คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : :: 1 :: 100%
:: 1 ::
พี่ชายแปดปี VS เด็กน้อยสามขวบ
เสียงร้องไห้งอแงจากด้านนอกของประตูไม้ลายสวยเรียกให้คังยูตื่นขึ้นมา และพบว่าตนเองกำลังนอนอยู่ในเตียงขนาดคิงส์ไซต์ซึ่งไม่มีอยู่ในบ้านเขา คังยูมองรอบๆห้องสีน้ำเงินขนาดใหญ่ เขาหันกลับมาที่เตียงอีกครั้งพบว่าเขาอยู่คนเดียว….. คังยูมองไปที่กระจกบานหนึ่ง มันตั้งอยู่ในที่ที่เขาสามารถมองเห็นร่างสูงๆของตัวเองได้ทั้งร่าง ตอนนี้เขาอยู่ในชุดนอนลายสก็อตสีน้ำตาลขาว
ครั้งหนึ่งคังยูเคยเดินผ่านร้านเสื้อผ้ายี่ห้อแบนด์เนมในห้างใหญ่ เขาเห็นเสื้อตัวนี้ตั้งโชว์อยู่หน้าร้านแถมยังติดป้ายราคากว่าห้าหมื่นวอนซึ่งมันแพงมากสำหรับเขา และมันก็ไม่มีทางเลยที่เขาจะสามารถสวมใส่มันได้….ใช่แล้ว!!! มันคือความฝันมันคือความฝันแน่ๆเลย!!!
พลันความคิดในหัวสมองคิดได้จึงล้มตัวนอนลงบนเตียงใหญ่ พยายามข่มตาหลับให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ติดที่ว่ามีเสียงร้องไห้กระจองอแงเหมือนเด็กดังอยู่ข้างนอกแถมยังมีเอฟเฟครัวๆโดยการทุบประตูยกใหญ่ จนคังยูทนไม่ไหวต้องลุกไปส่องดูนอกประตูว่าเกิดอะไรขึ้น
“’งื้อ…..แง เก๊าอยากกินหน่มน้มรสส้ม T3T” เมื่อเขาลุกขึ้นไปแอบดูเหตุการณ์ข้างนอกที่ประตู ก็พบว่ามีเด็กผู้ชายหน้าจิ้มลิ่มอายุประมาณ 3 ขวบคนหนึ่งกำลังร้องไห้อย่างหนัก เนื่องจากไม่ได้กินนมรสโปรด (มันช่าง =_= #ไรท์) กลีบปากบางก็พร่ำบ่นว่าทำไม้ทำไมตนถึงไม่ได้กินนมสักที นึกอยากจะวิ่งลงบันไดไปหยิบนมจากตู้เย็นแล้วดื่มสักรวดเดียวจบ แต่ติดที่หม่าม๊าบอกว่าห้ามลงบันไดคนเดียวเพราะกลัวจะตกบันได
และด้วยความมึนหัวปนกับเพลียจากเรื่องเมื่อคืน ทำให้เขาเกิดอาการชักดิ้นชักงอ(ผิด)ดันประตูไปติดฝาผนังข้างนอกจนมิด เด็กชายที่ร้องไห้เสียงดังเมื่อเห็นผู้ที่จะช่วยชีวิตไว้ได้(?)จึงรีบถลาเข้ามาจับเอวคังยูแน่นพร้อมกับเขย่าขาแกมขอร้องให้ร่างสูงลงไปส่งข้างล่าง
"ฮยองงับ ฮยองไปส่งเก๊าไปกินหน่มน้มหน่อยจิ T^T" เด็กน้อยเริ่มเขย่าขาแรงขึ้นเรื่อยๆ จนคังยูเริ่มเซ มือใหญ่รีบจับมือเล็กไว้พลางพูดปลอบๆไปว่าจะไปส่ง
"ครับๆ เดี๋ยวฮยองไปส่ง"
"แล้วนมที่ว่าอยู่ไหนล่ะครับ" คังยูนั่งย่อตัวลงให้หน้าพอดีกับเด็กน้อยขี้งอแง กลีบปากหนาเอ่นถามคนอายุน้อยกว่า
"อยู่ข้างล่างงับ *^*" จากที่ดวงตาแดงก่ำที่ผ่านร้องไห้งอแงกลับแปรเปลี่ยนเป็นดวงตาที่ส่องแสงวิบวับเหมือนหมาเจอกระดูก(?) มือเล็กเขย่ามือของคังยูเบาๆเหมือนบอกว่าให้รีบๆไปส่ง
"ป่ะๆ ไปครับ"
คังยูจึงต้องจำใจเดินลงบันไดไปส่งเด็กน้อยสามขวบจอมงอแง มือเล็กกอบกุ่มมือใหญ่ไว้บางส่วน อีกมือนึงก็จับราวบันไดไว้มั่น ปากบางก็เอ่ยคำคำนึงที่ทำให้คังยูหัวเราะอยู่ในใจ
"นม.....นม......นม.....ถึงแว้ว >O<" ภารกิจแรกผ่านไปสำด้วยดี แต่ภารกิจต่อไปคังยูคงต้องพึ่งเด็กน้อยคนนี้เสียแล้ว เพราะสมองของเขาตอนนี้มันตึ้บไปหมด แถมยังต้องรับมือเด็กตัวเล็กคนนี้อีก ฮึ่ย!!! คังยูบอกเลย..ตรูจะไม่ทน!!!
30%
ครอบครัวอู๋ VS ว่าที่พ่อบ้าน
"แล้วไปไหนต่อครับ" คังยูกระตุกมือเล็กเป็นเชิงว่าไอ่หน่มน้มมันอยู่ที่ใด =_= ปากหนาเอ่ยถามร่างเล็กอีกครั้ง
"ห้องครัวฮับ" ร่างเล็กเดินตรงไปที่ห้องๆหนึ่งของตัวบ้านซึ่งคังยูเดาว่ามันคงเป็นห้องครัว ดังนั้นสองเกิรล์(?)จึงเดินจ้ำอ้าวไปที่ห้องครัว ระหว่างที่คังยูกำลังโดนเด็กน้อยจูงมือไปทางห้องครัว ตาของเขาก็สำรวจบรรยากาศรอบๆบ้านไปด้วย
บ้านหลังนี้เท่าที่คังยูประมาณไว้น่าจะมี 3 ชั้น เพราะตอนที่อยู่ข้างบนคังยูสักเกตเห็นบันไดขึ้นไปข้างบน บรรยากาศรอบๆบ้านถือว่าผ่อนคลายในความคิดของคังยู เพราะรอบตัวทาด้วยสีขาว แต่อาจจะมีบางห้องที่ใช้สีอื่นอย่างเช่นห้องที่เขาตื่นขึ้นมาเจอ ทั่วตัวบ้านถูกประดับไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง ภาพวาดสีน้ำมันที่เหมือนนักจินตกรวาด ทุกๆอย่างที่เขาเห็นสามารถยืนยันได้ว่า ที่นี่ต้องเป็นบ้านคนรวย ทั้งสองเดินมาถึงห้องครัวที่อยู่สุดทางเดิน เด็กน้อยตัวเล็กรีบเปิดประตูเข้าไปข้างใน เห็นผู้ชายสองคนกำลังกระหนุงกระหนิงอยู่ที่หน้าตู้เย็น
"ป่าป๊า หม่าม๊า จงแดหิวนมมมมมม" เด็กน้อยตัวเล็กรีบวิ่งไปเกาะเอวของผู้ชายหน้าสวยคนหนึ่ง เขายิ้มให้เด็กน้อยอย่างอ่อนโยนก่อนจะอุ้มร่างเล็กขึ้นก่อนจะหอมแก้มทั้งสองข้างอย่างเอ็นดู แล้วส่งไปให้ผู้ชายร่างสูงอีกคน
คังยูมองสามพ่อแม่ลูกอย่างอาลัยอาวร ก่อนที่สายตาจะเหม่อมองไปนอกหน้าต่าง เพลิงแห่งความคิดถึงถูกจุดขึ้นมา น้ำใสๆเอ่อคลออยู่เต็มเบ้าตา ก่อนจะยิ้มให้ตัวเองอย่างสมเพช....
40%
ฝ่ายอี้ฟานที่เห็นเด็กชายร่างสูงที่ลงมาส่งลูกถึงห้องเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง สายตาของเด็กชายมีแต่ความเหนื่ยอ่อนและโศกเศร้า แต่จู่ๆเด็กน้อยตัวแสบ(ที่ไม่ยอมรอกินนมอยู่ที่ห้อง)ก็วิ่งร่อนออกไปคว้าเอวคนที่อยู่ด้านนอก มือเล็กจับมือที่ใหญ่กว่าแล้วกึ่งลากกึ่งจูงให้เข้ามาที่ห้องครัว เขาหันหน้าไปมองภรรยาสุดที่รักที่กำลังจ้องหน้าเขาอย่างงงๆบวกมึนๆตามสไตล์...แต่นี่แหละสเป็คอี้ฟาน!!! (ใครเมนเฮียต้องเป็นแบบอี้นะคะ เฮียถึงจะสน =-=b #เอ๊ะ #ผิด )
"ฮยองฮับ มากินนมกานนน >O<" เด็กน้อยลากคังยูเข้ามาในห้องได้สำเร็จ ก่อนจะวิ่งอ้อมไปด้านหลังแล้วกอดขาเขาไว้แน่น คังยูมองเด็กน้อยอย่างงงๆ ตัวโตเท่าหมีหมาแล้วยังจะให้กินนมอีกหรือ แล้วไอ้นมเนี่ยมันนมรสส้มซึ่งเป็นรสที่เขาเกียจที่สุดในสามโลกกกก
"นะๆๆ *^*" เด็กน้อยจ้องตาคนที่อายุเยอะกว่าอย่างอ้อนๆ คังยูส่ายหัวอย่างเหนื่อยๆ มองสองพ่อแม่ที่จ้องเขาอย่างอ้อนวอน จงแดน่ะเป็นเด็กที่น่ารักก็จริง แต่ถ้าบางทีไม่ตามใจเกินไปก็จะร้องไห้งอแง แล้วหลบหน้าทุกคนเป็นว่าเล่น ครั้งหนึ่งอี้ฟานเคยลืมซื้อของขวัญวันเกิดให้จงแด ซึ่งเจ้าตัวพอรู้ว่าไม่ได้ของขวัญจากผู้เป็นพ่อ ก็ร้องไห้งอแงหลบหน้าหลบตาทุกคนแล้วมุดตัวอยู่ในห้องไป 3 วันเต็มๆ จนคนเป็นพ่อต้องเข้าไปง้อ โดยซื้อตุ๊กตาเป็ดไปให้ จงแดเลยยอมเปลี่ยนใจ....ดังนั้นพวกเขาจะไม่ให้มันเกิดซ้ำขึ้นอีก
เพราะจงแดเป็นคนที่กลัวการอยู่คนเดียว กลัวความมืด กลัวทุกอย่าง ตอนที่อี้ฟานเข้าไปง้อจงแด เด็กน้อยตาแดงเถือก จมูกสีแดงจัดเหมือนมีคนเอาสีแดงสดๆมาป้าย หน้าใสๆที่ยิ้มอยู่ตลอดเวลาซีดลงมาก สายตาบ่งบอกว่าผิดหวังจริงๆ จนอี้ฟานต้องกับมาร้องไห้ทั้งคืนหลังจากที่เอาของขวัญไปง้อลูกที่รักที่สุดในชีวิต....
"น้าาาา *^*"
"ครับๆ" คังยูถอนหายใจอย่างอ่อนเพลีย เดินไปรับนมสองกล่องจากคุณนายเจ้าของบ้าน จัดการแกะกล่องนมเทใส่แก้วลายเป็ดน่ารักๆ ที่คุณนายจัดไว้ให้ ยื่นไปให้กับเด็กน้อยที่จ้องตาแป๋วแหววเหมือนลูกแมวที่รอกินนม เมื่อได้ของที่ต้องการเด็กน้อยก็รีบดื่มอึกๆจนหมดแก้ว ก่อนจะยิ้มหวานให้พี่ชายตัวสูง สองศรีสามีภรรยามองหน้าลูกชายตัวเล็กอย่างเอ็นดู ก่อนทั้งสองจะเดินออกไปพร้อมกับคุณชายอู๋ที่ก้มลงมากระซิบข้างหูของคังยูว่า.....
"ตามฉันไปที่ห้องทำงานด้วยล่ะ อ้อพาจงแดมาด้วย" พูดเสร็จสรรพแล้วก็เดินกระหนุงกระหนิงไปกับศรีภรรยาสุดที่รัก ก้มจุ๊บนิดจุ๊บหน่อย สงสัยคิดว่าก่อนที่เขาจะเข้าห้องไปมันต้องมีวีรกรรม 108 ท่าใน 5 วิเกิดขึ้นอย่างแน่นอน คังยูขอพนัน =_="
TBC.
มหาขอคุย : มันยังไม่จบนะแจ๊ะ เดี๋ยวไรท์จะมาต่อให้ จุ๊บ!!! >3<
มหาขอคุย V.2 : คือไรท์มาอัพได้แค่นี้อ่ะ T^T เพราะไรท์จะเปิดเทอมวันพรุ่งนี้เลยต้องนอนเช้า แต่คิดว่าพรุ่งนี้คงจะเต็มแล้วล่ะ <3
มหาขอคุย V.3 : ย่าาาาาา อัพเสร็จแล้วววว ภูมิใจจัง >O< ขอบคุณมากเลยนะคะที่ติดตามมาโดยตลอด (พูดอย่างกับมันจบแล้ว =_=") แล้วก็ไรท์มาแก้คำนิดหน่อยแต่ไม่เยอะดอกไม่ต้องไปอ่านใหม่เด้อ มิได้เขียนใหม่>w< แล้วไรท์จะมาอัพตอน 2 ให้จุ๊บ >3<
ปล้ำลู่. (ปล.) เตรียมฉลองวันเกิด อู๋ อี้ฟานนะแจ๊ะ 6 พ.ย. เจอกันโซนหน้าคอม(?)เตรียมมือไว้ให้ดีเตรียมตัวแคปรูป 5555
EXO WE ARE ONE :D
ความคิดเห็น