คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ' 1 . 5
หลังจากที่โคซาร์ทออกมาจากป่าต้องสาป เขาหาได้มุ่งหน้าไปทางคฤหาสน์ชิม่อนไม่ ในทางกลับกัน เขามุ่งหน้าไปทางคฤหาสน์วองโกเล่ เพื่อไปหาบุคคลที่ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘สหายรัก’ ของบอสแห่งชิม่อนแฝมิลี่ผู้นี้ และคนๆนั้นก็เป็นใครอื่นไปไม่ได้นอกจากบอสแห่งวองโกเล่แฟมิลี่
เมื่อถึงตัวคฤหาสน์แล้วโคซาร์ทก็เดินเข้าไปด้านในอย่างถือวิสาสะ ซึ่งเหล่าผู้คุ้มกันหน้าประตูก็มิได้ว่าอะไรด้วยรู้ดีถึงความสัมพันธ์ระหว่างชายผู้นี้กับผู้เป็นนายเหนือหัวของตน ร่างสูงผมแดงจึงสามารถเข้าไปได้โดยง่าย เขาเดินไปเรื่อยๆตามโถงทางเดินอย่างชำนาญทาง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้มาสักพักแล้ว แต่สัญชาตญาณที่ฝังอยู่ในตัวก็ทำให้เรื่องพวกนั้นไม่เป็นอุปสรรคใดๆต่อเขา
เดินไปได้สักพัก โคซาร์ทก็ยกยิ้มขึ้นบริเวณมุมปาก แล้วหยุดฝีเท้าลงหน้าประตูห้องห้องหนึ่งซึ่งเขารู้ดีว่ามันคือห้องทำงานของเพื่อนรักของเขานั่นเอง
โคซาร์ทเคาะประตูสองสามทีพอเป็นมารยาทแล้วจัดการหมุนลูกบิดประตูก่อนจะเดินเข้าไปโดยไม่รอฟังคำอนุญาตของเจ้าของห้อง ครั้นดวงเนตรสีเพลิงสบเข้ากับดวงเนตรสีฟ้าน้ำทะเลเปล่งประกาย เรียวปากของชายหนุ่มผมแดงก็ขยับเพื่อเอื้อนเอ่ยถ้อยคำทักทาย
“ไงจีอ๊อตโต้”
“โคซาร์ท! ข้าไม่คิดเลยนะว่าเจ้าจะมาวันนี้น่ะ” จีอ๊อตโต้ลุกพรวดขึ้นมาจากโต๊ะทำงานแล้วเดินตรงมาทางโคซาร์ทพร้อมกับรอยยิ้มกว้างบนดวงหน้าหล่อเหลา โคซาร์ทจึงยิ้มตามอีกฝ่ายไปด้วย
“วันนี้เป็นวันหยุดของแฟมิลี่น่ะ หวังว่าข้าคงไม่ได้มารบกวนเวลาทำงานของเจ้าหรอกนะ”
“ไม่เลยโคซาร์ท! ให้ตายสิ.. นานแค่ไหนแล้วกันนะที่พวกเราคุยกันแบบนี”
“ก็พวกเราต่างก็มีภาระค้ำบ่าอยู่นี่นะ มันช่วยไม่ได้”
ชายหนุ่มผู้นำแฟมิลี่ทั้งสองมองหน้ากันสักพักก่อนจะหัวเราะออกมา จีอ๊อตโต้ชวนอีกฝ่ายไปนั่งคุยกันที่โซฟาชั้นดีที่ตั้งอยู่ภายในห้อง ด้วยรู้สึกว่าคงเป็นการไม่ดีหากจะปล่อยให้อีกฝ่ายต้องยืนคุยกับเขา ถึงจะเป็นเพื่อนเก่าและสนิทชิดเชื้อขนาดไหนก็เถอะ
โคซาร์ทเองก็ไม่ได้ว่าอะไร เขานั่งลงไปบนโซฟาที่อีกฝ่ายชี้มาก่อนจะตามมาด้วยจีอ๊อตโต้ที่รอให้เขานั่งก่อนแล้วจึงนั่ง
“จะว่าไปแล้ว..สุดที่รักของเจ้าไปไหนละหืม? ปกติเห็นคลอเคลียกันอยู่ไม่ห่างเลยนิ” โคซาร์ทแซว เพราะปกติที่เขามาหาจีอ๊อตโต้ เขามักจะเจอชายหนุ่มผมทองคนนี้กำลังพลอดรักอยู่กับหญิงสาวแสนสวยผู้เป็นคนรักของอีกฝ่ายอยู่เสมอ แต่มาคราวนี้กลับไม่เห็น โคซาร์ทไม่ได้เสียดาย(?) เขาแค่สงสัยในความผิดปกติจนอดถามไม่ได้เฉยๆ แต่ลึกๆแล้วก็ต้องยอมรับว่าเขาอิจฉาอยู่ละนะ
“อา... สการ์เล็ตต์น่ะหรอ? เมื่อกี้นางเพิ่งเดินไปชงกาแฟมาให้ข้าน่ะ ..โอ๊ะ! นั่นไง นางกลับมาละ” จีอ๊อตโต้เอ่ยตอบ แต่ไม่ต้องปล่อยให้โคซาร์ทรอนาน หญิงสาวผู้เป็นหัวข้อในการสนทนาก็ปรากฏกายเข้ามาในห้องในเวลาไม่กี่อึดใจต่อมา
“ดูเหมือนว่าเจ้าคงต้องไปชงกาแฟมาเพิ่มเสียแล้วละสการ์เล็ตต์ของข้า” ชายหนุ่มหัวทองหันไปเอ่ยยิ้มๆให้กับสการ์เล็ตต์
“ไม่ต้องหรอกๆ เดี๋ยวข้าก็คงต้องกลับแล้วละ” โคซาร์ทบอกเพื่อนรัก
“อะไรกัน? ข้านึกว่าเจ้าจะอยู่คุยกับข้าอีกสักหน่อยแท้ๆ...”
“โทษทีนะจีอ๊อตโต้ แต่ข้าคงรั้งเจ้าออกมาจากกองงานมโหฬารนั่นไม่ได้หรอก เดี๋ยวข้าจะโดนคนในแฟมิลี่เจ้าสวดเอาซะก่อน” โคซาร์ทพูดพลางหัวเราะ “เพราะข้ารู้ดีว่าเจ้าคงเสียเวลาส่วนใหญ่ไปกับการพลอดรักนางผู้เป็นที่รักที่ยืนอยู่ตรงนั้นแน่ๆ อีกอย่างข้ายังไม่อยากเป็นก้างขวางคอเจ้าด้วย”
“เหตุผลที่สองมันยังไงๆอยู่นะ ฮ่าๆ” จีอ๊อตโต้หัวเราะพลางหันไปส่งสายตาหวานเยิ้มใส่สการ์เล็ตต์ ซึ่งนางก็ทำเพียงเมินหน้าหนีเขา
“อิจฉาข้าละสิ”
“เรื่องแบบนี้ข้าปฏิเสธไม่ได้หรอก ข้าเองก็เป็นผู้ชายธรรมดาๆนะ” ชายหนุ่มหัวแดงหันไปมองหญิงสาวหนึ่งเดียวภายในห้องอย่างเจ้าเล่ห์ และนั่นก็ทำให้เขาโดนสายตาพิฆาตที่ส่งตรงมาจากเพื่อนรักผู้นั่งอยู่ไม่ไกล
“เฮ้ยๆ นั่นของข้านะ”
“คิดว่าข้าไม่รู้รึไง ข้าแหย่เจ้าเล่นนั่นแหละ ขี้หึงเสียจริงนะเจ้าน่ะ”
“ก็นางงามขนาดนี้ ใครบ้างละจะไม่หึง” จีอ๊อตโต้พูดอย่างยืดอก ท่าทีนั้นในสายตาโคซาร์ทแล้วน่าขันเป็นอย่างยิ่ง ก็ใครจะรู้ละว่าบอสผู้เกรียงไกรแห่งวองโกเล่แฟมิลี่จะเป็นคนแบบนี้
“เจ้าเองก็ควรหาสาวงามสักนางได้แล้วนา มีหญิงสาวมากมายเลยไม่ใช่หรือที่รอเจ้าเลือกน่ะ”
“ถ้าข้าถูกใจละก็ข้าเลือกไปนานแล้ว” โคซาร์ทตอบพลางลุกขึ้นจากโซฟา เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเขากำลังจะกลับแล้ว
“ข้าหวังว่าเจ้าจะเจอคนที่เจ้าถูกใจเร็วๆนี้ละกัน” จีอ๊อตโต้กล่าวแล้วลุกขึ้นตามอีกฝ่าย
“ก็นะ... แล้วเจอกันใหม่คราวหน้านะจีอ๊อตโต้” ชายหนุ่มผมแดงเอ่ยลาแล้วเดินออกจากห้องไปโดยไม่ลืมกล่าวลากับอีกหนึ่งสตรีที่อยู่ ณ ที่นั้นด้วย
โคซาร์ทเดินออกมาห่างจากคฤหาสน์วองโกเล่แล้วก็มุ่งหน้าตรงไปยังคฤหาสน์ของตน ในขณะที่เดินทางไป ภายในหัวแดงๆก็คิดอะไรบางอย่างไปด้วย
คนที่ถูกใจ...อย่างนั้นหรอ?
‘ดูสิ..เลือดออกด้วย เป็นมนุษย์แท้ๆเจียมตัวเสียบ้างเถอะ’
หึ.. ความจริงก็พอมีอยู่บ้างละนะ
ภาพของหนึ่งอิสตรีผู้มีปีกสีขาวบริสุทธิ์และมีเรือนผมสีขาวสะอาดไม่ต่างจากปีกพร้อมทั้งนัยน์ตาสีม่วงอเมทิสต์ฉายชัดขึ้นมาในความคิดของโคซาร์ท ทุกท่วงท่ากิริยาที่นางแสดงออกมา ทุกคำพูดและน้ำเสียงแสนหวานที่ดังก้องในโสตประสาท ทุกสีหน้า แววตา และสัมผัสแผ่วเบา ทั้งหมดนั้นยังติดตาตรึงใจราวกับเพิ่งผ่านมาเมื่อครู่ โคซาร์ทอมยิ้มให้กับตัวเอง ดวงเนตรสีเปลวเพลิงทอแสงอ่อนโยนหากแต่เป็นประกาย แล้วจึงแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่บัดนี้เปลี่ยนกลายเป็นสีส้มแดงแสนสวยจากฝีมือของแสงอาทิตย์ยามเย็น
ชายหนุ่มปล่อยให้ลมเย็นพัดผ่านผิวกายในทุกฝีก้าวอย่างไม่รีบร้อน ในใจครุ่นคิดแต่เพียงอย่างเดียว
...ข้าจะได้เจอเจ้าอีกไหมนะเฟลิเซีย?
ไม่สิ.. ถึงเจ้าจะไม่ให้ข้าเจอ ข้าก็จะไปหาเจ้าให้ได้
รอข้าก่อนนะ...
Talk,,
ปั่นมาเสิร์ฟแล้วค่าทุกคนนนนนนนน XD
กว่าจะปั่นมานี่ลืมกันไปแล้วรึยังคะ ? 5555555 5 ก็แบบแอบแวบไปปั่นฟิคอื่นนานไปหน่อยนึงน่ะเนอะ(?) ตอนนี้ก็สั้นๆ ไม่มีอะไรมาก หลักๆก็ตั้งใจจะแค่อยากเปิดตัวนางเอกออริร่วมเซ็ตเท่านั้นแหละค่ะ ความจริงนางเป็นคนพูดน้อยและนิ่งๆ แต่ดันกลายเป็นว่านางไม่มีบทเลยเนี่ยสิ orz.. ขอแก้ตัวใหม่คราวหน้าละกันนะคะ(?) แหะๆ
เดี๋ยวตอนต่อไปจะตามมาเร็วๆนี้ถ้าไรท์ไม่ขี้เกียจซะก่อน ...หวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะคะ =w=;;
อย่าลืมเม้นท์นะคะ ! แล้วเจอกันคราวหน้าค่า ;D
ความคิดเห็น