ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF 2PM ; CH ] Real love ที่รักครับผมรักคุณ

    ลำดับตอนที่ #8 : Real love ตอนที่ 6/7

    • อัปเดตล่าสุด 3 มิ.ย. 55


     

     

    เรื่องราวต่างๆจบลงด้วยดี หลังจากทั้งสองสาวออกจากโรงพยาบาลแล้วฮโยริก็บินตรงกลับญี่ปุ่นทันทีแต่ก่อนจะกลับหล่อนได้บอกจุนโฮว่าความจริงเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นแผนของทางผู้ใหญ่ที่คิดจะจับคู่ให้ ส่วนฮยอนอาก็สารภาพผิดว่าตัวเองเป็นคนวางยานอนหลับเองแต่ตั้งใจจะให้อูยองกิน  ไม่ใช่จุนโฮ

     

    “โธ่ ฮยอนอาเธอไม่น่าทำอย่างนี้เลย”ชานซองเอ่ยขึ้น

     

     

    “ก็ฮยอนอาชอบพี่โฮจริงๆนะ แล้วก็รู้ด้วยว่าพี่ชานก็ชอบพี่เขาเหมือนกัน”ทำไมหล่อนจะดูไม่ออกแต่ถึงอย่างนั้นหล่อนก็ยังชอบพี่จุนโฮอยู่ดี

     

     

    “แก่แดดไปแล้วนะยัยดื้อ อีกไม่นานก็กลับบ้านแล้วไม่ใช่หรือไง อย่าไปกระตุกแก้มพี่อูยองเขาอีกล่ะ เดี๋ยวคราวนี้จะได้กลับบ้านก่อนกำหนด หึหึ”ชานซองได้ทีก็ขู่น้องสาวทันที

     

     

    “ไม่เอาแล้ว เข็ดไปจนวันตายอะ ว่าแต่พี่ชานผ่านด่านพี่ด้งแล้วหรอเขาถึงดันพี่จัง”ชานซองเห็นน้องถามมาอย่างนี้ก็ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี

     

     

    “ไม่รู้สิ เข้าเรียนได้แล้วเจ้าตัวยุ่งเย็นนี้คุณป้าจะมารับอย่าหนีเที่ยวล่ะ”

     

     

    “ง่า~ อดเที่ยวเลย”เข้าโทรบอกคุณป้าเองล่ะให้กลับมาดูอาการลูกด้วยเพราะช่วงนี้งานเยอะแค่ตัวเขาเองก็แทบจะเอาตัวไม่รอด

     

     

    “โย่ว! ไอ้ชานพรุ่งนี้ฉันขอไปทำงานที่ผับแกหน่อยดิ”

     

     

    “หวัดดีอูยอง ไปสิแต่ขออนุญาตพี่คุณแล้วเหรอ”

     

     

    “ขอทำไมก็พรุ่งนี้ฉันจะเปิดทางให้พี่แทคกับพี่คุณเจอกันน่ะ นายช่วยฉันหน่อยน้า ถือเป็นค่าตอบแทนที่กันสาวๆพวกนั้นให้ก็ได้ หรือไม่ก็ถือว่าเป็นการดับไฟตั้งแต่ต้นลมอย่างน้อยก็ทำให้จุนโฮตัดใจจากพี่คุณล่ะวะ อิอิ จุนโฮมาและ”เหมือนฟ้าหลังฝนจริงๆวันนี้จุนโฮดูมีความสุขมากๆแต่หารู้ไม่ว่าเพื่อนซี้ทั้งสองกำลังหักหลังตัวเองอยู่

     

     

    “อรุณสวัสดิ์ วันนี้จุนโฮดูมีความสุขเนอะ”ชานซองเอ่ยทักคนก้นงอน

     

     

    “แน่นอนสิก็เรื่องราวสงบแล้วนี่อีกอย่างฉันก็เคลียกับผู้ใหญ่แล้วด้วย ตอนนี้ฉันเป็นอิสระแล้ว ยังไงก็ต้องขอบใจมากเลยนะเว่ยด้งที่ช่วยเหลือ ว่าแต่พรุ่งนี้พวกนายมีตารางไปเที่ยวไหนกันรึเปล่า”วันนี้ท้องฟ้าช่างสดใสกว่าทุกวัน ก็เมื่อวานหลังจากส่งฮโยริเสร็จเขาก็รีบโทรไปเคลียกับพ่อทันที ผลก็ออกมาตามความต้องการของเขาคือพ่อจะไม่เข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวของเขาอีก

     

     

    “ไม่เป็นไรเพื่อนกันช่วยเหลือกันอยู่แล้ว แต่พรุ่งนี้ไม่ว่างหรอกไปทำงานที่ผับไอ้ชานมัน นายจะไปทำด้วยกันไหมล่ะ”อูยองเอ่ยชวนเพื่อน

     

     

    “ทำงานอะไรล่ะ แล้วชานนายให้เงินอูยองเท่าไหร่”

     

     

    “ฉันให้สามหมื่นวอนก็แค่ร้องเพลงธรรมดาน่ะ ไปร้องกับอูยองสิ”ชานซองก็อยากฟังเสียงที่สาวๆคลั่งไคล้เหมือนกัน

     

     

    “เออไปด้วยกันสิจุนโฮ ฉันไม่ได้ยินนายร้องเพลงนานแล้วนะ”อูยองชวนเพิ่มอีกคน

     

     

    “ไปก็ได้แต่ไม่ร้องนะ อยากไปฟังนายร้องอย่างเดียวมากกว่า ถ้าร้องถูกใจป๋าให้อีกสามหมื่น”จุนโฮเก๊กหล่อเหมือนพวกเสี่ยเวลาจะหลีสาวๆ ทำให้อีกสองคนหัวเราะออกมา

     

     

    “ฮ่ะๆ อย่างนายเนี่ยนะเป็นเสี่ย เป็นเด็กเสี่ยง่ายกว่ามั้ง ฮ่ะๆ”

     

     

    “นั่นสิ จุนโฮเป็นเด็กเสี่ยเถอะฮ่ะๆๆ ฮา อะ อูย! เขาเปล่านะด้งมันเริ่ม อุ๊ย ปวดฉี่จังไปฉี่ดีกว่า”ชานซองที่หัวเราะอยู่หยุดกึก เมื่อหันมาเห็นจุนโฮปั้นหน้ายักษ์ใส่ก่อนจะรีบชิ่งหนีทันที

     

     

    “ไอ้ชานแกตายยยยยยยยยยยยยยยยย!!”อูยองนั่งดูเพื่อนสองคนที่วิ่งไล่จับกันเป็นเด็กๆด้วยรอยยิ้ม เชื่อสิว่าต่อให้เขาแกล้งจุนโฮแรงขนาดไหนเจ้าตาตี่ก็ไม่ตีเขาหรอกเพราะรู้ว่าหยอกกันเล่น แต่สำหรับไอ้ชานเนี่ยเขาก็งงๆอยู่ทั้งที่สนิทแต่ไอ้หมอนี่ล้อทีไรโดนทุกที สงสัยสองคนนี้ดวงจะสมพงกันฮ่ะๆ

     

     

    “สู้ๆนะอูยองทำเต็มที่”จุนโฮมาให้กำลังใจเพื่อนข้างหลังเวที

     

     

    “ฉันปวดอึว่ะจุนโฮ ไม่ไหวแล้วอะเหมือนจะท้องเสีย นี่รอบที่ห้าแล้วด้วย ทำไงดีๆ”อูยองทำท่าปวดท้องได้อย่างแนบเนียน??

     

     

    “เอาไงดีๆ ยกเลิกใช่บอกให้ชานมันหาคนมาแสดงแทนสิ”

     

     

    “ไม่ทันแล้วอะ ฉันต้องขึ้นแล้ว เอาอย่างนี้นายร้องแทนฉันหน่อยนะ ฉันไม่ไหวแล้วว่ะข้าศึกประชิดปูซานแล้ว ฉันเชื่อใจแกจุนโฮ”อูยองรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที แน่นอนเขาไม่ได้ท้องเสียจริงๆหรอก แต่เพราะชานซองมันอยากฟังหวานใจ(ปลอมๆ)ของมันร้องเพลงน่ะสิเขาก็เลยจัดให้

    ปีนี้อย่าลืมโหวตรางวัลเพื่อนรักแห่งปีให้ด้งนะคร้าบบ

     

     

    จุนโฮเห็นเพื่อนวิ่งเข้าห้องน้ำไปแล้วก็ทำอะไรไม่ถูก ตอนนี้พิธีกรบนเวทีก็เรียกแล้วด้วย เขาจะทำยังไงดีต้องร้องแทนเจ้าแก้มอูมจริงๆหรอ แต่เขาไม่อยากร้องเพลงเลยนี่นา ทำไงดีๆ คิดสิคิด โว้ยคิดไม่ออกพิธีกรนี่ก็จะเรียกอะไรนักหนาได้ยินแล้วเว้ย!

     

     

    “สวัสดีครับ แขกทุกๆท่าน ผมชื่อจุนโฮครับ วันนี้จะออกมาร้องเพลงบนเวทีนี้แทนอูยอง ขอให้ทุกๆท่านช่วยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ เรามาเริ่มเพลงแรกกันดีกว่ากับ Back at one ครับ”นานเท่าไหร่แล้วหนอที่เขาไม่ได้ขึ้นเวทีใหญ่แบบนี้ ความตื่นเต้นมันห้ามได้ยากจริงๆ

     

     

    เสียงดนตรีค่อยๆเริ่มขึ้นท่าท่างประหม่าของจุนโฮทำเอาชานซองอดเป็นห่วงไม่ได้ แต่พอคนตาตี่ร้องเพลงเท่านั้นแหละ โลกทั้งโลกเหมือนหยุดหมุน เสียงใสๆของคนตัวเล็กขับกล่อมผู้คนในผับได้ไม่ยาก เพลงหลายต่อหลายเพลงที่จุนโฮร้องทำเอาชานซองใจสั่นเพราะมันเริ่มร้อนแรงขึ้นทุกทีจนตอนนี้ทั้งคลับร้อนระอุไปหมดแล้ว

     

     

    “เพลงสุดท้ายนี้ผมขอมอบให้คุณ only you ครับ”จุนโฮจิบน้ำนิดหน่อยก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ เสียงทรงพลังที่จุนโฮเปล่งออกมาทำเอาสาวๆหนุ่มๆทั้งหลายคิดว่าหนุ่มน้อยคนนี้กำลังร้องเพลงถึงตน ชานซองเองก็เช่นกันแต่ก็ถูกคนแก้มอูมขัดความสุขเสียก่อน

     

     

    “ชานฉันกลับก่อนนะ นี่ดึกมากแล้วเดี๋ยวพี่คุณเป็นห่วง เจอกันวันจันทร์”อูยองรีบปลีกตัวมาลาเพื่อนก่อนขะชิ่งหนีกลับบ้าน

     

     

    “วันนี้ขอบใจมากนะ นี่เงินค่าที่ช่วยเหลือฉันวันนี้ ขอให้โชคดี”ชานซองส่งเงินจำนวนหนึ่งให้เพื่อน

     

     

    “เอ้อ นายเตรียมอุ้มจุนโฮหนีได้เลยนะ พอดีฉันเผลอประกาศไปว่าจุนโฮมันรับออฟด้วย”อูยองยักคิ้วก่อนจะรีบวิ่งออกนอกผับไป

     

     

    “เฮ้ยเดี๋ยวอูยอง จาง อูยอง โว้ยนายนี่เจ้าเล่ห์จริงๆ อย่าให้ถึงคราวฉันมั่งนะ จะเอาให้อ่วมเลย”แล้วเขาจะทำยังไงดีเนี่ย เอาวะบุกไปชิงตัวก่อนจะเกิดปัญหาดีกว่า ทันทีที่เพลงจบลงชานซองก็ขึ้นไปคว้าข้อมือจุนโฮแล้วออกวิ่งทันที

     

     

    “เฮ้ย! อะไรวะชานแกจะลากฉันไปไหน ปล่อยก่อน”จุนโฮรั้งตัวเอาไว้

     

     

    “เอาน่ะรีบไปกันเหอะน่า”ชานซองที่เห็นอีกคนขืนตัวไว้ก็ยิ่งออกแรงมากขึ้นกว่าเดิม

     

     

    “ไม่ไปเว้ยยยย อ๊ะ! ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะไอ้หมี ฉันจะกลับไปหาอูยอง”เมื่อพูดไม่รู้เรื่องชานซองก็เลยจัดการอุ้มร่างบางแล้ววิ่งขึ้นรถ

     

     

    “อูยองมันกลับบ้านไปแล้ว แถมทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ซะด้วย”ชานซองที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับเอ่ยขึ้น

     

     

    “ทิ้งระเบิดอะไร ได้ด้งมันท้องเสียก็เลยให้ฉันขึ้นไปร้องเพลงแทน”

     

     

    “ก็มันไปบอกพวกเสี่ยว่านายนะรับออฟด้วยน่ะสิเข้าใจรึยัง ถ้าฉันไม่ลากนายออกมาก่อนป่านนี้พวกหื่นนั่นกินนายไปแล้ว”พูดไม่ทันขาดคำพวกเสี่ยๆทั้งหลายก็วิ่งออกมาชานซองเห็นท่าไม่ดีเลยรีบก้มหัวไปบังอีกคน

     

     

    “เข้าใจแล้ว แต่นี่มันใกล้ไปแล้วไอ้หมี เขยิบออกไปหน่อยสิ”จุนโฮตกใจมาก อยู่ๆชานซองก็ก้มหน้ามาหาเขานี่ใกล้กันจนสัมผัสถึงลมหายให้ของกันและกันได้เลย

     

     

    “เห็นรึเปล่าข้างหลังฉัน เสี่ยพวกนั้นกำลังตามหานายกันอยู่ไม่กลัวรึไง อยู่เฉยๆเนี่ยแหละ”จุนโฮมองลอดวงแขนของอีกคนก็เห็นว่าผู้ชานกลุ่มหนึ่งกำลังเดินมาที่รถ

     

     

    “ชานคนพวกนั้นกำลังเดินมาที่รถเราแล้วด้วย ทำไงดีๆ”ความที่กลัวจะถูกจับไปจุนโฮเลยกลั้นใจดึงหน้าชานซองมาประกบจูบจริงๆ

     

     

    ตอนแรกชานซองก็ตกใจเหมือนกันอยู่ๆจุนโฮก็มาจับเขาจูบ แต่หลังจากที่สมองประมวลผลแล้วก็ยิ้มขึ้นมาทันที กำไรชัดๆเลยคิคิ ในเมื่อจุนโฮเสนอผมก็ควรจะสนองใช่ไหมครับ จากตอนแรกที่ปากแค่ประกบกันเฉยๆตอนนี้เปลี่ยนเป็นดีปคีส (deep kiss)ไปเสียแล้วกว่าชานซองจะถอยออกมาก็ทำเอาจุนโฮเกือบจะเป็นลม

     

     

    “คืนนี้ไปพักคอนโดฉันละกันนะ”ชานซองไม่ถามความเห็นแต่ออกรถในทันทีตลอดเส้นทางจนถึงห้องจุนโฮไม่พูดอะไรเลย เพราะเหมือนสมองจะช็อตไปเรียบร้อยแล้ว กว่าจะประมวลผลเสร็จชานซองก็เข้าห้องน้ำไปแล้ว

     

     

    “ไอ้หมี แกจูบฉัน แกตายยยยยยยยยย! ออกมาจากห้องน้ำเดี๋ยวนี้นะ นายจูบฉันทำมายยยย~”จูบแรกที่อุตส่าห์เก็บไว้ให้พี่คุณถูกไอ้หมีพรากไปแล้ว T T”

     

     

    “ก็นูนอเสนอ ชานก็สนองให้ไง”ชานซองอาบน้ำไปอย่างอารมณ์ดี

     

    “ ฉันเนี่ยนะเสนอ นายใช้สมองส่วนไหนคิดเนี่ย ฉันหลบพวกนั้นต่างหากเล่า”ก็กลัวหลบไม่สมจริงก็เลยจับมันมาชนปากกันเฉยๆ

     

     

    “แต่จุนโฮจูบฉันก่อนนะ นายเป็นคนรั้งหน้าฉันไม่ปล่อยด้วย แบบนี้เรียกว่านายเสนอได้รึยัง อีกอย่างนะจุนโฮก็ไม่ได้ปฏิเสธของชานเองนี่นา เอาน่าหยุดคิดได้แล้วนูนอเรื่องมันผ่านไปแล้ว” ชานซองหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันร่างก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ ทำให้จุนโฮที่วิ่งมาหวังจะพังประตูชนกับชานซองที่สวนออกมาพอดี

     

     

    “โอ๊ะ! ปล่อยนะไอ้หมี”คนกันงอนเอ่ยบอกอีกคน แต่ก็ไร้วี่แวว

     

     

    “นายวิ่งมาให้ฉันกอดเองนะนูนอ”ชานซองกระชับกอดมากยิ่งขึ้น

     

     

    “ฉันจะพังประตูโว้ย! ไม่ได้จะมากอดนาย แล้วก็หยุดเรียกนูนอสักทีได้ไหม”

     

     

    “ชื่อนูนอก็เพราะดีออก ฉันอยากเรียก นูนอ นูนอ นูนอ ....”คนร่างเล็กเห็นอีกคนเอาแต่พูดคำว่านูนอก็ดิ้นเพื่อนให้หลุดจากอ้อมกอด แต่ก็ไม่ได้ผลจึงทำให้โมโหมากขึ้นไปอีก

     

     

    “หยุดเรียกสักที ! เรียกอยู่นั่นแหละ รำคาญโว้ยยยย!!!~

     

     

    “งั้นก็แลกกันพรุ่งนี้นายต้องไปเที่ยวกับฉัน ไม่อย่างนั้นจะเรียกนูนอจนนายเวียนหัวตายไปเลย”มันจะอะไรกันนักกันหนาวะ(ครับ)เนี่ย

     

     

    “นูนอ นูนอ”

     

     

    “...”เซงเว้ย

     

     

    “นูนอ นูนอ นูนอ”

     

     

    “...”ใครก็ได้เอาไอ้หมีชานไปเก็บที!

     

     

    ”นูนอ นูน...”

     

     

    “เออ ยอมแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ไปตายซะไอ้หน้าหมี รำคาญโว้ย! อย่าให้ได้เอาคืนนะ  ฉันจะไม่ปล่อยนายไว้แน่ คอยดูนะจะฟ้อง ปู ย่า ตา ทวด ... บลาๆๆ”จุนโฮเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงเข้าห้องน้ำไป คำหยาบคายมากมายดังขึ้นไม่ขาดสาย ชานซองถูกว่าตั้งแต่บรรพบุรุษจนถึงรุ่นหลานเหลน โหลน นู่น แต่แทนที่เจ้าตัวจะโกรธกลับทำหน้าระรื่น บางทีผมอาจจะเป็นโรคจิต เพราะเวลานูนอด่าผมทีไรก็รู้สึกดีเป็นบ้าเลย คิคิ


     

    จุนโฮกับชานซองตกลงกันว่าจะไปเดินเล่นแถวๆย่านเมียงดง แล้วจะไปดูของที่ระลึกให้ฮยอนอาก่อนที่น้องสาวคนนี้ของชานซองจะกลับไปพร้อมกับแม่ของหล่อนในอีกสองเดือนครึ่ง

     

     

    “นี่ฉันจะซื้ออะไรให้น้องนายดีล่ะ สร้อยคออันนั้นก็ดูดี เอแต่ว่ากระเป๋าร้านเมื่อกี้กสวยนะ โคมไฟร้านข้างหน้าก็น่าใช้ พวงกุญแจอันนั้นก็น่ารัก  อุ๊ย อันนั้นโดนใจอะ เอาล่ะฉันว่าซื้อสร้อยข้อมืออันนั้นให้ฮยอนอาดีกว่า นายว่าดีไหม”ตั้งแต่เดินเลือกของคนตาตี่ก็เดินเข้าร้านนู้น ออกร้านนี้ ไปร้านนั้น วิ่งไปร้านโน้น แต่หลังจากตัดสินใจได้แล้วก็หันไปถามอีกคน

     

     

    “ไม่เอาอะ ฉันว่านะซื้อของกินให้ไปดีกว่า”ของพวกนั้นซื้อไปก็เอาไว้ดูต่างหน้าได้น่ะสิ เรื่องอะไรเขาจะยอมกันเล่า

     

     

    “นี่นายสะกดคำว่าของที่ระลึกเป็นรึเปล่า ของ ที่ ระ ลึก น่ะ เข้าใจไหม?”จุนโฮทำหน้าเซงๆใส่อีกคน นี่ไอ้หมีมันคงห่วงกินจนคิดว่าคนอื่นอยากได้ของกินเป็นของที่ระลึกเหมือนกับมันแหงมๆ มันน่างอนนะเนี่ย คนอะไรไม่รักน้องบ้างเลยห่วงแต่กินอย่างเดียว

     

     

    “งั้นเอาอย่างนี้ ซื้อทุกอย่างที่นายชอบนั่นแหละ แล้วเดี๋ยวค่อยไปเลือกกันอีกทีว่าจะเอาอันไหนให้ฮยอนอา”ก็ได้ๆ ถือว่าเขายอมให้น้องสาวสักครั้งก็ได้ แต่คราวหน้าอย่าหวังเลยว่าเจ้าตัวแสบจะได้อะไรจากน้องตี่ของเขา

     

     

    “ภารกิจเสร็จสิ้น เฮ่อ! เหนื่อยเป็นบ้าเลยแต่ก็สนุกดีนะ วันหลังไปอีกดีกว่า”ร่างบางเอ่ยก่อนจะเปิดประตูคอนโดแล้วเดินไปนั่งบนโซฟาสีเข้ม

     

     

    “ไม่เอาแล้วอยากไปก็ไปคนเดียวเถอะ สนุกซะที่ไหน ฉันเดินกับนายเหนื่อยเป็นบ้า อีกอย่างจะซื้อมาทำไมเยอะแยะ”ชานซองหอบของพะลุงพะลังเต็มไม้เต็มมือไปหมด ไม่หมดเพียงเท่านี้ในเป้สะพายหลังยังมีของฝากอีกเต็มเป้ แถมของทั้งหมดนี้ไม่มีของเขาเลยสักชิ้นแต่กลับเป็นของน้องสาวตัวดีทั้งหมด

     

     

    “แค่นี้ทำเป็นบ่น ทีเมื่อคืนอยากให้ฉันไปเที่ยวกับนายอยู่เลย นี่ไงก็ไปแล้วไง ยังจะมาบ่นอีก คิคิ”จุนโฮนั่งหัวเราะกับท่าทางของอีกคน ทำเป็นสุภาพบุรุษดีนัก พอจะซื้อก็ออกจ่ายเงินให้ พอจะถือของก็ดึงไปถือให้ เขาก็เลยแกล้งอีกคนซะเลย

     

     

    “ไหนดูซิวันนี้ตารางงานของใคร เฮ้ย!ตาย(ห่า)แล้ว วันนี้ไม่มีนักร้อง”หลังจากที่วางของเสร็จชานซองก็เดินไปดูตารางงานในผับทันทีเพราะนี่ก็เริ่มเย็นแล้ว แต่ก็ต้องตกใจเพราะวันนี้นักร้องคนหนึ่งที่จะต้องมาร้องเพลงที่ผับนั้นลางานไปตั้งแต่สองวันก่อนแล้ว

     

     

    “เป็นไรวะ(ครับ) ไอ้หมี”จุนโฮเห็นเพื่อนตกใจก็ถามขึ้น

     

     

    “ไม่มีนักร้องที่ผับC น่ะสิ ทำไงดีหาตอนนี้คงไม่ทันแล้วด้วยจะให้นายร้องก็ไม่ได้อีก”ชานซองนั่งกลุ้มอยู่คนเดียว

     

     

    “ใครว่าไม่มี ไอ้ด้งไง เมื่อวานมันท้องเสียไม่ได้ร้องวันนี้แหละมันต้องร้องเพลง ชดเชยของเมื่อวาน”จุนโฮที่นั่งอยู่เห็นหน้าอูยองลอยมาแต่ไกลก็นึกขึ้นได้ทันที

     

     

    “นั่นสิลืมไปได้ไงนะ งั้นคืนนี้ก็ให้พี่คุณมาโชว์ด้วยเลยแล้วกันจะได้ไปฉลองกันต่อด้วย”

     

     

    “ฉลองอะไรของแก หาเรื่องกินเหล้าอีกแล้วนะ”ฉลองในโอกาสที่พี่แทคกลับมาง้อพี่คุณไง อิอิ

     

    TBC.

    ปล. คอมเมนต์หน่อยนะค้าาาา T T" พลีสสสสสส ดีไม่ดียังไงเราจะได้ปรับปรุงตัวเองค่า


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×