คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : นัดพบ
ณ คฤหาสน์ตระกูลโลลิซุส
ฉันเดินลงมาจากห้องนอนเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว และเห็นแด็ดกำลังนั่งหน้าดำคร่ำเครียดอยู่ เอ วันนี้เป็นอะไรน่ะ ปกติต้องทำตัวง้องแง้งนี่นา ฉันเดินเข้าไปหาแด็ดแล้วแกล้งทำเสียงดังให้ตกใจเล่นดีกว่า
“ทำอะไรอยู่คะแด็ด!!!!!” ฉันโพล่งขึ้นมาท่ามกลางความเงียบงัน
“เฮ้ยๆๆๆ!!! ฟ้าผ่า ผีหลอก กระโถนแตก โอ๊ยยยยย ฮันนี่ ถ้าแด็ดเป็นโรคหัวใจตายขึ้นมาจะทำยังไงเนี่ย” แด็ดสะดุ้งโหยงทันทีและหันมาบ่นกับฉัน
“ถ้าแด็ดตาย ซาฟีน่ากับคุณแม่ก็จะรวยล้นฟ้าไงคะ โฮะๆๆๆ” ฉันแกล้งทำเป็นไม่สนใจใยดี
“ซิกๆ ที่ฮันนี่ทำมาเป็นดีกับแด็ด เพื่อจะเอาเงินหรอกเหรอ ฮือๆๆๆ คิดแบบนั้นมาตลอดเลยเหรอ อยากตายๆๆๆ” แด็ดปาหมอนใส่ข้างฝาบ้าง ปาหนังสือบ้าง นั่งกัดหมอนเหมือนพวกเด็กเก็บกดบ้าง เฮ้อ จริงๆเล้ย
“โอ๋ๆ ล้อเล่นน่ะค่ะ ถ้าแด็ดตายซาฟีน่าจะตายตามเลยคอยดู^^” ฉันนั่งเล่นกับแด็ดอยู่สักพักเสียงโทรศัพท์บ้านก็ดัง ฉันเลยรีบวิ่งไปรับสาย
“สวัสดีค่ะ คฤหาสน์ตระกูลโลลิซุสค่ะ ไม่ทราบว่าอยากเรียนสายกับใครคะ?” ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์
“ผมอยากคุยกับเธอนั่นแหละ ซาฟีน่า โลลิซุส ออกมาเจอผมหน่อยสิ” และเสียงปลายสายนั่นก็คือหงเฟิ่งนั่นเอง จะให้ฉันไปหาเหรอ แสดงว่ามาที่ไทยแล้วสินะ ที่จะคุยนี่คงอยากจะสั่งซื้อปืนเพิ่มล่ะมั้ง
“ได้ค่ะ ที่ไหนดี”
“ที่ร้านอาหาร xxx มาตอนนี้เลยนะครับ ผมรออยู่”
“ค่ะ ถ้างั้นจะรีบออกไปนะคะ เจอกันค่ะ” ฉันวางสายและหันไปคุยกับแด็ดเรื่องหงเฟิ่ง
“แด็ดคะ พอดีหงเฟิ่งเขามาที่ไทย เขาโทรมาบอกว่าอยากเจอซาฟีน่า คงจะอยากสั่งซื้อปืนเพิ่มละมั้ง ไปด้วยกันมั้ยคะ”
“ขอโทษนะฮันนี่ พอดีแด็ดมีนัดกับลูกค้าอีกคนน่ะ คงจะไปด้วยไม่ได้” แด็ดทำสีหน้าเหมือนเสียดายสุดขีด
“ว๊า แย่จังนะคะ งั้นซาฟีน่าก็ต้องไปคนเดียวน่ะสิเนี่ย พกอะไรไปดีนะ โทคาเรฟ กล็อก ซิกซาวเออร์ หรือซีแซดดีล่ะเนี่ย เลือกไม่ถูก เอากระบอกไหนดีคะแด็ด ช่วยเลือกหน่อย” ฉันหันไปถามแด็ด
“กระบอกไหนที่เหมาะมือที่สุดนั่นแหละ จะได้ใช้ง่าย”
“งั้น เอาเป็นโทคาเรฟละกัน เหมาะมือซาฟีน่าที่สุดแล้วล่ะ” ฉันพูดไปพลางหยิบโทคาเรฟใส่ลูกกระสุนไป
“ไปดีมาดีนะฮันนี่ มาๆให้แด็ดชื่นใจหน่อยเร้ว คนดีของแด็ด” เมื่อแด็ดว่าแบบนั้น ฉันเลยยื่นแก้มเข้าไปให้แด็ดหอมแก้มซะฟอดใหญ่
“ชื่นใจจริงๆ โชคดีเด้อๆๆ” ฉันเดินออกมาจากห้องรับแขกและเรียกฟราว บอดี้การ์ดชาวฝรั่งเศสให้ขับรถไปให้ หลังจากขึ้นรถเสร็จก็มุ่งหน้าไปยังร้านที่ว่า ฉันแต่งตัวเหมาะสมหรือเปล่านะ กระโปรงผ้าร่มมีลูกไม้สีขาว กับเสื้อแขนตุ๊กตาสีชมพู กับลูบูแตงสีครีมพื้นแดง และผมสีน้ำตาลที่ปล่อยให้คลุมกลางหลังไว้เนี่ย เอาเถอะ ยังไงก็มาแล้ว ฉันเดินลงจากรถและถามบริกรว่าโต๊ะคุณชายหงเฟิ่งอยู่ที่ไหน บริกรเลยนำทางไปให้ ห้อง vip เหรอ สมกับเป็นคุณชายเฟิ่งจริงๆ นิสัยเย่อหยิ่งจองหองนั่น ไม่ให้ใครมารบกวนการคุยสินะ ก็ดีเหมือนกัน
ก๊อกๆๆ
“เข้าไปนะคะคุณชายเฟิ่ง” ฉันร้องเรียกคุณชายเฟิ่งอยู่นอกห้อง
“คุณซาฟีน่าใช่มั้ย เชิญครับ” เมื่อมีเสียงตอบรับจากด้านในห้อง ฉันก็เปิดประตูเข้าไปและพบว่าหงเฟิ่งกำลังมองหน้าฉันอยู่
“นั่งก่อนสิครับ ดื่มชาก่อนมั้ย หรือจะทานอะไรดีครับ” หงเฟิ่งถามฉัน
“ไม่ค่ะๆ ฉันทานจากบ้านมาแล้ว ขอเป็นชาเอิร์ลเกรย์ดีกว่าค่ะ” ฉันตอบเขา และเขาก็หันไปสั่งบริกรว่าให้เอาชาเอิร์ลเกรย์มาเสิร์ฟ หลังจากนั้นเขาก็เอาแต่มองหน้าฉัน จะมองทำไมเนี่ย รู้สึกโหวงๆแปลกๆแฮะ
“เอ่อ ที่เรียกให้ฉันมาพบวันนี้มีเรื่องอะไรเหรอคะ คุณเฟิ่ง”
“อย่าทำเป็นไขสือน่ะ เธอก็รู้ตัวเธอเองดีอยู่แล้วไม่ใช่รึไง” หงเฟิ่งพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“คุณพูดเรื่องอะไรคะคุณเฟิ่ง ฉันงงไปหมดแล้วนะคะ”
“ก็เรื่องปืนที่ผมสั่งซื้อไปน่ะ มันเป็นของปลอมน่ะสิ”
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...
เรื่องราวเริ่มเข้มข้นแล้วค่า แต่ไรท์ก็ยังมืดแปดด้านไม่รู้จะแต่งยังไงต่อดี แต่จะพยายามสู้ต่อไปค่ะ^^
รักรีดเดอร์ทุกคนมว๊าก
ความคิดเห็น