นางฟ้าจากนรก

บทนำ:

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ...เรนค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

เสียงหวั่นๆนั้นดังมาจากห้อง9A เสียงของเด็กนักเรียนใหม่ที่จะมาอยู่ที่โรงเรียนนั้น เธอเป็นคนที่สวยอย่างนางฟ้าจากสวรรค์ แต่นัยตาของเธอกลับน่ากลัวผิดใบหน้า มันเป็นนัยตาที่แสนเศร้า แสนทุกข์ แสนทรมาน ดุจซาตานทารุณเธอลงมาจากสวรรค์...เธอเดินเข้าไปในที่ของเธอ ทั้งห้องเงียบเมื่อชายหนุ่มคนหนึ่งรู้สึกว่ามันผิดปกติจึงพูดทักเธอขึ้น

"สวัสดี เราชื่อไฟ ยินดีที่ได้รู้จัก"

"อือ...ยินดีเช่นกัน"

ทั้งห้องกลับมาเงียบอีกครั้ง...เมื่อครูประจำชั้นเดินออกไปแล้วครูประจำวิชาเดินเข้ามา ก็เริ่มมีเสียงพูดคุยมากขึ้นเขานั้นรู้สึกแปลกๆทำไมร่างกายที่สวยงามจึงเหมือนมีจิตใจที่เย็นชาดูโหดร้ายแบบนี้จึงถามเธอ

"เอ่อ...นี่เรน ทำไมเธอถึงเงียบๆดูเย็นชาๆจัง"

"ไม่มีไรหรอก เราแค่ไม่ชอบพูดทั้งนั้นเอง"

"อ๋อ"

เขารู้สึกว่าคำตอบที่ได้นั้นมันไม่กระจ่างเอาเสียเลย แต่หากจะถามต่อก็เกรงใจ

"ไม่ใช่ความลับอะไรหรอก แต่ถ้าจะบอกตอนนี้มันยังคือเร็วไป อดใจไว้อีกนิดและกันอีกสักพักมันก็จะกระจ่างให้ทุกคนเห็นอีกว่า นางฟ้าจากนรกจะมาทำอะไร..."

"เอ่อ...เรนพูดไรอ่ะ เรางงมาก"

"หึ ชั่งมันเถอะ เดี๋ยวเธอก็เข้าใจเองแหละน่า"

"อ่อๆ แต่เมื่อไหร่ล่ะ"

"เมื่อ...ฉันทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย"

"เอ่อ เหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจอ่ะนะ"

"ฮ่าๆๆ อย่าเข้าใจเลย ลืมๆมันไปเถอะ ฮ่าๆๆ"

เธอยิ้มกริมๆ แล้วกัมหน้านั่งทำงานต่อ เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนเธอก็รุกขึ้นเก็บกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไป เขารู้สึกสงสัยในตัวของเธอจึงรีบเก็บกระเป๋าแล้ววิ่งตามไป เธอเดินไปที่ๆหนึ่งไม่มีใครอยู่ที่นั่นเลยแม้แต่คนเดียว เขาแอบมองเธออยู่หลังต้นไม้ จู่ๆเธอก็มองฟ้าแล้ววางกระเป๋าลงที่พื้นจากนั้นเธอก็เอาสร้อยคอสีแดงดุจไฟนรกออกมาจากเสื้อแล้ววาดสามเหลี่ยมบนอากาศแล้วมันก็เป็นสีแดงเหมือนสีสร้อยคอของเธอ

"ลูซิเฟอร์ ลีเวียร์ธาณ และซาตาน สามบาป สามนรก สามความมืด จงปรากฏเพื่อให้ข้าได้รับใช้"

ลูซิเฟอร์เจ้าแห่งความจองหอง อวดตัว ดูหมิ่น และประมาทคนอื่นโดยความคิด วาจา และการกระทำ

ลีเวียร์ธาณเจ้าแห่งความอิจฉา ดีใจเมื่อตัวเองได้ โกรธแค้นเมื่อเขาได้ดีกว่า

และซาตานเจ้าแห่งความโกรธ ปล่อยใจพลุ่งพล่านเดือดดาน เอาแต่ใจ ทำร้ายคนอื่นโดยไร้เหตุผล

ปีศาจทั้งสามก็ปรากฏขึ้นที่ตรงหน้าของเธอ แล้วเธอก็นั่งลงชันเข่าขึ้นมาข้างหนึ่ง

"ท่านต้องการให้ข้าทำอะไรบ้าง"

"ฟ้าจงมืด ความสว่างจงหาย คนถ่อมจงล้มตาย กลายเป็นลูซิเฟอร์"

"ไร้อิจฉาจงหายไป ความอิจฉาให้เป็นใหญ่ ครอบครองใจมวลมนุษย์"

"ปล่อยตัวปล่อยใจ เดือดพล่านลุกเป็นไฟ โมโหโกรธามาหาใคร ให้เป็นใหญ่ดังซาตาน"

"รับทราบค่ะ"

"ทำให้ได้ ไล่ดีไป บาปทั้งหลายจงครอบคลุม ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"

แล้วปีศาจทั้งสามก็หายไป เธอก็เดินไปทางหน้าโรงเรียน

"หยุดนะเรน! เธอจะทำอะไรน่ะ"

"เฮ้ย! ไฟมาทำอะไรตรงนี้เนี่ย"

"เธอจะทำอะไรน่ะ คุยกับปีศาจด้วย"

"อ๋อ...เรื่องนั้นน่ะหรอ ฉันแค่มาแก้แค้นเอง ไม่ต้องหวงหรอ"

"แก้แค้นอะไร"

"ก็...เรื่องที่พวกมนุษย์กับพวกสวรรค์ทำกับครอบครัวของฉันไง!"

"เราทำอะไร!"

"ก็ฆ่าพ่อแม่ของฉันไงเล่า!"

แล้วน้ำตาของเธอก็เริ่มไหล เธอเอามือเช็ดน้ำตา

"น้ำตาคือความอ่อนแอ และความอ่อนแอคือความตาย... หึ ฉันจะเล่าให้ฟัง ในตอนแรกครอบครัวของฉันก็อยู่อย่างสงบสุขแล้วที่สวรรค์ แต่พวกนั้นก็ทำร้ายพี่ของฉันจนตาย พ่อแม่เลยลงมาอยู่ที่โลกมนุษย์ อยู่มาวันหนึ่งพวกสวรรค์ก็ส่งทูตลงมาบนโลก แล้วไปคุยกับทูตมนุษย์ให้ขับไล่ครอบครัวของฉัน แต่พ่อแม่ฉันไม่ยอมพวกเขาจึงถูกทารุณจนตาย เจ้านรกจึงมาพาตัวฉันที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวไปอยู่ด้วย"

"ไม่จริง! พวกฉันไม่มีทางทำอะไรเลวๆแบบนั้น"

"แต่มันคือความจริง!"

www.dek-d.com/-aunchisa-