คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ใบสมัคร {KHR'7Sins : เชอริล เจเนวีฟ - ติดแล้ว
Application
บท :: นางเอกบาปตะกละ
“เจ้าหญิงอย่างฉันจะเมตตาให้คนที่ไม่ได้เรื่องอย่างนายเป็นข้ารับใช้ของฉันก็ได้ ตะ...แต่ห้ามนายหายไปไหนไกลจากฉันเด็ดขาดนะ ! นี่คือคำสั่ง !”
Part I :: ข้อมูลทั่วไป
ชื่อ-นามสกุล : เชอริล เจเนวีฟ (Cheryl Genevieve)
ความหมาย : กวางที่แสนงดงาม
ชื่อเล่น : เชอริริล (?)
อายุ : 17 ปี
Part II :: ลักษณะภายนอก
รูปร่าง ลักษณะ : เชอริล เจเนวีฟ...เธอคือหญิงสาวที่เราควรเรียกว่าเด็กสาวเสียมากกว่า เพราะเธอเป็นคนที่มีส่วนสูงน้อยเกินกว่าจะเป็นหญิงสาววัยแรกแย้ม พูดง่ายๆก็คือ...เตี้ย ! ไม่ๆ เธอก็แค่เป็นหญิงสาวตัวเล็กบอบบางดูน่าทนุถนอมก็เท่านั้นเอง และด้วยส่วนสูงรวมไปถึงองค์ประกอบทางกายหลายๆอย่าง มันจึงทำให้เธอเป็นเสมือน ‘ตุ๊กตา’ ขนาดใหญ่(เมื่อเทียบกับตุ๊กตาด้วยกัน)ที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างประณีตบรรจง เรียวขาและเรียวแขนแลดูเล็กน่ารักรับกับสัดส่วนของเจ้าตัว ดวงหน้างามประหนึ่งภาพวาดที่จิตรกรเอกสรรค์สร้างด้วยความรักถูกล้อมกรอบไว้ด้วยเส้นผมเส้นเล็กเบาบางคล้ายเส้นด้ายสีชมพูอมม่วงที่ยาวสลวยเลยเอวลงไป และหากพินิจพิเคราะห์ดวงหน้านั้นอย่างใกล้ชิด ดวงเนตรกลมโตสีอเมทิสต์ใสกระจ่างดูว่างเปล่าและมีชีวิตชีวาในเวลาเดียวกันนั้นก็จะปรากฏเด่นแก่สายตา รวมไปถึงเรียวปากเล็กบางสีเชอร์รี่ที่มักจะเผยอเล็กน้อยอยู่เสมอและพวงแก้มนุ่มที่มักมีผมปรกลงมาอยู่เสมอดังปรารถนาจะปกปิดความน่ารักนั้นไว้
ส่วนสูง : 152.7 ซม. (?)
น้ำหนัก : 40.5 กก.
จุดเด่น : -
Part III :: ลักษณะนิสัย
ลักษณะนิสัย : คุณมีคำจำกัดความของคำว่า ‘เจ้าหญิง’ ไว้อย่างไร ? เรียบร้อย อ่อนโยน มีความเป็นกุลสตรี เป็นมิตร หรือ... เก่งกาจและเผด็จการ ? ใช่แล้ว...นี่คือสิ่งที่เรากำลังจะบอก เชอริล เจเนวีฟ เป็นหญิงสาวที่เป็นเจ้าหญิง ไม่ใช่ในแง่ของความหมายตรงตัวอย่างการเป็นลูกสาวของพระราชาหรือการเป็นหญิงสาวผู้งามสง่า แต่เป็นแง่ของความหมายโดยนัย และรู้สึกว่าจะเป็นไปในทางลบเสียด้วย เพราะเธอเป็นหญิงสาวประเภทที่เรียกว่าเป็นจอมเผด็จการที่ไม่ว่าใครก็ห้ามขัดเธอคนนี้ ( ความจริงก็อยากใช้คำว่า’ราชินี’ แต่พอดูจากส่วนสูงเธอแล้วก็รู้สึกว่าคำว่า’เจ้าหญิง’น่าจะเหมาะกว่า ) ไม่เคยยอมก้มหัวให้ใคร และเป็นหญิงสาวที่รักการกลั่นแกล้งคนที่ด้อยกว่าเป็นชีวิต แต่ที่เธอทำอย่างนั้นได้ก็เป็นเพราะมันสมองของเธอ... เชอริลเป็นหญิงสาวที่ถูกเรียกว่าเป็นอัจฉริยะ เธอมีคลังความรู้ในสมองมากกว่ามันสมองของนักวิชาการสิบคนมารวมกันเสียอีก และความมั่นใจในความเฉลียวฉลาดนี้ ก็ทำให้เธอดูสูงส่ง โดยไม่จำเป็นต้องใส่ส้นสูง (?) แต่ปกติแล้ว เธอก็จะเป็นเด็กสาวที่เงียบมาก เงียบจนถึงขีดสุด เรียกได้ว่าถ้าไม่จำเป็นหรือไม่สนิท เธอก็แทบจะไม่เปิดปากเปล่งสิ่งใดออกมาเลย แววตาของเธอจึงดูว่างเปล่าอยู่เสมอ ความว่างและความเงียบนี้เองที่คอยกดดันคนที่มองมาทางเธอเป็นประจำ และนี่อาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้คนที่ไม่ชินหรือคนประเภทโหลยโท่ย(อย่างสึนะ)ไม่สามารถขัดคำสั่งเธอได้เลย ว่าไปนั่น...จริงๆแล้วเธอก็เป็นเพียงหญิงสาวที่มีนิสัยเหมือนเด็กมากๆเท่านั้นเอง ! อย่างแรกเลย เธอเป็นคนเงียบ นั่นก็เพราะเธอหาเรื่องมาพูดไม่เก่ง แววตาที่ว่างเปล่าอยู่เสมอก็เป็นเพียงผลพลอยได้จากคนที่ขี้กลัวและคิดไปเอง การเป็นจอมเผด็จการก็มาจากความเอาแต่ใจแบบสุดขั้วของเจ้าหล่อน ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้นเลย = w = (เธอเป็นเหมือนน้องเล็กที่ต้องการให้คนสนใจ ฉะนั้นเธอจึงเกลียดคนที่เมินหรือที่เธอเรียกว่าขัดคำสั่งของเธอมากๆ และเป็นเพราะเธอมีส่วนสูงเป็นปมด้อยอยู่แล้ว เธอจึงต้องหาอะไรอย่างอื่นมาทดแทนเพื่อปกป้องตัวเอง) งั้นเราจะมาสาธยายนิสัยที่แท้จริงของเจ้าหล่อนที่มีแต่คนที่สนิทรู้ต่อละกัน... อะแฮ่ม ! เชอริลเป็นหญิงสาวที่มีนิสัยเด็กมากๆ นั่นคือ ตะกละ ขี้แย(แต่เธอจะพยายามปิด) ขี้งอน ง้องแง้งงอแง อยากรู้อยากเห็นในสิ่งใหม่ๆ ชอบของน่ารักๆ ขี้หวง(หึง?) ขี้น้อยใจ ขี้เหงา และ ขี้อ้อน(ในบางครั้ง) ! แน่นอนว่าแค่เธอขอร้อง พวกเพื่อนๆก็พร้อมจะช่วย แต่เธอก็รู้สึกไม่ชอบ เพราะว่าเธอโตแล้ว(?) เธออยากทำอะไรด้วยตัวเอง แต่พอทำไม่ได้ ก็จะมักไปลงที่คนที่ด้อยกว่าอยู่เสมอๆ ซึ่งนิสัยพวกนี้...อยู่กับเธอไปเรื่อยๆก็จะรู้เอง เพราะเธอเป็นคนที่จะรู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่กับคนที่อยู่ด้วยกันมานานหรือรู้สึกดีด้วย เพราะฉะนั้นเธอจะหวงพวกคนที่ว่านั่นมาก ถ้าเป็นไปได้ก็จะเกาะติดแน่นไม่ยอมห่างไปไหนเลยทีเดียว ! ถ้าคุณจะเลี้ยงเธอไว้(?) ก็จงทำตามคำสั่งเธอซะ และทำให้เธอรู้ว่าคุณจริงใจกับเธอ เท่านี้เธอก็จะติดคุณแจ และคุณก็ไม่ต้องกังวลเลยว่าเธอจะทิ้งคุณไป (อย่าเพิ่งตกใจกลัวละว่าอยู่ๆ เธอก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยมาหา รู้เอาไว้ว่านั่นเป็นการบอกอ้อมๆว่าเธอเริ่มรู้สึกชอบคุณขึ้นมาแล้ว) แต่อย่าทำเหมือนกับว่าเธอเป็นเด็กละ ! ไม่งั้นเธอจะงอนตุ๊บป่องหนีไปไหนก็ไม่รู้แน่
ชอบ : คนที่มาคอยใส่ใจ / หนังสือ / ขนมหวาน(เธอกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนค่ะ แถมเธอยังมีตำราขนมสารพัดแบบ(ไว้ทำกินเอง)เก็บไว้ในรูปหนังสือและในสมองอีกด้วยนะคะ แน่นอนค่ะว่าเธอทำได้อร่อยมากๆ !) / ของน่ารักๆ
ไม่ชอบ : คนที่บังอาจขัดคำสั่ง(เมินหล่อนน่ะค่ะ)
กลัว : การอยู่ในที่ที่ไม่รู้จักคนเดียว
แพ้ : อาหารรสเผ็ด
งานอดิเรก : อ่านหนังสือพร้อมกับทานขนมหวาน / เข้าครัวไปคิดสูตรขนมใหม่
เพิ่มเติม : เชอริลเป็นคนที่ชอบพูดกระแนะกระแหนจิกกัดชาวบ้านไปทั่วค่ะ ก็แหม...เธอเป็นเจ้าหญิงนี่คะ ^ ^ (ซึนเงียบเล็กๆนั่นเอง) / เธอเป็นคนที่จะไม่ออกไปข้างนอกเด็ดขาดถ้าไม่มีคนมาชวน เพราะฉะนั้นวันๆ เธอก็จะเอาแต่ กิน นอน อ่าน กิน นอน อ่าน ไปเรื่อยๆ ซึ่งการจะชวนเธอออกไปข้างนอก คุณไม่ควรจะขอความเห็นเธอนะคะ (แต่บางทีก็อาจมีบ้างที่เธอยอมออกไปเองหรือขอออกไป ซึ่งนั่นนับว่าผิดปกติค่ะ! ต้องมีอะไรบางอย่างคอยกวนใจเธอแน่ๆ แต่ก็อย่าเพิ่งถามเธอละ รอเธออารมณ์ดีอีกนิดนึงแล้วค่อยถาม) เพราะเธอจะแกล้งบอกไม่ไปค่ะ คุณแค่บอกเวลาว่าจะไปตอนไหน เจอกันตอนไหนเท่านั้นพอค่ะ เดี๋ยวเธอจะเดินออกมาเอง(แล้วก็อย่าไปแกล้งเธอนะคะว่า’เมื่อกี้ไหนบอกไม่ออก’ แค่จูงมือเธอเดินออกมา พอจบงานก็ถามว่าจะมาด้วยกันอีกมั๊ย แสดงถึงความใจดีก็ได้ใจเธอไปเต็มๆละค่ะ) แต่ถ้าเธอยังไม่ออก ก็ช่วยไปรับเธอถึงห้องละกันค่ะ รับรองเธอออกมาแน่ / เธอใช้สรรพนามแทนตัวว่า ‘เจ้าหญิง’ ไม่ก็ ‘ฉัน’ น่ะค่ะ
Part IV :: ด้านพลัง
ความสามารถพิเศษ : พูดภาษาพืชและสัตว์ต่างๆได้ / ควบคุมลมได้เป็นเวลา 7 นาที
อาวุธ : ไพ่ (เป็นไพ่ที่มีความคมไม่ต่างจากมีด ซึ่งไพ่แต่ละไพ่สามารถกลายเป็นอาวุธอะไรก็ได้ตามที่เธอต้องการ)
Part V :: คุยกับออริ
-ภาย ในสวนแห่งหนึ่ง มีคนเดินเล่นอยู่มากมาย บ้างก็มากับคนรัก บ้างก็มากับเพื่อน บ้างก็มากับครอบครัว ท่ามกลางแปลงดอกกุหลาบหลากสีนั้น มีหญิงสาวนั่งอยู่ตรงม้านั่งพร้อมกับอ่านหนังสือเล่มหนาในมือไปด้วย เชอริลเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ เพื่อหวังจะแกล้งให้หญิงสาวผู้นั้นตกใจเล่น แต่หญิงสาวนั้นกลับเงยหน้าขึ้นมาซะก่อน “อ้าว เชอริลมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย มานั่งก่อนสิ่” เชอริลจึงนั่งลงข้างๆหญิงสาวคนนั้น
- “เจ้าหญิงก็แค่แวะมาเดินเล่นเท่านั้นละ !” เชอริลว่าในขณะที่หย่อนตัวลงนั่งข้างหญิงสาวที่นั่งอยู่ก่อนแล้วพลางทำแก้มป่องเล็กๆด้วยความรู้สึกหงุดหงิดที่ไม่ได้แกล้งอีกฝ่ายและเสมองไปทางอื่นอย่างกลบเกลื่อน ยิ่งนั่งแบบนี้ยิ่งเห็นได้ชัดเลยว่าเชอริลตัวเล็กกว่าอีกฝ่ายมากจริงๆ ส่วนต่างของความสูงและพฤติกรรมที่เจ้าตัวแสดงออกมาจึงทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้นต่างคิดกันว่าเธอเป็นเด็กตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ถูกขัดใจ แต่หญิงสาวที่รู้จักอีกฝ่ายดีกลับทำสีหน้ายิ้มแย้มดังจะบอกว่า ‘เห? ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะออกมาเดินเล่นเองไม่ใช่หรอเธอน่ะ’ เชอริลที่หันกลับมาเข้าใจในความหมายนั้นก็ลนลานรีบแก้ตัว “ก็...ก็แค่เห็นว่ามันอากาศดีนั่นแหละ ! สมองฉันประมวลผลออกมาว่าวันนี้สมควรจะเป็นวันที่เจ้าหญิงอย่างฉันควรค่าจะออกมาข้างนอกต่างหาก... จริงๆนะ เชื่อฉันสิ !”
-“เออใช่..ฉันว่าจะถามเธอมานานแล้วแต่ลืมทุกทีเลยอ่ะ” ‘แองเจล่า’สาวน้อยอนาคตผู้นำบาปโลภะพูดขึ้น เชอริลสงสัยเป็นอย่างมากเพราะ อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กจนโต ยังจะมีอะไรให้ถามอีก “เธอน่ะต้องสืบทอดบาปไหนนะ?” คำถามของแองเจล่าทำเอาเชอริลแทบจะเขกหัวคนตัวเล็กตรงหน้าทันที
- “หึ! ฉันไม่บอกเธอหรอก เธอบังอาจลืมเรื่องราวของเจ้าหญิงอย่างฉันเอง”เชอริลกล่าวออกมาแบบนั้นก่อนจะกอดอกยืดตัวอย่างเย่อหยิ่ง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ตัวเธอสูงเท่าอีกฝ่ายแม้แต่น้อย(# นั่นไม่ใช่ประเด็น!) “แต่ฉันกะว่าฉันจะเลี้ยงขนมเธอนะ เอ...” แองเจล่าพูดบอกเชอริลด้วยน้ำเสียงยียวนเป็นที่สุด เพราะเธอรู้ดีว่ายัยเจ้าหญิงคนนี้รักการกินขนมเป็นชีวิตจิตใจ และมันก็ได้ผล เชอริลรีบทำตาโตเป็นประกายและขยับเข้ามาใกล้เธอในทันที “อา...ไม่เอานะ นะ นะ ...ฉันยอมบอกก็ได้แล้ว” ตอนท้ายประโยคเธอทำเสียงอ่อยอย่างจนมุม ซึ่งแองเจล่าก็พยักหน้าน้อยๆเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้ว ซึ่งเธอแอบเห็นด้วยว่าเชอริลแอบร้อง’ไชโย’พร้อมกับยิ้มออกมาน้อยๆอย่างน่ารักก่อนจะพูดต่อ “ฉันน่ะต้องสืบทอดบาปตะกละไง บาป-ตะ-กละ-น่ะ ” เชอริลเน้นคำตอนท้ายเป็นการย้ำโดยหวังให้เพื่อนสาวของตนไม่ลืมอีก “จริงๆเลยนะแองเจล่าน่ะ เธอควรจะหัดฝึกสมองด้านการจำได้แล้ว มันสมองอันปราดเปรื่องของฉันน่ะนอกจากจะจำเรื่องพวกนี้ที่เธอจำไม่ได้ได้แล้ว มันยังบอกฉันด้วยนะว่าเธอจำของคนอื่นๆไม่ได้” คนที่ตัวเล็กกว่าสาธยายยาวด้วยเนื้อความที่จงใจแกล้งอีกฝ่าย
-“ก็รู้นี่ ว่าเค้าขี้ลืมอย่ามาว่าเค้านะ”หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงน่ารักๆ เชอริลหัวเราะ ออกมาเบาๆ แต่แองเจล่าก็ทำเป็นไม่สนใจ “เธอมาก็ดีแล้วล่ะ นี่ก็ใกล้จะครบกำหนดต้องไปโลกมนุษย์แล้วนะ นี่ๆคิดว่าที่โลกมนุษย์จะเป็นยังไงบ้างล่ะ ในหนังสือบอกว่ามีอะไรเยอะแยะเลยนะ”
- “ฉันได้ข่าวว่าหนังสือเล่มนั้นเป็นของเจ้าหญิงคนนี้นะแองเจล่า”เชอริลกล่าวพลางมองอีกฝ่ายด้วยหางตาในท่าทีเอือมๆ ซึ่งแองเจล่าก็ค้อนใส่อีกฝ่ายไปทีนึงก่อนจะส่งสายตาประมาณว่า’ยังอยากกินขนมมั๊ย?’อะไรทำนองนี้ ซึ่งนั่นทำให้เชอริลผงะไปเล็กน้อยด้วยรู้ว่าถ้ายังไม่พูดดีๆ ก็คงจะอดขนมเป็นแน่ วินาทีนั้นแองเจล่าสาบานได้เลยว่าตนเห็นเชอริลอยู่ๆก็มีหูและหางหมาโผล่ออกมา แต่สุดท้ายหล่อนก็ยอมพูดออกมาด้วยท่าทีที่ยังไว้ท่า “ก็คงมีอะไรเยอะแยะอย่างที่หนังสือนั่นว่านั่นแหละ สมองฉันบอกมาว่าแบบนั้น แต่...”อยู่ๆเชอริลก็เงียบไปแวบหนึ่งด้วยแววตาสั่นระริกที่ดูเศร้าๆก่อนจะกลายเป็นแววตาเที่เปล่งประกายไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและพูดต่อ “แต่ฉันเองก็อยากเห็นของจริงนะ ! นี่ๆ สัญญาสิว่าแองเจล่าจะเลี้ยงขนมฉันน่ะ ฉันคิดว่ามันต้องมีร้านขนมเยอะแยะแน่ๆ แล้วก็ๆ...” สุดท้ายก็จบลงที่ว่าโดนเชอริลร่ายยาวด้วยความรู้ส่วนหนึ่งของเจ้าหล่อน(ซึ่งนับว่าเยอะมากแล้ว)เกี่ยวกับโลกมนุษย์
-“อ่า…งั้น หรอ”เธอก้มหน้าดูนาฬิกาของเธอเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะรีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว “ฉันต้องไปแล้วล่ะ ท่านพ่อเรียกพบน่ะ ไว้เจอกันนะ บาย”ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งหายไปจากตรงนั้น…
- เชอริลมองตามอีกฝ่ายไปอย่างเงียบๆ เธอยกมือขึ้นหวังจะโบกลา แต่อีกฝ่ายกลับไม่หันมาอีก เธอจึงชักมือข้างนั้นลง ดวงตากลมโตสอดส่ายไปรอบๆอย่างระแวง แล้วศีรษะเล็กๆก็ก้มหน้าลงมองพื้นสักพัก ก่อนจะเบนสายตาไปยังแปลงดอกกุหลาบ แล้วเรียวปากบางก็เอ่ยขึ้นมาอย่างแผ่วเบา “นี่...คุณกุหลาบ”เธอเรียก”เจ้าหญิงจะต้องไปที่ที่เรียกว่าโลกมนุษย์เร็วๆนี้ละ” ลมพัดให้ดอกกุหลาบในแปลงไหวน้อย “ที่เมื่อกี้ฉันจะพูดน่ะคือ ‘แต่ฉันกลัว ’ แต่สุดท้ายฉันก็ไม่ได้พูดมันออกไป...” เชอริลพูดด้วยแววตาที่สั่นระริกซึ่งตอนนี้ไม่มีใครสังเกตเห็น “...เจ้าหญิงไม่อยากไปเลยจริงๆนะ มันก็น่าสนุก แต่เรื่องโลกมนุษย์มันเป็นเรื่องใหม่ เป็นเรื่องที่เจ้าหญิงไม่รู้อะไรจริงๆเลย เป็นเรื่องที่สมองอันแสนวิเศษของเจ้าหญิงยังไม่สามารถให้คำตอบได้ เจ้าหญิงเลยกลัวน่ะ...” หญิงสาวตัวเล็กยิ้มอย่างไร้เดียงสาให้แปลงดอกไม้นั่นอีกครั้งก่อนจะลุกจากม้านั่งแล้วเดินกลับไปในทิศที่ตนเดินมา
Part VI :: คุยกับผู้ปกครอง
-ผู้ปกครองช่วยแนะนำตัวด้วยค่ะ//ยื่นไมค์สัมภาษณ์
- เฟอร์เองค่ะ ฝากลูกสาวคนที่สองด้วยนะคะ *0* (แต่หวังกับคนแรกไว้มากกว่า)
-ไรท์อาจจะแต่งไม่เก่ง และดองนะคะ
- ไม่เป็นไรค่ะ เฟอร์รับได้ ;)
-ถ้าเปลี่ยนแปลงนิสัย หรือรูปจะว่าไหมคะ?
- ไม่เลยค่ะ เชิญยำแม่เจ้าหญิงนี่ตามสะดวกค่ะ !
-ถ้าไม่ติดจะให้ลูกสาวรับบทตัวร้าย หรือรับกลับดีคะ
- รับกลับค่ะ
-ถ้าติดก็เม้นด้วยนะตัว
- ไม่มีทางที่จะไม่เม้นค่ะ !
-ขอให้โชคดีนะคะ
- ค่ะ ทางไรท์เตอร์เองก็สู้ๆนะคะ
ความคิดเห็น