ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7 คนคนเดียวเท่านั้น (ตอนแรก)
“ อะไรเธอเป็นลูกครึ่งหรอ แม่เธอเป็นเมียน้อยเค้าล่ะสิ ” เสียงเด็กผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น
“ หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ ” เด็กผู้หญิงที่ถูกผลักล้มลงกลับพื้นหันมาสวน
“ พวกเลือดผสม พวกเราไม่ยอมรับหรอนะ อี้ เธอไม่ใช่พวกเดียวกับพวกเรา ”
“ ออกไปจากโรงเรียนเราสะ ออกไปๆ ไม่มีใครเค้าตอนรับเธอหรอก ”
“ พวกคนเอเชียไม่ค่อยมีสมองคิด ใครเค้าจะไปอยากเป็นเพื่อนด้วย ” เด็กผู้หญิงอีกคนพูดขึ้นพร้อมดึงที่ผมของเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่กับพื้น
“ เจ็บนะ อย่าดึงสิ ”
“ เชอะจะเล่นเทนนิสหรอ อย่าว่าแต่จะเล่นเลย มีตังซื้อแร็กเก็ตรึเปล่า ไอ้ลูกเมียน้อย ” เด็กผู้ชายอีกคนว่าต่อพร้อมเทของในกระเป๋าเด็กผู้หญิงทิ้ง
“ แม่ชั้นไม่ได้เป็นเมียน้อยนะ ” เด็กผู้หญิงตอบกลับทันทีขณะน้ำใสๆเริ่มคลอเบ้า
“ พ่อเธอคิดอย่างไงไปเอาคนเอเชียแบบนั้น น่ารังเกียจ ”
“ อย่าว่าพ่อกับแม่ชั้นนะ ”
“ ไปๆ ไปไกลๆเลย ออกไปจากโรงเรียนของเราสะ ไป ” เด็กทั้งสามผลักเด็กผู้หญิงล้มอีกครั้งพร้อมปาของและกระเป๋าของเธอตามไป ก่อนจะเดินจากไปอย่างมีความสุข
“ พ่อคะหนูขอย้ายโรงเรียน ”
“ ทำไมล่ะลูกนี้อีกสามปีก็จะจบแล้วนะ ”
“ พ่อคะหนูทนไม่ไหวแล้ว ” เด็กผู้หญิงพูดด้วยน้ำตา
“ งั้นพ่อสัญญาว่าถ้าลูกเรียนจบแล้ว พ่อจะส่งลูกไปเลี้ยงต่อที่ญี่ปุ่น ตกลงไหม ”
“ จริงหรอคะ หนูจะได้ไปอยู่กับแม่จริงๆหรอคะ ”
“ จริงสิ ”
“ หนูรักพ่อที่สุดเลย ” และเด็กผู้หญิงโพลเข้ากอดผู้เป็นพ่อด้วยความดีใจ
กริ่งๆ ๆๆๆๆ
เสียงกริ่งบอกถึงสัญญาณหมดชั่วโมงเรียนในช่วงเช้า ได้เวลาพักกลางวัน
“ นานะจังๆ ตื่นได้แล้วจ๊ะ หมดชั่วโมงแล้ว ” เสียงใสเสียงหนึ่งดังขึ้นขณะสะกิตคนข้างตัว
“ อืม ” เด็กสาวที่ถูกปลุกครางเบาขณะขยับตัวช้าๆ
“ วันนี้เป็นอะไรรึเปล่า ปกตินานะจังจะไม่หลับในห้องเรียนนี่น่า วันนี้วันแรกเลยนะ ”
“ งั้นหรอ ไม่รู้สิ ” เด็กสาวตอบขณะมองออกไปนอกหน้าต่าง
(ฝันถึงเรื่องเก่าๆอีกแล้วสินะเรา) พร้อมกับสมองที่คิดอะไรไปต่างๆ โดยไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องอยู่
(ดูท่าทางไม่ค่อยดีเลย ต้องจัดการอะไรสักอย่างแล้ว)
โรงอาหาร
“ นั้นยัยขี้ขโมยนี่น่า อี้ยัยขี้ขโมย ” เด็กสาวคนหนึงพูดขึ้นพร้อมวิ่งมาผลักเด็กสาวที่เดินอยู่คนเดียวจนล้มลงกับพื้น
“ โอ๊ย พวกคุณเป็นใคร ” เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมองอย่างงงๆกับการกระทำของฝ่ายตรงข้าม
“ ยัยขี้ขโมย ยอมรับมาสะดีๆว่าแกเอาแร็กเก็ตของกัปตันไปน่ะ ”
“ ชั้นไม่ได้เอาไปนะ ”
“ โกหก ยังจะโกหกอีกหรอ อย่างงี้ต้อง ” เด็กสาวว่าต่อขณะเงื้อมือจะตบหน้าเด็กสาวที่ล้มลง
“ หยุดนะ เธอคิดจะทำอะไร ” เสียงหนึ่งดังขึ้นขณะที่มือที่กำลังเงื้อถูกบีบอย่างแรงจนต้องชักมือกลับ
“ ท่านฟูจิ ” เด็กสาวพูดเสียงสั่นด้วยความกลัว เพราะเด็กหนุ่มตรงหน้าดูต่างไปจากทุกครั้ง ทั้งสีหน้าที่ไร้รอยยิ้มรวมไปถึงสายตาที่ดุดันที่ส่งมาให้
“ มีเรื่องอะไรกัน ” ฟูจิพูดต่อขณะที่หันไปมองเด็กสาวสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าดุดันเหมือนเดิม
“ ไม่มีอะไรหรอก แค่เข้าใจผิดนิดหน่อยน่ะ ” เด็กสาวที่นั่งอยู่กับพื้นตอบขึ้นแท้ด้วยน้ำเสียงห่วนๆ พร้อมลุกขึ้นแล้วปัดกระโปรงที่เปื้อนฝุ่น
“ ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นขอตัวนะ ” เด็กสาวพูดต่อแล้วเดินจากไปโดยไม่เปิดโอกาสให้เด็กหนุ่มพูดอะไรเลย
(โกธรหรอ คิดว่าชั้นเข้าข้างอีกฝ่ายรึไง)
(เราไม่ได้โกธร ไม่มีสิทธิโกธรด้วยซ้ำ เราแค่น้อยใจนิดหน่อย แค่นั้นเอง)
ชมรมเทนนิสชาย
“ โออิชิ เห็นเท็ตสึกะไหม ”
“ อ๋อ กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่น่ะ นายมีอะไรรึเปล่า ”
“ อืม ขอบใจนะ ”
“ ฟูจิ ”
“ ว่าไง ”
“ นายเป็นอะไรรึเปล่า สีหน้านายไม่ดีเลยนะ ทะเลาะกับใครมาหรอ ”
“ เปล่านิ ”
“ งั้นหรอ นายดูไม่ร่าเริงเลยนะ ”
“ ก็ไม่นิ ชั้นขอตัวไปหาเท็ตสึกะก่อนนะ ”
“ อืม ”
แล้วเด็กหนุ่มก็เดินจากไป ปล่อยให้เพื่อนมองตามหลังไปด้วยความเป็นห่วง เพราะวันนี้ตั้งแต่เจอหน้าฟูจิ ฟูจิก็ทำหน้าตาบูดบึ่งตลอด นอกจากนั้นยังมีใบหน้าเหมือนคิดอะไรไม่ตกตลอดเวลาอีกด้วย
“ เท็ตสึกะ ”
“ มีอะไร ”
“ วันนี้ชั้นขอยืมคนในชมรมหน่อยสิ ”
“ จะเอาไปทำอะไร ”
“ ชั้นจะให้พวกนั้นช่วยหาของหน่อย คงไม่ว่ากันนะ ”
“ ไม่ว่าหรอก แต่ว่าพวกเค้าจะขาดซ้อมแล้วต้องโดนลงโทษ ก็เท่านั้นเอง ”
“ เรื่องถูกลงโทษชั้นขอรับเองคนเดียว ”
“ แน่ใจนะ ”
“ แน่นอน ขอแค่วันนี้วันเดียว ”
ชมรมเทนนิสหญิง
“ แค่มาแอบสังเกตการณ์พวกผู้หญิงทำไมต้องใช้เราด้วยนะ ”
“ เงียบๆหน่อยได้ไหม แกอยู่เงียบๆไม่เป็นรึไง ”
“ เออ แล้วที่สำคัญทำไมชั้นต้องมากับแกด้วยว่ะเนี่ย ”
“ ทำอย่างกับชั้นอยากมากับแกนักล่ะ ”
ก่อนที่เด็กหนุ่มทั้งสองคนจะเริ่มเปิดศึกกัน ก็มีเสียงเล็กๆของผู้หญิงดังขึ้นมาเป็ระยะ ทำให้ทั้งสองหนุ่มต้องสงบศึกชั่วคราวพร้อมพากันวิ่งไปหลบหลังต้นไม้
“ แผนเราใกล้จะสำเร็จแล้วล่ะ ดูท่าทางท่านฟูจิจะสนใจกัปตันของเรามากขึ้นทุกที ”
“ นั้นสิ เห็นยัยนั้นทีไรชั้นละหมั่นไส้ที่สุด พอถูกท่านฟูจิทอดทิ้งแบบนี้ชั้นละสะใจ ”
“ นั้นสิ ว่าแต่เราไม่บอกกัปตันแบบนี้จะดีหรอ กัปตันจะไม่โกธรเราหรอที่เอาแร็กเก็ตสุดรักไปซ่อนน่ะ ”
“ กัปตันต้องเข้าใจน่า เดี๋ยวเราบอกเหตุผลว่าเพื่อเค้าและท่านฟูจิเค้าต้องเข้าใจแน่ ”
“ โอเค งั้นวันนี้เราไปบอกกัปตันกันถึงแผนการนี้ แล้วแร็กเก็ตล่ะเธอเอาไปซ่อนไว้ที่ไหน ”
“ ชมรมกีฑา ไม่มีใครรู้หรอ ฮ่าๆๆๆ ”
“ พวกผู้หญิงนี่แสบจริงๆ ”
“ นั้นสิ ไปกันเถอะ ” และเด็กหนุ่มทั้งสองคนก็เดินออกมาจากชมรมเทนนิสหญิง เพื่อนำสิ่งที่ได้ยินไปบอกกับคนที่ว่ายวานพวกเค้ามา
ชมรมกีฑา
“ นั้นไม้เทนนิสใครน่ะ แกเอามาจากไหน ” เด็กหนามคนหนึงพูดขึ้นขณะชี้ไปที่ไม้เทนนิสที่อยู่ในมือเพื่อน
“ อันนี้น่ะหรอ แฟนชั้นเค้าฝากไว้น่ะ บอกว่าให้เก็บไว้ให้หน่อย ”
“ แฟนนายที่อยู่ชมรมเทนนิสหญิงอ่ะนะ ”
“ อืม ”
“ ผู้หญิงนี่ใช้ของคิขุแหะ สีชมพูหวานแว๋วสะด้วย ”
“ นี่ไม่ใช่ของแฟนชั้นหรอก ของกัปตันเค้าน่ะ ”
“ อ้าว แล้วทำไม ”
“ เค้ามาฝากไว้ ”
“ หรอ ”
“ ไม้เทนนิสอยู่ที่ชมรมกีฑาสินะ เข้าใจล่ะ ”
“ นี่โออิชิ เราไปกันได้รึยัง ”
“ ไปสิ แค่รู้ว่าแร็กเก็ตอยู่ที่ไหนก็พอแล้วล่ะ ”
“ ฟูจิก็แปลกแหะ ทำไมต้องให้เรามาทำอะไรลับๆล่อๆด้วย ”
“ เค้าคงมีเหตุผลของเค้า เราไปกันเถอะ ” พูดจบทั้งสองหนุ่มก็เดินออกมาจากหลังกำแพงที่แอบอยู่ แล้วเดินจากไปจากชมรมกีฑา
ที่สวนหลังโรงเรียน
“ พวกเธอมีอะไร ทำไมต้องนัดชั้นมาที่นี่ด้วย ”
“ กัปตันคะ คือพวกเรามีเรื่องจะบอก ” เด็กสาวคนหนึงพูดขึ้นพร้อมทำถ้ากระซิบที่หูกัปตันสาว
“ ฮะ พวกเธอเป็นคนทำหรอ ” กัปตันสาวว่าขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจ
“ พวกเราขอโทษนะคะที่ไม่ได้บอกกัปตันก่อน คือว่าที่พวกเราทำไปก็เพื่อกัปตันนะคะ ”
“ หมายความว่าไงเพื่อชั้น ”
“ ก็เพื่อกัปตันกับท่านฟูจิจะได้…. ”
“ พอได้แล้ว รู้ไหมว่าชั้นโกธรมาก ”
“ ค่ะพวกเรารู้ แต่ว่า ”
“ ชั่งเถอะ เอาเป็นว่าชั้นยกโทษให้แล้วกัน เพราะพวกเธอทำเพื่อชั้น ”
“ ขอบคุณค่ะ ”
“ ว่าแต่แร็กเก็ตของชั้นยังอยู่ดีใช่ไหม ”
“ ค่ะ พวกเราเก็บไว้อย่างดี ”
“ แล้วทำไมอยู่ดีๆพวกเธอถึงคิดแผนนี้ขึ้นมา ขนาดชั้นยังคิดไม่ถึงเลย ”
“ คือ เมื่อตอนเช้าของวันนั้น เราเดินไปเห็นผู้หญิงคนนั้นกำลังดีใจอะไรสักอย่างเลยไปแอบดูค่ะ ”
“ ใช่ค่ะ แล้วพวกเราก็เห็นแร็กเก็ตอันหนึ่ง ของยัยนั้น เหมือนกับของกัปตันแป๊ะ พวกเราเลยคิดแผนนี้ขึ้น ทำให้แร็กเก็ตกัปตันหาย โยนความผิดไปให้ยัยนั้น ให้ท่านฟูจิเกลียดยัยนั้น แล้วหันมาสนใจกัปตันของเรา พร้อมทั้งวางแผนแกล้งยัยนั้น เพื่อแก้แค้นที่บังอาจมาอยู่ข้างๆท่านฟูจิ แต่แผนของเราก็ยังไม่รุร่วง เพราะท่านฟูจิเข้ามาขัดขวางตลอด”
“ งั้นเอาอย่างงี้ไหมล่ะ ” กัปตันสาวพูดขึ้นแล้วทำถ้ากระซิบกระซาบ
“ ไปกันเถอะ ”
“ อ้าว ไม่ฟังต่อแล้วหรอครับรุ่นพี่ แผนพวกเค้าน่าสนุกดีนะครับ ”
“ แค่นี้ก็เกินพอแล้ว ”
“ ดูท่าทางรุ่นพี่เครียดๆนะครับ รุ่นพี่ฟูจิที่ชอบแกล้งคนอื่นหายไปไหนแล้วล่ะครับ ”
“ เอจิเซ็น ”
“ ครับ ”
“ ชั้นอยากวานอะไรนายอีกเรื่องหนึงจะได้ไหม ”
“ เรื่องอะไรหรอครับ ”
ตกเย็น
เป็นเวลาที่นักเรียนทุกคนกำลังกลับบ้าน
“ ตอนนี้ล่ะ ชมรมเทนนิสชายกำลังซ้อมกันอยู่ ” เด็กสาวคนหนึ่งพูดกับเพื่อนในกลุ่ม ก่อนจะพากันเดินตรงไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ โดยไม่ได้สนใจรอบข้าง
“ สวัสดีจ๊ะ นานะจัง ” เด็กสาวในกลุ่มคนหนึงพูดขึ้นพร้อมเดินไปดักด้านหน้าของคนที่เดินอยู่
“ พวกเธอ อีกแล้วหรอ ” คาลินเงยหน้าขึ้นมองช้าๆ พร้อมพูดออกมาด้วยอารมณ์กรุ่นๆ
“ ใช่พวกเราเอง แล้วจะทำไมล่ะจ๊ะ ”
“ จะมาหาเรื่องกันอีกรึไง ”
“ ถ้าใช่ล่ะ แล้วจะทำไม ”
“ ทำไมพวกเธอต้องทำแบบนี้ด้วย ”
“ ทำไมน่ะหรอ ก็เพราะพวกเราไม่ชอบเธอไงล่ะ เธอบังอาจมาเป็นศัตรูหัวใจของกัปตันเรา ”
“ ชั้นไม่ได้เป็นศัตรูหัวใจของใครทั้งนั้น ” คาลินพูดขึ้นช้าๆพร้อมทำถ้าจะเดินหนี
“ เดี๋ยวสิยะ แล้วเรื่องที่เธอขโมยของของกัปตันพวกเราล่ะ จะว่าอย่างไง ”
“ ชั้นไม่ได้ขโมยของของใครทั้งนั้น ”
“ อย่างงั้นหรอ เธอนี่มันดื้อด้านจริงๆนะ ”
“ ………. ” คาลินเงียบแล้วเดินหนีอีก
(ทำไมชั้นต้องเจอเรื่องแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยนะ)
“ หยุดเดี๋ยวนี้นะยัยขี้ขโมย ขโมยของของชั้นแล้วยังไม่สำนึกอีก ”
“ ………. ” เด็กสาวยังคงเงียบและไม่ตอบโต้พร้อมเดินจากไป
“ ได้ จะเอาอย่างงี้ใช่ไหม ไปจับมันไว้ ” ทันทีที่พูดจบ เด็กผู้หญิงในกลุ่มสองคนก็วิ่งออกไปจับคาลินไว้ไม่ให้ไปไหน
“ ปล่อยนะ จะทำอะไรน่ะ ”
“ ชั้นก็กำลังจะล้างนิสัยขี้ขโมยออกจากตัวเธอให้อย่างไงล่ะ ” กัปตันสาวหัวหน้ากลุ่มพูดขึ้นก่อนจะรับถังใส่น้ำเย็นมาจากเพื่อน
“ หยุดเดี๋ยวนี้นะ ”
“ กลัวงั้นหรอ มาเดี๋ยวชั้นจะล้างนิสัยเสียๆของเธอออกให้เอง ”
ไม่ว่าป่าว กัปตันสาวสาดน้ำในถังออกไปเต็มแรง เพื่อให้โดนเป้าหมายที่ถูกเพื่อนของเธอจับตรึงไว้ด้านหน้า
ซา !!
“ เป็นไงล่ะ ยัย …….. ฟะ ฟูจิคุง ”
…………………………………………………………..
จบไปในตอนแรก
เห็นคนอ่านชอบและติดตามก็ชื่นใจ
ตอนต่อไปจะรีบมาลงค่ะ
จบไปในตอนแรก
เห็นคนอ่านชอบและติดตามก็ชื่นใจ
ตอนต่อไปจะรีบมาลงค่ะ
ความคิดเห็น