ] ส่งข้อความลับ |
||
|
|
|
|
ก็...เกะโตะใกล้ชิดกันจนแบบไม่ต้องพูดให้มากโตะก็เข้าใจความหมายแล้วล่ะค่ะ
อาบิชอบคู่กาอาระ-โคโนะฮามารุมากกว่าค่ะ จากฟิคของคุณไอคาลิปน่ะค่ะ
ตอบแค่นี้ละกัน ยาวอีกละ ฮะๆๆๆ
งั้นเอาเป็นว่าบายบีนะคะทุกคน^^
ความคิดเห็น