ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นายเปนใคร
              มิ้น  สาวไทยคนสวย วัย 19 ปีเรียนอยู่ปี2กำลังนั่งอ่านหนังสืออย่างสบายอารมอยู่บนเครื่องบินระหว่างกลับ
มหาลัยที่อังกฤษแต่ว่า.........
\"หนิคุณ ใจคอจะไม่อยุดอ่านเลยรึไงครับ\"  ชายต่างชาตรูปหล่อที่นั่งข้างๆเทอถามขึ้นเปนภาษาอังกฤษ
\"แล้วคุนเปนใคร ยุ่งไรด้วยละค่ะ\"มิ้นจึงโต้ตอบไป ในใจคิดว่า ‘รู้จักก้ไม่รู้ยังมีหน้ามาบ่นใส่อีก’
\"คุณชื่อไรครับ  ผมชื่อแดเนียลเรียกว่าแดนก้อได้ครับ\"แดเนียลเฉไปคุยอีกเรื่องซะงั้น
‘ไม่ได้ถามเล้ย’มิ้นคิดอีกแล้ว แต่ก้ยังตอบ \"ชั้นชื่อมิ้นค่ะ\"
               
                เทอนั่งอ่านหนังสือต่อไปโดยไม่ใส่ใจคนข้างๆอีกเลย จนกระทั่งถึงสนามบินเขาก็ถามขึ้นว่าจะไปที่ไหน
\"ไปอังกฤษสิย่ะ นั่งเครื่องนี้จาให้ไปญี่ปุ่นหรอ\" เทอตอบ
\"อังกฤษมันใหญ่นะคุน...\"
\"เรื่องของชั้น\"มิ้นเริ่มรำคาญแล้ว
\"บอกมาเถอะเดี๋ยวผมไปส่ง...\"แดนชวน
\"ชั้นไปเองได้หน่า\"ว่าแล้วเทอก้รีบก้าวฉับๆออกไปโดยไม่หันมามองอีกเรย
                 
                    ที่สนามบินไม่ว่าจะมองไปที่ไหนก้เจอแต่คนมากหน้าหลายตา มีทั้งคนอังกฤษและชาติอื่นๆรวมทั้งไทย อยู่เต็มไปหมด  มิ้นรีบเดินเร็วๆเพื่อไปโบกรถแท็กซี่ให้ทันก่อนจะเจอไอ้ตาคนนั้นอีก
‘ชาตนี้ขออย่าให้เจออีกเลยอีตาแดนบ้า’ มิ้นคิดขณะนั่งอยู่บนรถแท็กซี่เพื่อไปมหาลัย ‘คิดว่าหล่อแล้วเราจะชอบรึไง  เชอะ! ไม่มีทาง’
                   
__________________________________________________________________________
บทแรกสั้นหน่อยนะ ไม่รู้จาเขียนอารายอ่า
เรื่องนี้เรื่องแรกอ่ะค่ะ
มหาลัยที่อังกฤษแต่ว่า.........
\"หนิคุณ ใจคอจะไม่อยุดอ่านเลยรึไงครับ\"  ชายต่างชาตรูปหล่อที่นั่งข้างๆเทอถามขึ้นเปนภาษาอังกฤษ
\"แล้วคุนเปนใคร ยุ่งไรด้วยละค่ะ\"มิ้นจึงโต้ตอบไป ในใจคิดว่า ‘รู้จักก้ไม่รู้ยังมีหน้ามาบ่นใส่อีก’
\"คุณชื่อไรครับ  ผมชื่อแดเนียลเรียกว่าแดนก้อได้ครับ\"แดเนียลเฉไปคุยอีกเรื่องซะงั้น
‘ไม่ได้ถามเล้ย’มิ้นคิดอีกแล้ว แต่ก้ยังตอบ \"ชั้นชื่อมิ้นค่ะ\"
               
                เทอนั่งอ่านหนังสือต่อไปโดยไม่ใส่ใจคนข้างๆอีกเลย จนกระทั่งถึงสนามบินเขาก็ถามขึ้นว่าจะไปที่ไหน
\"ไปอังกฤษสิย่ะ นั่งเครื่องนี้จาให้ไปญี่ปุ่นหรอ\" เทอตอบ
\"อังกฤษมันใหญ่นะคุน...\"
\"เรื่องของชั้น\"มิ้นเริ่มรำคาญแล้ว
\"บอกมาเถอะเดี๋ยวผมไปส่ง...\"แดนชวน
\"ชั้นไปเองได้หน่า\"ว่าแล้วเทอก้รีบก้าวฉับๆออกไปโดยไม่หันมามองอีกเรย
                 
                    ที่สนามบินไม่ว่าจะมองไปที่ไหนก้เจอแต่คนมากหน้าหลายตา มีทั้งคนอังกฤษและชาติอื่นๆรวมทั้งไทย อยู่เต็มไปหมด  มิ้นรีบเดินเร็วๆเพื่อไปโบกรถแท็กซี่ให้ทันก่อนจะเจอไอ้ตาคนนั้นอีก
‘ชาตนี้ขออย่าให้เจออีกเลยอีตาแดนบ้า’ มิ้นคิดขณะนั่งอยู่บนรถแท็กซี่เพื่อไปมหาลัย ‘คิดว่าหล่อแล้วเราจะชอบรึไง  เชอะ! ไม่มีทาง’
                   
__________________________________________________________________________
บทแรกสั้นหน่อยนะ ไม่รู้จาเขียนอารายอ่า
เรื่องนี้เรื่องแรกอ่ะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น