ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Whit Mermaid ปิดเทอมนี้มีลุ้นรัก

    ลำดับตอนที่ #4 : หมอเนี่ยนะ!เจ้าชาย

    • อัปเดตล่าสุด 10 ต.ค. 51


                           
                             -3-
     
                         หมอเนี่ยนะ!เจ้าชาย
     
          ในที่สุดฉันก็แบกไอ้ปากหมามาถึงบกซะที เหนื่อยชะมัดเลย ตัวมันหนักกี่กิโลฟะT^Tหนักชะมัด ให้สาวน้อยผู้บอบบางอุ้มอีตานี่มาได้ไงเนี่ย ฮ่วย
     
          “เอ้า ถึงแล้ว”
     
          ฉันปล่อยอีตาปากหมาลงสู่พื้นดินที่ปกคลุมไปด้วยหญ้าเขียวขจี ฉันอยากลงไปนอนเล่นจังเลย แต่กลัวลุกไม่ขึ้นง่ะT-Tขามันกลายเป็นหางไปแล้วววว
     
          “เชอะ ยะอย่าคิดว่าตัวเองเก่งนะแค่ครั้งนี้เท่านั้นที่ฉันจะเอ่ยปากขอให้เธอช่วย แค่ครั้งนี้เท่านั่น!”
     
          หนอย ไอ้ปากปีจอ แกปล่อยหมาออกมาเพ่นพล่านอีกแล้วนะ ไม่สำนึกบุญคุณกันบ้างเลย ใครกันที่อุตส่าห์แบกนายจนแขนฉันมีแต่รอยแดงเถือกขนาดนี้ รู้งี้ฉันน่าจะปล่อยฉันเป็นอาหารฉลามซะก็ดีหรอกT-T
     
          “หนอย ทำเป็นปากดี ทีตอนฉันแบกนายข้ามทะเลมาเนี่ยเห็นสั่นเป็นเจ้าเข้าเชียวนะยะ”
     
          “-////-งะเงียบน่า”
     
          “ต๊ายย เขินเป็นด้วย เหรอเนี่ยเพิ่งจะรู้”
     
          “ฉันก็เป็นคนนะไม่เหมือนปีศาจแบบเธอ”
     
          “กรี๊ดด มีหมาออกมาจากปากนายตัวหนึ่งแล้ว ฉันจะจับมันโยนน้ำ คอยดู๊”
     
          ว่าแล้วไม่คืนคำ ฉันบินเข้าไปโฉบคอเสื้อเขามาได้สำเร็จแล้วบินออกมาจากพื้นดินห่างประมาณ5เมตรได้ ตอนนี้เขาอยู่ในกำมือฉันแล้ว ฉันทำท่าจะเหวี่ยงเขาลงน้ำ เขาดิ้นทุรนทุรายใหญ่เลย หุหุหุ แกล้งคนนี่มันสนุกจริงเน้อ
     
          โฮก!
     
          สะเสียงอันหยังน่ะ มะเหมือนเสียงพวกสัตว์ประหลาดกลิ่นเนื้อเลยอ่ะT-Tนี่มันไม่ใช่หนังจูลาสสิกปาร์คน่ะ ใช่ว่าจะมีไทรันซอรัสโผล่มาซะหน่อย
     
          โฮก!
     
          กะกลับคำพูด มันอาจจะมีก็ได้นี่หว่า ขนาดฉันยังมีหางงอกปีกงอกเลยแล้วทำไมมันจะไม่มีไดโนเสาร์โผล่มาสักกะตัวคงไม่แปลกอะไร T-T
     
          “ถ้าเธอไม่ปล่อยฉันเธอได้เจ็บตัวแน่”
     
          “ฉันปล่อยลงตรงนี้เลยดีมั้ย^^”
     
          ไม่ทันไรก็มีตัวอะไรไม่รู้ผ่านหน้าฉัน ตัวใหญ่เท่าไดโนเสาร์ เขี้ยวฟันที่คมกริบจนเห็นเงาแวบๆ(แวบๆ?) เกล็ดแดงราวเปลวเพลิง มะไม่จริง มังกรรรรร T^T
     
          อ๊ากกก มันสวนกลับมาแล้ว เอ๊ะ ใครนั่งอยู่บนหัวมันน่ะ อุ๊ย หน้าตาดี๊ดี ผิวข๋าวขาวดูไกลยังรู้เลย เฮ้ย ไม่ใช่เวลามาพูดแบบนี้นะเฟ้ย อั่ก!
     
          ฉันโดนหางของเจ้ามังกรฟาดเข้ามาเต็มท้องทำให้ฉันปล่อยมือจาคอเสื้ออีตาปากหมานั่น แย่แล้ว มันจมน้ำแน่ แต่ว่าเจ้ามังกรกลับรองรับได้ทัน แต่ฉันสิกระเด็นมาไกลเกือบ40เมตรร่างของฉันกระแทกกับต้นไม้ใหญ่ที่เป็นสัญญาณว่าฉันหยุดปลิวแล้ว ร่างของฉันทรุดลงกับพื้นพร้อมกับมีความเจ็บปวดที่หลังแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย โอ๊ย เจ็บชะมัด มันจะเล่นให้ตายเลยหรือนะ ปีกฉันจะหักไหมเนี่ย ถ้ามันหัก ฉันจะหักหัวแกมาบูชายัญ คอยดู๊! ไอ้หน้าหล่อ TOT
     
          “หึ ฉันบอกแล้วว่าอย่าลองดีกับฉันเป็นไงละเจ็บมากเลยล่ะสิ”
     
          อ๊ากกก อีตาปากหมากำลังขี่อยู่บนหัวเจ้ามังกือตัวเมื่อกี้แล้วยังมีนายหน้าหล่ออยู่ข้างหลังอีก มันอะไรกันฟะเนี่ย
     
          “นายลองมาโดนแบบฉันไหมล่ะมันเจ็บไหมถามมาได้ โง่เปล่าเนี่ย แล้วนายบอกฉันว่าอย่าลองดีเมื่อไรไม่ทราบ สมองนายเนี่ยโคตรเสื่อมเลย”
     
          “หนอย เจ้านะเจ้าบังอาจที่มาต่อมาเจ้าชายเยี่ยงนี้เจ้าต้องโดนลงโทษแน่”
     
          ห่ะ O.Oอะไรนะเมื่อกี้นายหน้าหล่อเรียกอีตาปากหมาว่าไงนะ
          “อย่าบอกนะว่าอีตานี้คือ...”
     
          “ใช่ ท่านนี้คือเจ้าชายแห่งโลกแห่งเวทย์มนต์ เจ้าชายแอนเดียสไงล่ะ”
     
          หา!!!! ว่าไงน้าTOT
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×