คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : :: 5 :: 100%
:: 5 ::
สามีอี้ฟาน VS ภรรยาอาอี้
“เกอเก้อแน่ใจหรอว่าจะให้เด็กคนนั้นดูแลจงแด” ภรรยาสุดสาว(?)สวย(?) เอ็กซ์(?) ขวัญใจอี้ฟานถามร่างสูงโย่งขณะที่กำลังนั่งอ่านนิตยสารเกี่ยวกับกระเป๋าแบรนด์ดัง
“อ่า...แน่ใจสิหรืออาอี้ไม่ชอบ” ปากหนาพูดตอบภรรยาที่รักพลางหอมแก้มขาวเนียนของร่างโปร่งสองฟอดพอชื่นใจ
"เปล่าอ่ะ..แค่กลัวจงแดไม่ชิน" พูดออกไปตามความเป็นคิดของตัวเอง
"น่าๆอาอี้ไม่ต้องกังวลหรอก"
"แต่อี้กลัวเด็กนั่นจะดูแลจงแดไม่ได้"
"แล้วอาอี้คิดว่าตัวเองดูแลจงแดดีที่สุดหรอ?" ถามแทงใจดีดำร่างโปร่ง
"...."
"อาอี้รู็มั้ยหืม? เราสองคนน่ะถึงจะดูแลจงแดได้ที่สุดแต่ก็ไม่สามารถอยู่กับจงแดได้นานหรอก เก้อต้องบินข้ามไปประเทศนู้นประเทศนี้ เหนื่อยทั้งวัน แถมอาอี้ก็ต้องตามเก้อไปด้วยเพราะเกอเก้อไปคนเดียวไม่มีคนดูแลซึ่งนั่นก็ต้องตกเป็นหน้าที่ของอาอี้ แล้วถ้าเป็นอย่างนี้จงแดจะอยู่กับใคร?" พูดถามร่างโปร่งตรงหน้า มือหนาก็โยกหัวปุยๆไปด้วยอย่างเอ็นดู
"ก็ถ้าอาอี้ไม่ไปกับเกอเก้อ"
"แล้วใครจะดูแลเก้ออ่า หืมมมม"
"...."
"หรือจะให้เก้อจ้างผู้หญิงสวยๆมาดูแล" ลองพูดจาหยอกล้อกับภรรยาร่างโปร่งเผื่อคำว่า หึง จะโผล่หัวออกมา
"อย่านะ!!!" ร่างโปร่งรีบตะโกนพูดปรามทันทีหลังจากฟังข้อคิดเห็น(เรื่อยเปลื่อย)ของผู้เป็นสามี
"เอ้า แล้วอย่างนั้นจะให้เก้ออยู่กับใครล่ะครับ"
"เกอเก้อก็....." ขอเวลา 5 วิในการคิดแก้ไขโจทย์ =_=
"ก็...."
"ก็อยู่กับอี้ไง อี้ไม่ยอมให้ใครมาแย่งเกอเก้อหรอก =^=" พูดพลางทำปากยื่นอย่างหยิ่งยโส(หราาา :ไรท์) กอดอกโชว์ความแมนเต็มที่
"พูดงี้เลยหรอ หึงล่ะสิ"
"อี้ไม่้หึง!!!"
"แล้วอาการแบบนี้เค้าเรียกว่า..."
"หวง ต่างหาก หวง อ่ะ =^="
"งั้นเดี๋ยวเก้อให้รางวัลนะ...คนดี :)" ปากหยายิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม จากนั้นก็กระโจนขึ้นคร่อมร่างบาง จัดการปิดรีมฝีปากบางหวานอย่างหวงแหน อี้ฟานสัญญากับตัวเองว่า
"หัวใจนี้ทั้งหัวใจจะให้อี้ชิงเข้ามาเดินเล่นในนี้แค่คนเดียวจากนี้ตลอดไปและตลอดกาล :)"
ฉากคัด อีเซ็น (ผวน)
50%
อี้ชิง หรือ อู๋ อี้ชิง ตื่นขึ้นมาจากการหลับใหลพร้อมกับความเจ็บปวดบริเวณใต้สะโพก ตาคู่สวยหันไปมองรอบห้องสีขาว ซึ่งเขาเองแหละที่เป็นคนขอให้อี้ฟานทารอบบ้านด้วยสีขาวแต่ก็อาจจะมีบางห้องที่เป็นของยกเว้น ข้างหูๆสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอแสดงว่าคนข้างๆต้องเข้าสู่ห้วงนิทราอยู่ วงแขนกว้างโอบร้อมอ้อมตัวร่างโปร่งไว้อยู่เหมือนหวงแหนร่างโปร่งนี้มาก อี้ชิงหัวเราะคิกคักจากนั้นจึงหันหน้าไปทิศทางเดียวกับลมหายใจ เห็นใบหน้าหล่อราวเทพบุตรลงมาจุติ ใบหน้าที่อี้ชิงแสนรัก แสนหวง.....
ถ้าเป็นฟิคเรื่องอื่นคุณจะเห็นว่าเคะจะต้องแอบลักหลับ แล้วเมะก็ตื่นมาแล้วก็หวานๆอะไรประมาณ แต่สำหรับฟิคเรื่องนี้อี้ชิงขอเสนอให้เอาหัวซุกกับอกกว้าง พร้อมปิดเปลือกตาบางอย่างแผ่วเบาแล้วเข้าสู่ห้วงนิทรา...กับคนที่ตัวเองรัก
ถ้าเป็นเมื่อก่อนอี้ชิงจะขยับตัวหนีแล้วขว้างหมอนใส่ร่างสูงเพราะความอาย แต่ทุกคนก็ต้องมีความเคยชินเกิดขึ้นกับตัวเองอยู่เสมอ ซึ่งก็เหมือนอี้ชิงตอนนี้ความเคยชินเกิดขึ้นกับตัวเขาแล้ว เมื่อก่อนตอนที่เขาคบกับอี้ฟานสมัยที่เรียนมหาวิทยาลัย อี้ฟานจะมารอที่หน้าคณะของเขาเสมอ แต่การมารอแต่ละครั้งทำให้หัวใจอี้ชิงพองโต เพราะทุกครั้งที่มาจะมีช่อดอกกุหลาบสีขาวติดมือมาด้วยทุกครั้ง แน่นอน....อี้ชิงชอบดอกกุหลาบสีขาวและทุกอย่างที่เป็นสีขาว....
แต่การมาแต่ละครั้งของอี้ฟานก็ทำให้ความอายแล่นเข้ามาในโสตประสาททุกครั้ง แต่อี้ชิงจะขอเล่าคร่าวๆละกันเพราะวีรกรรมที่อี้ฟานทำมันมีเยอะมาก :) เริ่มจากครั้งแรกสุดที่อี้ฟานเสนอมาว่าจะมารับมาส่งอี้ชิงที่หน้าคณะทุกวัน เนื่องจากอี้ฟานอยู่คณะบริหารธุรกิจและอี้ชิงอยู่นิเทศน์ด้านการประชาสัมพันธ์ วันนั้นอี้ฟานนำดอกกุหลาบสีขาวติดมือมาด้วยแน่นอน.....เขาก่อวีรกรรมครั้งแรก อี้ฟานแอบไปซ่อนตัวอยู่ในทางเข้าด้านหลังคณะซึ่งจะเป็นหอพักของคนที่บ้านอยู่ไกลหรือนักศึกษาแลกเปลี่ยน
หลังจากที่อี้ชิงเดินลงมาจากตึกอี้ฟานก็แอบมองเป็นระยะๆเพื่อรอจังหวะของการก่อวีรกรรม เมื่อถึงเวลาอันเหมาะสมอี้ฟานก็กระโดด(?)มาทำท่าคุกเข่าขอแต่งงานเหมือนในซีรี่ย์ฯในฉากที่พระเอกขอนางเอกแต่งงาน แล้วยื่นช่อดอกกุหลาบมาให้ พร้อมกับรอยยิ้มที่อบอุ่น....ที่มอบให้แก่อี้ชิงคนเดียว
อ๊ะๆ อี้ชิงขอเล่าแค่นี้ก่อนละกัน ถ้าอยากฟังต่อก็คอมเม้นท์บอกไรท์เค้าละกัน แล้วเดี๋ยวอี้ชิงจะมาเล่าให้ฟังใหม่นะ ไปล่ะ.....บ๊ายบาย#โบกมือลาอย่างนางสาวจีน (=_= - ไรท์)
TBC.
V.1:อัพแล้วๆ ^_^ ฉากนี้คือแม่ยกคริสเลย์ว่ะครับ!!! สำหรับNCไรท์จะรอดูเม้นว่าอยากอ่านมั้ยถ้าไม่ก็ไม่ถ้าเอาก็เอาค่ะ ^-^ ฝากติดตามฟิคด้วยน้าาาาา <3 จุ๊บ
ความคิดเห็น