ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 ความฝันกับสิ่งที่อยากทำ
คอร์ดเทนนิส ชมรมเทนนิสหญิง
“ ขอโทษนะ เราคงรับเธอเข้าชมรมเราไม่ได้หรอ ”
“ ทำไมล่ะคะ ”
“ เพราะเธอไม่มีพื้นฐานเกี่ยวกับเทนนิสเลยน่ะสิ ”
“ แต่ว่าเรื่องแบบนี้มันก็หัดกันได้นิคะ ”
“ ขอโทษทีนะ แค่ปีเดียวอย่างไงก็ไม่ไหวหรอก โดยเฉพาะคนที่ไม่มีพื้นฐานอย่างเธอ ”
“ ก็เริ่มหัดตั้งแต่พื้นฐานใหม่ ชั้นจะขยันค่ะ รับรองต้องทำได้แน่ ”
“อยู่ปี 3 ให้หัดแบบปี 1 ใหม่หมดในเวลา 1 ปี อย่างไงก็เป็นไปไม่ได้หรอก ”
“ แต่ว่าชั้นตั้งใจเต็มที่นะคะ อย่างไงก็ต้องทำได้แน่ ”
“ อย่างไงก็ไม่ได้ ตัดใจสะเถอะ บางทีชมรมอื่นอาจจะเหมาะกับเธอมากกว่า ”
“ แต่ว่า…. ”
“ ขอโทษนะ ชั้นกำลังยุ่ง ”
เมื่อจบบทสนทนาเจ้าของตำแหน่งกัปตันชมรมเทนนิสหญิงก็เดินกลับเข้ามาในคอร์ดเทนนิสทันที โดยไม่สนใจคู่สนทนาเลยว่าจะเป็นเช่นไร
( ไม่รับเข้าชมรมหรอ ทั้งที่เราตั้งใจไว้มากแท้ๆ หมดหวังแล้วหรอเรา หนูขอโทษนะคะคุณแม่ ) ความในใจที่ผุดขึ้นมาในหัวของเด็กสาวขณะนั้น ก่อนจะเดินจากคอร์ดเทนนิสไปอย่างซึมเศร้า
“ ใครกันหรอคะรุ่นพี่ ผู้หญิงคนนั้น ” เด็กคนหนึ่งวิ่งมาหากัปตันสาวก่อนถามขึ้น
“ เด็กใหม่น่ะ จะมาเข้าชมรมเรา แต่ไม่มีพื้นฐานเทนนิสเลย แถมอยู่ตั้งปีสามแล้ว เรื่องแค่นี้ยังไม่เข้าใจรึไงว่าอย่างไงตัวเองก็ไม่มีเวลาฝึกซ้อมได้เต็มที่หรอก เล้าลือน่ารำคาญจริงๆ ”
“ อย่างงั้นหรอคะ พวกไม่เจียมตัวนี่ก็มีเยอะนะคะ ”
“ แต่ก็น่าสงสารเค้านะคะ ดูเค้าเสียใจมากเลย ” เด็กสาวอีกคนพูดขึ้น
“ อย่ามัวแต่สนใจคนอื่นน่ะริวซากิจัง เธอก็ไปซ้อมได้แล้ว ” กัปตันสาวออกคำสั่ง
“ ค่ะ ” (แต่อย่างไงก็น่าสงสารอยู่ดีน้า) ซากุโนะคิดในใจขณะที่มองตามหลังเจ้าของเส้นผมสีฟ้าไปจนลับตา
หมดพักกลางวัน เริ่มชั่วโมงเรียน
“ อ้าว นานะจังยังไม่กลับมาเลยหรอ ”
“ นั้นสิ หายไปไหนของเค้านะ ”
“ หรือว่าจะหลงทาง ”
“ ไม่หรอกมั้ง ”
“ อาจจะเข้าห้องน้ำอยู่ก็ได้ ”
“ เอะอะอะไรกันตั้งแต่เมื่อกี้ นี่ชั้นเริ่มสอนแล้วนะ ทำไมพวกเธอไม่ฟังเอาแต่คุยกันอยู่ได้ ” อาจารย์พูดสอนถามขึ้นด้วยอารมณ์เริ่มกรุ่นๆ
“ คือเพื่อนเราที่มาเข้าใหม่วันนี้ยังไม่กลับมาเลยอ่ะค่ะ ตั้งแต่พักกลางวันแล้ว ไม่รู้ว่าไปหลงทางอยู่ที่ไหนรึเปล่า ”
“ นักเรียนใหม่หรอ คงไม่เซ่อขนาดหลงทางหรอกมั้ง ”
“ แต่เค้ามาจากต่างประเทศนะคะอาจารย์ ”
“ เลิกสนใจเรื่องไร้สาระ แล้วหันกลับมาเรียนได้แล้ว เพื่อนของเธออาจจะเข้าห้องน้ำอยู่ เดี๋ยวก็กลับมาเองล่ะ ”
“ แต่… ”
“ อยากโดนหักคะแนนรึไง ”
“ ไม่ค่ะ/ครับ ”
เมื่ออาจารย์ผู้สอนพูดจบทุกคนก็กลับเข้าสู่โหมดเงียบและหันไปตั้งใจเรียน แต่ก็ไม่วายกระซิบกระซาบกันด้วยความเป็นห่วงเพื่อนใหม่ที่หายไป
( มาเรียนวันแรกก็จะโดดเรียนเลยรึไงนะ ) ฟูจิคิดในใจพร้อมมองออกไปนอกหน้าต่าง มองไปยังใต้ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่มุมตึก และมีเด็กสาวผมสีฟ้านั่งเหม่ออยู่
“ อาจารย์ครับ ผมขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำ ”
“ อืม รีบไปรีบมาล่ะฟูจิคุง ”
“ ครับ ”
ใต้ต้นไม้ใหญ่ ที่มุมตึก
“ เฮ้อ…. ”
เสียงถอนหายใจเบาๆดังออกมาจากปากเด็กสาว ก่อนที่ใบหน้าเรียวจะแหงนหน้าขึ้นเพื่อรับลมเย็นที่พัดมาเป็นระยะๆ ดวงตาล่องลอยที่มองไปข้างหน้าอย่างไรจุดหมาย เส้นผมสีฟ้าสวยที่โบกพัดตามกระแสลมทำให้เด็กสาวตรงหน้าดูหน้าหลงใหลขึ้นมาทันตาในสายตาของเด็กหนุ่มที่ยื่นมองอยู่ทางด้านหลัง
“ มีอะไรไม่สบายใจหรอครับ ถึงไม่ยอมขึ้นเรียน ” เด็กหนุ่มคนหนึ่งทักขึ้นหลังจากที่เดินเข้ามาใกล้เด็กสาวจนมายืนอยู่ข้างๆกับที่เด็กสาวนั่ง
“ เอ่อ…คน…ที่อยู่ห้องเดียวกันนิ ” เด็กสาวตกใจเล็กน้อยกับคำทัก ก่อนจะหันไปมองต้นเสียง
“ ฟูจิ ชูสึเกะครับ ”
“ ฟูจิคุง มีอะไรรึเปล่า ”
“ ทุกคนกำลังเป็นห่วงนะครับ ที่เห็นนานะจังไม่ขึ้นเรียน ” ฟูจิพูดขึ้นพร้อมส่งยิ้มแบบฉบับตัวเองมาให้ ก่อนจะลืมตาขึ้นแล้วหันมามองเซี่ยวหน้าของคาลิน
“ มีเรื่องไม่สบายใจสินะครับ ”
“ ค่ะ ”
“ ถ้าไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไรนะ ผมไม่ได้บังคับ แต่การเก็บไว้คนเดียวมันจะทำให้กลุ้มใจป่าวๆ ”
คาลินหันหน้ามามองฟูจิ มองเข้าไปในตาสีฟ้าคู่สวยของฟูจิ
(ความรู้สึกอบอุ่นนี่มันอะไรกันนะ) แล้วตัดสินใจพูดออกมา
“ ชั้นไปสมัครเข้าชมรมมาค่ะะ แต่ว่าชมรมนั้นเค้าไม่รับชั้นเข้า ทั้งที่มันเป็นสิ่งที่ชั้นฝันเอาไว้ ว่าสักวันชั้นจะต้องทำสิ่งนั้นให้ได้ ทำความฝันของคุณแม่ให้เป็นจริง ที่ชั้นมาเข้าที่โรงเรียนนี้ก็เพราะที่นี้มีชื่อเสียงมาก แต่ว่า ในเมื่อไม่ได้เข้าชมรมอย่างที่ตั้งใจ ความฝันของชั้นก็ไม่มีทางเป็นจริงได้หรอก ” คาลินพูดจบก้มหน้าลงอย่างซึมเศร้า
“ ความฝันของคุณแม่หรอ ”
“ ใช่ เพราะประสบอุบัติเหตุนิดหน่อยทำให้คุณแม่ไม่สามารถทำความฝันตัวเองให้เป็นจริงได้ ”
“ นานะจังก็เลยต้องทำแทนอย่างงั้นหรอ ”
“ จ๊ะ มันเป็นความฝันของชั้น ที่อยากจะทำให้ความฝันของคุณแม่เป็นจริง ”
“ แล้วความฝันนั้นคือสิ่งที่นานะจังอยากจะทำรึเปล่าล่ะ ”
“ หมายความว่าอย่างไงหรอ ” คาลินหันมามองทันทีที่ฟูจิพูดจบ
ฟูจิยิ้มเล็กน้อยก่อนจะว่าต่อ พร้อมนั่งลงข้างๆเด็กสาว
“ ความฝันกับสิ่งที่อยากจะทำมันไม่เหมือนกันนะ คนเรามักจะฝันกันไปต่างๆนาๆ แต่แค่ฝันอย่างเดียวมันก็ไม่สำเร็จขึ้นมาหรอก เราจะต้องทำมันไปด้วย และถ้าเราไม่อยากทำมัน สิ่งที่เราฝันมันก็สูญป่าว แต่ถ้าสิ่งที่เราอยากทำ มันตรงกับสิ่งที่เราฝันไว้ เมื่อเราเริ่มทำไปเลื่อยๆ มันก็มีโอกาสสำเร็จแน่ๆ ตอนนี้สิ่งที่นานะจังอยากทำมันตรงกับความฝันรึเล่า ถ้าตรงล่ะก็เราก็ไม่ต้องไปแคร์ใครหรือสิ่งรอบข้าง ทำมันด้วยตัวเอง ทำมันให้ดีที่สุด ไม่จำเป็นต้องมีชมรมเราก็ทำมันได้ ถ้าเราอยากทำ สักวันมันต้องสำเร็จอย่างที่ฝันไว้แน่ ” ฟูจิพูดจบก็หันมายิ้มให้คาลินจนตาปิด
“ นั้นสินะ ขอบใจนะฟูจิคุง ”
“ ไม่เป็นไรครับ ผมว่าตอนนี้เราไปเข้าเรียนกันดีกว่านะ ” เมื่อพูดจบ ฟูจิก็ยืนขึ้นพร้อมส่งมือไปให้คาลิน
“ จ๊ะ ” คาลินคว้ามือของฟูจิไว้แล้วพยุงตัวเองขึ้นยืน
( ความอบอุ่นแบบนี้ รู้สึกดีจังนะ)
……………………………………………….
จบไปอีกตอนแล้วค่ะ
จบตอนนี้พอจะรู้แล้วว่านางเอกคนแรกเราคู่กับใคร
อีกสองวันจะลงอีกตอนนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ช่วยติชมด้วยนะคะ
จบไปอีกตอนแล้วค่ะ
จบตอนนี้พอจะรู้แล้วว่านางเอกคนแรกเราคู่กับใคร
อีกสองวันจะลงอีกตอนนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ช่วยติชมด้วยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น