ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1
“พี่เบื่อ เบื่อนิสัยของนะมิ มิเปลี่ยนไป นิ่งเฉยอารมณ์เสียง่ายถ้างั้นเราห่างกันเหอะเพื่ออะไรจะได้ดีขึ้น”
นี่แหละเป็นประโยชน์สุดท้ายที่ทำให้ฉันตัดใจ
“มิ อย่าเงียบสิ”
ฉันจะทำไงต่อไปดี
“ถ้าพี่พร้อมเราค่อยคุยกัน”
และฉันก็ตัดสินใจว่างสายไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินไปกับสายฝน...
ฉันชื่อ นะมิ อายุ 15ปี อยู่มอ4 เอกชนชื่อดัง สายภาษา และมีพี่ชายจอมโหดอีกหนึ่งคนพี่ฉันชื่อมีน พี่ฉันเป็นคนใจร้อนไม่ฟังเหตุผลถ้าฉันเสียใจร้องไห้คนที่ทำให้ฉันเสียใจจะซวยทันที ! เพราะฉะนั้น คนที่ ร ร จะไม่มีใครกล้าทำอะไรฉันเลย
เรื่องของพี่ฉันมีเยอะเล่าวันนี้คงไม่จบแน่ๆ
และคนที่ขาดไม่ได้ก็คือพี่ฟองแฟนของฉันเอง เราครบกันมาเกือบ1ปี และเรากำลังจะเลิกกัน...
ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆยามเช้าหลังจากที่ฝนตกมาทั้งคืน
“มีเธอเป็นฤดูแห่งความรัก ฤดูที่ทำให้โลกนี้สดใส” แอะเสียงโทรศัพท์ใครโทรมาแต่เช้า
“ฮาโหล ฟ้า มี รายยย”
ฟ้าเพื่อนสนิทของฉันโทรมา
“มิ วันนี้แกว่างมะ ไปซื้อของเป็นเพื่อนหน่อยดิ...พรุ่งนี้วันเกิดพี่น้ำเงินอะ นะนะ”
ฟ้าพยายามอ้อนสุดสุด
“วันเกิดพี่น้ำเงิน แกก็ไปซื้อเองดิเอาฉันไปไหม” - -
“อ้าว แกเป็นน้องของพี่มีนสุดหล่อ และพี่มีนก็เป็นเพื่อนพี่เงินแสนน่ารักแกต้องช่วยฉันเลือกได้” มันเกี่ยวไงฟ่ะ- -‘
“อืม...ไปก็ไปแล้วเจอกัน”
พอมันถึงห้างฉันก็มองหายัยฟ้าว่ามันอยู่ตรงไหน
“มิ มิ ทางนี้” นั้นไงมาแล้วเพื่อนตัวแสบ
“แล้วจะซื้อไรอะฟ้า”
“นี่ไงฉันคิดไว้แล้ว ว่าจะซื้อตุ๊กตา แกว่าเด็กไปมะ”
โอ้ย...เพื่อนฉัน เด็กโคตรแต่ก็ปล่อยมันเหอะตามใจคนให้555+
“เออ เออ เอาดิ”
ระหว่างที่ฉันกำลังเดินดูของไปเรื่อยๆก็ดันชนอะไรบ้างอย่างเข้า
“อุ้ย! เดินไม่ดูทางอยากตายไงย๊ะ”
“ขอโทษคะ” ยอม ยอม ท่องไว้นะมิ
“ขอโทษคะ มิ เดินไม่ระวังเอง” ฉันพยายามให้มันจบๆไปจะได้ไปดูของต่อ
“เป็นอะไรหรอมิ้น”
เสียงนี้ที่ฉันคุ้นเคยไม่นะขออย่าให้เป็นเค้าเลย
O.o ”พี่ฟอง” ฉันพูดออกมาด้วยความตะลึ่ง
“นี่แกรู้จักแฟนฉันด้วยหรอย๊ะ ฟองนี่มันอะไรคะ มิ้นไม่เข้าใจ”
ยัยมิ้นยังบ่นไม่หยุด ฉันด้วยความโมโหสุดๆทำให้ระเบิดออกมาด่ายัยนี่เป็นชุด
“ฉันนี่แหละต้องถามแกว่าเป็นใครมาบอกว่าแฟนฉันเป็นแฟนแกได้ยังไง ยัยหน้าด้าน”
ยัยมิ้นพยายามจะด่าฉันแต่ไม่ทางสะหรอก
“เมื่อกี้นะฉันไม่ได้ชนแกด้วยซ้ำแกนี่แหละชนเอาแต่ยั้วผู้ชายจนไม่มองทางละสิ”
“หยุดนะ มิ” พี่ฟองตะโคกใส่ฉันและมองด้วยสายตาแบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
“มิ คงไม่ต้องฟังคำอธิบายของพี่ เราจบกัน”
ฉันวิ่งออกจากร้านขายของน่ารักโดยลืมยัยฟ้าสะสนิท ฉันวิ่งร้องไห้ออกไปจากห้างฉันอยากไปใหไกลที่สุด
“โอ้ย ร้อน นะโว้ย” เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งร้องขึ้น ฉันเงยหน้ามองชายคนนั้นที่กำลังหน้าเสียเพราะฉันวิ่งชนถ้วยมาม่าที่เขาถืออยู่
“นี่เธอเลอะหมดเลยเห็นมะ”
นายนี่ถ้าจะปากร้ายใช่เล่น
“ขอโทษคะ ฉันวิ่งไม่ระวังเอง”
ตอนนี้น้ำตาของฉันเริ่มจางไปแล้ว ตั่งแต่เห็นหน้านายนี่ ทำไมนะแปลกจังเลย
“ดู ถ้าเธอเหมือนคนอกหัก แฟนทิ้งละสิ”
นายนี่รู้ได้ไง ฟ่ะ หมอดูแน่ๆ
“นายเงียบไปเลยนะ เด๋วฉันจะซื้อถ้วยใหม่ให้ แล้วนี่ผ้าเช็ดหน้าเอาไปเช็ด”
“เธอคิดว่าแค่นี้มันจะหายหรอ”
นายนี่เป็นพวกชอบเรียกค่าเสียหายแน่ๆ
“อะนี่ เอาไป 500 พอมะค่าเสียหาย”
“ไม่ !”
นายคนนี้จะเอาไงฟ่ะ
“คิดหรอว่าพอ”นายนี่พูดด้วยน้ำเสียงที่เริ่มโมโหขึ้น
“เอาเพิ่มหรอ เท่าไหร่ละ”
“ไม่เอาคนอย่างเธอดีแน่เอาเงินฟาดหัว มันน่านัก”
“น่าไร จะทำไร” นายนี่มันป่าเถื่อน
“ฉันต้องการให้เธอไปกินเป็นเพื่อนฉัน”
“O.o อะไรนะ”
“หูหนวกไงรีบๆไป”
แล้วฉันก็จำใจมานั่งดูนายนี่กินถ้าจะอร่อยกินไม่หยุดเลย
“นาย” ฉันเริ่มทำลายความเงียบ
“มีไร” นายนี่ขนาดพูดยังไม่หยุดกิน
“นายชื่อไร”
“ไมสนใจฉันหรอ” ไอนี่นิ๊>.<
“ป่าวๆ ถามเฉยๆ”
“ฉันชื่อ เคนอิจิ”
“โหญี่ปุ่นสะด้วยลูกครึ่งหรอ”ถึงว่าไมน่ารักมากๆ^^ แอะนี่เราเป็นไรนี่เมื่อกี้ยังเถียงกันอยู่เลยไม่ทันไรมาชมว่าน่ารักสะแล้ว ฮ่าๆๆ
“อืมลูกครึ่ง เธอละชื่อไร”
“นะมิ”เราเริ่มคุยกันไปเลื่อยๆจนฉันเล่าถึงเรื่องพี่ฟองฉันก็อดเสียใจไม่ได้แล้วน้ำตาก็เริ่มไหลริน
“เธอหยุด ร้องไห้เลยนะ ฉันเกียดน้ำตา เห็นแล้วโมโห”
- - อ้าวสะง้าน
“เธอกลับไงให้ฉันไปส่งไหม มืดแล้วด้วย เด๋วไปส่งรถฉันจอดอยู่ทางนั้น”นี่มันก็สองทุ่มละ นายนี่ถ้าทางไม่มีพิษมีภัยอะไร อีกอย่างนายคงไม่รู้ละสิว่าคนขับรถของฉันมาจอดรอรับอยู่หลังร้านแล้ว
“อืม เด่วแปปนะขอตัวไปห้องน้ำก่อน” แล้วฉันก็โทรไปบอกคนขับรถ ว่าจะให้เพื่อนไปส่งขับตามไปห่างๆละกัน
“เคน ไป เหอะ เด๋วดึก”
นายนี่ขับเร็วมากๆสงสัยอยากไปนรกเร็วๆ
“ขอบใจนะที่มาส่ง”
“อือ ฉันหวังว่าจะไม่ซวยเจอเธออีก” นี่ปากคนหรอเนี่ย
“อืม ฉันก็เหมือนกัน บาย”
สิ้นเสียงรถของเคน ฉันก็หันไปเห็น...
“พี่มีน มาทำไรหน้าบ้านอะ”
“มิ พี่รู้หมดแล้วนะว่าเกิดไรขึ้นฟ้าบอกมาหมดแล้ว”
กำ ยัยฟ้านะยัยฟ้า พี่ฟองซวยแน่ๆ แต่ก็ช่างเหอะ คนแบบนี้เจอพี่มีนก็สมน้ำหน้าแล้ว
“มันทำมิ ร้องไห้ พี่ไปกระทืบมันถึงบ้าน ส่วนแฟนมันลินลี่ก็ไปตบให้แล้ว”
กำๆ ยัยมิ้นโดนพี่ลิยลี่ตบ ฮ่าๆๆ หมดสวยแน่งานนี้
ฮ๋อ ลืมแนะนำไป พี่ลินลี่คือแฟนพี่ฉันเอง สวยโคตรผมยาวสวยขาวสูงแก้มเป็นสีชมพูตากลมโต เลยนะ ใครๆก็ ชอบแต่พี่เค้าเลือกพี่มีน ฮ่าๆๆ แต่โหด มากๆ
“แล้วเมื่อกี้ ใครมาส่ง” พี่มีนถามแบบสงสัยมากๆ
“เพื่อนอะ”
“น้องตรูเนี่ยไม่ทันไรได้แฟนใหม่สะละ”
กำ ไอพี่บ้า ปากนี่.........จิงๆ
“บ้า แค่เพื่อนโว้ย” ฉันรีบบอกแล้วขึ้นห้องทันทีทำไมหน้านายนี่ลอยเต็มไปหมดเลยนะแต่ไม่แปลกหรอก ออกจะหล่อ แต่ปากนี่... ^^
นี่แหละเป็นประโยชน์สุดท้ายที่ทำให้ฉันตัดใจ
“มิ อย่าเงียบสิ”
ฉันจะทำไงต่อไปดี
“ถ้าพี่พร้อมเราค่อยคุยกัน”
และฉันก็ตัดสินใจว่างสายไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินไปกับสายฝน...
ฉันชื่อ นะมิ อายุ 15ปี อยู่มอ4 เอกชนชื่อดัง สายภาษา และมีพี่ชายจอมโหดอีกหนึ่งคนพี่ฉันชื่อมีน พี่ฉันเป็นคนใจร้อนไม่ฟังเหตุผลถ้าฉันเสียใจร้องไห้คนที่ทำให้ฉันเสียใจจะซวยทันที ! เพราะฉะนั้น คนที่ ร ร จะไม่มีใครกล้าทำอะไรฉันเลย
เรื่องของพี่ฉันมีเยอะเล่าวันนี้คงไม่จบแน่ๆ
และคนที่ขาดไม่ได้ก็คือพี่ฟองแฟนของฉันเอง เราครบกันมาเกือบ1ปี และเรากำลังจะเลิกกัน...
ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆยามเช้าหลังจากที่ฝนตกมาทั้งคืน
“มีเธอเป็นฤดูแห่งความรัก ฤดูที่ทำให้โลกนี้สดใส” แอะเสียงโทรศัพท์ใครโทรมาแต่เช้า
“ฮาโหล ฟ้า มี รายยย”
ฟ้าเพื่อนสนิทของฉันโทรมา
“มิ วันนี้แกว่างมะ ไปซื้อของเป็นเพื่อนหน่อยดิ...พรุ่งนี้วันเกิดพี่น้ำเงินอะ นะนะ”
ฟ้าพยายามอ้อนสุดสุด
“วันเกิดพี่น้ำเงิน แกก็ไปซื้อเองดิเอาฉันไปไหม” - -
“อ้าว แกเป็นน้องของพี่มีนสุดหล่อ และพี่มีนก็เป็นเพื่อนพี่เงินแสนน่ารักแกต้องช่วยฉันเลือกได้” มันเกี่ยวไงฟ่ะ- -‘
“อืม...ไปก็ไปแล้วเจอกัน”
พอมันถึงห้างฉันก็มองหายัยฟ้าว่ามันอยู่ตรงไหน
“มิ มิ ทางนี้” นั้นไงมาแล้วเพื่อนตัวแสบ
“แล้วจะซื้อไรอะฟ้า”
“นี่ไงฉันคิดไว้แล้ว ว่าจะซื้อตุ๊กตา แกว่าเด็กไปมะ”
โอ้ย...เพื่อนฉัน เด็กโคตรแต่ก็ปล่อยมันเหอะตามใจคนให้555+
“เออ เออ เอาดิ”
ระหว่างที่ฉันกำลังเดินดูของไปเรื่อยๆก็ดันชนอะไรบ้างอย่างเข้า
“อุ้ย! เดินไม่ดูทางอยากตายไงย๊ะ”
“ขอโทษคะ” ยอม ยอม ท่องไว้นะมิ
“ขอโทษคะ มิ เดินไม่ระวังเอง” ฉันพยายามให้มันจบๆไปจะได้ไปดูของต่อ
“เป็นอะไรหรอมิ้น”
เสียงนี้ที่ฉันคุ้นเคยไม่นะขออย่าให้เป็นเค้าเลย
O.o ”พี่ฟอง” ฉันพูดออกมาด้วยความตะลึ่ง
“นี่แกรู้จักแฟนฉันด้วยหรอย๊ะ ฟองนี่มันอะไรคะ มิ้นไม่เข้าใจ”
ยัยมิ้นยังบ่นไม่หยุด ฉันด้วยความโมโหสุดๆทำให้ระเบิดออกมาด่ายัยนี่เป็นชุด
“ฉันนี่แหละต้องถามแกว่าเป็นใครมาบอกว่าแฟนฉันเป็นแฟนแกได้ยังไง ยัยหน้าด้าน”
ยัยมิ้นพยายามจะด่าฉันแต่ไม่ทางสะหรอก
“เมื่อกี้นะฉันไม่ได้ชนแกด้วยซ้ำแกนี่แหละชนเอาแต่ยั้วผู้ชายจนไม่มองทางละสิ”
“หยุดนะ มิ” พี่ฟองตะโคกใส่ฉันและมองด้วยสายตาแบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
“มิ คงไม่ต้องฟังคำอธิบายของพี่ เราจบกัน”
ฉันวิ่งออกจากร้านขายของน่ารักโดยลืมยัยฟ้าสะสนิท ฉันวิ่งร้องไห้ออกไปจากห้างฉันอยากไปใหไกลที่สุด
“โอ้ย ร้อน นะโว้ย” เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งร้องขึ้น ฉันเงยหน้ามองชายคนนั้นที่กำลังหน้าเสียเพราะฉันวิ่งชนถ้วยมาม่าที่เขาถืออยู่
“นี่เธอเลอะหมดเลยเห็นมะ”
นายนี่ถ้าจะปากร้ายใช่เล่น
“ขอโทษคะ ฉันวิ่งไม่ระวังเอง”
ตอนนี้น้ำตาของฉันเริ่มจางไปแล้ว ตั่งแต่เห็นหน้านายนี่ ทำไมนะแปลกจังเลย
“ดู ถ้าเธอเหมือนคนอกหัก แฟนทิ้งละสิ”
นายนี่รู้ได้ไง ฟ่ะ หมอดูแน่ๆ
“นายเงียบไปเลยนะ เด๋วฉันจะซื้อถ้วยใหม่ให้ แล้วนี่ผ้าเช็ดหน้าเอาไปเช็ด”
“เธอคิดว่าแค่นี้มันจะหายหรอ”
นายนี่เป็นพวกชอบเรียกค่าเสียหายแน่ๆ
“อะนี่ เอาไป 500 พอมะค่าเสียหาย”
“ไม่ !”
นายคนนี้จะเอาไงฟ่ะ
“คิดหรอว่าพอ”นายนี่พูดด้วยน้ำเสียงที่เริ่มโมโหขึ้น
“เอาเพิ่มหรอ เท่าไหร่ละ”
“ไม่เอาคนอย่างเธอดีแน่เอาเงินฟาดหัว มันน่านัก”
“น่าไร จะทำไร” นายนี่มันป่าเถื่อน
“ฉันต้องการให้เธอไปกินเป็นเพื่อนฉัน”
“O.o อะไรนะ”
“หูหนวกไงรีบๆไป”
แล้วฉันก็จำใจมานั่งดูนายนี่กินถ้าจะอร่อยกินไม่หยุดเลย
“นาย” ฉันเริ่มทำลายความเงียบ
“มีไร” นายนี่ขนาดพูดยังไม่หยุดกิน
“นายชื่อไร”
“ไมสนใจฉันหรอ” ไอนี่นิ๊>.<
“ป่าวๆ ถามเฉยๆ”
“ฉันชื่อ เคนอิจิ”
“โหญี่ปุ่นสะด้วยลูกครึ่งหรอ”ถึงว่าไมน่ารักมากๆ^^ แอะนี่เราเป็นไรนี่เมื่อกี้ยังเถียงกันอยู่เลยไม่ทันไรมาชมว่าน่ารักสะแล้ว ฮ่าๆๆ
“อืมลูกครึ่ง เธอละชื่อไร”
“นะมิ”เราเริ่มคุยกันไปเลื่อยๆจนฉันเล่าถึงเรื่องพี่ฟองฉันก็อดเสียใจไม่ได้แล้วน้ำตาก็เริ่มไหลริน
“เธอหยุด ร้องไห้เลยนะ ฉันเกียดน้ำตา เห็นแล้วโมโห”
- - อ้าวสะง้าน
“เธอกลับไงให้ฉันไปส่งไหม มืดแล้วด้วย เด๋วไปส่งรถฉันจอดอยู่ทางนั้น”นี่มันก็สองทุ่มละ นายนี่ถ้าทางไม่มีพิษมีภัยอะไร อีกอย่างนายคงไม่รู้ละสิว่าคนขับรถของฉันมาจอดรอรับอยู่หลังร้านแล้ว
“อืม เด่วแปปนะขอตัวไปห้องน้ำก่อน” แล้วฉันก็โทรไปบอกคนขับรถ ว่าจะให้เพื่อนไปส่งขับตามไปห่างๆละกัน
“เคน ไป เหอะ เด๋วดึก”
นายนี่ขับเร็วมากๆสงสัยอยากไปนรกเร็วๆ
“ขอบใจนะที่มาส่ง”
“อือ ฉันหวังว่าจะไม่ซวยเจอเธออีก” นี่ปากคนหรอเนี่ย
“อืม ฉันก็เหมือนกัน บาย”
สิ้นเสียงรถของเคน ฉันก็หันไปเห็น...
“พี่มีน มาทำไรหน้าบ้านอะ”
“มิ พี่รู้หมดแล้วนะว่าเกิดไรขึ้นฟ้าบอกมาหมดแล้ว”
กำ ยัยฟ้านะยัยฟ้า พี่ฟองซวยแน่ๆ แต่ก็ช่างเหอะ คนแบบนี้เจอพี่มีนก็สมน้ำหน้าแล้ว
“มันทำมิ ร้องไห้ พี่ไปกระทืบมันถึงบ้าน ส่วนแฟนมันลินลี่ก็ไปตบให้แล้ว”
กำๆ ยัยมิ้นโดนพี่ลิยลี่ตบ ฮ่าๆๆ หมดสวยแน่งานนี้
ฮ๋อ ลืมแนะนำไป พี่ลินลี่คือแฟนพี่ฉันเอง สวยโคตรผมยาวสวยขาวสูงแก้มเป็นสีชมพูตากลมโต เลยนะ ใครๆก็ ชอบแต่พี่เค้าเลือกพี่มีน ฮ่าๆๆ แต่โหด มากๆ
“แล้วเมื่อกี้ ใครมาส่ง” พี่มีนถามแบบสงสัยมากๆ
“เพื่อนอะ”
“น้องตรูเนี่ยไม่ทันไรได้แฟนใหม่สะละ”
กำ ไอพี่บ้า ปากนี่.........จิงๆ
“บ้า แค่เพื่อนโว้ย” ฉันรีบบอกแล้วขึ้นห้องทันทีทำไมหน้านายนี่ลอยเต็มไปหมดเลยนะแต่ไม่แปลกหรอก ออกจะหล่อ แต่ปากนี่... ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น