ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF 2PM ; CH ] Real love ที่รักครับผมรักคุณ

    ลำดับตอนที่ #10 : Real love ตอนที่ 7/7 ??

    • อัปเดตล่าสุด 21 มี.ค. 57


    -ก่อนอื่นต้องขออภัยอย่างสูงที่หายไปนาน มากๆ พอดีติดงานอื่นด้วยน่ะค่ะ เลยไม่ค่อยมีเวลามาอัพเลย แต่ตอนนี้กลับมาแล้วค่า กำลังจะจบแล้ว(อ้าวแสดงว่ายังไม่จบ) ใช่ค่ะยังไม่จบแต่ใกล้แล้ววว-
     
    -แก้ไขแล้ว ขอลบลิ้งค์NCออกนะคะเนื่องจากถูกแบน ไม่ต้องห่วงค่ะเราเข้าใจว่าคนแบนคงมีความคิดของเขา เพราะฉะนั้นเราอาจจะแต่งNC ไว้อ่านเอง 5555 ล้อเล่นค่ะ แต่เรื่องจริงคือจะไม่เอาลงในเด็กดีอีก ตามกฎของเด็กดีค่ะ
     

    พอหลังจากเลิกงานแล้ว ชานซองจึงเอ่ยให้ทั้งหมดไปฉลองกันแต่พอไปถึงห้องจุนโฮปุ๊บเขาก็ต้องปรับความเข้าใจซะใหม่แล้ว ตอนแรกนึกว่าพี่ใหญ่สุดอย่างนิชคุณจะแฮปปี้มีความสุขดีกับรักครั้งใหม่ แต่เปล่าเลยยิ่งเมามากเท่าไหร่คนพี่ก็ยิ่งน้ำตาไหลออกมา และเหมือนว่าครั้งนี้จะหนักกว่าครั้งไหนๆ จนเขาทนไม่ไหวทำหน้าออดอ้อนให้จุนโฮเอาคนพี่ไปพักผ่อน แต่นิชคุณกลับเดินออกไปนอกห้องหน้าตาเฉย

     

     

    อูยองเล่าเรื่องที่เปิดทางให้พี่แทคกลับมาดูแลพี่คุณอีกครั้งให้จุนโฮฟัง ก็ดูเหมือนว่าคนก้นงอนที่เคยสดใสก็ค่อยๆหายไปกลายเป็นจุนโฮคนเศร้าสร้อยแทน เพราะจุนโฮเอาแต่หมกตัวเงียบ จากเดิมที่ไม่ค่อยหัวเราะอยู่แล้ว ตอนนี้แม้แต่ยิ้มก็ยังไม่ยิ้มเลย คงเพราะส่วนหนึ่งเขาเป็นห่วงกลัวว่าแทคยอนจะกลับมาทำให้นิชคุณเจ็บช้ำอีกครั้ง และอีกส่วนคือเขายังตัดใจจากนิชคุณไม่ได้

     

     

    “นี่จุนโฮตั้งใจเรียนหน่อยสิ ขอร้องล่ะสนใจเรียนหน่อย อีกไม่กี่วันก็จะสอบแล้วนะ”อูยองทนไม่ไหวจึงเอ่ยขึ้น

     

     

    “อืม”จุนโฮหันมาจดแลคเชอร์ตามที่อาจารย์สอนอีกครั้ง อูยองจึงกลับไปสนใจการเรียนต่อแต่พอหันมาอีกทีก็เห็นเพื่อนเหม่ออีก เขาล่ะอ่อนใจจริงๆ ก็ทีแต่ก่อนถามว่าชอบพี่คุณหรอ ไอ้นี่มันก็อึกอัก เขาก็เลยเปิดทางให้พี่แทคน่ะสิ ทั้งๆที่คิดว่าทำถูกแล้วแต่พอเห็นเพื่อนสภาพนี้ทีไรเขาก็อดโทษตัวเองไม่ได้อยู่ดี

     

     

    “กินข้าวอีกหน่อยนะนูนอ น้ำแตงโมปั่นก็เหลือเต็มเลย จุนโฮอ่า~”ชานซองที่คอยดูแลจุนโฮไม่ห่างก็ถึงกับอ่อนใจไปด้วยเหมือนกัน

     

     

    “อิ่มแล้วน่ะ ขอไปห้องสมุดก่อนนะ”

     

     

    “จุนโฮอิ่ม ฉันก็อิ่มเหมือนกัน ฉันขอไปด้วยคนได้ไหม”ชานซองทำเสียงออดอ้อนใส่อีกคน

     

     

    “อย่าเรื่องมาก! อยู่นี่กับอูยองนั่นแหละ”จุนโฮเหวี่ยงใส่ก่อนรีบเดินจากไป

     

     

    ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคนตาตี่ไปที่ห้องสมุดทำไม ก็เพราะนั่นคือที่ๆจะสามารถมองเห็นพี่คุณจากที่นี่ได้ เขาอยากบอกจุนโฮเหลือเกินว่าให้ปล่อยวางจากพี่คุณซะแล้วหันกลับมามองเขาคนนี้ คนที่จะรักและจริงใจกับจุนโฮคนเดียว

     

     

    “หยุดทำหน้าแบบนั้นได้แล้วไอ้ชาน ฉันไม่ผิดซักหน่อยแค่เล่าให้จุนโฮมันฟังเฉยๆ”

     

     

    “ถ้าไม่เล่าแล้วจะเป็นแบบนี้ไหมล่ะ ไม่รู้แหละถ้าจุนโฮเกรดตกนะ ฉันจะจองล้างจองผลาญนายตลอดไปเลย”ชานซองเดินหนีขึ้นห้องไปทิ้งอูยองให้คิดหนักอยู่คนเดียวสรุปผมผิดจริงๆน่ะเร้อ แงๆ ด้งไม่ผิดน้า~’

     

     

    หลังจากที่อูยองคิดวิธีการที่จะทำให้จุนโฮดีขึ้นได้แล้ว ก็รีบวิ่งตามคนตาตี่ไปห้องสมุดทันที

     

     

    “นี่จุนโฮ นายดูไม่โอเคเลยนะ”

     

     

    “อืม รู้สึกเศร้าๆน่ะด้ง อย่าคิดมากเลย”

     

     

    “ฉันมีวิธีทำให้นายหายเศร้านะ นายสนใจไหมล่ะ”อูยองยิ้มให้เพื่อน

     

     

    “ต้องทำยังไงล่ะด้ง ตอนนี้ฉันรู้สึกแย่กว่าตอนเช้าเสียอีก ยิ่งเห็นพี่คุณเดินไปเดินมากับพี่แทคฉันก็ยิ่งแย่”จุนโฮหันมาหาเพื่อน

     

     

    “นายต้องไปที่ๆนึง หลังจากไปที่นี่แล้วรับรองว่านายจะหายเศร้าแน่นอน”พอปลางับเหยื่อเขาก็รีบดึงคันเบ็ดขึ้นทันที

     

     

    “ที่ไหนล่ะ ไปตอนนี้เลยได้ไหม”จุนโฮทำตาเศร้าใส่เพื่อนแก้มอูม

     

     

    “ยังไปตอนนี้ไม่ได้ เย็นนี้หลังเลิกเรียนแล้วเราจะไปกัน เอ้อ ห้ามบอกไอ้ชานนะ”อูยองรีบวิ่งออกไปนอกห้องสมุดเพื่อจัดการตามแผนที่วางทันที

     

     

    “นี่เราจะไปไหนกันอะ”จุนโฮที่ถูกเพื่อนลากมานานสองนานก็เอ่ยขึ้น

     

     

    “ตอนนี้เราต้องไปซื้อชุดกันก่อน ถึงจะไปที่นั่นได้”อูยองลากเพื่อนเข้าร้านเสื้อผ้าทันที

     

     

    “โห~ใส่แล้วเซ็กซี่มากๆอะ นายใส่ชุดนี้ไปเลยแล้วกันนะ เจ๊เอาชุดนี้ครับ”หลังจากซื้อเสร็จอูยองก็บังคับให้จุนโฮใส่ชุดนั้นทันที

     

     

    อูยองลากจุนโฮเดินเล่นไปเรื่อยๆจนเวลาล่วงเลยไปถึงสี่ทุ่มแล้ว คนแก้มอูมจึงพาเพื่อนนั่งรถแท็กซี่ไปสถานที่แห่งนั้นทันที

     

     

    “ผับไอ้ชานมันเนี่ยนะ”จุนโฮทำหน้าเซงๆ

     

     

    “เออน่าวันนี้มีอะไรมากกว่านั้น แต่นายเข้าไปก่อนแล้วกันนั่งตรงบาร์นะ ฉันขอโทรหาพี่คุณก่อนแล้วเดี๋ยวตามเข้าไป”จุนโฮพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไป หารู้ไม่ว่าอูยองนั้นไม่ได้ทำอย่างที่พูด

     

     

    ระหว่างที่เดินเข้ามาในผับ สายตาหลายร้อยคู่เอาแต่จ้องมองมาที่จุนโฮจนเจ้าตัวทำอะไรไม่ถูกรีบเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงบาร์ทันที

     

     

    “รับอะไรดีครับคนสวย”บาร์เทนเดอร์เอ่ยถามจุนโฮ

     

     

    “ไฮนีเก้นสามขวด”จุนโฮกระดกเบียร์เข้าปากไปเรื่อยๆรอเวลาที่อูยองจะเข้ามาแต่ก็ไร้วี่แววจนเขาชักเอะใจเลยลุกไปโทรหาเพื่อน

     

     

    “อูยองอยู่ไหน เข้ามารึยัง”

     

     

    (“ขอโทษทีนะจุนโฮ พี่คุณไม่ยอมให้เที่ยวอะยังไงนายก็นั่งเล่นไปจนกว่าจะหายเซงแล้วค่อยไปหาชานมันละกันนะ”)

     

     

    “นี่ตกลงนายทิ้งฉัน”

     

     

    (“ไม่ได้ทิ้ง แต่โดนพี่คุณดุก็เลยต้องกลับบ้านน่ะสิ แค่นี้นะโทรมาตามอีกแล้ว”)อูยองตักสายเพื่อนไปเสียดื้อๆ โชคดีนะไอ้ก้นงอน ค่ำคืนที่เร่าร้อนกำลังรอแกอยู่ หึหึหึจุนโฮกลับมานั่งที่เดิมพร้อมสั่งเบียร์มาดื่มเพิ่ม ไม่นานก็มีวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาขอนั่งด้วย จุนโฮที่มึนๆก็ยอมแต่โดยดี

     

     

    “ชื่ออะไรหรอครับ”

     

     

    “จุนโฮ”

     

     

    “ดูคุณไม่ค่อยสนุกกับวันนี้เท่าไหร่ ยังไงผมขอแจมด้วยคนนะครับ หลายๆคนจะได้สนุกดี”ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆก่อนที่จะสั่งเครื่องดื่มเพิ่ม

     

     

    “น้องๆเอาแบบนี้เพิ่มสามขวด ขอไอ้นั่นด้วยล่ะ คืนนี้ยังอีกยาวไกลนัก หึหึ”บาร์เทนเดอร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะส่งของมาให้

     

     

    กลุ่มชายหนุ่มยืนล้อมวงกันไม่ให้จุนโฮออกไปไหน พอสบโอกาสก็รีบจัดการตามแผนที่อูยองสั่งไว้ทันที

     

     

    “เอ๊ะ!นี่พวกนายจะทำอะไรฉันน่ะ หยุดนะ อื้อ~” ชายสองคนเข้ามาล็อกแขนจุนโฮไม่ให้ขยับไปไหน ส่วนอีกคนก็ตรงเข้ามาจับกรอกยาอะไรก็ไม่รู้ใส่ปากเขาก่อนจะจูบป้อนน้ำให้ดื่มอีกที

     

     

    ทำยังไงดี! เขาจะทำยังไงดีใครก็ได้ช่วยเขาที ชานซองช่วยด้วยมาช่วยฉันที อื้ม~

     

     

     

    อีกฝั่งทางด้านชานซองก็ไม่ต่างกัน วันนี้ผู้จัดการสาขาได้เอาไวน์มาให้เขาดื่ม ในสังคมของเขา ถ้าไม่ดื่มจนหมดขวดนั้นก็จะแสดงถึงความไม่ไว้ใจกัน

     

     

    “รสชาติดีไหมครับ เพื่อนคุณฮวางบอกให้เอาไวน์ชั้นดีมาเลยนะครับ”

     

     

    “อะไรนะ!เพื่อนงั้นหรอ เพื่อนคนไหนบอกฉันมา”เขาไม่มีเพื่อนในวงการนี้แล้วใครล่ะที่เป็นคนสั่ง

     

     

    “เอ่อ ถ้าคุณดื่มไม่หมดผมก็บอกคุณไม่ได้น่ะสิ”ชานซองได้ยินดังนั้นก็กระดกไวน์จนหมดขวดทันที

     

     

    “ทีนี้คงพอจะบอกได้แล้วใช่ไหมคุณผู้จัดการ”ชานซองกดเสียงต่ำเพื่อให้อีกคนกลัว

     

     

    “คุณอูยองครับ อย่าไล่ผมออกเลยนะครับคุณฮวาง ผมทำตามหน้าที่”ผู้จัดการทำหน้าจ๋อย

     

     

    “แล้วไอ้ด้งมันจะทำอย่างนั้นทำไม”

     

     

    “คุณอูยองบอกว่าเขาอยากทดสอบสมรรถภาพของคุณชานซองก็เลยให้ผสม เอ่อ ผสมยานั่นไปด้วย”แสบนักนะเจ้าเพื่อนตัวดี ชานซองรีบต่อโทรศัพท์ถึงอูยองทันที

     

     

    (“ว่าไงเพื่อนรัก ยาได้ผลไหม”)อูยองรับโทรศัพท์ด้วยอารมณ์ดี

     

     

    “แกเล่นบ้าอะไรของแกวะไอ้ด้ง”

     

     

    (“ทำให้แกมีความสุขไง อ้อรีบไปหาจุนโฮที่บาร์ด้วยล่ะก่อนที่จะโดนงาบไป คิคิ”)

     

     

    “นี่อย่าบอกนะว่านายวางแผนไว้ แล้วจุนโฮโดนยานั่นด้วยรึเปล่า”

     

     

    (“ก็อยากเห็นพวกแกมีความสุข ก็เลยจัดเต็มทั้งสองคน เอ้ารีบไปเร็วๆล่ะ คิคิคิ”)ชานซองรีบตัดสายก่อนจะวิ่งลงไปที่บาร์ทันทีเป็นอย่างที่คิด จุนโฮกำลังถูกวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งลวนลาม พวกนี้คงถูกอูยองจ้างมาเหมือนกันสินะ

     

     

    “หยุดนะ! พวกนายรีบออกจากคนของฉันเดี๋ยวนี้ไม่อย่างนั้นอูยองมันก็คุ้มกะลาหัวพวกนายไม่ได้หรอก”กลุ่มวัยรุ่นพอเห็นชานซองก็ปล่อยจุนโฮเป็นอิสระแล้วสลายตัวไปทันที

     

     

    “ชานซอง นายมาช่วยจริงๆด้วย ร้อนจังชาน~”ชานซองรีบไปประคองจุนโฮเดินออกจากผับทันที

     

     

    “พวกนั้นมันทำอะไรนายบ้าง”ชานซองหันไปถามระหว่างขับรถกลับคอนโด

     

     

    “ก็กอดจูบลูบคลำ นายคิดว่าไงล่ะ หื้ม~”จุนโฮทำตาหวานใส่อีกคน

     

     

    “นี่ควบคุมสติหน่อยจุนโฮ อย่าให้อารมณ์บ้าๆมาครอบงำนายสิ”ใช่ว่าเขาจะไม่มีอารมณ์อย่างว่าแต่ที่นี่ตอนนี้มันได้ที่ไหนกันเล่า

     

     

    “อารมณ์อะไรจะมาคร่อม(o[]Oจุนโฮ้!!จะคร่อมอะไร?)งำฉันหรอจ๊ะ ชานจ๋า”ร่างบางยิ้มยั่วยวนอีกฝ่ายจนชานซองเกือบควบคุมตัวเองไม่อยู่

     

     

    เมื่อถึงคอนโด ชานซองรีบอุ้มจุนโฮขึ้นลิฟต์ทันที แต่อีกคนนี่ไม่ได้อยู่เฉยเลย แอบแกะกระดุมเขาบ้างล่ะ จะถอดเสื้อตัวเองบ้างล่ะ แถมยังเอาลิ้นมาเลียหูชานซองอยู่เรื่อยๆ

     

     

    “ชานชอบฉันบ้างไหม”จุนโฮเอามือปัดป่ายอยู่ที่หน้าอกอีกคน

     

     

    “นายนี่มันลูกเสือช่างยั่ว”ชานซองครางเสียงต่ำ

     

     

    “ก็บอกมาสิ พูดสิชานซอง”จุนโฮรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ พอถึงห้องปุ๊บชานซองก็รีบวางจุนโฮลงบนโซฟาทันที ใช่ว่าเขาไม่อยาก ใช่ว่าเขาไม่มีอารมณ์ แต่นี่ไม่สมควรจะเกิดขึ้นระหว่างเขากับจุนโฮ จนกว่าจุนโฮจะยอมเปิดใจรับเขาจริงๆไม่ใช่เพียงอารมณ์ชั่ววูบแบบนี้

     

     

    “ชาน ฉันต้องการนาย”จุนโฮโผเข้ากอดอีกคนก่อนจะจูบชายหนุ่มตรงหน้า

     

     

    “อื้ม ฉันความอดทนต่ำนะจุนโฮ อย่ายั่วแบบนี้ ตั้งสติหน่อย”

     

     

    “ไม่อยากอดทนแล้วหรอ ฮิฮิ ร้อนจังน้า”จุนโฮค่อยๆรูดเสื้อตัวบางออกไป

     

     

    “ก็ใช่น่ะสิ นายนี่น่าจับกดตั้งแต่ในลิฟต์แล้วรู้ตัวไหม หื้ม~”ชานซองอดใจไม่ไหวหอมจุนโฮไปทั่ว

     

     

    “งั้นก็ไม่ต้องอดทนสิ คิคิ”จุนโฮขึ้นไปนั่งบนตักอีกคน แล้วขโมยจูบอย่างคนเอาแต่ใจ มือสองข้างที่ว่างอยู่ก็ลูบเปะปะไปทั่วแผ่นอกและกล้ามท้องที่ได้รูปของอีกคน

     

     

    “นูนอเด็กดี หยุดเถอะก่อนที่เราจะถลำลึกลงไป”

     

     

    “นูนอไม่อยากเป็นเด็กดี รักนูนอสิชาน ตรงนี้ ตอนนี้ ฉันต้องการเป็นของนาย”จุนโฮหันลงมาขบเม้มที่ซอกคอชายหนุ่มอีกคน

     

     

    “นายรู้ตัวรึเปล่าว่ากำลังพูดอะไรอยู่หื้ม~”สติอันน้อยนิดที่แทบจะไม่เหลือแล้วกำลังช่วยเตือนชานซองเอาไว้

     

     

    “จุ๊บ~ ตอนนี้ฉันกำลังจูบนาย กำลังขอให้นายรักฉันไง ชานซอง~ ฉันทนไม่ไหวแล้ว อื้ม~”สิ้นคำจุนโฮก็กดริมฝีปากเข้ากับปากหนา ค่อยๆใช้ลิ้นไล่วนหาความหวาน ส่วนชานซองสติกระเจิดกระเจิงหายไปหมดเหลือแต่ความต้องการผู้ชายคนนี้ จากที่เป็นผู้รับก็ขยับตัวกลายเป็นฝ่ายรุกแทน

     

     

    “นายสัญญาได้ไหมว่าจะไม่เสียใจภายหลัง”ชานซองกระซิบที่หูคนก้นงอน

     

     


     

    ===============ตัดให้ขาด ดัง ฉับ ฉับ (NC)================

    หมายเหตุ : เนื่องจากโดนแบนค่ะ

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×