SF WONHYUK รักนี้ต้องมีน้ำตา

ข้อมูลเบื้องต้น

ซีวอน..... ชายหนุ่มที่มีเพียบพร้อมทั้งหน้าตาและฐานะรวมทั้งการศึกษาเรียกได้ว่าเค้าคือผู้ชายที้เพอร์เฟคแต่ชีวิตเค้ากลับต้องหมดสนุกลงเมื่อเค้าต้องถูกคลุมถุงชนให้แต่งงานตั้งแต่2ปีที่แล้ว นั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้เค้าเกลียด ลีฮยอกแจ

ต่างกับ

ฮยอกแจ...  เด็กหนุ่มที่แอบหลงรักเชวซีวอนอย่างหมดหัวใจคนที่ยอมให้เชวซีวอนทุกอย่างแม่กระทั่งเป็นนางบำเรอของคนที่ตัวเองรัก ยอมเป็นที่ระบายความใคร่ให้กับเชวซีวอน ยอมให้เค้ารักคนอื่น เหยียบย่ำหัวใจ เพียงเพราะเค้ารักและอยากอยู่ใกล้ซีวอน

       -----------------------------------------------WONHYUK-----------------------------------------------

เนื้อเรื่อง

.

.

น้ำตา

มันอยู่กับคนที่ชื่อว่าฮยอกแจมันอยู่กับฮยอกแจต้องแตวันที่ต้องมาแต่งงานกับซีวอนคนที่ผมรู้จักและหลงรักมาตลอด4ปีเต็มจนกระทั่งสัญญาทางรอบคัวที่ทำให้ผมต้องแต่งงานกับซีวอนผมดีใจจนพูดไม่ถูกเลยล่ะ แต่ ทุกอย่างมันช่างต่างกับที่ผมคิดเหลือเกิน

ปัง!

“ฮยอกแจ” เสียงทุ้มตวาดดังกังวานพร้อมกับเสียงปิดประตูที่ดังสนั่น

“ครับ คุณซีวอน” ผมรีบวิ่วออกไปดูที่ประตูก่อนจะพบคุณซีวอนที่พาผู้หญิงคนหนึ่งมาด้วย

“นี่ทิฟฟานี่ จะมาเป็นคนรักของฉัน และคุณหญิงของทีนี่”

“แต่ผมคือภรร..”ก่อนที่จะจบประโยคของเสียงหวาน เสียงทุ้มก็เอ่ยตัดขึ้นมา

“นายมันก็แค่นายบำเรออย่ามีสิทธ์เรียกอะไร” เสียงทุ้มที่กล่าวขัดมานั้นทำให้ร่างเล็กตรงหน้า หน้าชาไร้ความรู้สึกชั่วขณะ

“ครับ ผมเข้าใจแล้ว”

1อาทิตย์แล้วนับตั้งแต่ที่ซีวอนพาทิฟฟานี่เข้ามาในบ้าน ทุกอย่างเปลี่ยนไปจากเดิม ร่างบางนั้นต้องทำใจยอมรับที่จะตองนั่งกินข้าวคนเดียวประจำ

เพราะทุกๆครั้งทีเค้าชวนซีวอนทานอาหารกลับได้คำตอบจากร่างสูงเป็นแบบเดิมซ้ำๆจนร่างบางตัดใจที่จะเอ่ยชวน

คำตอบที่คนฟังเจ็บไปทั้งใจ

“ฉันจะออกไปกินข้าวข้างนอกพร้อมคนรักฉันส่วนนายเป็นแค่นางบำเรอไม่ต้องคิดชวน”

.

ตกดึก

ก๊อกๆ!!

“ฮยอกแจ”เสียงแหบทุ้มดังขึ้นจนผมต้องรีบไปเปิดประตู

“อ๊ะ คุณซีวอน”ซีวอนผลักร่างของผมเข้าห้อง ก่อนที่จกดจูบซ้ำๆอย่างหนักหน่วง มือของซีวอนไล้ไปทั่วร่าง

“อย่านะ คุณซีวอน”

ซีวอนไล้มือผ่านชุดนอนลายผ้าลื่นของฮยอกแจ ก่อนที่จะดึงกางเกงตัวบางออก บทรักอันเร่าร้อนระหว่างฮยอกแจและซีวอนคงดำเนินต่อไป อีกครั้ง และ อีกครั้ง

.

.

.

2เดือนผ่านไป

ตอนนี้สถานะของฮยอกแจใกล้เคียงกับคำว่าทาสเต็มทีแล้ว

“ฮยอกแจ ฉันหิวน้ำ”เสียงของทิฟฟานี่เอ่ยกับร่างบางที่อยู่ใกล้

“ฮะ เดี๋ยวผมเอาให้ฮะ”แต่ก่อนที่ร่างนั้นจะเดินไปถึงครัวร่างทั้งร่างทรุดลงไป ก่อนที่จะพยามประคองตัวเองให้ไปถึงห้องน้ำให้ไวที่สุด ก่อนที่จะโก่งคออาเจียน

ซีวอนที่มองเหตุกรอยู่นาน รู้สึกเป็นห่วงร่างบางเหลือเกิน แต่สมองบางส่วนของเค้ต่อต้านสิ่งที่หัวใจกำลังรู้สึก

“ฉันจะห่วงคนที่ทำลายความสุขของฉันทำไมกัน”    ก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกไป

ร่างบางที่ไม่รู้เหตุกาณ์การแอบมองของร่างสูงเมื่อกี้พึมพำกับตัวเองในห้องน้ำ

“ลูกจ๋า พ่อเค้ารักแม่ไม่ได้แล้ว แต่หนูอย่าโกรธพ่อเค้าเลยนะ พ่อเค้าต้องมีเหตุผลแน่ๆ”ฮยอกแจเอ่ยก่อนที่จะลูบท้องตัวเองเบาๆ

ใช่!! ฮยอกแจท้องเค้ารู้เมื่อไม่นานมานี้ เพราะเค้ามีอาการที่ใกล้เคียงกับคนท้องจึงทำให้เค้าเลือกที่จะแวะซื้อแผ่นตรวจครรภ์ตอนไปซื้อของที่ตลาด ก่อนที่ผมจะรู้ว่า ผมท้องกับสามีที่เค้าไม่รัก!!

.

.

หลายวันผ่านไป

“ฮยอกแจวันนี้เธฮต้องไปถือของให้ฉันนกับทิฟ เพราะวันนี้นี้ฉันจะพาทิผไปช๊อปปิง

“แต่ผม..”

“อย่าลืมสิว่าฐานะของเธอคืออะไร”

“ครับ”

ทั้งสามคนเดินข้ามถนนเพื่อไปอีกฝั่งหนึ่งซึ่งเป็นที่ตั้งของห้างสรรพสินค้า ระหว่างระยะถนนทิฟฟานี่จงใจทำกระเป๋าใส่เงินตกไว้ระหว่างทาง จนเมื่อเดินข้ามไปอีกฝั่งทิฟฟานี่ทำท่าทีตกใจที่ทำกระเป๋าเงินหล่นไว้

“อุ๊ย ทิฟทำกระเป๋าเงินหล่นไว้กลางถนนทิฟไปเก็บก่อนนะคะ”เธอทำท่าทีราวกลับจะเดินไปแต่ซีวอนกลับคว้ามือของเธอไว้และเป็นไปตามคลาด

“ฮยอกแจนายไม่เห็นหรือไงกว่ากระเป๋าของทิฟตกอยู่น่ะ”ซีวอนพูดเสียงดังจนทำให้ร่างบางตกปากรับคำแม้รู้ว่ามันอันตราย

“งั้นเดี๋ยวผมเก็บให้ฮะ”

ปัง!! โครม

เพียงแต่เวลาเพียงเสี้ยววิที่ร่างแสนบอบบางนั้นก้มลงไปหยิบกระเป๋าเงินใบน้อยโดนรถคันหรูขับด้วยความเร็วสูงชนเข้าอย่างจังจนทำให้น่างบากระเด็ดปไกลพอสมควร

“ฮยอกแจ”เสียงทุ้มตะโกน ก่อนที่จะวิ่งไปประคองตัวคนวยไว้

“ลูบท้องผมหน่อยสิฮะ”รอยยิ้มบางๆที่ดูจะยากลำบากเหลือเกินแต่กลับเป็นยิ้มที่จริงใจ

ถึงแม้จะงงเล้กน้อยแต่ซีวอนก็ยอมที่จะลูบท้องแบนราบของร่างเล็กเบาๆราวกับว่คำขอนั้นจะเป็นคำขอสุดท้าย

”สัมผัสของพ่อ อบอุ่นมั้ยลูก”ใบหน้าของร่างบงที่ยังคงประทับรอยยิ้มอยู่อย่างนั้นต่างจากร่างสูงที่บัดนี้นิ่งไปราวกับหิน

“ลูก หมายความว่ายังไงฮยอกแจ”ร่างบางไม่ตอบคำถามของร่างสูงแต่ยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้น ก่อนสีเปลือกตาสีน้ำนมจะปิดลง

“ฮยอกแจนายกับลุกจะต้องปลอดภัย ฉันจะพานายไปโรงพยาบาล”

นายจะต้องปลอดภัยฉันเชื่อว่าอยย่างนั้น

SW...

น่าแปลกทั้งที่ผ่านมาผมบอกตัวเองเสมอว่าเกลียดฮยอกแจ แต่ทำไม ตอนนี้ผมถึงเจ็บเพียงแค่เห็นอาหารหนักหนาสาหัสของร่างบางผมก็เจ้บไปหมด ถ้าผมเจ็บแทนเค้าได้ผมยินดี ยินดีให้สองแม่ลูกปลอดภัยผมไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลยว่าผมกำลังจเป็นพ่อคน ไม่รู้มาก่อนว่าร่างตรงหน้าท้อง แต่จะโทษใครได้ล่ะ มันเป้นเพราะผมที่ไม่เคยสังเกตอะไรเลย

ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าอาการทั้งหมดที่ผมเป็นนั้นคืออะไร ใจเต้นแรงทุกครั้งเวลาฮยอกแจยิ้ม มีความสุขทุกครั้งที่ได้กอดร่างนั้น ห่วงทุกครั้งที่ร่างนั้นอยู่ไกลสายตาไม่เคยรู้มาก่อนว่าร่างบางทนเจ็บปวดเพราะว่ารักเค้ามากแค่ไหน จนมาวันนี้ที่นี้ไม่มีลีฮยอกแจอแล้ว

1ปีแล้วสิน่ะตั้งแต่วันที่ผมได้รู้ว่าตัวเองได้เป็นพ่อคน วันที่ผมยอมรับหัวใจตัวเอง และวันที่ผมเสียคนที่รักไป คำพูดของคุณหมอคนนั้นทำให้ผมรู้ตัวว่าโง่ที่ทำอะไรช้าไป

“หมอไม่สามารารถยื้อชีวิตเค้าได้จริงๆ เนื่องจากร่างกายที่บอบช้ำมาก ทำให้อวัยวะได้รับการกระจบกระเทือนไม่สามารถใช้งานได้ตามปกติ หมอเสียใจด้วยนะครับ”

ฮยอกแจไปแล้ว จากไปพร้อมกับลูกของเค้า คนที่ไปพร้อมกับหัวใจของเค้า ใช่หัวใจของเค้าอย่ที่ฮยอกแจนานแล้วแต่เค้าเพิ่งรู้ตัว

“ฮยอกแจ นายอยู่บนนั้นกับลูกสบายดีมั้ย แล้วลูกของป๊าสบายดีมั้ยครับ ป๊าขอทาน่ะลูกที่ป๊าโง่เอง ป๊าโง่เองที่ทำให้หนูกับม๊าเป็นแบบนี้ ฮึก”น่ำตาของผู้ชายนามว่าซีวอนไหลอาบแก้มโดยไร้เสียงสะอ้น เค้ารู้ดีว่าน้ำตาของเค้านั้นเทียบไม่ได้กับคนรักที่ต้องแอบนอนร้องไห้ทุกคืนเพราะการกระทำน่าสมเพชของตัวเค้าเอง

“ฮยอกแจฉันรักนายกับลูกนะ กลับมาได้มั้ย”