NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    โชคชะตาพาทุกข์ ปาฏิหาริย์พารัก

    ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 วันที่เปี่ยมด้วยรอยยิ้มและความห่วงใย

    • อัปเดตล่าสุด 30 ต.ค. 67


     

    วันที่11

     

    เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดออมเลยชวนฉันไปเที่ยวด้วยกัน แต่คราวนี้ไม่ได้มาแค่2คน

    “ยะฮู่!”

    “พวกเราก็ขอเที่ยว​ด้วยสิ!”

    ต่างจากครั้งก่อน ตอนนี้ฉันมีเพื่อนที่เยอะขึ้นกว่าเมื่อก่อน ฉันพึ่งจะรู้เนี่ยแหละว่ามีเพื่อนเยอะแล้วมันรู้สึกยังไง

    “อุ๋ย พวกเราจะไปไหมดีล่ะ?”

    “ฉันกะว่าจะไปร้องคาราโอเกะน่ะ แล้วเธอล่ะ? ออม”

    “ฉันว่าจะไปช็อปปิ้งน่ะ แล้วพวกเธอล่ะ?”

    “อิมบอกว่าจะไปลองร้านอาหารเปิดใหม่ดู ส่วนฉันกะจะไปดูหนังน่ะ”

    “โฮ่… ไปคนละทีเลยนี้นา…  งั้นฟ้ามีที่ที่อยากไปไหม?”

    “อ้ะ? ถามฉันหรอ? อะ เอ่อ… มีที่แนะนำไหม?”

    “งั้นไปให้หมดทุกทีเลยล่ะกัน!”

    สุดท้ายพวกเราก็ตัดสินใจไปทุกที่ที่อยากไปซึ่งเป็นที่ที่ฉันไม่เคยไปมาก่อนทั้งนั้น ทั้งโรงหนัง ร้านอาหาร ร้านคาราโอเกะ และช้อปปิ้ง… ฉันไม่เคยไปที่แบบนี้มาก่อน.. มันสนุกมากๆเลย! จนเวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก จนกระทั่งพวกเราต้องแยกย้ายกัน

    “ฮ่าฮ่าๆ วันนี้ไปมาหลายที่เลย สนุกจริงแฮะ”

    “นั้นสิน่ะ… เสียดายที่ฉันต้องกลับก่อนแล้วล่ะ… งั้นฉันกลับก่อนน่ะ”

    “อื้ม!”

    ในขณะที่ฉันกำลังข้ามทางม้าลายเพื่อกลับไปอยู่นั้น…

    “เดียวก่อน ฟ้า”

    ออมได้เรียกฉันไว้ซะก่อน

    “อะไรหรอ?”

    “ไว้วันหน้าเรามาเที่ยวอีกน่ะ!”

    ทั้งๆที่มันเป็นคำพูดปกติธรรมดา… แต่มันกับทำฉันอมยิ้มไม่หยุด

    “ อื้ม! ไว้มาเที่ยวด้วยกันอีกน่ะ!”

    หลังจากนั้นฉันก็กลับถึงที่ห้องพัก…

    ตรู๊ด…!  ตรู๊ด…!

    เสียงโทรศัพท์ได้ดังขึ้น ซึ่งคนที่โทรมาก็คือ ปู่ของฉันเอง ฉันจึงได้หยิบโทรศัพท์​ขึ้นมารับในทันที

    “ฮัลโหล คุณปู่? มีอะไรหรอค่ะ?”

    “อ๋อ ไม่มีอะไรหรอ… แค่อยากรู้ว่ามีปัญหาการเงินหรือเปล่านะ”

    “หนูไม่เป็นไร! เรื่องเงินหนูจะใช้อย่างประหยัดเอง คนที่นี่เองก็ดีกับหนูมากด้วย อ้ะ! เดียวไว้ตอนวันปีใหม่หนูจะกลับบ้านไปฉลองด้วยนะ”

    “โธ่… หลานฟ้า… ไม่ต้องมาก็ได้… ฉลองกับเพื่อนๆของหลานเถอะ…”

    “ไม่ได้หรอคะ หนูรู้นะ​ว่าสุขภาพของปู่ไม่ดีนักนะ…  อีกอย่าง… ปู่เป็นคนดูแลหนูมาตลอด หนูก็ต้องดูแลปู่กลับเป็นธรรมดานี้น่า”

    ใช่… เพราะฉันสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่ยังเด็ก ฉันจึงอยู่กับคุณปู่มาโดยตลอด… แม้ทางด้านการเงินของคุณ​ปู่จะไม่ดีนัก…

    แต่คุณปู่ก็เลี้ยงดูฉันด้วยความเต็มใจมาโดยตลอด… และเพราะคุณปู่เป็นคนเดียวในครอบครัวที่เหลืออยู่… ฉันจึงอยากจะตอบแทนคุณปู่ให้ได้สักเล็กน้อยก็ยังดี….

    “พูดอะไรอย่างนั้น…. ยังไงก็.. อย่าลืมกินข้าวให้ครบ3มื้อล่ะ”

    “ค่ะ! ปู่เองก็ด้วยนะ”

    ติ้ด–

    คุณปู่ว่างสายไปแล้ว… ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ ฉันเจอเรื่องราวมามากมาย แม้จะมีส่วนที่น่าอายบ้าง แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่สนุกในแบบที่ฉันไม่เคยเจอมาก่อน มันสนุกซะจนอยากรู้ขึ้นมาเลยว่า ในอนาคตที่จะถึงนี้มีอะไรรออยู่เลย

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×