คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ส่งของ
ณ บริษัท spx enterplex ห้องประชุมใหญ่ เวลา 11:58 น.
“แด็ดคะ ไปกันได้รึยังเอ่ย” ฉันเรียกถามแด็ด
“ได้ งั้นไปกันเลยนะ ฮันนี่^^” แด็ดหันมาหอมแก้มฉันซะฟอดใหญ่
“ค่ะ ^^” ฉันเดินควงแขนแด็ดไปขึ้นรถโบราณคันใหญ่ที่ป่านนี้ราคาของมันคงแพงหูฉี่ เกินกว่าที่คนธรรมดาๆจะซื้อได้ แต่เมื่อเป็นถึงตระกูล ‘โลลิซุส’ แล้วล่ะก็ อะไรก็ซื้อได้ทั้งนั้น
ณ โกดังร้างแถบชานเมือง
“มาแล้วเหรอ คุณปีเตอร์ โลลิซุส ผม หงเฟิ่ง ทายาทคนโตของตระกูลหง ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ” แล้วเขาก็ยื่นมือมาเพื่อจะจับมือคุณพ่อ และคุณพ่อก็ยินดีที่จะยื่นมือเข้าไปทักทาย
“เช่นกันครับ หวังว่าจะไม่ตุกติกนะครับ มิสเตอร์เฟิ่ง ^^” และแล้วสายตาของหงเฟิ่งก็หันมาเห็นฉันพอดี ฉันจึงเข้าไปทักทายเขา
“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ คุณหงเฟิ่ง ฉัน ซาฟีน่า โลลิซุส ลูกสาวของคุณพ่อค่ะ^^”
“เช่นกันครับ”
สงสัยใช่มั้ยล่ะว่าเรากำลังคุยเรื่องอะไรกัน คือว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้ ฉันชื่อว่า ซาฟีน่า โลลิซุส ลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูลโลลิซุส ตระกูลของเราทำธุรกิจเกี่ยวกับการค้าอาวุธปืนมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษที่เก่าแก่ แต่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เราทำการค้ากันแบบโปร่งใส ถูกกฎหมายค่ะ และพอดีว่าตระกูลหง เป็นมาเฟียที่ต้องการอาวุธอย่างมากในการดำรงชีวิตอยู่ในแก๊งค์มาเฟียได้อย่างมีความสุขเลยตกลงทำการค้าขายกับพวกเรา
“ไหนล่ะครับ ของที่ผมสั่ง ขอดูหน่อยได้มั้ย” หงเฟิ่งหันมาถามฉัน
“ไม่มีปัญหาค่ะ เจมส์ เอาของมาซิ” ฉันสั่งให้บอดี้การ์ดที่ฉันไว้ใจที่สุดนำของที่ว่านั่นออกมาให้ลูกค้าคนสำคัญ
“นี่ค่ะ โทคาเรฟจำนวน 20 กระบอก กล็อก 20 กระบอก ซิกซาวเออร์ 20 กระบอก ครบถ้วนสมบูรณ์ค่ะ” ฉันส่งกระเป๋าใบใหญ่ให้กับหงเฟิ่ง แล้วเขาก็เปิดดู
“อืม ของครบแล้วครับ ขอบคุณมากนะครับ คุณปีเตอร์ คุณซาฟีน่า ลาก่อนครับ หวังว่าเราคงมีโอกาสร่วมงานกันอีกนะครับ” แล้วเขาก็ขึ้นรถไป คงจะกลับฮ่องกงเลยสินะ
“ธุระเสร็จแล้ว งั้นเราก็กลับบ้านกันเถอะฮันนี่ แด็ดหิวข้าว ไม่ไหวแล้วๆๆๆ>_<” นี่ตกลงแด็ดเป็นพ่อค้าอาวุธจริงๆรึเปล่าเนี่ย ขี้แยอย่างกับเด็กไปได้
“ค่ะๆ งั้นรีบไปเถอะเจมส์” ฉันเรียกให้เจมส์เปิดประตูรถให้
“คุณท่านกับคุณหนูคงยังไม่รู้ล่ะมั้งว่าเราเอาปืนของปลอมส่งให้ไอ้หวงเฟยหงนั่น สมน้ำหน้าแล้วล่ะไอ้บ้า แกฆ่าพ่อของฉัน แล้วถ้าพวกเขารู้ล่ะจะทำยังไง” เจมส์พูดอะไรพึมพำๆ น่ะ เดินไปเดินมาอยู่ได้
“นี่เจมส์ หูแตกรึไง บอกให้เปิดประตู!” ฉันตะโกนสั่งลูกน้อง
“คะ…..ครับคุณหนู ขออภัยด้วยนะครับ” เจมส์โค้งหัวให้ฉันเป็นสิบๆครั้ง โอ๊ย มึนหัวๆ เบื่อจริงๆเล้ยไอ้ลูกน้องไม่รู้ประสา
“ไม่เป็นไรๆ รีบๆเถอะ เดี๋ยวแด็ดจะหิวข้าวจนลงแดงไปจะทำยังไง” และรถก็แล่นออกจากโกดังร้างนั่นเพื่อมุ่งหน้ากลับคฤหาสน์ตระกูลโลลิซุส
4 วันผ่านไป
ณ ประเทศฮ่องกง เวลา 16:23 น.
“เอาเข้าจนได้สินะ เจ้าบ้าเอ๊ย” หงเฟิ่งหัวเสียเมื่อรู้ว่าปืนที่ได้มานั้นเป็นของปลอม เงินจำนวนมากที่จ่ายให้ตระกูลโลลิซุสนั่น จะทำยังไงดี
ก๊อกๆๆๆๆๆ
“เข้าไปล่ะนะคะ คุณเฟิ่ง^^” เสียงแหลมของแม่จิ้งจอกตัวร้ายก็โผล่พ้นประตูเข้ามาภายในห้องของหงเฟิ่ง
“ไงคะสุดหล่อ ทานอะไรรึยังเอ่ย ไปทานข้าวข้างนอกกันมั้ยคะ^^” ‘เหม่ยฟาง’ เอ่ยถามหงเฟิ่ง
“ไม่ล่ะ ผมอิ่มแล้ว” เขาปฏิเสธไปอย่างไร้เยื่อใย
“แหม เอาอีกแล้วนะคะเฟิ่ง หัดตามใจ ‘คู่หมั้น’ คนนี้หน่อยไม่ได้เหรอ ฮะ?” ได้ยินคำว่าคู่หมั้นทีไร เหมือนว่าเขาเป็นนกน้อยที่ถูกขังไว้ในกรงทองยังไงยังงั้น ทั้งๆที่เขาไม่ได้รักผู้หญิงคนนี้ แต่คุณพ่อของเขาก็จับเขาคลุมถุงชนกับเหม่ยฟาง ลูกสาวมาเฟียแก็งค์เสือขาว พันธมิตรของตระกูลของเขา เขาอยากจะมองผู้หญิงคนอื่นบ้าง ได้ออกไปเผชิญกับโลกที่มีอิสระ อยากจะยิ้มออกมาให้ทุกๆคนบนโลกใบนี้ได้เห็น แต่เป็นเพราะว่าเขาถูกอบรมสั่งสอนมาตั้งแต่เด็กๆว่า อย่าแสดงตัวตนของตัวเองให้ใครได้เห็น เขาก็เลยไม่สามารถก้าวผ่านกรอบออกมาได้
“เอางั้นก็ได้ ผมจะพาคุณไป พอใจมั้ย” เธอยิ้มทันทีที่เขาพูดประโยคนี้
“ค่ะ^^” เธอควงแขนเขาออกมานอกห้อง แล้วเขาก็หันไปกระซิบกับลูกน้องคนสนิท
“โทรจองโต๊ะไว้ที่ร้านไชน่า ทาวน์ด้วยนะ แล้วก็เตรียมตั๋วเครื่องบินเพื่อบินไปไทยในวันพรุ่งนี้ให้ฉันด้วย แล้วแพ็กของนั่นเอาไว้ให้เรียบร้อยด้วยล่ะ ขอบใจ” แล้วเขาก็เดินออกไปกับเหม่ยฟาง
‘เดี๋ยวเห็นดีกันแน่ ซาฟีน่า โลลิซุส’ เขาคิดแบบนั้น
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
กว่าจะแต่งเสร็จเล่นเอาตาค้างกันเลยทีเดียว ไรท์อาจจะแต่งไม่ค่อยบ่อยนักนะคะ พอดีงานที่โรงเรียนเยอะมากกกกกกก ท่วมหัวจนกินหนังสือแทนข้าวแล้วค่ะ ยังไงถ้าไรท์มีเวลาจะมาแต่งให้นะคะ อย่าลืมติดตามกันต่อไปน๊าๆๆๆๆๆ รักรีดเดอร์ทุกคนค่าๆๆ^^
ความคิดเห็น