xxx m a n y :: มึงมันเยอะ exo's.ficxxx

ลำดับตอนที่ #2 : ❥CHAPTER1 m a n y

(c)  Chess theme

  ❥CHAPTER1 m a n y

เปิดเทอมวันแรกแบบนี้ทุกคนก็คงจะตื่นเต้นกับการได้เจอเพื่อนหลังจากที่ห่างกันไปไม่นานในช่วงปิดเทอม

แต่สำหรับผม ผมก็เฉยๆนะไม่เห็นน่าตื่นเต้นตรงไหนเลย ออกจะน่าเบื่อด้วยซ้ำไปที่ต้องแหกขี้ตามาโรงเรียนแต่เช้า

ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวก่อนละกันนะครับ ผมชื่อ บยอน แบคฮยอน เป็นเด็กนักเรียนเกรด11 ห้องB

ผมเป็นเด็กที่ไม่ค่อยตั้งใจเรียนสักเท่าไหร่ ขยันสร้างเรื่องในโรงเรียนเป็นประจำ และด้วยความที่ผมน่าตาดีมากๆ

ทำให้ผมค่อยข้างดังทั้งในโรงเรียนและนอกโรงเรียน และแน่นอนระดับนี้ต้องมีคนมาชอบมาจีบผมอยู่ไม่น้อยทั้งผู้หญิง

และผู้ชาย แต่ก็ไม่มีใครถูกใจจริงๆเลยสักคน ถ้าถามว่าผมชอบผู้หญิงหรือผู้ชายเอาจริงๆสำหรับผมถ้าชอบก็คือชอบ

ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ตาม

“แบคฮยอน!” ร่างบางหันไปตามเสียงเรียก ใครสักคนที่กำลังวิ่งมาทางนี้นั้นคือ คิม จงอิน เพื่อนสนิทที่สุดของแบคฮยอนนั้นเอง

แล้วในที่สุดร่างดำๆของเพื่อนสนิทก็มาหยุดอยู่ข้างๆ “มานานยังวะ คิดถึงมึงสัสๆ”

“อี๋กูจะอ้วก กูก็เพิ่งมาก่อนมึงแปปเดียวเนี้ยแหละ” มาคิดถงคิดถึงอะไรละ ตอนปิดเทอมเจอหน้ากันบ่อยกว่าพ่อแม่ตัวเองสะอีก

“ไปแดกข้าวกันกูหิว” ไม่รอฟังคำตอบ แบคฮยอนก็โดนลากมาจนถึงโรงอาหารเป็นที่เรียบร้อย

 ‘หื้ยมึงน้องแบคมาๆๆๆๆ’

 ‘อีเหี้ยน้องเค้าน่ารักขึ้นปะวะ’

 ‘แกๆๆพี่แบคฮยอนอ้ายยกรี้ด’

 ‘อะไรแก ผัวฉันๆๆ’

แบคฮยอน แบคฮยอน แบคฮยอน แบคฮยอน แบคฮยอน ...

“มึงกำลังทำให้โรงอาหารปั่นป่วนนะแบคฮยอน” หลังจากได้ยินเสียงซุบซิบมากมายจากบรรดาชายหญิงจงอินก็อดแซวไม่ได้

“กระซิบกันดังชิบหาย กลัวกูไม่ได้ยินหรอไอสัสส” แบคฮยอนพูดติดตลก เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติของเขามาตั้งนานแล้ว

ก็อย่างที่บอก แบคฮยอนน่ะน่าตาดี..

 หลังจากทั้งคู่ซื้อข้าวปลาอาหารที่ตัวเองต้องการเรียบร้อยแบคฮยอนก็เดินนำไปนั่งที่โต๊ะที่รอบข้างไม่ค่อยมีคนมากนัก

 เพื่อให้ห่างไกลจากเสียงซุบซิบทั้งหลาย

“กูกับมึงไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้ววะเซ็ง” จงอินพูดพลางตักข้าวเข้าปาก

“ดีละห่า อยู่กับมึงกูคงไม่ได้เรียน”

“เออสัสก็จริง แล้วห้องมึงมีใครบ้างวะ”

“ก็มีไอเซฮุน มินซอก ซูโฮ คยองซู ชานยอ..”

“ไอเชี้ย!มึงอยู่ห้องเดียวกับไอชานยอลอ่อว้ะ” ยังพูดไม่ทันจบประโยคจงอินก็พูดขัดขึ้นมาพร้อมกับวางช้อนลง

“เออไง มึงจะตื่นเต้นทำไมวะก็แค่ชานยอล” แบคฮยอนตอบกลับไปอย่างไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่

“เห่ยยมึงระวังนะโว้ยยมึงก็รู้ว่ามันเป็นคนยังไง”

“ก็เหี้ยละ แม่งเต๊าะให้ตายกูก็ไม่เอาสัสส”

“เอ้ยๆๆๆๆๆ” จงอินพยักพเยิดหน้าให้แบคฮยอนหันไปทางประตูโรงอาหาร

ปาร์ค ชานยอล..

“ตายอยากชิบหาย” เบะปากเมื่อเห็นหน้าคนที่เพิ่งจะนินทาไปหมาดๆ

แบคฮยอนก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าผู้ชายที่ชื่อปาร์ค ชานยอล เนี้ยมันมีดีตรงไหน คนเค้าถึงได้ชอบนักชอบหนา

จริงอยู่ที่ร่างสูงมีหน้าตาที่จัดว่าหล่อมาก รวมทั้งรูปร่างดี แต่ชื่อเสียงในเรื่องความหน้าม่อก็ออกจะเรื่องรือ แต่ทำไม

ประชากรทั้งหลายแหล่ยังหลับหูหลับตาชอบกันอยู่นั้นแหละ

  เหมือนเจ้าตัวจะรับรู้ว่าคนทางนี้กำลังคิดถึงเขาในทางที่ไม่ดีอยู่ในใจจึงหันหน้ามาสบตากับแบคฮยอนที่กำลังจ้องหน้าเขาปานจะ

กลืนกินอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลที่โต๊ะอาหารแถวหลังๆ

  ทางแบคฮยอนที่พอเห็นว่าเจ้าตัวหันมาเห็นว่าตัวเองกำลังจ้องเขาอยู่นั้นก็หลบตาโดยอัตโนมัติและหันมาทำเป็นสนใจอาหารต่อ

“น้านนมีสบตาสะด้วย มึงไม่รอดแน่!555555” จงอินที่สังเกตการณ์มาสักพักก็เอ่ยแซวขึ้น

“พ่อมึงเลย กูไม่ชอบแดกรุ่นเดียวกันโว้ย!!!” แบคฮยอนพูดอย่างหงุดหงิดเมื่อเพื่อนรักไม่เลิกพูดเรื่องนี้สักที

“ก็แล้วแต่นะ กูขึ้นห้องละบายยย” พูดจบก็ลุกขึ้นและเดินจากไปทันทีทิ้งแบคฮยอนที่ตะโกนเรียกอย่างไม่สนใจใยดี

“เอ้าไอห่านี้ทิ้งกูอีกแล้ว...”

  ทำใจลุกขึ้นและเดินไปบันไดเตรียมจะขึ้นห้องเรียนโดยไม่สนใจจานชามทีตัวเองและเพื่อนรักกินทิ้งไว้

  แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีคนตะโกนเรียกชื่อเสียงดังแทบจะได้ยินทั้งโรงอาหาร

  ไอชานยอล.. อะไรอีกกกมายุ่งกับกูทำม้ายยยยย!

“จะขึ้นห้องแล้วหรอ ขึ้นด้วยดิ” พูดจบก็ยิ้มอย่างร่าเริงให้แบคฮยอนที่ดูไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่ในตอนนี้

“ขึ้นเองดิว้ะ” แบคฮยอนเบื้อนหน้าหนีและเดินขึ้นบันไดไปทันที

“ก็อยู่ห้องเดียวกันไม่ใช่รึไงก็ขึ้นพร้อมกันเนี้ยแหละ” พูดและขึ้นบันไดตามแบคฮยอนมาอย่างรวดเร็ว

แบคฮยอนไม่ได้ตอบอะไรและเดินขึ้นมาจนถึงห้องเรียนโดยที่ไม่มีการสนทนาใดๆเกิดขึ้นทั้งนั้นละหว่างทาง

“ขอบคุณนะที่ให้เดินขึ้นมาด้วย” ร่างสูงพูดพรางยิ้มเล็กน้อยและเอื้อมมือมาขยี้หัวแบคฮยอนจนฟูก่อนที่จะวิ่งเข้าห้องเรียนไป

ปล่อยให้แบคฮยอนยืนงงอยู่หน้าห้องเพียงคนเดียว

ไอเชี้ยนี่แม่งเล่นหัวกู..

โอ้ยหงุดหงิดดดด!กูไม่ชอบให้ใครมาเล่นหัวไอสาสสสมึงเป็นใครกล้าดียังไง!!!

ก็ได้แค่ด่าในใจแล้วเดินเข้าห้องเรียนไปด้วยใบหน้าบึ้งตึงเหมือนเด็กโดนแย่งของเล่นไม่มีผิด

“แบคๆๆๆนั่งนี้ๆๆ” คยองซูเพื่อนที่แบคฮยอนคิดว่าเป็นเพื่อนที่น่ารักที่สุดคนนึงและก็ถือว่าสนิทอยู่พอตัวแต่ก็อาจจะไม่เท่าจงอิน

พอเห็นว่าเพื่อนกวักมือเรียกก็เดินไปอย่างว่าง่ายแต่หน้าตาก็ยังบึ้งตึงอยู่

 นั่งลงที่โต๊ะหลังห้องแถวกลางที่คยองซูจองไว้ให้โดยที่โต๊ะข้างๆก็เป็นคยองซูเองเนี้ยแหละ

จัดแจงของทุกอย่างเสร็จสรรพก็ขอมองหาบุคคลที่ทำให้เขาอารมณ์บูดแต่เช้าสักหน่อย

ไม่ใช่ว่าอยากมองหรอกนะ ก็แค่อยากรู้ว่ามันนั่งตรงไหนก็เท่านั้นเอง

ใช้เวลาไม่นานก็เจอ ร่างสูงที่นอนฟุบลงไปที่โต๊ะเกือบหน้าห้องแถวชิดหน้าต่าง

เคยเป็นไหม เวลาเห็นคนหลับแล้วจะง่วงตาม

แบคฮยอนกำลังเกิดอาการแบบนั้น ไม่ทันไรร่างเล็กก็นอนฟุบไปและเข้าสู่ห้วงนิทราทันที

เวลาร่วงไปจนได้เวลาพักกลางวันที่ทุกคนต่างต้องลงไปกินข้าวหรือพักผ่อนตามอัธยาศัย

“แบคฮยอน”

“นี่แบคฮยอน” รับรู้ได้ถึงแรงสะกิดเบาๆ แต่ก็ยังทำเป็นไม่สนใจเพราะความงัวเงีย

“จะไปกินมั้ยข้าวน่ะ”

“อื้ออออ...” ครางยานๆเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาด้วยความงัวเงีย

พอได้เห็นใบหน้าของคนที่มาปลุกแบคฮยอนถึงกับหายง่วงกันเลยทีเดียว “เห้ยชานยอล!”

“หลับลึกไปปะ5555” ไม่ได้สนใจอาการตกใจของคนตรงหน้าแม้แต่น้อยและยังพูดติดตลกอย่างไม่ใส่ใจ

“คยองซูไปไหน ทำไมมึงเป็นคนปลุก” พยายามใช้สรรพนามให้ดูปกติที่สุดเพราะไม่ว่าเพื่อนสนืทหรือไม่สนิทแบคฮยอนก็ไม่สน

ขึ้นมึงกูด้วยเสมอถ้าเป็นรุ่นเดียวกัน

“คยองซูคงไม่อยากกวนมึงหรือไม่ก็ปลุกแล้วมึงไม่ตื่นล่ะมั้ง” พูดพรางยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

แบคฮยอนที่นั่งมึนเพราะเพิ่งตื่นหรือเพราะตื่นมาแล้วเจอหน้าชานยอลคนที่ใม่อยากยุ่งด้วยไม่ได้ตอบอะไรกลับไปทำให้ร่างสูงต้อง

พูดขึ้นมาอีกครั้ง

“เอ้าลุกดิวะรอไร ไม่กินข้าวรึไง”

“มึงก็ลงไปดิรอกูทำไม กูเก็บของก่อน” แบคฮยอนคิ้วขมวดเล็กน้อยแล้วก้มหน้าก้มตาเก็บของไม่สนใจร่างสูงที่ยังไม่ไปไหน

“เออลงพร้อมกันก็ได้วุ้!” ลุกแล้วเดินนำออกไปจากห้องเรียนโดยมีร่างสูงเดินตามไปติดๆ

พอลงมาถึงข้างล่างก็เจอเพื่อนสนิทตัวดำยืนรออยู่แถวบันได

จงอินพอเห็นว่าเพื่อนสนิทของตัวเองเดินลงมากับชานยอลคนที่พูดถึงไปเมื่อเช้าก็ถึงกับตาโตและจินตนาการไปต่างๆนาๆ

“มึงเจอเพื่อนแล้วงั้นกูไปก่อนนะ” แล้วชานยอลก็เดินไปปล่อยให้จงอินที่มองหน้าแบคฮยอนอย่างจับผิด

พอร่างสูงลับสายตา จงอินก็รีบพุ่งเข้ามาหาแบคฮยอนอย่างรวดเร็ว

“ยังงายยยยย” พูดพรางหลีตามองเพื่อนสนิทที่กำลังก้าวเท้าเดินออกไป

“ไม่อะไรทั้งนั้นอะสัสแค่ลงมาพร้อมกันเฉยๆไม่ต้องจิ้นเลยสึด”

“อ้อหรอครับบ”

“เออดิห่า กูกับมันไม่มีทางอะไรกันทั้งนั้น!” แบคฮยอนพูดเสียงแข็ง

“ให้มันได้อย่างที่พูดเถอะสาส”

“แน่นอนอยู่ละเว้ย ไม่มีทางเกินเพื่อนแน่นอน”

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

มาแล้วตอนที่1เยยยยย้5555555

ตอนนี้ไม่ค่อยมีอะไรมากหรอกเนอะ อ่านแล้วฝากเม้นกันด้วยเน้ออ

ติดแท็ก: #ฟิคเยอะ